Του Κώστα Μπράτσου
Υπάρχουν ορισμένες εμβληματικές εικόνες που έχουν μείνει χαραγμένες στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Η φωτογραφία με τον Ντιέγκο Μαραντόνα να σκοράρει με το χέρι προ του Πίτερ Σίλτον, η φωτογραφία με τον 17χρονο Πελέ στην αγκαλιά συμπαίκτη του να πανηγυρίζει το γκολ στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1958 και πολλές ακόμα.
Υπάρχει και ένα σκίτσο το οποίο βρίσκεται στο μυαλό κάθε ποδοσφαιρόφιλου, που συνήθως δεν γνωρίζει ότι πρόκειται για μία αποτύπωση μιας κανονικής φωτογραφίας όπως όλες οι άλλες.
Όταν κάποιος δει σε ένα άλμπουμ Panini ένα σκίτσο με έναν ποδοσφαιριστή να κάνει ανάποδο «ψαλίδι», δεν πρόκειται ούτε για κάποια έμπνευση σκιτσογράφου ούτε καν για σουτ.
Πρόκειται για μία φάση από το παιχνίδι της Γιουβέντους με τη Φιορεντίνα στις 15 Ιανουαρίου του 1950, όπου ο πρωταγωνιστής, Κάρλο Παρόλα, απομακρύνει την μπάλα από την περιοχή της ομάδας του!
Δούλευε στη FIAT και τον βρήκε η Γιουβέντους
Ο Παρόλα γεννήθηκε στο Τορίνο στις 20 Σεπτεμβρίου 1921 και υπήρξε σπουδαίος ποδηλάτης ως παιδί, κερδίζοντας τοπικούς αγώνες και έχοντας ιδιαίτερο ταλέντο στις ανηφόρες. «Δυστυχώς δεν ήμουν τόσο καλός στις κατηφόρες», θυμάται.
Μία πτώση του στοίχισε ένα σπασμένο χέρι και το μυαλό του σιγά σιγά άφησε το χειροποίητο ποδήλατο που του είχε φτιάξει ο πατέρας του πριν πεθάνει πρόωρα από ανακοπή καρδιάς. Το ποδόσφαιρο άρχισε να τον μαγεύει, αφού στο Κούνεο όπου μετακόμισε μετά από τον θάνατο του πατέρα του, δεν υπήρχε ποδηλατοδρόμιο.
Η πρώτη κανονική ομάδα του ήταν η Βανκίλια το 1935 και στη συνέχεια μετακινήθηκε στην Ντοπολαβόρο FIAT, την ομάδα των εργαζομένων του εργοστασίου της αυτοκινητοβιομηχανίας, όπου απασχολούταν για να βγάλει τα προς το ζην.
Ο μισθός του άγγιζε τις 18 λίρες τον μήνα και αρκούσε για τα απολύτως απαραίτητα συν ένα πακέτο τσιγάρα Gauloises τη μέρα. Ούτε ο «Νούτσιο», όπως φώναζαν τον πατέρα του και «κόλλησαν» το παρατσούκλι και στον ίδιο, ούτε η μητέρα του μπορούσαν να πουν «όχι» όταν ήρθε η πρόταση της Γιουβέντους: 750 λίρες τον μήνα.
Ο προπονητής της «γηραιάς κυρίας», Ουμπέρτο Καλιγκάρις, είχε ξεχωρίσει τον νεαρό και μάλιστα του είχε βρει θέση. Ο Λουίς Μόντι, εκ των ηρώων του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1934 για την Ιταλία αλλά και πρωταγωνιστής στα 4 πρωταθλήματα που κατέκτησε η Γιουβέντους εκείνη τη δεκαετία, αποχωρούσε από τον σύλλογο και ο Καλιγκάρις προόριζε τον «Νούτσιο Γκολουάζ» (όπως τον φώναζε λόγω των τσιγάρων) για το κέντρο, αν και τότε αγωνιζόταν στην επίθεση.
Βρήκε θέση σε Γιουβέντους και εθνική Ιταλίας
Το ντεμπούτο του πραγματοποιήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 1939, απέναντι στη Νοβάρα, κερδίζοντας τα χειροκροτήματα του κόσμου και αποκτώντας ακόμα και προσωπικό fan club.
Ο θάνατος του Καλιγκάρις τον Οκτώβριο του 1940 ενώ έπαιζε ποδόσφαιρο με βετεράνους άφησε μετέωρο τον νεαρό Παρόλα. Μετά από ορισμένους υπηρεσιακούς τεχνικούς, η Γιουβέντους κατέληξε στον Φελίτσε Μπορέλ, με τον οποίο αρχικά ο Παρόλα δεν είχε καλές σχέσεις.
Όταν με τον καιρό κατάφερε να ενταχθεί στο σύστημα του νέου προπονητή, βρήκε και θέση στα πλάνα του για την αρχική ενδεκάδα, ως κεντρικός αμυντικός πλέον.
Με τη νέα ιδιότητά του έπεισε τον ομοσπονδιακό τεχνικό, Βιτόριο Πότσο, να του δώσει ντεμπούτο τον Απρίλιο του 1942 με την εθνική νέων.
Με την εθνική ανδρών έπαιξε στο πρώτο παιχνίδι της μετά από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τον Νοέμβριο του 1945, απέναντι στην Ελβετία. Ο Πότσο επέλεξε παίκτες μόνο από το Τορίνο (και κυρίως την Grande Torino της εποχής) πλην του τερματοφύλακα και το φιλικό παιχνίδι στη Ζυρίχη έληξε ισόπαλο 4-4.
Η… διεθνής καριέρα
Η φήμη του ξεπέρασε τα σύνορα της Ιταλίας στις 10 Μαΐου 1947, όταν στη Γλασκόβη η FIFA αποφάσισε να γιορτάσει την ένταξη των βρετανικών χωρών στην παγκόσμια ομοσπονδία με ένα φιλικό.
Μία μικτή ομάδα από παίκτες που προέρχονταν από το Ηνωμένο Βασίλειο αντιμετώπισε μία μικτή ομάδα από παίκτες από την ηπειρωτική Ευρώπη. Στην ομάδα αυτή μεταξύ άλλων συμμετείχαν οι Σουηδοί Γκούναρ Γκρεν και Γκούναρ Νόρνταλ, ο Ολλανδός Φάας Βίλκες και φυσικά ο Παρόλα, ο εκπρόσωπος της Ιταλίας.
Οι Βρετανοί επικράτησαν με 6-1 μπροστά σε 150.000 φιλάθλους, όμως ο Παρόλα διασώθηκε και η απόδοσή του γνώρισε την αποθέωση από τον Τύπο την επόμενη μέρα, με συνέπεια να αποκτήσει και νέο παρατσούκλι: Ο άνθρωπος της Γλασκόβης.
Ο… εφευρέτης των ανάποδων «ψαλιδιών»
Στην επιστροφή του στην Ιταλία, συνέχισε τις εξαιρετικές εμφανίσεις του με τη Γιουβέντους, έστω κι αν δεν κατάφερε ποτέ να αποκαθηλώσει την άλλη ομάδα της πόλης.
Η απόδοση του Παρόλα ήταν πάντα σημείο αναφοράς, αφού μαζί με τον Βαλεντίνο Ματσόλα θεωρείτο ένας από τους καλύτερος παίκτες της Ιταλίας το ’40.
Επρόκειτο για έναν αμυντικό με πολύ καλές τεχνικές αρετές, ευλύγιστο, ευφυή, που προτιμούσε να αμύνεται όρθιος και όχι με τάκλιν. Αρκετές φορές ήταν περισσότερο… ευγενικός με τους αντιπάλους από όσο θα έπρεπε, ενώ προτιμούσε αντί να διώχνει απερίσκεπτα την μπάλα να δίνει ορθές πάσες από την άμυνα.
Από μικρός είχε και ένα χαρακτηριστικό: πηδούσε στην αέρα και έδιωχνε την μπάλα με το πόδι. Είτε με ανάποδο «ψαλίδι» είτε με εναέριο βολέ, σχεδόν σε κάθε παιχνίδι χάριζε μία τέτοια εντυπωσιακή στιγμή στους φιλάθλους.
Οι Ιταλοί είχαν φτάσει σε τέτοιο επίπεδο που του απέδιδαν την έμπνευση για το ανάποδο «ψαλίδι» και μπορεί αυτό να μην είναι αλήθεια, όλοι όμως παραδέχονται ότι εκείνος ήταν που το διέδωσε στη χώρα.
«Μου έδιναν συγχαρητήρια οι προπονητές και οι συμπαίκτες για τα περίφημα ιπτάμενα ανάποδα ψαλίδια, που αποσυντόνιζαν τους αντιπάλους, αφού η μπάλα έφευγε ενώ θεωρούσαν ότι ήταν κάτω από τον έλεγχό τους. Ήμουν καλός στο να περιμένω την μπάλα και να μαντεύω τις κινήσεις του αντιπάλου μου», δήλωσε αργότερα ο Παρόλα.
Το διώξιμο που έμεινε στην ιστορία
Τη σεζόν 1949-1950, το δυστύχημα στον λόφο της Σουπέργκα ισοπέδωσε τη μεγαλύτερη ομάδα του κόσμου εκείνη την εποχή, την Τορίνο. Η «γκρανάτα» δεν μπορούσε να διεκδικήσει το 5ο σερί πρωτάθλημα και αναπόφευκτα θα έδινε τα σκήπτρα της. Η Γιουβέντους ήταν υποψήφια για τον τίτλο, όπως η Μίλαν των Gre-No-Li και η Ίντερ.
Στην πρεμιέρα, οι «μπιανκονέρι» διέλυσαν τη Φιορεντίνα με 5-2 εντός έδρας και στη ρεβάνς στις 15 Ιανουαρίου 1950, όταν είχαν αρχίσει να ξεφεύγουν στη βαθμολογία, ήταν ξανά το φαβορί για τη νίκη. Τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα περίμενε ο Τζέσε Κάρβερ και οι παίκτες του.
Οι «βιόλα» αντιστάθηκαν σθεναρά και μάλιστα είχαν μία μεγάλη ευκαιρία να πάρουν τη νίκη, όταν ο Σέρτζιο Τσερβάτο έστησε την μπάλα στη βούλα για να εκτελέσει πέναλτι. Ο αριστερός μπακ της Φιορεντίνα σπάνια έχανε τέτοιες ευκαιρίες από τα 11 μέτρα, ωστόσο στην προκειμένη περίπτωση δεν κατάφερε να σκοράρει.
Δέκα λεπτά πριν από το τέλος κι ενώ η Φιορεντίνα συνέχισε να επιτίθεται, ο Ρέντζο Μάλι έβγαλε μία σέντρα από τα πλάγια. Ο επιθετικός των γηπεδούχων, Ετζίστο Παντολφίνι, πήδηξε για να πιάσει την κεφαλιά, αλλά δεν πρόλαβε.
Ο Παρόλα είχε αντιληφθεί την κατάληξη της σέντρας του Μάλι και πρόλαβε να παρεμβληθεί με ένα από τα περίφημα εναέρια «ψαλίδια» του. Ο Ιταλός στόπερ οριζοντιώθηκε στην αέρα και με το δεξί έδιωξε την μπάλα, προτού αυτή φτάσει στον αμαρκάριστο Παντολφίνι.
Τον επέλεξε ο ίδιος ο Πανίνι
Ο φωτογράφος Κοράντο Μπιάνκι που βρισκόταν πίσω από την εστία της Γιουβέντους πρόλαβε να απαθανατίσει την κίνηση του Παρόλα σχεδόν στο αποκορύφωμά της, όταν βρισκόταν στο πιο ψηλό σημείο του άλματος και με τεντωμένο το δεξί πόδι, μόλις είχε κλοτσήσει την μπάλα στον αέρα.
Το εντυπωσιακό πλάνο έκανε τον γύρο της Ιταλίας μέσω των εφημερίδων, ωστόσο ο… κύκλος ζωής του δεν τελείωσε εκεί. Ο Τζιουζέπε Πανίνι, ο ιδρυτής της εταιρίας με τα περίφημα άλμπουμ, μόλις είχε αρχίσει να απολαμβάνει την επιτυχία από τα αυτοκόλλητα που γίνονταν ανάρπαστα στις αρχές της δεκαετίας του ’60.
Βλέποντας τη φωτογραφία του Παρόλα, αποφάσισε ότι αυτό το ενσταντανέ θα πρέπει να γίνει συνώνυμο με τη συλλογή Calciatori, η οποία είχε μόλις 3 χρόνια ζωής. Το άλμπουμ της σεζόν 1965-1966 είχε ως εξώφυλλο τη ζωγραφιά από τη φωτογραφία του Παρόλα, που από εκείνη τη χρονιά ταυτίστηκε με τα αυτοκόλλητα.
Ο Πανίνι είχε ερωτευτεί αυτήν τη φωτογραφία, τον συνδυασμό αρμονίας και δύναμης του Παρόλα στο εναέριο βολέ του, αποφασίζοντας να χρησιμοποιήσει την εικόνα ως δεύτερο λογότυπο της εταιρίας, για τις δραστηριότητες που σχετίζονται με το ποδόσφαιρο.
Η πραγματική διεθνής καριέρα του Παρόλα
Ο Παρόλα είχε σταματήσει την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής πολύ καιρό πριν και μάλιστα όχι στη Γιουβέντους, από την οποία έφυγε το 1954, αλλά από τη Λάτσιο όπου αγωνίστηκε για μία σεζόν.
Ασχολήθηκε με την προπονητική, κατέκτησε δύο πρωταθλήματα με τη Γιουβέντους το 1960 και το 1961 μαζί με τους Ρενάτο Τσεζαρίνι και Γκρεν στο πλευρό του και με το «Trio Magico» των Τζον Τσαρς, Ομάρ Σίβορι και Τζιαμπιέρο Μπονιπέρτι στην επίθεση, ωστόσο επανήλθε για τα καλά στο προσκήνιο μόνο όταν εμφανίστηκε στο πρωτοσέλιδο ενός άλμπουμ με αυτοκόλλητα που είχε ξετρελάνει τη χώρα τη δεκαετία του ’60.
Η φιγούρα αυτή διατηρεί τον πρωταγωνιστικό ρόλο στα άλμπουμ μέχρι και σήμερα, που η Panini αποτελεί έναν εκδοτικό κολοσσό και που τα προϊόντα της διανέμονται κατά εκατοντάδες εκατομμύρια σε όλες τις χώρες του κόσμου. Μαζί και το περίφημο διώξιμο του Παρόλα, που έφυγε από τη ζωή στις 22 Μαρτίου 2000…
Πηγή: Sport Retro
