Ένας ακούραστος νικητής

Του Ιωάννη Πέππα

Ο (Δυτικο)-Γερμανός κεντρικός μέσος και αργότερα λίμπερο, Λόταρ Ματέους (Lothar Herbert Matthäus) γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου του 1961 στο Έρλανγκεν της Βαυαρίας. Έχοντας οδηγήσει ως αρχηγός τη Δυτική Γερμανία στη κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1990, ονομάστηκε Ευρωπαίος Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς και το 1991, ονομάστηκε ως ο πρώτος που τιμήθηκε από τη FIFA με το βραβείο του «World Player of the Year» και παραμένει μέχρι και σήμερα ο μόνος Γερμανός που έχουν κερδίσει αυτό το βραβείο. Έπαιξε σε 5 Παγκόσμια Κύπελλα (1982, 1986, 1990, 1994, 1998), περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο παίκτη εντός παιδιάς (πλην της θέσης του τερματοφύλακα δηλαδή) και κατέχει το ρεκόρ με τις περισσότερες εμφανίσεις σε αγώνες της τελικής φάσης των Παγκοσμίων Κυπέλλων (25 παιχνίδια). Κέρδισε επίσης το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1980 και αγωνίστηκε και στις διοργανώσεις του 1984, του 1988 και του 2000. Το 1999, σε ηλικία 38 ετών, ψηφίστηκε ως Γερμανός Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς, έχοντας προηγουμένως κερδίσει το βραβείο το 1990.

Είναι η ρέκορντμαν συμμετοχών για την εθνική ομάδα της Γερμανίας Όλων των Εποχών, με συνολικά 150 εμφανίσεις (83 για τη Δυτική Γερμανία) σε 20 χρόνια και 23 γκολ. Είναι μέλος του καταλόγου «FIFA 100» των 125 Εν Ζωή Μεγαλύτερων Ποδοσφαιριστών του Κόσμου που συνέταξε ο Πελέ το 2004, στο πλαίσιο των εορτασμών για τα 100 Χρόνια της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας. Ο Ντιέγκο Μαραντόνα είπε ότι « … είναι ο Καλύτερος Αντίπαλος που έχω αντιμετωπίσει ποτέ» στην αυτοβιογραφία του. Ένας ευέλικτος και ολοκληρωμένος ποδοσφαιριστής, φημιζόταν για το μοίρασμα του παιχνιδιού και το σουτ, την τακτική ευφυΐα του, την ακρίβεια και τη σιγουριά στην αντιμετώπιση, καθώς και τις γρήγορες επιστροφές. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, αγωνίστηκε συνήθως ως box-to-box μέσος, αν και στα ύστερα της καριέρας του έπαιξε σαν λίμπερο/σκούπα.

Η αρχή

Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο, στα εννιά του χρόνια.στις αρχές της δεκαετίας του 1970 και ολοκλήρωσε την καριέρα του… 30 χρόνια αργότερα! Όπου κι αν αγωνίστηκε, ήταν ο κορυφαίος. Ο πρωταγωνιστής! Έπαιζε βασικός μέχρι τα 40 του χρόνια! Ένα αληθινό… θαύμα της φύσης! Στην εφηβεία του, μην έχοντας πίστη στις ικανότητές του, ξεκινάει μαθήματα διακόσμησης, ενώ παράλληλα αγωνίζεται ερασιτεχνικά για την Χερτζογκενάουραχ. Μία κλήση, όμως, στη Εθνική Γερμανίας U-21, τον πείθει για το μέλλον του στο ποδόσφαιρο και παράλληλα του δίνει την ευκαιρία να προβληθεί στους επαγγελματικούς συλλόγους της χώρας.

Έτσι κι έγινε. Η Μπορούσια του Μένχενγκλαντμπαχ, που τότε μεσουρανούσε στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, του δίνει την ευκαιρία, τη σεζόν 1979/80, να δείξει το ταλέντο του. Αγωνιζόμενος ως μέσος έδειξε εξαρχής τα προσόντα του. Άριστος και αμυντικά και οργανωτικά, με εξαιρετικό σουτ από μακρινή απόσταση και αστείρευτες αντοχές και τρεξίματα. Έμεινε στα «πουλάρια» πέντε χρόνια. Στο διάστημα αυτό, έλαβε μέρος σε 162 αναμετρήσεις και πέτυχε 36 γκολ. Με την Μπορούσια είχε δύο χαμένους τελικούς. Ο ένας στο Κύπελλο UEFA το 1980, από την Άιντραχτ Φρανκφούρτης και ο άλλος στο Κύπελλο Γερμανίας το 1984 από την Μπάγερν Μονάχου. Μέσω τον “πουλαριών”, όμως, κλήθηκε στην και έπαιξε για πρώτη φορά στο ανδρικό αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της πατρίδας του, και μάλιστα όχι σε κάποιο φιλικό, αλλά εναντίον της Ολλανδίας (3-2) στην τελική φάση του Euro του 1980, το οποίο η «Νασιονάλμανσαφτ» κατέκτησε. πήρε μέρος και στο Mundial του 1982, όπου η Δυτική Γερμανία έχασε στον τελικό από την Ιταλία.

Φυσική εξέλιξη

Όπως συμβαίνει με τα περισσότερα ταλέντα της Γερμανίας, η Μπάγερν του χτύπησε την πόρτα, το καλοκαίρι του 1984. Πήρε με το… «καλημέρα» φανέλα βασικού, και για τέσσερα χρόνια δέσποζε στη μεσαία γραμμή των Βαυαρών. Εδραιώθηκε ως δεκάρι κερδίζοντας 3 Πρωταθλήματα (1985, 1986, 1987) και 1 Κύπελλο (1986), σκοράροντας 57 γκολ σε 113 εμφανίσεις. Στην εθνική έχει γίνει πλέον βασικός και οδηγεί την ομάδα στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986, όπου, για δεύτερη συνεχόμενη φορά, τα «Πάντσερ» χάνουν από την Αργεντινή του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα (Diego Armando Maradona).

Στην Ιταλία

Το 1988, φεύγει με προορισμό το Μιλάνο και την Ίντερ. Στην Ιταλία, κατάφερε να κατακτήσει ότι δεν είχε κατακτήσει μέχρι στιγμής. Η Ίντερ αντιμετωπίζει την Ρόμα, το 1991 για τον τελικό του UEFA. Οι Νερατζούρι κερδίζουν 2-0, με τον Ματέους να κάνει το 1-0 από την άσπρη βούλα. Ένα χρόνο νωρίτερα, στο Μουντιάλ της Ιταλίας (1990) είχε κατακτήσει την κορυφή του κόσμου, με την «Νασιονάλμανσαφτ» να παίρνει εκδίκηση από τους Αργεντίνους, για τον χαμένο τελικό του 1986. Στο Μιλάνο έμεινε 4 χρόνια, πέτυχε 40 γκολ σε 115 εμφανίσεις, κέρδισε το Καμπιονάτο το 1989, το Σούπερ Καπ Ιταλίας λίγους μήνες αργότερα και το Κύπελλο UEFA το 1991.

Γερόλυκος

Ο 31χρονός, πια, Λόταρ επιστρέφει το 1992 στη Γερμανία και στη Μπάγερν. Λόγω της ηλικίας του οπισθοχωρεί παίζοντας πλέον σαν λίμπερο. Ο πεισματάρης Γερμανός έμεινε άλλα 8 χρόνια έχοντας πάντα πρωταγωνιστικό ρόλο παρά την ηλικία του. Γίνεται ο αρχηγός της ομάδας και κατακτά ακόμα 4 Σαλατιέρες (1994, 1997, 1999, 2000), το Κύπελλο Γερμανίας (1998) και για δεύτερη φορά το Κύπελλο UEFA (1996) ενώ σε 189 ματς πρωταθλήματος πετυχαίνει 28 γκολ. Παρ’ ολίγο να στεφθεί και πρωταθλητής Ευρώπης το 1999, όμως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του χάλασε τα σχέδια επικρατώντας της ομάδας του στις καθυστερήσεις του τελικού της Βαρκελώνης, με 2-1!

Έχει πέσει θύμα μιας από τις πιο βίαιες επιθέσεις του ποδοσφαίρου, όταν σ’ έναν αγώνα Champions League, ο Χουανίτο (Juanito) της Ρεάλ τον πάτησε στην πλάτη και στο πρόσωπο, ενώ βρισκόταν στο έδαφος, μετά από μαρκάρισμα.

Τον Μάρτιο του 2000, αποδέχθηκε την (ύψους 400 εκατομμυρίων δρχ.) πρόταση της αμερικανικής Μέτροσταρς Νέας Υόρκης για συμβόλαιο εννέα μηνών. Ουδείς ποδοσφαιριστής αμείφθηκε τόσο πλουσιοπάροχα στα 40 του χρόνια! Τον Σεπτέμβριο του 2000, ύστερα από 16 εμφανίσεις στην Βορειοαμερικάνικη Λίγκα, αποσύρθηκε από την ενεργό δράση.

Γεννημένος αρχηγός

Με την Εθνική Γερμανίας, έπαιξε σε 5 (!!!) Παγκόσμια Κύπελλα (1982, 1986, 1990, 1994, 1998). Μαζί με τον μεξικάνο τερματοφύλακα Αντόνιο Καρμπαχάλ (Antonio Carbajal), είναι οι μοναδικοί που έχουν αγωνιστεί σε 5 Παγκόσμια Κύπελλα. Αγωνίστηκε σε τρεις συνεχόμενους τελικούς (1982, 1986, 1990), κατακτώντας το τρόπαιο το 1990 ως αρχηγός. Πήρε μέρος επίσης σε 4 Euro (1980, 1984, 1988, 2000), κερδίζοντας τον πρώτο του διεθνή τίτλο με την Εθνική Δυτικής Γερμανίας το 1980. Είχε συνολικά 150 εμφανίσεις και παραμένει μέχρι τις μέρες μας, ο ρέκορντμαν συμμετοχών της εθνικής Γερμανίας! Είναι ο άνθρωπος με τις περισσότερες εμφανίσεις (25) σε αγώνες της τελικής φάσης των Παγκοσμίων Κυπέλλων!

Προπονητική… αποτυχία

Σαν προπονητής ο Ματέους δεν πέτυχε και πολλά. Έχει διατελέσει προπονητής στις Ραπίντ Βιέννης, Παρτιζάν Βελιγραδίου, Εθνική Ουγγαρίας, Ατλέτικο Παραναένσε, Σάλτσμπουργκ, Μακάμπι Νετάνια, Εθνική Βουλγαρίας και από τις περισσότερες έφυγε διωγμένος. Μέχρι τώρα έχει κερδίσει 2 Πρωταθλήματα. Ένα με την Παρτιζάν το 2002 και ένα με την Σάλτσμπουργκ το 2007, ενώ το όνομα του έχει ακουστεί και για τα μέρη μας (ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκός).

Ασταθής στις προσωπικές του σχέσεις, καθώς έχει παντρευτεί 5 (!!!) φορές και έχει 2 κόρες και 2 γιους. Ο πρώτος του γάμος, διήρκεσε από το 1981 μέχρι το 1992 και η σύζυγός Silvia γέννησε δύο κόρες, την Alisa (1986) και την Viola (1988). Το 1994, παντρεύτηκε την ελβετίδα μοντέλο και τηλεοπτική παρουσιάστρια Lolita Morena με την οποία απέκτησε ένα γιο, τον Loris (1992). Ο γάμος τελείωσε το 1999. Ενώ ήταν προπονητής της Παρτιζάν, στο Βελιγράδι, συναντήθηκε με την 31 ετών Σέρβα show woman Μαριάνα Κόστιτς που έγινε η τρίτη σύζυγός του, στις 27 Νοεμβρίου του 2003. Το ζευγάρι χώρισε στα τέλη του 2007 και το διαζύγιο τους έγινε επίσημο στα τέλη του Ιανουαρίου του 2009, μετά το πέρας μιας δικαστικής υπόθεσης ενός χρόνου γύρω από την διευθέτηση των περιουσιακών τους στοιχείων.

Τον Δεκέμβριο του 2008, ο 47χρονος Ματέους παντρεύτηκε την 21 ετών Ουκρανή μοντέλο Kristina Liliana Chudinova. Η τελετή πραγματοποιήθηκε στο Λας Βέγκας. Συναντήθηκαν πριν από ένα χρόνο στο Φεστιβάλ μπύρας (Oktoberfest) στο Μόναχο. Το ζευγάρι ζούσε στο Τελ Αβίβ, στο Ισραήλ, όπου Liliana σπούδαζε δημοσιογραφία σε ένα τοπικό πανεπιστήμιο. Άρχισαν να ζουν χωριστά από τις αρχές του 2010. Με την τωρινή σύζυγό του Αναστασία Κλίμκο, έχουν ένα γιο, τον Μίλαν (γεννήθηκε Απρίλιο 2014) και ζει στην Ουγγαρία.

PALMARES

Εφηβική καριέρα

1971–1979: 1. Fussball Club 1916 Herzogenaurach

Επαγγελματική καριέρα

1979–1984: Borussia VfL 1900 Mönchengladbach, 162 (36)
1984–1988: Fußball-Club Bayern München, 113 (57)
1988–1992: Football Club Internazionale Milano, 115 (40)
1992–2000: Fußball-Club Bayern München, 189 (28)
2000: New York/New Jersey MetroStars (η σημερινή New York Red Bulls), 16 (0)

Σύνολο καριέρας: 595 (161)

Διεθνής

1979–1983: Εθνική Ελπίδων Δυτικής Γερμανίας, 15 (2)
1980–2000: Δυτική Γερμανία/Γερμανία, 150 (23)

Προπονητική καριέρα

2001/02: Sportklub Rapid Wien
2002/03: Fudbalski klub Partizan
2004–2006: Ουγγαρία
2006: Clube Atlético Paranaense
2006/07: Football Club Red Bull Salzburg
2008/09: Maccabi Netanya Football Club
2010/11: Βουλγαρία

Τίτλοι

Συλλογικοί

Με την Borussia Mönchengladbach

Κύπελλο UEFA: φιναλίστ 1979/80
Κύπελλο Δυτικής Γερμανίας: φιναλίστ 1983/84

Με την FC Bayern Munich

Πρωτάθλημα Δυτικής Γερμανίας/Γερμανίας: 7 (1984/85, 1985/86, 1986/87, 1993/94, 1996/97, 1998/99, 1999–2000)
Κύπελλο Δυτικής Γερμανίας/Γερμανίας: 3 (1985/86, 1997/98, 1999–2000)
Σούπερ Καπ Δυτικής Γερμανίας: 1987
Fuji-Cup: 4 (1987, 1988, 1994, 1995)
Κύπελλο UEFA: 1995/96
Λιγκ Καπ Γερμανίας: 3 (1997, 1998, 1999)
UEFA Champions League: φιναλίστ: 2 (1986/87, 1998/99)

Με την Internazionale

Πρωτάθλημα Ιταλίας: 1988/89
Σούπερ Καπ Ιταλίας: 1989
Κύπελλο UEFA: 1990/91

Με τους MetroStars

Πρωτάθλημα Ανατολικής Περιφέρειας του MLS: 2000

Διεθνείς

Με την Δυτική Γερμανία/Γερμανία

Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα: 1980
Παγκόσμιο Κύπελλο: 1990 και φιναλίστ: 2 (1982, 1986)
U.S. Cup: 1993

Προσωπικές Διακρίσεις

Μέλος Καλύτερης Ενδεκάδας Διοργάνωσης Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος: 1988
2^ος Καλύτερος Παίκτης Διοργάνωσης Παγκοσμίου Κυπέλλου: 1990
Μέλος Καλύτερης Ενδεκάδας Διοργάνωσης Παγκοσμίου Κυπέλλου: 1990
Καλύτερος Ευρωπαίος Ποδοσφαιριστής από το γαλλικό περιοδικό «Onze» (Onze d’Or): 1990
Παίκτης της Χρονιάς για την Γερμανία: 2 (1990, 1999)
Σκόρερ του Καλύτερου Τέρματος της Χρονιάς για την Γερμανία: 2 (1990, 1992)
Παίκτης της Χρονιάς από το αγγλικό περιοδικό «World Soccer»: 1990
Καλύτερος Παίκτης της Χρονιάς από τον Διεθνή Οργανισμό Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου (IFFHS): 1990
Bravo Otto – Bronze award: 1990
Χρυσή Μπάλλα από την FIFA (Ballon d’Or): 1990
Καλύτερος Παίκτης της Χρονιάς από την FIFA: 1991
Golden Pirate: 1991
Μέλος Επιλέκτων της FIFA: 3 (1996, 1997, 2001)
Μέλος της λίστας των 125 Εν Ζωή Καλύτερων Ποδοσφαιριστών του Κόσμου που συνέταξε το 2004 ο Πελέ για τα 100 Χρόνια της FIFA
Χρυσό Παπούτσι ως Ένας Θρύλος του Ποδοσφαίρου: 2012