Της Ζέτας Θεοδωρακοπούλου
Η ‘Έλενα Χατζηλιάδου δεν είναι απλά η παγκόσμια πρωταθλήτρια, δεν είναι η δις πρωταθλήτρια Ευρώπης, δεν είναι αυτή που στα 27 της χρόνια έχει κατακτήσει τα πάντα σε παγκόσμια και ευρωπαϊκά κύπελλα όλων των κατηγοριών, δεν είναι η μόνιμη πανελληνιονίκης. Είναι αυτή που έχει δοθεί ψυχή τε και σώματι στο αγαπημένο της άθλημα-το καράτε-σαρώνοντας τα πάντα αλλά και διεκδικώντας τα πάντα σε μια αξιοθαύμαστη πορεία. Μόνο το απραγματοποίητο-έως τώρα-έχει μείνει, δηλαδή η συμμετοχή και διάκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες… Ωστόσο, πλέον, το Τόκιο είναι τόσο κοντά, όσο και μακριά, ο κορονοϊός και οι επιπτώσεις του δημιούργησαν ένα ομιχλώδες τοπίο για τις προϋποθέσεις πρόκρισης, όπου ουδείς γνωρίζει τι μέλλει γενέσθαι! Η Έλενα περιμένει και προπονείται…Πού προπονείται; Στη Σερβία, καθώς ναι μεν στην Ελλάδα, ως μέλος της ολυμπιακής ομάδας, μπορεί να κάνει χρήση προπονητηρίου, στην Κατερίνη όπου ζει, αλλά προπονείται… με τον εαυτό της και μόνο! Με ρίσκα και κινδύνους ταξίδεψε και θα ξαναταξιδέψει, αφού διαπιστώνει με πικρία ότι στη χώρα μας η οργάνωση για τους αθλητές του καράτε είναι κάτι άγνωστο. Και ξεσπά με αγανάκτηση για τον αποκλεισμό του αθλήματος από το πρόγραμμα των ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι, το 2024 «με αθλήματα ψυχαγωγίας και διασκέδασης να μπαίνουν στη θέση του».
-‘Έλενα, με το lockdown και τα αυστηρά πρωτόκολλα στον αθλητισμό, πώς εξελίσσονται οι προπονήσεις σου;
Από τη στιγμή που είχαν σταματήσει τα προολυμπιακά τουρνουά, τον Μάρτιο, δεν είχα καμία αγωνιστική δραστηριότητα, διότι το καράτε είναι άθλημα επαφής. Μόλις τώρα ξεκινήσαμε να έχουμε κάποια πρωταθλήματα.
-Ούτε το καλοκαίρι, μετά το πρώτο lockdown δεν διοργανώθηκαν αγώνες;
Στο καράτε, ως άθλημα επαφής, δεν υπήρξε αγωνιστική δράση στην Ελλάδα, απολύτως καμία. Ωστόσο, γι’ αυτό δεν «φταίει» μόνο το άθλημα, αλλά φταίει η οργάνωση της κάθε ομοσπονδίας και το καράτε, εδώ και ένα χρόνο αλλάζει συνέχεια διοίκηση. ΄Έχουμε συνέχεια αλλαγές διοικήσεων και αυτό κάνει κάθε λειτουργία του αθλήματος προβληματική, όπως καταλαβαίνετε.
-Καμία διοίκηση δεν μπόρεσε να επιλύσει τα προβλήματα προπονήσεων;
Όχι, διότι ακόμη και να υπήρξε για ένα μικρό διάστημα μια διοίκηση, στη συνέχεια η απόφαση κάποιου δικαστηρίου, οδηγούσε στην ανάληψη από μια άλλη διοίκηση. Και αυτή η διαδικασία αλλαγών έχει ξεκινήσει από τον περασμένο Ιανουάριο!
-Και περιμένετε πώς και πώς τις «επίσημες» εκλογές της ομοσπονδίας;
Πλέον επενέβη η παγκόσμια ομοσπονδία και όρισε μια διοίκηση στην ελληνική ομοσπονδία καράτε, η οποία και θα παραμείνει έως τις εκλογές, την ‘Άνοιξη.
-Είναι η διοίκηση που επέλυσε το πρόβλημα των πριμ σου για τις επιτυχίες σε παγκόσμια και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα;
Ακριβώς, με επικεφαλής τον Νεκτάριο Βιδάκη.
-Για να επανέλθουμε, εσύ πάντως αναγκάστηκες να πας στη Σερβία για να προπονηθείς…
Ακούστε… μένω στην Κατερίνη, οπότε εμένα το υφυπουργείο αθλητισμού μου έδωσε μια βεβαίωση ότι μπορώ ως αθλήτρια εθνικής ομάδας να κάνω προπόνηση στο γυμναστήριο. Αλλά είμαι… μόνη μου, καθώς δεν υπάρχει άλλη αθλήτρια στο άθλημα του καράτε στην Κατερίνη-που να της επιτρέπεται να προπονείται.
-Και κάνεις προπόνηση με αντίπαλο…τον πατέρα (και προπονητή) σου;
Μα ναι…όπως είμασταν πριν το καράτε γίνει ολυμπιακό άθλημα! Δεν υπάρχει στην Αθήνα και στον ‘Αγιο Κοσμά –όπως συμβαίνει στα άλλα αθλήματα- καράτε. Υπάρχουν αθλητές, αλλά είναι όλοι στους συλλόγους τους. Αυτό που συνέβαινε ήταν ότι γίνονταν οι εθνικές προπονήσεις στην Αθήνα και πολλοί αθλητές αναγκάζονταν να κατέβουν στην Αθήνα με δικά τους έξοδα για μια-δυο προπονήσεις… Και μετά υπήρχε και το κλιμάκιο της Βορείου Ελλάδος-με τον πατέρα μου και προπονητή της εθνικής βορείου Ελλάδος- και κάναμε κάποιες λίγες προπονήσεις.
-Πώς έχει επηρεαστεί το καράτε με τα lockdown;
Μετά από κάθε κλείσιμο λόγω καραντίνας, έρχονται τα μισά παιδιά, οι μισοί αθλητές από την προηγούμενη καραντίνα, καθώς χάνουν το κίνητρό τους ουσιαστικά και σταματούν το άθλημα. Φαντάζεστε τι καταστροφή είναι αυτό!
-Στη Σερβία όπου κατέφυγες για προπονήσεις όμως;
Σε όλον τον κόσμο, εκτός…Ελλάδας, πάνω κάτω είναι τα ίδια πράγματα. Οι εθνικές ομάδες κάθε χώρας είναι πιο οργανωμένες και οι αθλητές, έχουν στήριξη από όλη την ομάδα. Ακόμη και στην Τουρκία, στη Σερβία, στη Βουλγαρία αλλά και γενικά οι εθνικές ομάδες όλων των χωρών, το πολύ πολύ να έχουν εσώκλειστους τους αθλητές για να κάνουν τις προπονήσεις τους στην καραντίνα. Δηλαδή δεν μπορούμε να οργανωθούμε εδώ στην Ελλάδα, ώστε να πάμε σε ένα συγκεκριμένο χώρο να κοιμόμαστε εκεί, να τρώμε εκεί, να είμαστε όλοι υγιείς και να συνεχίσουμε τις προπονήσεις μας, όπως κάναμε στη Σερβία;
-Εκεί έμεινες δεκαπέντε μέρες. Θα ξαναπάς;
Θα ξαναπάω σίγουρα εκεί. Τον Φεβρουάριο λογικά θα γίνει η προετοιμασία μου και θα μείνω για πολύ περισσότερο. Εγώ ήθελα και τώρα να μείνω για ολόκληρο το μήνα, αλλά γίνονταν συνεχώς αλλαγές εδώ στις πτήσεις, στα μέτρα, στην καραντίνα. Εγώ σκεφτείτε με ρίσκο πήγα εκεί γιατί δεν είχα ένα έγγραφο που να αναφέρει ότι μπορούσα να πάω στο αεροδρόμιο!
–Και άγνωστο, πώς θα γύριζες με πιθανότητα πολυήμερης καραντίνας…
Ναι, είχα και αυτό θέμα, με βοήθησε όμως ο κύριος Χαρδαλιάς και μου έκαναν επαναπατρισμό. Ο πατέρας μου έφυγε με την πτήση, εγώ έμεινα εκεί δυο μέρες περισσότερες και τελικά μου έκαναν επαναπατρισμό.
-Βρέθηκες μια ανάσα απ΄ τους Ολυμπιακούς του Τόκιο, οι οποίοι επαναπροσδιορίστηκαν για του χρόνου. Πλεονέκτημα ή μειονέκτημα ο επιπλέον χρόνος;
Υπάρχουν δύο όψεις του νομίσματος για το θέμα. Από τη μια πλευρά, φυσικά και ήμουν σε πολύ καλή κατάσταση και φόρμα, αυτά τα δύο χρόνια που κάναμε την προετοιμασία και τους αγώνες. Το καράτε, ξέρετε, έκανε τη δυσκολότερη πρόκριση όλων των εποχών από οποιοδήποτε ολυμπιακό άθλημα της ιστορίας. Κάθε μήνα ταξιδεύαμε σε διαφορετικές ηπείρους, ως και τρεις φορές το μήνα, με μεγάλα προβλήματα ειδικά εμείς οι γυναίκες. Υπήρχαν σοβαροί τραυματισμοί και εμείς δεν μπορούσαμε να αναρρώσουμε. Έπρεπε την άλλη εβδομάδα να ταξιδέψουμε με… σπασμένο χέρι, με σπασμένο πόδι. Σε εκείνη πάντως τη φάση παρ΄ όλες τις δυσκολίες της κατάστασης είχα ψυχικά αποθέματα να τελειώσει όλο αυτό. Και όχι να επιστρέψουμε και πάλι στο μηδέν και να ξεκινήσουμε απ΄ την αρχή. Είναι πολύ ψυχοφθόρο όλο αυτό το πράγμα. Σαφώς και η απόδοσή μου ήταν πολύ καλή εκείνο τον καιρό και τώρα ερχόμαστε και πάλι στο μηδέν, εμείς του καράτε. Δεν υπάρχει κανονική «συνέχεια». Η μεγαλύτερη δυσκολία είναι να βρεις και πάλι το κίνητρο και την ψυχική δύναμη.
-Δηλαδή πλέον το Τόκιο και η πρόκριση φαντάζουν μακρινά;
Άγνωστο! Δεν ξέρουμε τι θα γίνει με τα προολυμπιακά. Είναι όλα στον αέρα και αυτή είναι η μεγαλύτερη δυσκολία: Δεν έχω προκριθεί ακόμα. Είχαν μείνει δύο αγώνες ακόμα για την πρόκριση και μετά από χρόνια κόπων και θυσιών είναι όλα στον αέρα. Δηλαδή, εμείς που είχαμε σχεδόν προκριθεί δεν ξέρουμε τι θα γίνει πλέον. Δεν ξέρουμε τι θα γίνει με τα προολυμπιακά και αν αλλάξει και πάλι η πρόκριση.
-Ομιχλώδες το τοπίο…
Είναι σα να κολυμπάς στον ωκεανό, χωρίς να βλέπεις τίποτα μπροστά σου, αν είναι η στεριά στα δύο μέτρα ή στα 150 χιλιόμετρα!
-Είναι και η τελευταία ευκαιρία, καθώς το άθλημα βγαίνει εκτός προγράμματος στους επόμενους Ολυμπιακούς του Παρισιού.
Πραγματικά το καράτε δέχεται τη μία ήττα πίσω απ΄ την άλλη και είναι για εμάς απίστευτο. Δεν γίνεται να κάνουμε τη δυσκολότερη πρόκριση όλων των εποχών, να κάνουμε τόσο κόπο για να υπάρχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες και μετά…Το άθλημα αυτό είναι φιλοσοφία ολόκληρη.
-Μπαίνει το… breakdancing στο ολυμπιακό πρόγραμμα…
Δεν θέλω να το μειώσω, αλλά αυτό δεν είναι άθλημα, είναι ψυχαγωγία, είναι διασκέδαση, ένα είδος τέχνης, δεν είναι ΑΘΛΗΜΑ. Υποτίθεται ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες περιλαμβάνουν τα αθλήματα. Το καράτε είναι ένας συνδυασμός όλης της φυσικής ικανότητας του ανθρώπου. Δύναμη, ταχύτητα, αντοχή στη δύναμη, αντοχή στην ταχύτητα, φυσική κατάσταση, αντανακλαστικά, τακτική, μυαλό, φιλοσοφία, όλα τα συνδυάζει. Ο χαρακτήρας του καρατέκα πλάθεται ολοκληρωμένα, δείτε όλους τους αθλητές είναι τα καλύτερα παιδιά με μεγάλες ηθικές αξίες και ψυχική δύναμη. Και ξαφνικά βλέπουμε να μπαίνουν το breakdancingκλπ. Όπως αλλάζει η ζωή η ίδια και πάμε σε κάτι καινούργιο, έτσι αλλάζει και η ολυμπιάδα. Εγώ, τους Ολυμπιακούς Αγώνες τους έχω αλλιώς στο μυαλό μου και για μένα έτσι θα μείνουν. Πιστεύω πάντως ότι το καράτε σίγουρα θα ξαναμπεί στο ολυμπιακό πρόγραμμα. ‘Έχουν βγει και ξαναμπεί και άλλα αθλήματα, όπως το τάεκβοντο. Απλά εγώ ως παγκόσμια πρωταθλήτρια και έχοντας κάνει τα πάντα για αυτό το άθλημα ευελπιστώ -γιατί έχω ζήσει την ελλιπή στήριξη των προηγούμενων χρόνων- στην Ελλάδα να μην στηρίζουν μόνο τα ολυμπιακά αθλήματα. Να μην κάνουν διακρίσεις και να τα ξεχωρίζουν όπως συνέβαινε με αυτό το υπέροχο άθλημα, μη δίνοντάς του σημασία και στήριξη. Σαφώς και πρέπει να δίνεται έμφαση στα ολυμπιακά αθλήματα και την πρόκριση στους Ολυμπιακούς, αλλά ελπίζω για όλα τα μη ολυμπιακά να υπάρχει κάποιου είδους στήριξη για να συνεχιστεί να υπάρχει το καράτε στην Ελλάδα.
Πηγή: Sport 3
