Επιλογή Σελίδας

Εκατόν ενενήντα τρεις (193) συμμετοχές πραγματοποίησε στην Α’ Εθνική κατηγορία ο τερματοφύλακας, Στέλιος Παπαφλωράτος και όλες με τον Άρη, ως ένας από τους καλύτερους «κίπερς» του οποίου δικαίως θεωρείται!

Από τα 16 του κιόλας χρόνια βρέθηκε στην πρώτη ομάδα των «κιτρίνων» ο γεννημένος στη Νέα Κρήνη το 1954 παίκτης. Προηγουμένως έπαιζε στον Παγκρηνιακό, όμως ο Άρης, που συγκέντρωνε ταλέντα από την περιοχή, τον πρόσεξε και τον έντυσε στα χρώματά του, κατόπιν εισήγησης του Σέρβου τότε προπονητή του, Ζάρκο Μιχαΐλοβιτς.

Εκείνη την εποχή, βέβαια, η θέση «1» στους Θεσσαλονικείς ήταν «καπαρωμένη» απ’ τον θρύλο, Νίκο Χρηστίδη, ενώ στο ρόστερ υπήρχε και ο εξαιρετικός Γιώργος Γκαντίνας που λογιζόταν ως δεύτερος «κίπερ». Ο νεοφερμένος άσος, όμως, δούλεψε, εμφάνισε μεγάλη πρόοδο και, εν τέλει, επικράτησε στη «μάχη» για τη θέση του βασικού.

Αρχικά, ο ένας ανταγωνιστής του, ο Γκαντίνας, έφυγε το 1973, ενώ, λίγο αργότερα, ο έτερος «μνηστήρας» της θέσης του βασικού, ο Χρηστίδης, περιθωριοποιήθηκε.

Την προπαραμονή της Πρωτοχρονιάς του 1974, ο Άρης έχασε με 2-4 από τον Ολυμπιακό. Στο 65’, ο Χρηστίδης, που έπαιζε βασικός και θεωρήθηκε υπαίτιος για την διαφαινόμενη ήττα, έδωσε τη θέση του στον Παπαφλωράτο. Μια κίνηση, που έμοιαζε με «υποστολή σημαίας» – ο 20χρονος πορτιέρο ήταν πια ο βασικός.

Ο ταλαντούχος Παπαφλωράτος εκμεταλλεύεται την ευκαιρία που του δίνεται και διακρίνεται, στις ελληνικές αλλά και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. «Όπλα» του, ο εντυπωσιακός, αθλητικός του σωματότυπος, το ύψος του (1,85 μ.), η σταθερότητα στην απόδοσή του, τα θαυμάσια αντανακλαστικά του, η αυτοθυσία του και η ικανότητά του στις εξόδους. Οι φίλοι του Άρη τον αποθεώνουν, φωνάζοντας: «Να τος ο γάτος ο Παπαφλωράτος!».

Χάρη στις εμφανίσεις του με τον Άρη, κλήθηκε και στην Εθνική μας ομάδα, με τη φανέλα της οποίας έπαιξε συνολικά δύο φορές (κόντρα σε Κύπρο και Μάλτα), δίχως μάλιστα να δεχθεί γκολ!

Επίσης, έφθασε κοντά στο να κατακτήσει έναν τίτλο με τον Άρη. Συμμετείχε στο μπαράζ για την ανάδειξη του πρωταθλητή με αντίπαλο τον Ολυμπιακό, το 1980, στον Βόλο, πλάι στους Βένο, Φοιρό, Ζήνδρο, Κούη, Όλε Σκόμποε, Σεμερτζίδη και στους υπόλοιπους σπουδαίους παίκτες που είχε εκείνη η ομάδα των «κιτρίνων». Οι «ερυθρόλευκοι» του Πειραιά, όμως, νίκησαν με 2-0 και πήραν το τρόπαιο.

Από το 1978 έως το 1982, ο Παπαφλωράτος μοιραζόταν τα… γάντια του βασικού με έναν άλλον σπουδαίο τερματοφύλακα που έπαιξε στον Άρη, τον Κύπριο Γιώργο Παντζιαρά. Το 1982, έχοντας συμπληρώσει 12ετία στον Άρη, έκανε χρήση του νόμου που τότε ίσχυε (κι αφού στο μεταξύ δεν τα είχε βρει με τους διοικούντες τον θεσσαλονικιώτικο σύλλογο) κι έμεινε ελεύθερος.

Προς γενική κατάπληξη, όμως, δεν συνέχισε σε άλλη ομάδα παρά… αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, στα 28 του χρόνια, για να αφοσιωθεί στη δουλειά του εργολάβου οικοδομών, με την οποία έως σήμερα καταπιάνεται (σ.σ. διευθύνει τη δική του κατασκευαστική εταιρεία στη Θεσσαλονίκη)! Δεν ξανασχολήθηκε έκτοτε με το ποδόσφαιρο.

Πραγματοποίησε την καλύτερη εμφάνιση της καριέρας του στις 5 Μαΐου 1974, στο νικηφόρο (1-0) για τον Άρη ντέρμπι κόντρα στον συμπολίτη και «αιώνιο» αντίπαλό του, ΠΑΟΚ.

Τέλος, ο Στέλιος Παπαφλωράτος ήταν από τους τυχερούς που ταξίδεψαν στα γήπεδα της Ιταλίας για την τελική φάση του Euro 1980, στην οποία η Εθνική Ελλάδας κατέγραψε την πρώτη της συμμετοχή σε μία μεγάλη διεθνή διοργάνωση! Στάθηκε, ωστόσο, άτυχος: δεν μπόρεσε να λάβει μέρος σε κανέναν αγώνα. Κι αυτό, διότι σε μια προπόνηση της «γαλανόλευκης», τραυματίστηκε στο χέρι, προσπαθώντας να μπλοκάρει τη μπάλα σε κάποια έξοδό του!

Πηγή: Τρελό Ποδόσφαιρο

Pin It on Pinterest

Shares
Share This