Εκτελούσε με το δεξί ,με το αριστερό,με σούτ,με κεφαλιά, με βολ πλανέ, με μυτάκι, με το…καλάμι, με το γόνατο, με ότι μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Το ρεπερτόριό του ήταν πολύ πλούσιο, περιείχε τα πάντα και μπορούσε να ικανοποιήσει και τον πιο απαιτητικό πελάτη. Βλέπετε, δεν μιλάμε για όποιον και όποιον, αλλά για έναν από τους κορυφαίους… δολοφόνους στην ιστορία του Ολυμπιακού. Μιλάμε για τον Αλέξη Αλεξανδρή.
Κιάτο 1968
Ξετυλίγοντας το κουβάρι της ιστορίας πάμε αρκετά χρόνια πίσω. Στο φθινόπωρο του 1968. Είναι 21 Οκτωβρίου όταν στο Κιάτο γεννιέται ένα παιδί για τις ποδοσφαιρικές ικανότητες του οποίου πολλά χρόνια αργότερα θα μιλάει όλη η Ελλάδα. Ένα παιδί που ανακαλύπτει γρήγορα τον κόσμο του ποδοσφαίρου και από τα πρώτα του βήματα ελκύεται αφάνταστα από τη στρογγυλή θεά.Όταν , μάλιστα ,στα εννέα του ξεκινά να παίζει ποδόσφαιρο,παθαίνουν όλοι πλάκα.Ακόμα όμως δεν έχουν δεί τίποτα…
Η Αναγέννηση και ο Πέλοπας
Τον καιρό που όλοι μιλάνε για το παιδί θαύμα, την περιοχή του Κίατου χτενίζουν για ανεύρεση ταλέντων οι υπεύθυνοι του Πέλοπα Κιάτου, που εκείνο το καιρό μετείχε στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής. Ο Αλέξης μπαίνει στο μάτι τους, επιλέγεται και αρχίζει να κάνει τα δικά του, να τρελαίνει κόσμο. Κάποια στιγμή,όμως, γίνεται απόσχιση λόγω οικονομικών προβλημάτων. Οι υπεύθυνοι της Ακαδημίας του Πέλοπα ακολουθούν τη δικαστική οδό. Πηγαίνουν στο πρωτοδικείο και παίρνουν την άδεια για τη δημιουργία της Αναγέννησης ,η οποία ξεκινά να παίζει στην Τρίτη κατηγορία του τοπικού πρωταθλήματος.
Η προφητεία και ο Θρύλος
Στα 13 του είναι ήδη ένας παίχτης για τον οποίο μιλά όλος ο κορινθιακός κόλπος. Είναι τόσο καλός που ο τότε πρόεδρος της Αναγέννησης, Παναγιώτης Μπαζέλης, του λέει μπροστά σε όλον τον κόσμο: “Αγόρι μου ,εσύ θα φοράς τη φανέλα του Ολυμπιακού και της Εθνικής Ελλάδας”.
Ηγέτης και Πρωταθλητής
Ο νεαρός Αλέξης σκοράρει ακατάπαυστα ,φτιάχνει πολλά γκολ και η Αναγέννηση πάει από νίκη σε νίκη. Κατακτά μάλιστα ,το ένα πρωτάθλημα μετά το άλλο. Σε διάστημα τριών ετών από την τρίτη κατηγορία ,η ομάδα με τ’ άσπρα και κόκκινα (αυτά είναι τα χρώματα της Αναγέννησης), μεταπηδά στην ελίτ κατηγορία του νομού, την πρώτη. Ενδιάμεσα ο Αλεξανδρής πανηγυρίζει 30 με 40 γκόλ τη χρονιά. Το καλύτερό του, όμως, το σημειώνει εναντίων του Ποσειδώνα όταν στο 89ο λεπτό –κι ενώ η ομάδα του χάνει 1-0- αυτός δέχεται την μπάλα στη μεσαία γραμμή, αποφεύγει με περίτεχνες προσποιήσεις όποιον βρίσκει μπροστά του και κάνει το 1-1. Αυτό το γκoλ έχει μείνει αξέχαστο ,ακόμα μιλάνε γι’αυτο στο Νομό Κορινθίας.
Στη ¨βασίλισσα του Βορρά¨
Τ’ όνομά του έχει αρχίσει να ξεπερνά τα σύνορα του νομού Κορινθίας. Βρισκόμαστε στο καλοκαίρι του 1986, όταν δέχεται προσκλήσεις από την εθνική Παίδων και Νέων. Παράλληλα έχει αρχίσει να γυαλίζει στα μάτια διάφορων ομάδων της πρώτης εθνικής κατηγορίας. Σε αυτήν που έχει κάνει το περισσότερο μπαμ, όμως, είναι μία ¨βασίλισσα¨ αυτή του Βορρά, η Βέροια.
¨Εάν μέχρι τα Χριστούγεννα δεν παίξει βασικός ,τότε θα σας δώσουμε τα λεφτά πίσω¨, λένε οι διοικούντες την Αναγέννηση Κιάτου όταν πραγματοποιούν τις διαπραγματεύσεις με τους Βεροιώτες για την μετακίνηση του Αλεξανδρή στη μακεδονική πόλη. Δε χρειάστηκε να φτάσουμε στα Χριστούγεννα. Διότι τον Οκτώβριο κάνει το ντεπούτο στο πρωτάθλημα της πρώτης Εθνικής σ’ ένα ματς με τον Απόλλωνα. Αυτό είναι. Το νερό μπαίνει για τα καλά στο αυλάκι. Όλοι αρχίζουν να μιλάνε για το νεαρό επιθετικό της Βέροιας, που χρόνο με το χρόνο βελτιώνει τις ατομικές του επιδώσεις, φτάνοντας στην αποκορύφωση την περίοδο 1989/90. Έχοντας πραγματοποιήσει εκπληκτικές εμφανίσεις φτάνει τα 21 γκολ, αριθμός ρεκόρ με την φανέλα της Βέροιας.
Ο δρόμος για την Αθήνα
Με τη Βέροια πετυχαίνει το ένα γκολ μετά το άλλο,έχει φτάσει συνολικά τα 16 όταν δέχεται τη μεγαλύτερη πρόκληση μέχρι εκείνη τη στιγμή στη ζωή του. Τον καλεί το εθνικό μας συγκρότημα για να πάρει μέρος στο φιλικό παιχνίδι με το Μαρόκο που διεξάγεται στις 17 Μαρτίου του 1991. Το ντεπούτο με το εθνόσημο στο στήθος, στέφεται με απόλυτη επιτυχία. Ένα ακόμα μεγάλο βήμα στην καριέρα ενός τεράστιου παίχτη πραγματοποιείται.
Είναι πράγματι μεγάλο, όχι όμως το μεγαλύτερο. Διότι το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, θα κάνει ακόμα ένα μεγάλο βήμα προς την κορυφή. Ως ένας από τους πιο πολλά υποσχόμενους ποδοσφαιριστές έχει γίνει το μήλον της έριδος για τις μεγάλες ομάδες. Αυτή που δείχνει να τον θέλει περισσότερο εκείνη τη δεδομένη στιγμή, πάντως, είναι η ΑΕΚ. Πράγματι, κατηφορίζει στη Νέα Φιλαδέλφεια για να φορέσει την κιτρινόμαυρη φανέλα. Τα πάει καλά που κάποια στιγμή γίνεται κορυφαίος σκόρερ στην Ελλάδα. Είναι την περίοδο 1993/94, όταν με 24 τέρματα παίρνει το χρυσό παπούτσι. Την ίδια χρονιά πετυχαίνει και άλλα δύο σπουδαία επιτεύγματα. Είναι Μάιος του 1994, όταν καταφέρνει να πετύχει το πρώτο του γκολ με τα χρώματα της Εθνικής Ελλάδας, ενώ συμπεριλαμβάνεται από τον τότε ομοσπονδιακό τεχνικό, Αλκέτα Παναγούλια, στην 22άδα για την μεγαλύτερη περιπέτεια στην Ιστορία της εθνικής μας,το Μουντιάλ της Αμερικής.
Στο λιμάνι που αγαπά
Έχει κάνει ήδη πολλά. Ήδη θεωρείται ένας από τους μεγάλους επιθετικούς του ελληνικού ποδοσφαίρου. Δεν τα έχει κάνει όλα όμως. Βλέπετε, όνειρό του από μικρό παιδί και στόχος του από τότε που έγινε επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, είναι να παίξει για τη μεγάλη του αγάπη, τον Ολυμπιακό.
Είναι Ιούλιος του 1994, όταν εκπνέει το συμβόλαιο του με την ΑΕΚ. Την ίδια εποχή ο Ολυμπιακός πραγματοποιεί δύο ηχηρές μεταγραφές από το εξωτερικό. Βάζει στο ρόστερ του τον Μουντιαλικό Ρασίντ Γεκινί και τον Ίλια Ίβιτς. Θα έλεγε κανείς ότι η δική του μεταγραφή περνάει κάπως σε δεύτερη μοίρα. Όμως, θα αποδείξει στην πορεία ότι η δική του είναι τελικά μία από τις σπουδαιότερες που έκανε στην Ιστορία του ο Ολυμπιακός.
Στις 24 Αυγούστου του 1994 κάνει το ντεμπούτο του. Μπαίνει αλλαγή στη θέση του Ρασίντ Γεκινί σ’ ένα ματς με τη Δόξα στη Δράμα, ενώ πετυχαίνει τα πρώτα του (δύο) γκολ με την ερυθρόλευκη φανέλα στο 7-1 επί της Καβάλας (30/10/94)
Θ’ ακολουθήσουν και άλλες μεγάλες στιγμές. Αρνητικές και θετικές. Για παράδειγμα στο ματς με τη Μαρσέιγ στη Μασσαλία, το Σεπτέβρη του 1994, θα γίνει το επίκεντρο των αρνητικών κριτικών γιατί είχε παρεμποδίσει τον Μπατίστα να ολοκληρώσει μία φανταστική ενέργεια. Και μερικούς μήνες αργότερα, θ’ ακούσει τα… μπινελίκια της ζωής του διότι χάνει πέναλτι στο 90ο λεπτό του επαναληπτικού αγώνα κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό.
Χατ τρίκ,καρέ και φιέστα
Οι αρνητικές κριτικές συνεχίζονται και την επόμενη περίοδο, κατά τη διάρκεια της οποίας ο Ολυμπιακός αποτυγχάνει για ακόμα μία φορά να φτάσει στην κορυφή. Το καλοκαίρι του 1996, όμως ξεκινάει μία νέα προσπάθεια. Ο Αλεξανδρής γίνεται σημαιοφόρος της, καταφέρνει να είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής και στο τέλος να πανηγυρίσει μαζί με τους συμπαίκτες του την επιστροφή του Ολυμπιακού στην κορυφή. Στο πρώτο από τα επτά σερί πρωταθλήματα ο Αλεξανδρής έχει τεράστια συμμετοχή. Πετυχαίνει 23 γκολ, γεγονός που του επιτρέπει να πάρει τον τίτλο του κορυφαίου σκόρερ.
Αυτή η καταπληκτική χρονιά για τον Αλεξανδρή ολοκληρώνεται με τη μοναδική φιέστα που γίνεται στο στάδιο Καραϊσκάκης για να εορταστεί η επιστροφή του Ολυμπιακού στο θρόνο του. Βρισκόμαστε πέντε μέρες πριν φύγει ο Μάης του 1997, αλλά στην ουσία στο ξεκίνημα μιας μεγάλης καριέρας…
Ο Αλέξης Αλεξανδρής σε αριθμούς
Γεννήθηκε: 21 Οκτωβρίου 1968, στο Κιάτο
Θέση: Σέντερ φορ
Ομάδες
1986-91: Βέροια
1991-94: ΑΕΚ
1994-04: Ολυμπιακός
2004:Λάρισα
2005: Καλλιθέα
2005-06: ΑΠΟΠ (Κύπρου)
Τίτλοι
Πρωταθλήματα: 10 (1992,93,94,97,98,99,00,01,02,03)
Κύπελλα: 1 (1999)
1ος σκόρερ: 1994 (24 γκολ), 1997 (23), 2001 (20), 2002 (21)
Συμμετοχές στην εθνική: 42
Γκολ με την εθνική: 10
Πρώτο ματς: 27 Μαρτίου 1991 με Μαρόκο 0-0, Ραμπάτ
Τελευταίο ματς: 15 Μαΐου 2002 με Κύπρο 3-1, Ρόδος
Συμμετοχές στο Μουντιάλ1994 (24η): 1 ματς
Πηγή: Retro Sport
