Του Γιάννη Ζωιτού
Στα 21 χρόνια της η Euroleague έχει ταυτιστεί με τις παραδοσιακές δυνάμεις του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Κάποιες εκ των ισχυρών ήταν άλλωστε που ύψωσαν το λάβαρο της επανάστασης έναντι του ζυγού και απαίτησαν αυτοδιάθεση. Προτού ακολουθήσουν οι υπόλοιπες. Στις δεκάδες των ομάδων που πέρασαν έστω μια χρονιά από την εγκαθίδρυση της ‘νέας τάξης’ πραγμάτων εντοπίσαμε εκείνες που το στίγμα τους χάθηκε στο χωροχρόνο. Ομάδες που είχαν την τύχη να δοκιμαστούν στο ανώτερο επίπεδο και, για οικονομικούς λόγους κυρίως, δεν δραστηριοποιούνται πλέον. Τις θυμάστε όλες;
Λάιονς Αγίας Πετρούπολης
Οι ‘λέοντες’. Μια ομάδα-φάντασμα, που ξεπήδησε μέσα από το πρώτο μεγάλο σχίσμα του ευρωπαϊκού μπάσκετ στα τέλη του προηγούμενου αιώνα και εξυπηρετούσε κυρίως μανατζερικά συμφέροντα. Ο Ιταλός Λουτσιάνο Καπικιόνι, ο ‘don’ των ατζέντηδων στα 90s, ίδρυσε μια ομάδα που μολονότι δεν ανήκε στα μητρώα της ρωσικής ομοσπονδίας μπάσκετ, συμπλήρωσε τον χάρτη της πρώτης διοργάνωσης, στηρίζοντας εμπράκτως το εγχείρημα των ιδιοκτητών για μια ανεξάρτητη -από τα δεσμά της FIBA Europe- λίγκα.
Προφανώς μέσα από την ομάδα ο Καπικιόνι φρόντισε να διαφημίσει την ‘πραμάτεια’ του. Ο Σεργκέι Μπαζάρεβιτς, αφού είχε εγγραφεί πρώτα ως δημότης Βόλου, πέρασε μια από τις τελευταίες σεζόν του ως εν ενεργεία παίκτης, δίπλα στον ‘ψυχρό εκτελεστή’ Ενγκένι Κισούριν (άλλοτε παίκτη της ΤΣΣΚΑ) και τον τρομερό dunker Αμερικάνο φόργουορντ Ντέρικ Χάμιλτον με θητεία σε ΑΕΚ, Απόλλωνα Πάτρας, Σπόρτιγκ και Ηράκλειο.
Έπεσε στον όμιλο με την ΑΕΚ του Ντούσαν Ίβκοβιτς και έχασε δύο φορές με διψήφιες διαφορές (69-90 εντός και 73-84 εκτός). “Δεν το περιμέναμε τόσο εύκολο”, έλεγε ο ‘Ντούντα’ μετά το πρώτο ματς στη Ρωσία. Ήταν οι δύο από τις οκτώ ήττες της στα δέκα παιχνίδια της κανονικής περιόδου, καθώς επικράτησε μονάχα της Σαρλερουά και της Τσιμπόνα στην Αγία Πετρούπολη. Διελύθη εις τα εξ ων συνετέθη το 2001.
Λουγκάνο Σνέικς
Τα ‘φίδια’ δάγκωσαν τη γλώσσα τους και αυτο-δηλητηριάστηκαν το 2003. Αφού είχαν συμμετάσχει πρώτα στην παρθενική μορφή της διοργάνωσης, ως μέλος του ‘αντάρτικου’ που οργανώθηκε ανά την Ευρώπη. Το σύνολο είχε προπονητή τον 40χρονο τότε Ζάρε Μαρκόφσκι, που έφτιαξε το όνομά του δουλεύοντας κυρίως στην Ιταλία, και πιο γνωστό λόγω επωνύμου παίκτη τον Μανουέλ Ράγκα. Τον γιο φυσικά του θρυλικού Μεξικανού ‘Μανόλο’, του πρώτου μη αθλητή με καταγωγή από τις ΗΠΑ που έγινε draft στο ΝΒΑ.
Το μήλο κάτω από τη μηλιά δεν έπεσε, ούτε τα… Σνέικς είχαν σχέση με την Ίνις Βαρέζε, νικώντας 3/10 παιχνίδια τους (Ζαντάρ, Ζαλγκίρις, Εστουδιάντες). Στις μέρες μας κυκλοφορούν ως ‘τίγρεις’ στο ελβετικό στερέωμα, αλλά πρόκειται για τη μετάλλαξή τους και σχεδόν αποποιούνται ό,τι είχε συμβεί πριν από το 2003, χωρίς αναφορές στην ιστοσελίδα τους.
Ουράλ Γκρέιτ
Στις όχθες του ποταμού Κάμα, ενός εκ των μεγαλύτερων παραποτάμων του Βόλγα, και στις πρόποδες των Ουραλίων έδρευε κάποτε η ρωσική ομάδα από το Περμ. Μια ομάδα με διάρκεια ζωής 13 ετών που δεν άντεξε τον ανταγωνισμό και ‘εξαϋλώθηκε’ το 2008. Σ’ αυτό το χρονικό διάστημα είχε προλάβει να κατακτήσει δύο πρωταθλήματα, ένα κύπελλο κι ένα ευρωπαϊκό (αποκλείοντας την Ολύμπια Λάρισας στα ημιτελικά), παρόλα αυτά η γεωγραφική θέση της δεν ευνοούσε την εξέλιξή της, ίσως γιατί προήλθε από τα σπλάχνα του Πολυτεχνείου της πόλης και δεν είχε το απαραίτητο οικονομικό υπόβαθρο ούτε τη στήριξαν χορηγοί με συνέπεια.
Πάντως το 2001-02, με προπονητή τον Σεργκέι Μπέλοφ, βετεράνο ηγέτη τον Βασίλι Καράσεφ και σκόρερ τον Παναγιώτη Λιαδέλη, υπήρξε μέλος της ελίτ και συνέπεσε με την ΑΕΚ του Ντράγκαν στη ρέγκιουλαρ σίζον. Μάλιστα άνοιξε τη σεζόν πέντε νίκες στα πρώτα έξι ματς (86-77 την Ένωση με 29 πόντους από τον Βαλερί Νταϊνέκο) και έθεσε τις βάσεις για την πρόκριση στο Top16, προτού εκεί αποκλειστεί σε όμιλο με Ρεάλ Μαδρίτης, Βίρτους Μπολόνια και Εφές. Ο συνολικός απολογισμός της 10 νίκες και 10 ήττες.
Λόντον Τάουερς
Η ομάδα που ενεπλάκη παραγοντικά ο ρομαντικός Κωστής Ζομπανάκης, στα πρότυπα των οποίων επιχείρησε να φτιάξει αργότερα το Ρέθυμνο, και φυσικά αυτή που ο νυν προπονητής των Ράπτορς Νικ Νερς τέσταρε τις πρώτες προπονητικές εμπνεύσεις του. Η Μεγάλη Βρετανία ήταν μια αγορά που η ULEB στόχευε να κατακτήσει προς όφελος της ανάπτυξής της και η wild card στην ομάδα του Λονδίνου ήταν μέρος της επέκτασης σε κάθε εμπορική γωνιά της Ευρώπης.
Μολαταύτα οι ‘Πύργοι’, αν και δεν ήταν της Βαβέλ αλλά μάλλον της Πίζα, είχαν σαθρές βάσεις και έπεσαν. Σε 24 παιχνίδια των δύο σεζόν (2000-02) που τους βρήκε στην κορυφαία διοργάνωση πέτυχαν μία νίκη όλη κι όλη. Στην πρεμιέρα της πρώτης χρονιάς. Όχι απέναντι στον ΠΑΟΚ ή στο Περιστέρι. Πέραν τούτου ουδέν για ένα κλαμπ που από το 2009 σταμάτησε να δίνει σημεία ζωής.
Νάπολι
Μία από τις 24 ομάδες της κανονικής περιόδου για τη σεζόν 2006-07 ήταν το κλαμπ του ιταλικού νότου με ηλικία 60 ετών. Την προηγούμενη σεζόν είχε τερματίσει τέταρτη στο εγχώριο πρωτάθλημα, αλλά είχε κατακτήσει το κύπελλο Ιταλίας – το μοναδικό τρόπαιο της μακράς πορείας της. Υπό την καθοδήγηση του Πιέρο Μπούκι προσπάθησε να σταθεί αξιοπρεπώς στη διοργάνωση και στην κανονική διάρκεια πέτυχε 6 νίκες σε 14 αγώνες, νικώντας τον Άρη και την Μπαρτσελόνα. Ωστόσο οι ‘κίτρινοι’ ήταν εκείνοι που της έφραξαν το δρόμο για τη δεύτερη φάση, έχοντας το πλεονέκτημα στην ισοβαθμία στο φινάλε της διαδικασίας.
Την ‘έπνιξαν’ τα οικονομικά προβλήματα, όπως πολλές ιταλικές ομάδες, και τρία χρόνια μετά η Νάπολι δεν υπήρχε στο χάρτη.
Ουλκέρ
Ιδρύθηκε για χορηγικούς σκοπούς το 1993, αλλά μέσα στο 1995 κατακτούσε το πρώτο πρωτάθλημά της και γινόταν ένα ισότιμο μέλος του τουρκικού μπάσκετ που αποκτούσε διαρκώς αυξανόμενη φήμη. Από το 2001 είχε σταθερή παρουσία στην ελίτ και οι μάχες με τις ελληνικές ομάδες ήταν πολλές. Μην ξεχνάς πως πλήρωσε και τον πρώτο Έλληνα που έπαιξε σε ομάδα της γείτονας (Ευθύμης Ρεντζιάς) Ωστόσο η έλλειψη ισχυρού πυρήνα οπαδών ανάγκασε τον κεντρικό σπόνσορα ν’ αλλάξει ρότα και από το 2006 να προσκολληθεί στη Φενέρμπαχτσε της πλατιάς μάζας, με συνέπεια η ομάδα να χαθεί στη λήθη. Στην καλύτερη πορεία της το 2004-05 η ομάδα με την πορτοκαλο-πράσινη φορεσιά έφτασε ως τα προημιτελικά προτού αποκλειστεί από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Εκείνη η ομάδα, που είχε προπονητή τον Εργκίν Αταμάν, πρωτοεμφάνισε έναν 18χρονο φόργουορντ κοντά στα 210 εκατοστά: τον Ερσάν Ιλιασόβα!
ΚΚ Ζάγκρεμπ
Ζώντας μονίμως στη σκιά της Τσιμπόνα, ο μοναδικός λόγος ύπαρξής της στη σεζόν 2011-12 ήταν ο Νταμίρ Μουλαομέροβιτς στην τελευταία χρονιά της ενεργούς πορείας του στα παρκέ. Έπεσε στον όμιλο με τον πρωταθλητή Ευρώπης Παναθηναϊκό, χάνοντας δύο φορές, ενώ συνολικά υπέστη οκτώ ήττες στα δέκα παιχνίδια της. Ο Τι Τζέι Φορντ τής έκανε την τιμή να παίξει δύο παιχνίδια, ενώ ο Μάριο Κασούν έκανε την καλύτερη σεζόν της καριέρας του με 12.2 πόντους και σχεδόν 6 ριμπάουντ ανά ματς. Το 2018 ‘βάρεσε’ διάλυση.
Μπουντιβέλνικ
Το 1989 ήταν η πρωταθλήτρια της Σοβιετικής Ένωσης, σίγουρα το μεγαλύτερο επίτευγμα της ιστορίας της. Το άλλο; Η είσοδός της στην κορυφαία διοργάνωση από την πίσω πόρτα. Χρήματα υπήρχαν το 2013-14 και η ομάδα του Κιέβου έλαβε μία από τις wild card για την απευθείας συμμετοχή της στους ομίλους. Με προπονητή τον Άιναρς Μπαγκάτσκις και βετεράνους όπως ο Ντάριους Λαβρίνοβιτς και ο Νταΐνιους Σαλένγκα, επιχείρησε να φτιάξει ένα ανταγωνιστικό σύνολο. Από τη στιγμή όμως που συνέπεσε με Φενέρμπαχτσε, Μπαρτσελόνα και ΤΣΣΚΑ όχι μόνο δεν κατόρθωσε να διακριθεί, αλλά κατέληξε και τελευταία νικώντας μονάχα την Παρτιζάν και τη Ναντέρ εντός έδρας. Αφού το 2018 δεν έλαβε άδεια συμμετοχής στην εγχώρια λίγκα διεγράφη από τα μητρώα της ουκρανικής ομοσπονδίας.
Πηγή: Contra
