Του Παναγιώτη Παπαδημητρίου
Σίγουρα όλοι γνωρίζουν πως πρόκειται για έναν θρύλο του ποδοσφαίρου, ωστόσο λίγοι γνωρίζουν για τη ζωή του, η οποία διαμόρφωσε τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα πίσω από τις ουλές. Ας αρχίσουμε, λοιπόν, να ξετυλίγουμε το κουβάρι της ταραχώδους ζωής του Κάρλος Τέβες.
Ο Τέβες γεννήθηκε με το όνομα Κάρλος Αλμπέρτο Μαρτίνες στη Σιουδαδέλα της επαρχίας του Μπουένος Άιρες. Μεγάλωσε σε μία από τις πιο σκληρές γειτονιές, την Εχερσίτο Δε Λος Άντες, μια υποβαθμισμένη περιοχή με πολύ κακή φήμη, η οποία είναι γνωστή και ως Φουέρτε Απάτσε. Από την γειτονιά του προέρχεται και το προσωνύμιο “Ελ Απάτσε”.
Η αλλαγή του ονόματός του οφείλεται στην αλλαγή της οικογένειας με την οποία μεγάλωσε. Ο βιολογικός του πατέρας, ο Μαρτίνες, πέθανε πριν καν γεννηθεί ο Κάρλος, σε συμπλοκές συμμοριών και έπεσε νεκρός έπειτα από πυροβολισμούς. Ανήμπορη η βιολογική του μητέρα, Φαμπιάνα Μαρτίνες να τον μεγαλώσει, τον εγκατέλειψε όταν ήταν τριών μηνών και τον “υιοθέτησαν” ο θείος του και η θεία του, Σεγούνδο Τέβες και Αντριάνα Μαρτίνες (η αδελφή της Φαμπιάνα).
Το ποδόσφαιρο η μόνη διέξοδος
Μεγαλώνοντας σε μία από τις πιο επικίνδυνες περιοχές της Αργεντινής, στη γειτονιά του «Στρατού των Άνδεων», την οποία οι ντόπιοι λένε «Κάστρο των Απάτσι», οι κίνδυνοι ήταν πολλοί. Από την πρώιμη ηλικία του ο Τέβες ήταν ανελλιπώς αφοσιωμένος στο ποδόσφαιρο. Οι “θετοί” του γονείς ποτέ δεν του στάθηκαν εμπόδιο. Η ευρύτερη περιοχή της “Σιουδαδέλα”, ήταν και είναι μια πόλη, όπου η βία, τα ναρκωτικά και το υψηλό επίπεδο εγκληματικότητας είναι σημεία κατατεθέν του τρόπου ζωής. Πολλά παιδιά δεν φτάνουν καν μέχρι τα 15! Εξαφανίζονται, σκοτώνονται, φεύγουν. Οι συμμορίες και τα ναρκωτικά κάνουν κουμάντο σε αυτή τη φτωχική περιοχή.
Το Φουέρτε Απάτσε πρωτοκατοικήθηκε τον Μάιο του 1973, αλλά ο περισσότερος κόσμος μετακινήθηκε εκεί το 1978 από τη στρατιωτική χούντα, που ήθελε να εξαφανίσει τις παραγκουπόλεις κοντά από τα γήπεδα, για να μην εμφανιστεί μια άσχημη εικόνα για τη χώρα στο εξωτερικό κατά τις ημέρες του Μουντιάλ της Αργεντινής. Τα πράγματα δεν έγιναν ποτέ καλύτερα. Δεν είναι λίγες φορές που σελίδες στο Facebook προειδοποιούν τον κόσμο να μη βγει έξω κάποια συγκεκριμένη ημέρα. Πολλές φορές το ίδιο μήνυμα μεταφέρεται μέσω WhatsApp στους κατοίκους: «Όσοι μένουν στο τάδε και τάδε κτήριο, να αποφύγουν να βγουν έξω το βράδυ. Δεν θέλουμε να θρηνήσουμε αθώους».
Όπως γράφει χαρακτηριστικά η Clarin, παλιότερα έκαναν κουμάντο οι ληστές, τώρα οι έμποροι ναρκωτικών. Μοναδικοί διέξοδοι, το ποδόσφαιρο και ο χώρος των τεχνών. Ο Τέβες είχε εστιάσει στο όνειρο, το οποίο έγινε στην συνέχεια στόχος ζωής: να αγωνιστεί επαγγελματικά σε ομάδα ποδοσφαίρου. Ακολούθησε έτσι τον δρόμο της επιτυχίας, ο οποίος συνάμα ήταν η διαφυγή από τη μοίρα της πόλης του.
Όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος για τις στιγμές του ως παιδί στην γειτονιά, τα παιδιά έπαιζαν στον δρόμο και γύρω τους ακούγονταν πυροβολισμοί, εκτοξεύονταν σφαίρες που περνούσαν ξυστά από τα κεφάλια τους. Τα παιδιά είναι παιδιά, γελούσαν, το διακωμωδούσαν, νόμιζαν ότι αυτή είναι η ζωή, ότι δεν υπάρχει άλλη. Η πλειοψηφία των παιδιών πνίγηκε στη θάλασσα αυτού του κόσμου, έμεινε στον πάτο, δίχως να γνωρίσει διαφορετικές πραγματικότητες.
Το έγκαυμα που χάραξε την ζωή του
Το έγκαυμα τρίτου βαθμού που είναι ορατό στον λαιμό Τέβες, είναι χαρακτηριστικό σημάδι στο σώμα του. Το σημάδι εκτείνεται από το πρόσωπο, τον λαιμό και φτάνει μέχρι το στήθος του. Το βραστό νερό, το οποίο προοριζόταν για το «αγαπημένο» ρόφημα για τους Αργεντινούς, “Μάτε”, ήταν η αιτία του καψίματος τρίτου βαθμού. Μέχρι και σήμερα, η ουλή, συντροφεύει τον “Απάτσε” και έχει γίνει μέρος της επιτυχίας του. Από τα εφηβικά του χρόνια, ο Τέβες, αποφάσισε να κρατήσει τα σημάδια του και δεν πήρε ποτέ στα σοβαρά τις συμβουλές των ειδικών, για χειρουργική επέμβαση, η οποία θα τα είχε αφαιρέσει προ πολλού. Κάπου εδώ, να σημειωθεί πως είχε απορρίψει όλες τις πλήρεις δαπάνες που του πρότειναν οι ομάδες που είχε παίξει στο παρελθόν για κάλυψη των χειρουργικών εξόδων. Όπως είχε δηλώσει και ο ίδιος κατά το παρελθόν, «οι ουλές μου είναι τα τατουάζ μου. Με παίρνεις όπως είμαι και δεν πρόκειται να αλλάξω».
Τα πρώτα ποδοσφαιρικά βήματα
Ο Καρλίτος, όπως τον αποκαλούν χαϊδευτικά στην Αργεντινή, ξεκίνησε να παίζει μπάλα στην άσημη Ολ Μπόις. Με εφόδιο το ταλέντο για τη μπάλα, στα 13 του τον πήραν στις ακαδημίες της Μπόκα, Τότε ήταν που υιοθετήθηκε και επίσημα από τον Σεγούντο Τέβες. Στα δεκαεπτά του πάτησε το χορτάρι του Μπομπονέρα, όντας βασικός με την ανδρική ομάδα. «Εμένα η Μπόκα με έχει καταβροχθίσει. Είναι πολλά περισσότερα από μια ομάδα, είναι η οικογένειά μου, το σπίτι μου. Η Μπόκα είναι συναίσθημα», εξομολογείται. Το ντεμπούτο του όμως το έκανε εκτός έδρας σε έναν σημαδιακό αγώνα. Ήταν 21 Οκτωβρίου και η Μπόκα ταξίδεψε στην Κόρδοβα για να αντιμετωπίσει την Ταγιέρες.
Ο προπονητής της Μπόκα τότε, Κάρλος Μπιάνκι, έριξε τον μικρό Κάρλος κατευθείαν στα βαθιά, ξεκινώντας τον ως βασικό. Η πρώτη συμμετοχή του ως βασικός σημαδεύτηκε, όμως, από ένας “λάθος”. Εκείνη την ημέρα ήταν η γιορτή της μητέρας. Οι ιθύνοντες της Μπόκα αποφάσισαν οι φανέλες των παικτών να γράφουν από πίσω τα ονόματα των μητέρων τους. Το λάθος όμως έγινε στην φανέλα του Καρλίτος. Η φανέλα έγραφε το όνομα της βιολογικής του μητέρας “Φαμπιάνα”, και όχι της θείας του που τον μεγάλωσε και τον υιοθέτησε, “Αντριάνα”.Ο Τέβες παρόλα αυτά ξεκαθάρισε μετά τον αγώνα, πως η Αντριάνα για εκείνον είναι κάτι παραπάνω από μια μητέρα!
Το ταξίδι εκτός Αργεντινής μόλις ξεκίνησε
Το 2004 έγινε το επόμενο μεγάλο ποδοσφαιρικό βήμα. Η Κορίνθιανς απέκτησε τον Τέβες. Αυτό που κρατάμε, όμως, από την μετακίνηση του στη Βραζιλία, είναι η δήλωση του στον Αλεχάντρο Φαντίνο πως όταν πήρε τα πρώτα του χρήματα από την Κορίνθιανς, αγόρασε 10 σπίτια, για να τα δώσει στους συγγενείς του που έμεναν στην γειτονιά τους. Ήταν συναρπαστικό συμπλήρωσε, καθώς ζήτησε από τον πατέρα του να τα αγοράσει και να τα φτιάξει. Κανόνισαν μια Κυριακή για “ασάδο” και τους παρέδωσε τα κλειδιά σε καθέναν από αυτούς.
Μετά την Κορίνθιανς, ακολούθησε το ταξίδι του στα μεγάλα σαλόνια του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Γουεστ Χαμ (επεισοδιακή μεταγραφή μαζί με τον Μασεράνο, η οποία οδήγησε σε υπέρογκο πρόστιμο για τον σύλλογο λόγω εμπλοκής τρίτου μέρους στο deal), Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Μάντσεστερ Σίτι και Γιουβέντους. Κατά τη διάρκεια της παρουσίας του στο Μάντσεστερ, ο Τέβες ενημερώνεται ότι ο Χουάν Αλμπέρτο, ο αδερφός του πατέρα του με τον οποίο είχε κρατήσει επαφή και ο κουνιάδος του Κάρλος Άβαλος, είχαν συλληφθεί για επίθεση σε θωρακισμένο βαν. Τότε αποφάσισε να κόψει κάθε σχέση με τους συγκεκριμένους ανθρώπους, αφού θεώρησε ότι του κάνουν κακό. Οι δεσμοί με την ανάδοχη οικογένεια από την άλλη παρέμειναν ισχυροί και είναι οι άνθρωποι οι οποίοι μεγάλωσαν και ανέθρεψαν τον Κάρλος Τέβες.
Η επιστροφή στο Μπομπονέρα
Το 2015, πήρε τη μεγάλη απόφαση να επιστρέψει στο ποδοσφαιρικό του σπίτι. Έλειπε έντεκα χρόνια, κι όμως, 65 χιλιάδες άνθρωποι ήταν εκεί στην επιστροφή του, για να τον προϋπαντήσουν, να τον αποθεώσουν, να επιβραβεύσουν την ίδια τους την υπομονή. Ήταν μια από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις ανθρώπων στην Αργεντινή, μία αξέχαστη εκδήλωση, με δεδομένο ότι δεν παίχτηκε καν ποδόσφαιρο. Ο Κάρλος βγήκε στον αγωνιστικό χώρο μαζί με τα παιδιά του και την γυναίκα του. Φορούσε τη φανέλα με το «10», έσκυψε, φίλησε το χορτάρι κι ενώθηκε με τον κόσμο. Σε προχωρημένη ηλικία ξανάνιωσε παιδί. Σε προχωρημένη ηλικία αποφάσισε επιτέλους να διαδραματίσει πραγματικά ηγετικό ρόλο και να προστατεύσει την Μπόκα και όχι τον εαυτό του. Το μισό Μπουένος Άιρες τότε, είχε πέσει να κατασπαράξει την ομάδα. Ακόμα και ο Ρικέλμε επί μήνες επέκρινε και κατέκρινε τον σύλλογο. Αυτή είναι η διάσταση του ποδοσφαίρου στην Αργεντινή και γενικότερα στην Νότια Αμερική. Δεν το καταλαβαίνουμε οι Ευρωπαίοι, ποτέ δεν θα το καταλάβουμε.
Όλα έμοιαζαν ιδανικά, παραμυθένια. Μέχρι που έγινε το αδιανόητο. Μια ομάδα από την Κίνα, η Σένχουα της Σανγκάης, χτύπησε την πόρτα της Μπόκα και του Καρλίτος. Τελικά τα χρήματα αγοράζουν την ευτυχία; 40 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο! Ο πιο ακριβοπληρωμένος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών, σε όλες τις ηπείρους. Μέχρι και από την Μπόκα του είπαν “πήγαινε”. Είναι ευκαιρίες ζωής, “τρέλες” που συμβαίνουν μια φορά στα εκατό χρόνια. Πήγε στην Κίνα, ξεκαθαρίζοντας ότι θα κάνει απλώς ένα διάλειμμα. Δεν άντεξε παρόλα αυτά, δείχνοντας στην πράξη πως τα χρήματα δεν φέρνουν την ευτυχία. Ο Τέβες επέστρεψε άμεσα στην αγαπημένη του Μπόκα. Τούτη τη φορά, στην επιστροφή δεν χύθηκαν δάκρυα, η συγκινησιακή φόρτιση ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Ο Τέβες έπρεπε να αποδείξει ότι το χρήμα δεν είναι ο στόχος του, έπρεπε να πείσει τους πρώην πιστούς του ότι δεν τους πρόδωσε.
Για τον Ντιέγκο Μαραντόνα…
Αντί επιλόγου, μια δήλωση του Τέβες για τον θεό του ποδοσφαίρου. «Ο Ντιέγκο είναι ο μεγαλύτερος παίκτης που είχαμε ποτέ στον χώρο του ποδοσφαίρου, δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα. Ο πιο ανθρώπινος θεός με αξίωσε να τον γνωρίσω, να τον χαιρετήσω μέσα σε αυτό γήπεδο, να τον αγκαλιάσω, να του δώσω τη φανέλα μου, το περιβραχιόνιο, τα πάντα. Και όλα αυτά με τον Χουάν Ρομάν Ρικέλμε να παρακολουθεί από την εξέδρα, με το γήπεδο κατάμεστο και την επίγνωση ότι ο Ντιέγκο μάς έκανε ευτυχισμένους, εμάς και τους πατεράδες μας στις δυσκολότερες στιγμές μας, όπως ήταν οι ημέρες του πολέμου για τα νησιά Φόκλαντς»…
Πηγή: Fanatico
