Του Γιάννη Ζωϊτού
Yπήρξε κάτι παραπάνω από ένας θρυλικός παίκτης του επαγγελματικού μπέιζμπολ ο Μπέιμπ Ρουθ. Σε μια εποχή, μεσοπόλεμος ήταν, που η ταλαιπωρημένη κοινωνία των Ηνωμένων Πολιτειών είχε ανάγκη από iconic φυσιογνωμίες που θα εμπνεύσουν τον λαό, ο γεννημένος στη Βαλτιμόρη αθλητής έφερε το χάρισμα μιας απόλυτης μοναδικότητας. Αψεγάδιαστης και τελειοποιημένης όχι, αλλά αναμφίβολα διαλεχτής. Ένα pop είδωλο και εμπνευστής μιας φρέσκιας αμερικανικής κουλτούρας.
Ο ‘Great Bambino’ απέκτησε fun club και κάθε ενέργειά του είχε αντίκτυπο στην πλατιά μάζα. Είχε εξελιχθεί σ’ ένα παράδειγμα και σύμβολο για πολύ κόσμο. Trend θα έλεγες τη σήμερον. “Είδα έναν άνδρα να μεταμορφώνεται σε κάτι πολύ κοντά σε έναν θεό“, είχε πει ο συμπαίκτης του Χάρι Χούπερ.
Ήταν ο πρώτος που πήρε συμβόλαιο με ετήσιες απολαβές που άγγιζαν τις 10.000 δολάρια και πριν από κάθε άλλον απαίτησε διπλασιασμό των απολαβών του. Μάλιστα απείλησε με αποχή από τους αγώνες των Μπόστον Ρεντ Σοξ, λειτουργώντας ως πιονέρος σε μια μόνιμη έκτοτε διεκδίκηση γι’ αύξηση των δικαιωμάτων των αθλητών μέσω των δεσμευτικών συμβάσεων που υπέγραφαν με τους ιδιοκτήτες. Μπορεί να φανταστεί κανείς γιατί η παραχώρηση των δικαιωμάτων του έναντι 100.000 δολαρίων στους Νιου Γιορκ Γιάνκις ήταν η πιο δαπανηρή για παίκτη του μπέιζμπολ.
Το ‘τρελό’ διαιτολόγιο του Ρουθ
Παράλληλα, ο Ρουθ ήταν ο πρώτος που επιχείρησε να ‘χτίσει’ κάποιες διατροφικές συνήθειες που θα του χάριζαν την απαιτούμενη ενέργεια για τους αγώνες στο πρωτάθλημα. Αν και την περίοδο εκείνη δεν μπορούσε να έχει την απαιτούμενη συνδρομή της επιστήμης για να θέσει τα όριά του, ή συνεργάτες που θα τον καθοδηγήσουν σε ορθά μονοπάτια, φρόντισε από μόνος του να εντάξει τις πρωτεΐνες και τις καλές πηγές τους στο καθημερινό διαιτολόγιό του, ενισχύοντας το μυϊκό σύστημά του, σε χέρια, πόδια και κορμό.
Οι τρομακτικές επιδόσεις του, με 714 home runs και συνολικά 2.873 επιτυχημένα χτυπήματα, δεν ήρθαν συμπτωματικά. Έχει μελετηθεί από το Πανεπιστήμιο της Κολούμπια πως είχε ανεπτυγμένη όραση και ακοή, αλλά χρειαζόταν ταυτόχρονα θρεπτικά συστατικά. Τα 6 αυγά που κατανάλωνε κάθε πρωί τού χάριζαν την βιταμίνες και μέταλλα, συνδυαστικά με την καθαρή πρωτεΐνη που του έδιναν τα ασπράδια. Επίσης το ποιοτικό μοσχαρίσιο κρέας ήταν μια σταθερά που δεν μεταβαλλόταν σχεδόν ποτέ και δεν έλειπε από το τραπέζι, συνοδευμένη από μαγειρεμένες πατάτες και μπόλικη τσίλι sauce. Του άρεσε μάλιστα η σχεδόν ωμή μορφή του, είτε σε μπριζόλα είτε σε κιμά.
Ομολογουμένως ο Ρουθ δεν διέθετε το πιο γυμνασμένο κορμί. Είχε εμφανώς παραπανίσια κιλά, που εξείχαν από την ούτως ή άλλως φαρδιά στολή του, αλλά δεν ήταν από τ’ αυγά. Προέρχονταν κυρίως από τα αμέτρητα hot dogs που είχαν σταθερή και αδιαπραγμάτευτη θέση στη διατροφή του. Τουλάχιστον 3 με 4 έτρωγε πριν από αγώνες, για να νιώσει δυνατός σαν τον Ποπάι με το σπανάκι, αλλά μπορούσε να ξεπεράσει το φράγμα των 10, εφόσον την ίδια ημέρα έπρεπε να παίξει σε δύο ματς. Δεν ήταν οπότε αφύσικο, λαμβάνοντας περισσότερες από 1500 θερμίδες μόνο από το λαχταριστό αυτό έδεσμα με το λουκάνικο από κρέας χοιρινού και έντερο προβάτου τοποθετημένο σε ψωμί, να φορτώνει το σώμα του με λιπαρά.
Παρόλα αυτά, θα ήταν πολύ πιο εφικτό να ελεγχθεί το βάρος του, αν απέφευγε το αλκοόλ. Ήταν μια συνήθεια που δεν αφαίρεσε ποτέ από την καθημερινότητά του και τον συντρόφευσε ως τις 16 Αυγούστου του 1948, όταν πέθανε καταβεβλημένος από τον καρκίνο. Λάτρευε το ουίσκι, κυρίως στην αμερικανική εκδοχή του μπέρμπον, ο Ρουθ. Όπως επίσης την μπύρα και τα αναψυκτικά. Ήταν σύνηθες να πίνει από το πρωί ένα ποτήρι τουλάχιστον, ενώ οι σόδες σε μορφή ginger ale βοηθούσαν στην πέψη των αμέτρητων hot dogs.
Προφανέστατα δεν ήταν μια ισορροπημένη διατροφή αυτή που ακολουθούσε ο ‘Sultan of Swat’. Συγκριτικά πάντως με τη χρονική περίοδο που άκμασε αθλητικά, σωστές βάσεις είχε θέσει.
Πηγή: Contra
