Του Αλέξανδρου Σόμογλου
Για να είμαι ειλικρινής, δεν είχα σκοπό να σας… ταλαιπωρήσω σήμερα με ένα ακόμη blog. Δυστυχώς, όμως, σ’ αυτή τη χώρα δεν γνωρίζεις από ποια γωνία των social media θα πεταχτεί είτε κάποιος υπουργός, είτε κάποιος πολιτευτής, είτε κάποιο στέλεχος κόμματος να σε βγάλει ολοκληρωτικά από τα ρούχα σου και να σου θυμίσει ότι η συγκεκριμένη κοινωνία δεν έχει καμία, μα καμία απολύτως σωτηρία!
Την κυρία Άννα Ελεφάντη, ομολογώ δεν τη γνώριζα πριν προκαλέσει τον κακό χαμό με το θλιβερό σχόλιό της για τη Μαρία Σάκκαρη. Διαβάζοντας σήμερα για το υπόβαθρό της, πληροφορήθηκα ότι πρόκειται για στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο μάλιστα κατέχει κεντρικό ρόλο στη διαμόρφωση της επικοινωνίας του κόμματος. Εννοείται ότι δεν έπεσα από τα σύννεφα!
Βλέπετε η φράση «Ζούμε στη χώρα που για να σε δείχνει η ΕΡΤ πρέπει να έχεις γκόμενο το γιο του Πρωθυπουργού» (με την απαραίτητη ερμηνεία της ετυμολογίας της λέξης «γκόμενος» να ακολουθεί, για να γίνει απόλυτα κατανοητή η… σοφιστεία) συνιστά τον καθρέφτη της ετυμολογίας που αποδίδουν στη σημερινή εποχή στον όρο «πολιτικός λόγος» όσοι κολυμπούν στο βόθρο της πολιτικής και κυρίως στο βούρκο της «πολιτικής επικοινωνίας».
Γιατί, δυστυχώς, στη χώρα που μια φορά κι έναν καιρό (πολύ, πολύ παλιό καιρό) μπορούσε αν μη τι άλλο να δηλώνει περήφανη για τη ρητορική των πολιτικών και των πολιτών της, σήμερα ταυτίζει την έννοια «πολιτική» με την έννοια «χυδαιότητα».
Η αγαπητή κυρία Ελεφάντη, ενδεχομένως να έστειλε και μήνυμα στον Αλέξη Τσίπρα για να περηφανευτεί για το δημόσιο σχόλιο που συγκέντρωσε τόσο μεγάλο ενδιαφέρον από το κοινό. Ο στόχος της, προφανώς, επετεύχθη. Ή, τουλάχιστον, έτσι θα θεωρεί η ίδια. Γιατί, λοιπόν, να μη σπεύσει να εισπράξει τα συγχαρητήρια του πολιτικού της προϊσταμένου;
Προσέξτε, για να μην παρεξηγηθώ. Το πρόβλημα δεν αφορά μεμονωμένα ένα κόμμα, ή ένα πρόσωπο. Αφορά εξίσου τον ΣΥΡΙΖΑ, τη Νέα Δημοκρατία, τα κόμματα του Ελληνικού Κοινοβουλίου, κόμματα που έχουν μείνει εκτός Βουλής. Τους αφορά όλους, γιατί όλοι – η σχεδόν όλοι – καταφεύγουν καθημερινά στην ίδια ρητορική. Η χυδαιότητα, οι προσβολές, η ισοπέδωση αξιών ακόμη και ο σεξισμός, δεν αποτελούν αποκλειστικό προνόμιο της κυρίας Ελεφάντη, ή κάθε κυρίας Ελεφάντη, αλλά συνιστούν παράσημο για τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών (ανεξαρτήτως κομματικής ταυτότητας) που εκφέρουν καθημερινά λόγο στα media, και κυρίως στα social media.
Και γι’ αυτό το τερατούργημα, που καθημερινά γιγαντώνεται ολοένα και περισσότερο, αποκλειστικοί υπεύθυνοι είμαστε εμείς οι πολίτες. Όχι οι πολιτικοί…
ΥΓ: Αλήθεια, πόσο θλιβερό είναι να εκμεταλλεύεσαι τη σχέση δύο νέων ανθρώπων (εκ των οποίων, τι να κάνουμε, ο ένας τυγχάνει να είναι ο γιος του πρωθυπουργού) για να εκφωνήσεις πολιτικό λόγο; Και να μη σταματάς εκεί, αλλά να ισοπεδώνεις την αξία μιας αθλήτριας που έχει θυσιάσει τα πάντα στη ζωή της για να βρεθεί στο υψηλότερο επίπεδο ενός σπορ, όπως το τένις, επειδή έτσι θεωρείς ότι… τεκμηριώνεις πολιτική άποψη;
Από την άλλη, βέβαια, η αγαπητή κυρία Ελεφάντη τον πέτυχε το στόχο της. Ασχολήθηκαν άπαντες μαζί της. Οι 457 λέξεις που μόλις διαβάσετε πιστοποιούν ότι πέτυχε διάνα!
Πηγή: Sportday
