Του Θέμη Καίσαρη
Περίπου μια ώρα πριν αρχίσει η συνέντευξη του Γιάννη Αλαφούζου, τα πρώτα μηνύματα στην έκτακτη εκπομπή του SPORT24 αφορούσαν τη λέξη debate.
“Γιατί το λέτε debate;” ρωτούσαν τον Λάμπρο Μπαλάφα, τον Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο κι εμένα, “αφού θα είναι μόνος του, χωρίς αντίπαλο”.
Είχαν δίκιο, το debate, η τηλεμαχία αφορά έναν ή περισσότερους “αντιπάλους”, που δεν κάνουν ακριβώς διάλογο μεταξύ τους, αλλά συνομιλούν μέσω των ερωτήσεων που τους κάνουν οι δημοσιογράφοι.
Αντίπαλος τα λάθη και τα 13 χρόνια
Το να το λέμε debate δεν ήταν 100% σωστό, αλλά τόλμησα να δώσω μια απάντηση: “Υπάρχει αντίπαλος, παρότι ο Αλαφούζος θα είναι μόνος του. Αντίπαλος είναι τα λάθη του και τα 13 χρόνια παρουσίας του στον Παναθηναϊκό”.
Τα λεφτά που δόθηκαν χωρίς αντίκρισμα στο χορτάρι, το τράβηγμα της πρίζας, η απειλή του υποβιβασμού, ο ευρωπαϊκός αποκλεισμός, οι παλινωδίες στη διοικητική στελέχωση, ο Γιοβάνοβιτς, ο Τερίμ, ο Αντζούν.
Τα 15 χρόνια μακριά από το πρωτάθλημα, τα 13 με εκείνον στο τιμόνι ενός τεράστιου συλλόγου.
Στο φινάλε της συνέντευξης, ήρθε και μια μικρή επιβεβαίωση του σχολίου μου. Ήταν όταν προβλήθηκαν διαδοχικά τα video με τις ερωτήσεις των εκπροσώπων των Μέσων που δεν παρευρέθηκαν ζωντανά στο στούντιο.
Οι δημοσιογράφοι προφανώς και δεν ήξεραν τι έχει ήδη συζητηθεί, ούτε μπορούσαν να ξέρουν τι έχουν ρωτήσει ή θα ρωτήσουν οι υπόλοιποι συνάδελφοί τους.
Και κάπως έτσι, η συντριπτική πλειοψηφία των βιντεοσκοπημένων ερωτήσεων ήταν ίδιες, παρόμοιες. Λάθη, λάθη, τα τρία μεγαλύτερα λάθη.
Το λάθος είναι ένα: Γιατί τώρα κι όχι πριν 13 χρόνια
Κάποιος μετά το φινάλε ρώτησε κι εμάς, να πούμε κι εμείς ποια θα θεωρούμε πως είναι τα τρία μεγαλύτερα λάθη του Αλαφούζου στον Παναθηναϊκό.
Απάντησα πως για μένα είναι ένα λάθος και δεν υπάρχει άλλο. Το ένα λάθος του Αλαφούζου είναι πως δεν προχώρησε από την πρώτη του χρονιά στη στελέχωση που επιχειρεί τώρα.
Αυτό το “γιατί τώρα, 13 χρόνια μετά” που ήταν και η πρώτη ερώτηση του Παντελή Βλαχόπουλου. Γιατί τώρα, γιατί πρέπει να πει κάποιος “επιτέλους” που επιχειρείται μια σύγχρονη στελέχωση.
Να μην χωράνε σε ένα ταξί
Όχι πια “ιδιοκτήτης, τεχνικός διευθυντής, προπονητής και τελειώσαμε”, αλλά ένα σύνολο ανθρώπων δίπλα και κάτω από τον πρόεδρο που θα αναλάβουν να τρέξουν το μαγαζί.
Κάποτε σε ένα podcast είχα πει “δεν γίνεται να πετύχει μια ομάδα όταν αυτοί που την τρέχουν χωράνε σε ένα ταξί”. Αλίμονο αν άλλαζα άποψη τώρα.
Χρειάζεσαι κι άλλους, τεχνοκράτες, ειδικούς, γνώστες, που ο καθένας θα αναλάβει το τμήμα του, τη στελέχωσή του και όλοι μαζί θα βοηθήσουν τον προπονητή να πετύχει.
Δεν ήταν λάθη, ήταν συνέπειες
Αυτό έπρεπε να έχει συμβεί από το 2012, από το 2013. Αυτό είναι το λάθος.
Όλα όσα ακολούθησαν, όλα όσα θυμάται κάθε φίλος του Παναθηναϊκού, δεν είναι λάθη: είναι απλώς οι συνέπειες του βασικού λάθους. Ανάποφευκτες.
Αν δεν ξέρεις από ποδόσφαιρο, αν δεν είσαι μάλιστα διατεθειμένος να μάθεις, να είσαι 24/7 πάνω από την ομάδα, τότε η επιλογή είναι απλή. Παίρνεις ανθρώπους, όχι έναν, αλλά πολλούς, και τους λες “φτιάξτε την ομάδα κι αφήστε σε εμένα τα οικονομικά”.
Θα είχε γλιτώσει πολλά
Όχι, δεν μπορώ να ξέρω αν μια τέτοια προσέγγιση θα ήταν αρκετή για να έχει δώσει πρωταθλήματα στον Παναθηναϊκό τα τελευταία 13 χρόνια: παίζουν κι οι αντίπαλοι και δεν μπορείς ποτέ να ξέρεις πόσο δυνατοί θα παρουσιαστούν απέναντί σου.
Όμως μπορώ με ασφάλεια να εικάσω πως ο Αλαφούζος θα είχε γλιτώσει εκατομμύρια που είτε ξοδεύτηκαν για αστείους παίκτες είτε παρκαρίστηκαν εκτός ομάδας επειδή ο Παπαδημητρίου “έκοβε” ποδοσφαιριστές που συνέχιζαν να πληρώνονται από τον Παναθηναϊκό.
Θα είχαν βγει παίκτες από τις Ακαδημίες, δεν θα είχαν χαθεί ταλέντα για να πληρωθούν μετά με χρυσάφι για να επιστρέψουν (Παντελίδης), ο σύλλογος θα λειτουργούσε καλύτερα σε όλα τα επίπεδα, όχι με βάση την κάθε φορά και διαφορετική διάθεση του ιδιοκτήτη, ούτε με βάση τα θέλω τύπων σαν τον Στραματσόνι, τον Φερέιρα, τον Φάμπρι, τον Βαρέλα (έναν τεχνικό διευθυντή που έφερνε παίκτες ενώ ήταν στην Πορτογαλία) και τον Αντζούν.
Θα ήταν λιγότερα τα διαστήματα ντροπής, σύγχυσης, απογοήτευσης, παραίτησης για τον μέσο οπαδό της ομάδας.
“Δεν πέσαμε στη Δ’ Εθνική”
Διότι δεν μπορεί, δεν γίνεται η απάντηση στην ερώτηση για το μεγαλύτερο επίτευγμα να είναι “δεν πέσαμε στη Δ’ Εθνική”. Μιλάμε για τον Παναθηναϊκό, όχι μια επαρχιακή ομάδα με μια χούφτα υποστηρικτές.
Αυτό δεν είναι επίτευγμα, είναι παραδοχή αποτυχίας.
Δεν ήταν δα και πυρηνική φυσική να αφήσει από την αρχή ο Αλαφούζος το ποδόσφαιρο σε αυτούς που το ξέρουν. Αλλά δεν το έκανε.
Φαίνεται σαν να το επιχειρεί τώρα. Με συγκλονιστική καθυστέρηση, αλλά και με εμφανή διάθεση υπέρβασης, σαν αυτή του συμβολαίου του Μπενίτεθ.
Το ερώτημα “γιατί τόσο αργά” παραμένει και στέκεται δίπλα στο “να δούμε πώς και για πόσο θα στηριχθεί η νέα αρχή”.
Η αλήθεια για το timing της απόλυσης Ιβάν
Μέχρι τότε, μια απαραίτητη σημείωση. Ο Αλαφούζος “σέντραρε” τον Γιοβάνοβιτς δύο φορές, μία για τη διακοπή για το Μουντιάλ τη σεζόν 2022/23 και μία για το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό που έκρινε τον τίτλο στο φινάλε της σεζόν.
Για πράγματα που έγιναν πίσω από τις κάμερες το σωστό είναι να έχουμε και τις δύο πλευρές. Γιατί η μία πλευρά λέει πολλά για τι έκανε και τι δεν έκανε ο Γιοβάνοβιτς στον Παναθηναϊκό, αλλά ο Σέρβος δεν έχει απαντήσει ποτέ και προφανώς και έχει ενδιαφέρον αν θα το κάνει τώρα.
Υπάρχει όμως και ένα 3ο σημείο. Το διάστημα της απόλυσης, όταν “ο Παναθηναϊκός ήταν χάλια και είχε άσχημα αποτελέσματα”, σύμφωνα με τον Γιάννη Αλαφούζο.
Δεν έγινε ακριβώς έτσι. Ο Γιοβάνοβιτς απολύθηκε μετά από 14 παιχνίδια, ενώ είχε 31 βαθμούς, δηλαδή 2.21 βαθμούς ανά αγώνα.
Η αλλαγή προπονητή έγινε τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός “έτρεχε” με την καλύτερη συγκομιδή βαθμών στην εποχή Αλαφούζου. Για να έρθει φυσικά ο Τερίμ και να πάει χειρότερα.
Regular season points per game
- Γιοβάνοβιτς 2022-23: 2.17
- Γιοβάνοβιτς 2023-24: 2.21
- Τερίμ: 2.00
- Αλόνσο: 1.44
- Βιτόρια: 2.00
Κι επειδή κάποιοι θα μιλήσουν για τα ντέρμπι, ο Γιοβάνοβιτς το 2022/23 πήρε 27 βαθμούς σε 16 ντέρμπι, δηλαδή 1.69 βαθμούς ανά ματς. Ο Τερίμ “που είναι μάγκας και ξέρει από ντέρμπι” πήρε 16 βαθμούς σε 11 ματς, δηλαδή 1.45 βαθμούς ανά ντέρμπι.
Αλλά αυτά ανήκουν στο παρελθόν, ενώ μένει να δούμε αν η ανταλλαγή ιδεών με τον Κομπότη ανήκει κι εκείνη στο παρελθόν ή θα συνεχιστεί παρότι ο Μπαλντίνι είναι ο νέος σύμβουλος του ιδιοκτήτη του Παναθηναϊκού.
Οι αναποφάσιστοι
Για το κλείσιμο, μια απλή σκέψη κι αυτή βασισμένη στο debate. Συνήθως ο στόχος των πολιτικών είναι οι αναποφάσιστοι, θέλουν να πάρουν τις ψήφους εκείνων που δεν είναι ταγμένοι σε κάποια επιλογή, σε κάποιο κόμμα.
Υπό αυτό το πρίσμα, πώς τα πήγε ο Αλαφούζος; Υπάρχουν άραγε φίλοι του Παναθηναϊκού που δεν τον θέλουν στο τιμόνι της ομάδας κι άλλαξαν άποψη χθες;
Αμφίβολο. Οι εχθροί μάλλον παραμένουν απέναντι και οι φίλοι παραμένουν στο πλευρό του.
Οι αναποφάσιστοι όμως; Εσύ, φίλε του Παναθηναϊκού, που ούτε μισείς τον Αλαφούζο αλλά ούτε και κάνεις το άσπρο-μαύρο για χάρη του. Εσύ που μέσα στον θόρυβο και τον χαλασμό θες απλά να βλέπεις κάθε Κυριακή την ομάδα σου και ελπίζεις σε καλύτερες μέρες.
Έγινες περισσότερο αισιόδοξος με αυτά που άκουσες;
Πηγή: Sport24
