Του Βασίλη Σαμπράκου
Για ποιον λόγο, και τι νόημα βρίσκεις στο να ασχολείσαι με μια διαδικασία τόσο ξεπεσμένη όσο είναι αυτή των επερχόμενων (;) εκλογών στην Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία για την ανάδειξη νέας διοίκησης, θα αναρωτηθείτε. Στην πραγματικότητα η κινητήριος δύναμη για να συνεχίζω είναι όλος αυτός ο εκνευρισμός, στα όρια της οργής, που με καταλαμβάνει λόγω της στάσης που κρατά το ίδιο το ποδόσφαιρο απέναντι σε όλα όσα του συμβαίνουν. Και μαζί η ανάγκη μου να διαχωρίζω τη θέση μου – με βοηθά και ψυχολογικά το να φωνάζω σε κάθε ευκαιρία ότι δεν είναι ο κόσμος μου αυτός.
Παραμονές των εκλογών, στον θαυμαστό κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου, και μάλιστα στον κόσμο των ερασιτεχνών παραγόντων, δηλαδή αυτών που είναι ταγμένοι να προσφέρουν αφιλοκερδώς, ως εραστές του αθλήματος, τις υπηρεσίες τους στο ποδόσφαιρο, συμβαίνουν πράγματα και θαύματα. Ο ένας, ως υποψήφιος πρόεδρος, βγαίνει δημοσίως να καμαρώσει ότι έχει την υποστήριξη όλων των ενώσεων που υποστηρίζονται από τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ, δηλαδή φωνάζει με ντουντούκα ότι οι επαγγελματικές ποδοσφαιρικές εταιρείες … υποστηρίζουν ενώσεις ερασιτεχνικών σωματείων και τελικά ελέγχουν τις ψήφους τους. Ο άλλος, που είναι αναπληρωτής πρόεδρος της ΕΠΟ και πρόεδρος μιας ένωσης, ο Νίκος Βακάλης γράφει διαρκώς τις τελευταίες ημέρες ότι η κυβέρνηση έχει ξεπατώσει το αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου με ωμές παρεμβάσεις και καλεί ουσιαστικά τους προέδρους των ενώσεων να φτάσουν μέχρι το CAS για να βρουν το “δίκιο” τους – δηλαδή να προστατέψουν το αυτοδιοίκητο.
Το οδυνηρό είναι ότι όλο αυτό, που μέχρι πρότινος άγγιζε μόνο τις ΠΑΕ, τις ενώσεις, την εκάστοτε διοίκηση της ΕΠΟ και την κυβέρνηση πλέον ακουμπάει και τους ποδοσφαιριστές, και μάλιστα τους πρώην διεθνείς ποδοσφαιριστές και το “Πρωταθλητής Ευρώπης” brand name, δηλαδή την βαρύτερη επωνυμία που απέκτησε ποτέ Ελληνας ποδοσφαιριστής. Ο ένας εμφανίζει κυριολεκτικά στο “παρά πέντε”, στα “μαύρα μεσάνυχτα” πρώην ποδοσφαιριστές ως υποψήφιους ενώσεων στις οποίες δεν έχουν πατήσει ποτέ, ο άλλος καταγγέλει κυβερνητική μεθόδευση με άρωμα Euro 2004, ο τρίτος καλεί την UEFA να παρέμβει για να προστατέψει το αυτοδιοίκητο. Όλα αυτά όχι απλώς δεν γίνονται λόγοι για να είμαστε αισιόδοξοι. Είναι λόγοι για να ντρεπόμαστε που τα βλέπουμε, τα ζούμε και τα καταλαβαίνουμε.
Δεν έχω κατέβει από τα δέντρα, δεν προσγειώθηκα χθες στο ελληνικό έδαφος, ούτε στο χωριό του ελληνικού ποδοσφαίρου. Δεν τρέφω ψευδαισθήσεις, ούτε ζω σε φούσκα για να νομίζω ότι ξαφνικά θα γίνουν όλα αγγελικά πλασμένα. Όμως τα όσα συμβαίνουν τούτο τον καιρό στο ποδόσφαιρο δεν υποτιμούν απλώς τη νοημοσύνη μας· την προσβάλουν.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο ζει με την εξής συνθήκη: 8 ημέρες πριν από τις εκλογές, ουδείς ξέρει αν τελικά θα γίνουν εκλογές. Και αν γίνουν, ουδείς μπορεί με βεβαιότητα να προεκτιμήσει πότε και πού θα κριθεί το αποτέλεσμα, διότι υπάρχουν σενάρια που τις θέλουν να κρίνονται σε “δικαστήρια”. Οι υποψηφιότητες των πρώην ποδοσφαιριστών έχουν ήδη αμφισβητηθεί – του Ζαγοράκη λόγω κωλύματος που μπορεί να αποδειχθεί ότι έχει ως ιδιοκτήτης πρακτορείου ΠΡΟΠΟ, και των υπολοίπων επειδή τους πρότεινε ως υποψήφιους μόνο μια ένωση και όχι δύο. Μ’ αυτά και μ’ αυτά το ποδόσφαιρο καταφέρνει, εκτός των άλλων, να κατεβάσει και τους πρώην ποδοσφαιριστές στο δικό του επίπεδο.
Είναι παραπάνω από στενάχωρο και επικίνδυνο όλο αυτό που – συνεχίζει να – συμβαίνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Και την ευθύνη για όλο αυτό την φέρουν, βάσει ιδιότητας, ο Πρωθυπουργός και ο πρόεδρος της UEFA. Διότι όλα αυτά συμβαίνουν με την δική τους ανοχή. Και στο τέλος της ημέρας το ερασιτεχνικό και το εθνικό ποδόσφαιρο, όπως και η ευρύτερη κοινωνία των ποδοσφαιρόφλων και των πολιτών, δεν περιμένει από τους ιδιώτες, από τους επιχειρηματίες, από τα συμφέροντα και από το παραποδόσφαιρο να καθαρίσουν τον χώρο. Από τις κυβερνήσεις τα απαιτεί κανείς αυτά, και – θεωρητικά – από την ευρωπαϊκή συνομοσπονδία που προστατεύει το ποδόσφαιρο σε κάθε χώρα – μέλος της.
Ίσως και μόνο από επαγγελματική διαστροφή, είμαι πολύ περίεργος για τις εξελίξεις στη διάρκεια των επόμενων ημερών μέχρι το επόμενο Σάββατο, που είναι προγραμματισμένες οι εκλογές. Περίεργος να δω πόσο πιο κάτω έχει για το ελληνικό ποδόσφαιρο, το οποίο κατά τα άλλα … στεναχωριέται με τη βαθμολογική του θέση στο ευρωπαϊκό ranking και με την χαμηλή θέση της Εθνικής Ομάδας…
Πηγή: Gazzetta
