Του Βασίλη Σκουντή
Έχει και τη σημασία και την ιστορικότητα και το αξιοπερίεργον του πράγματος, αλλά και το χάζι του ο αυριανός αγώνας Κυπέλλου ανάμεσα στην εφεξής καλούμενη αναπτυξιακή ομάδα του Ολυμπιακού και σε εκείνη του Ανατόλια…
Πρώτα απ’ όλα το ματς έχει την αγωνιστική σημασία του, διότι ο νικητής θα προχωρήσει στην επόμενη φάση του Κυπέλλου, ένα το κρατούμενο…
Δεύτερον, η ομάδα του Ολυμπιακού που φορά την ετικέτα «αντ’ αυτών» στις εγχώριες διοργανώσεις θα δώσει τον πρώτο επίσημο και ανοικτό για το κοινό αγώνα της σε αυτή την πολλώ λογιώ περίεργη σεζόν στην οποία οι λεγάμενοι θα προσπαθήσουν ν’ αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες!
Από τον Λαγκαδά στη βοηθητική σάλα του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας και έπεται συνέχεια καθ’ άπασαν την επικράτειαν της Α2…
Αυτά είναι τα τυπικά και χρηστικά στοιχεία που προσδιορίζουν την αναμέτρηση η οποία σε κάθε περίπτωση έχει μια ιδιαίτερη σημασία για την ομάδα ειδικών συνθηκών που κλήθηκε να κουλαντρίσει ο Δημήτρης Τσαλδάρης.
Πάμε τώρα στα παλιά, που ίσως είναι και ξεχασμένα, διότι ο αυριανός αγώνας φέρνει στο προσκήνιο μια ιστορία που είναι πονεμένη και για τους δυο…
Για τον Ολυμπιακό και το Ανατόλια και δεδομένου ότι εδώ και δεκαετίες δεν είχαν άλλες παρτίδες μεταξύ τους, οι δείκτες του ρολογιού μένουν σταματημένοι εδώ και 55 χρόνια…
Τότε λοιπόν τη σεζόν 1963-64 οι δυο ομάδες βρέθηκαν μαζί στο παρθενικό πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής και οι αναμετρήσεις τους έμελλε να είναι καθοριστικές, καθώς (δεν) έκριναν ποιος θα υποβιβαστεί!
Βάζω εντός παρενθέσεως το αρνητικό μόριο, διότι εντέλει έπεσαν και οι δυο!
Στον αγώνα του πρώτου γύρου ο Ολυμπιακός νίκησε στον Πειραιά με 82-69, ενώ στη Θεσσαλονίκη στην προτελευταία αγωνιστική, επιβλήθηκε το Ανατόλια με 72-53.
Οι δυο ομάδες μαζί με τη ΧΑΝΘ ισοβάθμησαν στην τελευταία θέση με ρεκόρ 5 νίκες-13 ήττες και σε αυτή τη συγκυρία την πλήρωσαν ο Ολυμπιακός ο οποίος κατατάχθηκε δέκατος και το Ανατόλια που κατέλαβε την ένατη θέση.
Οι δυο ομάδες έπεσαν στη Β’ κατηγορία, από την οποία οι Θεσσαλονικείς επέστρεψαν στην Α’ Εθνική τη σεζόν 1965-66, αλλά κατέλαβαν την τελευταία θέση (1-17) και υποβιβάσθηκαν ξανά, μαζί με τον Τρίτωνα (3-15), τον οποίο παρεμπιπτόντως ο Ολυμπιακός θα αντιμετωπίσει στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος της Α2.
Εκτοτε η ομάδα του αμερικανικού κολλεγίου που λειτούργησε για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη το 1924 και στεγάζεται στην Πυλαία δεν επανήλθε ποτέ στην ελίτ του ελληνικού μπάσκετ, αλλά αίφνης σκάει μύτη στην Α2 και ξαναμπαίνει στο κάδρο.
Από την πλευρά τους οι Ερυθρόλευκοι οι οποίοι είχαν στεφθεί πρωταθλητές το 1960 χρειάστηκε να καρτεράνε τέσσερα χρόνια για να βιώσουν το δικό τους νόστιμον ήμαρ: ελόγου τους έπαιξαν επί τέσσερις σεζόν στη Β’ κατηγορία και ανέβηκαν στην Α’ Εθνική το καλοκαίρι του 1967, με προπονητή τον Φαίδωνα Ματθαίου και με πρωταγωνιστές, μεταξύ άλλων, τον Αμερικανό Αλ Σπίρμαν και τον ομογενή Στιβ Πλερόπουλο.
Από τότε συμμετείχαν ανελλιπώς στο πρώτο τη τάξει πρωτάθλημα και αυτό το σερί τερματίζεται τώρα που κραδαίνοντας το λάβαρο του «μέχρι τέλους» επέλεξαν την εθελουσία έξοδο και αυτή την ιδιόμορφη ευθανασία, που κανείς δεν ξέρει πόσοι θα διαρκέσει.
Εκείνη τη μαρτυρική ένθεν και ένθεν σεζόν 1963-64 ο Ολυμπιακός είχε σε πρώτο πλάνο τον Θοδωρή Βαμβακούση με μέσο όρο 14.7 πόντους, τον Γιάννη Σπανουδάκη με 13.3, τον Σταύρο Κατσαφάδο με 11.6 και τον Μάρκο Καλούδη με 11.2. Την ομάδα στελέχωναν επίσης ο Αλέκος Σπανουδάκης που βρισκόταν στο τέλος της καριέρας του, ο νεαρός και μετέπειτα αρχηγός Μάκης Κατσαφάδος και οι Νικολαϊδης, Κοντογιάννης, Αράπης, Πολυκανδριώτης, Χέλμης, Μαλτίδης, Περδικάρης, Νέτιχ, Γκιόκας.
Στην αντίπερα όχθη, ο μεγάλος σταρ του Ανατόλια ήταν ο κορυφαίος παίκτης τον οποίο έχει αναδείξει στην ιστορία της: ο Κώστας Παρίσης, ο οποίος το 1966 μεταγράφηκε στον Άρη, με τον οποίο είχε παίξει ανεπισήμως και το 1962. Μάλιστα ο Παρίσης πρωταγωνίστησε στο ευρωπαϊκό ντεμπούτο του Άρη τη σεζόν 1966-67 στο Κύπελλο Κυπελλούχων με αντίπαλο τη Μακάμπι Τελ Αβίβ (71-101, 91-71). Σε εκείνα τα δυο ματς ο Παρίσης σκόραρε 18 και 16 πόντους, ενώ στην άμυνα, όπως έχει πει ο ίδιος, «μη έχοντας άλλον τρόπο να σταματήσω τον Ταλ Μπρόντι με τον οποίο από τότε γίναμε πολύ φίλοι, του Παράλληλα με την καριέρα του στο Ανατόλια και στον Άρη ο Παρίσης φόρεσε 25 φορές τη φανέλα της Εθνικής ομάδας, ενώ σπούδασε στην Ιατρική Σχολή. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 μέχρι και σήμερα είναι μέλος του ΔΣ της ΕΟΚ και επικεφαλής του ιατρικού επιτελείου των εθνικών ομάδων, ενώ τα τελευταία χρόνια αποτραβήχτηκε στη Σκόπελο και ασκεί αφιλοκερδώς το λειτούργημα του.
«Αν τα θυμάμαι εκείνα τα ματς; Πώς δεν τα θυμάμαι;» μου έλεγε πριν από λίγη ώρα ο Κώστας Παρίσης. «Επειδή φαινόταν από την αρχή ότι θα ήμασταν οι ομάδες που θα παλέψουν για τη σωτηρία, υπήρχε μεγάλη ένταση. Μάλιστα στον αγώνα του πρώτου γύρου στο ανοιχτό γήπεδο του Ολυμπιακού μπροστά από τη λέσχη στο Πασαλιμάνι μας πρόγκηξε ο κόσμος και φυγαδευτήκαμε! Ευτυχώς επενέβησαν οι Σπανουδάκηδες, ο Αλέκος και ο Γιάννης και δεν είχαμε χειρότερα παρατράγουδα».
Εκείνη τη σεζόν (1963-64) ο Παρίσης είχε μέσο όρο 19.1 πόντους, ενώ τον ακολούθησε ως σκόρερ ο μετέπειτα αντιπρόεδρος της ΧΑΝΘ, Γιάννης Παπαδήμας με 13.8.
Στην ομάδα του Ανατόλια αγωνίζονταν επίσης ο επιχειρηματίας στον τομέα των γουναρικών Νίκος Πασχάλης, ο μετέπειτα προπονητής πολλών ομάδων της Θεσσαλονίκης, Βύρων Αλεξιάδης, οι αδελφοί Λεβόν και Γαρμπής Δογραματζιάν, ο Γιάννης Παπακάτσικας, ο Χρήστος Γέσιος, ο αδελφός του Κώστα, Δημήτρης Παρίσης, ο Ιγνάτιος Μαυρομμάτης, ο Πέτρος Μακρίδης, ο Πισκάρ, ο Χατζηγεωργίου, ο Μακρής, ο Μανούσης, ο Παπαϊωάννου και ο Στέλιος Μπουντουβίνος.
Ο τελευταίος στη συνέχεια μετακόμισε στις ΗΠΑ και ήταν εκείνος, ο οποίος εντόπισε πρώτος τον Νίκο Γκάλη το 1979 και έδωσε.. σύρμα στον αδερφό του, Γιώργο, που εκείνη την εποχή κατείχε τη θέση του γενικού γραμματέα στον Αρη, με αποτέλεσμα να ανέβει στο αεροπλάνο ο Γιώργος Τσιλιγκαρίδης, να φτάσει στο Νιού Τζέρσι και όλα τα υπόλοιπα έγιναν ιστορία!
Προπονητής στην τωρινή ομάδα του Ανατόλια είναι ο προερχόμενος από τη ΧΑΝΘ Πέτρος Γκαϊτατζής, στο πόστο του εφόρου/μάνατζερ βρίσκεται ο γιος του άλλοτε προέδρου του Ηρακλή, Κώστα Χαίτογλου, Νίκος, ενώ το ρόστερ στελεχώνουν μεταξύ άλλων, οι αειθαλείς βετεράνοι Σωτήρης Καραποστόλου και Αντώνης Ασημακόπουλος.
Πηγή: Gazzetta
