Του Γιάννη Ζωιτού
Η ολοκληρωμένη πρόταση του Παναθηναϊκού ήταν κατατεθειμένη από τα τέλη του Δεκέμβρη. Διέρρευσε στις 31/12. Από το τότε ρεπορτάζ είχαμε μάθει πως περιείχε πάγιες απολαβές που αθροιστικά θα έφταναν τις 210.000 ευρώ σε βάθος τριετίας και θα αυξάνονταν ανά συμμετοχή και μπόνους στόχων. Δίχως προοπτική επαναδιαπραγμάτευσης, τόσα δίνω-πόσα θες, και μεταβολής των όρων.
Αν ήταν όντως μια πρόταση που κάλυπτε στο όλον της τον Βασίλη Ζαγαρίτη, συνολικά δε την πλευρά του, θα είχε ήδη υπογραφεί και ανακοινωθεί η πρόωρη επέκταση ενός συμβολαίου, το οποίο -με αποκλειστική ευθύνη, η διοίκηση του ‘τριφυλλιού’ άφησε εντελώς ανοχύρωτο, ενόσω μάλιστα ‘παζάρευε’ την ανανέωση του Εμάνουελ Ινσούα με συνολικό ποσό 4 με 5 φορές υψηλότερο απ’ αυτό που εν τέλει προσέφερε στον 19χρονο αριστερό μπακ για να μην ψάξει, ως ελεύθερος, κάτι άλλο στην αγορά.
Ήταν ξεκάθαρο πως μ’ αυτά τα χρήματα ο νεαρός Βοιωτός δεν θα συνέχιζε στο ‘τριφύλλι’ μετά το πέρας της τρέχουσας σεζόν. Όλο αυτό το 15ήμερο τρέναρε απλώς την (αρνητική) απάντησή του για να μην χρεωθεί τη διατάραξη των σχέσεων με το κλαμπ που τον είχε αναδείξει. Κέρδιζε χρόνο, τηρώντας αμυντική στάση. Η (ξαφνική για τον Τύπο) εμφάνιση της προσφοράς της Πάρμα στο ‘τριφύλλι’ για την αγορά του, 5 μήνες πριν αποδεσμευτεί πλήρως, έπεσε ως μάννα εξ ουρανού και εξυπηρέτησε ολοφάνερα την τακτική του. Θα απέρριπτε τον Παναθηναϊκό όπως είχαν διαμορφωθεί οι συνθήκες, αλλά υπό το νέο καθεστώς δεν θα ήταν, σε καμία περίπτωση, έκθετος απέναντι σε ανθρώπους που τον εμπιστεύτηκαν και τον φρόντιζαν.
Μεταξύ αυτών και ο Λάζλο Μπόλονι που συγκριτικά με τον Ντάνι Πογιάτος είχε κάνει το αυτονόητο: χρησιμοποιούσε έναν αριστερό μπακ στο αριστερό άκρο της άμυνας και όχι έναν αριστεροπόδαρο στόπερ (Μαυρομμάτης στην Τρίπολη και Πούγγουρας στη Λάρισα). Στις δηλώσεις του ο Ρουμάνος προπονητής έδειξε ολίγον τι προδομένος. “Σέβομαι την επιλογή του”, υποστήριξε μεν, καθώς “ο παίκτης θέλει να υπερασπιστεί το άμεσο συμφέρον του”, αλλά ταυτόχρονα υπογράμμισε με στόμφο και χειρονομίες ότι “η απόφασή του με θλίβει γιατί προσπάθησα να τον προωθήσω (…) και δεν μας έδωσε την ευκαιρία”.
Μπρος στον γκρεμό της αρνητικής απόκρισης που θα έδινε και του αναπόφευκτου παραγκωνισμού του, καθώς δεν θα υπολογιζόταν έκτοτε, ο Ζαγαρίτης διάλεξε το (πιο βατό και συμφέρον οικονομικά) ρέμα για το επόμενο βήμα της πορείας του στο ποδόσφαιρο, σταματώντας τελειωτικά το χρόνο: προτίμησε δηλαδή να μεταγραφεί στην προτελευταία ομάδα της Serie Α, μολονότι μάλιστα δεν έχει εγγυήσεις για το αν θα παίζει σταθερά, αλλά τουλάχιστον να επιτρέψει στον Παναθηναϊκό να καρπωθεί περί το μισό εκατομμύριο (αποζημίωση μεταγραφής και τροφεία), όταν σε κάθε άλλη περίπτωση δεν θα έβαζε ευρώ στο ταμείο του.
Είναι η Πάρμα ο κατάλληλος προορισμός;
Να φύγει ως κυνηγημένος δεν ήταν μια σκέψη που ο 19χρονος είχε στο μυαλό του. Πάντως η Πάρμα δεν είναι η ομάδα που του χαρίζει μια σαφέστατη προοπτική για το μέλλον. Αγωνιστικά το κλαμπ από την Εμιλιάνα-Ρομάνα παραπαίει στο πρωτάθλημα, ως μια από τις χειρότερες επιθέσεις στα top πρωταθλήματα παρά το ρόστερ των 113 εκατ. ευρώ, και στην παρούσα φάση λογίζεται (από τους αναλυτές του ιταλικού ποδοσφαίρου) εκ των φαβορί για τον υποβιβασμό, παρέα με την ουραγό Κροτόνε. Κυρίως γιατί προέρχεται από πέντε σερί ήττες με γκολ 1-14 και έχει συμπληρώσει οκτώ παιχνίδια δίχως νίκη, με την τελευταία της να έχει σημειωθεί στις 30/11 (2-1 επί της Τζένοα). Μάλιστα στις 7 του Γενάρη άλλαξε προπονητή, καθώς το πείραμα με τον Λιβεράνι δεν πέτυχε.
Ούτε πάντως η -κατά την πάγια ιταλική πρακτική- επαναπρόσληψη του Ρομπέρτο Ντ’ Αβέρσα (που είχε απολυθεί τον Αύγουστο λόγω ασυμφωνίας χαρακτήρων) απέφερε άμεσο αντίκτυπο, μια και ακολούθησε το πρόσφατο 2-0 από τη Λάτσιο. Αμέσως μετά το αποτέλεσμα αυτό ο νέος, πλην πρώην, προπονητής της ισχυρίστηκε ότι “οι νέοι παίκτες πρέπει να βελτιωθούν, αλλά είναι ανάγκη να τους πλαισιώσουμε με έμπειρους“. Τούτο σημαίνει ευθέως πως ένας 19χρονος Έλληνας, μ’ ελάχιστες παραστάσεις από ανώτερο επίπεδο και καμία από το ανταγωνιστικό περιβάλλον του ιταλικού ποδοσφαίρου, δεν του είναι άμεσα απαραίτητος. Πόσο μάλλον όταν στη θέση του διαθέτει άλλες 2-3 επιλογές.
Ο 30χρονος πολυσύνθετος μπακ Ρικάρντο Γκαλιόλιο χτύπησε μεν πρόσφατα, αλλά ο τραυματισμός του δεν είναι τόσο σοβαρός που να θέτει σε αμφιβολία την περαιτέρω παρουσία του στην Πάρμα. Για τον Ντ’ Αβέρσα ο διεθνής Σουηδός υπήρξε απαραίτητος κατά την προηγούμενη 3ετία και, εφόσον είναι υγιής, έχει ξεκάθαρο προβάδισμα, αν όχι εξασφαλισμένη θέση, σε σχήμα με 3 ή 4 στα μετόπισθεν.
Αν δεν αγωνίζεται αυτός ή μετατοπίζεται στο κέντρο της άμυνας, υπάρχει η αξιόπιστη εναλλακτική του Τζιουζέπε Πετζέλα. Ισορροπημένος πλάγιος μπακ με επιθετικές αρετές που ενίοτε χρησιμοποιείται από τη μέση και μπροστά ή παίρνει όλη την πλευρά, γιατί ανταποκρίνεται με τάκλιν και κοψίματα. Πέρυσι έπαιξε σε 24 παιχνίδια κι εφέτος έχει ήδη 9 συμμετοχές και 1 ασίστ. Ο 24χρονος Τζιάκομο Ρίκι είναι άλλη μία λύση για τ’ αριστερά της άμυνας, τη στιγμή που ο δεξιοπόδαρος Βέλγος Μάξιμ Μπούσι έχει κληθεί να καλύψει στις ανάγκες της αριστερής πλευράς, παρότι πρέπει να παίζει με ανάποδο πόδι. Αφήστε που ψάχνει ακόμη έναν πλάγιο.
Αναπόφευκτα ο ‘συνωστισμός’ αυτός αυξάνει το βαθμό δυσκολίας για την προσαρμογή του Ζαγαρίτη στην ιταλική ομάδα. Στην ιεραρχία θα ακολουθεί τους άλλους. Σε μια ομάδα που βρίσκεται υπό πίεση ‘καίγεται’ για νίκες, δεν θα ‘ναι πολύ προσβάσιμο να πείσει ότι αξίζει άμεσα το χρίσμα του βασικού. Εκτός κι αν οι ‘παρμέντσι’ αποδεχθούν από κάποια στιγμή κι έπειτα πως δεν κυνηγούν κάτι εφικτό. Μόνο τότε ο Ζαγαρίτης φαίνεται πως θα ‘χει τύχη.
Αλλά, όπως καταλάβαμε από τη βιασύνη που επέδειξε, η ανάγκη του ήταν ν’ απεγκλωβιστεί από τη συνθήκη. Το καλοκαίρι, δίχως το ‘στίγμα’ ότι δεν σεβάστηκε την ομάδα που τον έφερε στον αφρό, θα έχει την ευχέρεια να ζυγίσει διαφορετικά το μέλλον του. Πόσο μάλλον αν η Πάρμα έχει χάσει τη χρονιά.
Πηγή: Contra
