Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Κάθε χρόνο όταν ολοκληρώνεται η παρουσία του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς λιγκ κάνω ένα απολογισμό γιατί συνήθως η όποια πορεία του δημιουργεί απορίες. Η μόνιμη είναι αν θα μπορούσαν τα πράγματα να πάνε καλύτερα ή χειρότερα. Ας θυμηθούμε λοιπόν τι έγινε φέτος.
Το περασμένο καλοκαίρι ήταν κάτι μοναδικό. Η σεζόν του Ολυμπιακού ολοκληρώθηκε στις 6 Αυγούστου με το ματς Γουλβς – Ολυμπιακός. Ο πρωταθλητής συμπλήρωσε εκεί 13 μήνες συνεχόμενης αγωνιστικής παρουσίας: η προηγούμενη σεζόν του είχε αρχίσει τον Ιούλιο του 2019. Οι παίκτες έπρεπε να ξεκουραστούν διότι προέρχονταν και από ένα αρκετά επικίνδυνο restart εξαιτίας της μίνι διακοπής που επιβλήθηκε τις μέρες του πρώτο lockdown. Η UEFA που αυτό το ήξερε όρισε τα play off των προκριματικών στις 23 Σεπτεμβρίου: ο Ολυμπιακός μέχρι να αγωνιστεί σε αυτά είχε σαράντα μέρες περιθώριο. Αλλά κάπου εκεί προέκυψε ένας αστάθμητος (;) παράγοντας: η ΕΠΟ. Που παίρνοντας μια απίθανη απόφαση όρισε τον τελικό του κυπέλλου Ελλάδος 11 μέρες πιο νωρίς – δηλαδή στις 12 Σεπτεμβρίου, αφαιρώντας από τον Ολυμπιακό το δικαίωμα να κάνει μια κάποια προετοιμασία: ο προπονητής του το προετοίμασε χωρίς να «φορτώσει» τους παίκτες του με δουλειά στην προπόνηση, όπως ήταν λογικό. Με όποια ενέργεια είχε απομείνει, πήραν το κύπελλο. Και συγχρόνως βρέθηκαν και με ένα πρόβλημα σοβαρό.
Γιατί δεν υπήρξε προετοιμασία
Ο στόχος του Ολυμπιακού ήταν η πρόκριση στο Τσάμπιονς λιγκ. Δεν είναι μόνο ζήτημα πρεστίζ, αλλά και διοικητικό project. Μια διοίκηση πρώτα από όλα πρέπει να φροντίζει την ευρωστία της ομάδας, ειδικά στους καιρούς που ζούμε. Αλλά τα χρήματα δεν αγοράζουν χρόνο. Χωρίς χρόνο προετοιμασίας η δυνατότητα ενσωμάτωσης νέων παικτών ήταν δύσκολη υπόθεση.
Ένα χρόνο πριν ο Πέδρο Μαρτίνς είχε τους Βαλμπουενά, Σεμέδο, Ελ Αραμπί, Ρατζέλοβιτς και Σουντανί σχεδόν από το ξεκίνημα της προετοιμασίας: φέτος και να είχε άμεσα διαθέσιμους τους ίδιους παίκτες την πρώτη μέρα της νέας σεζόν, πάλι η ένταξή τους χωρίς φιλικά και χωρίς προετοιμασία στο εξωτερικό θα ήταν δύσκολη υπόθεση.
Η λύση που αποφασίστηκε για την αντικατάσταση τριών παικτών που έφυγαν (του Τσιμίκα, του Ομάρ και του Γκιγιέρμε) είχε ορίζοντα τον προκριματικό του Τσάμπιονς λιγκ (αρχικά και το κύπελλο, πριν η ΕΠΟ απαγορεύσει (!) την χρησιμοποίηση των νεοποκτηθέντων). Οποιος ερχόταν έπρεπε με μια εβδομάδα προπονήσεων να μάθει την ομάδα, να παίξει στον τελικό και να είναι έτοιμος και για το διπλό προκριματικό – ο Ολυμπιακός δεν έδωσε ένα μονό ματς στην έδρα του για να προκριθεί. Ετσι αποφασίστηκε να ρθουν τρεις παίκτες (ο Ραφίνια, ο Χολέμπας και ο Εμβιλά) που μπήκαν στην ομάδα γρήγορα χάρη στην εμπειρία του: το πόσο δύσκολο είναι αυτό το καταλαβαίνει κανείς από το γεγονός ότι ο Γάλλος, που είναι και πιο νέος και καλύτερος, άργησε πιο πολύ. Αν ένα λάθος υπάρχει μέχρι τώρα είναι ότι δεν έψαξαν ένα έμπειρο παίκτη και για τη θέση του Ποντένσε, που ήταν άδεια από τον Ιανουάριο. Αλλά ο Μαρτίνς έχοντας πίσω τον Φορτούνη και τελικά και τον Χασάν πίστευε πως δεν χρειάζονται βιασύνες.
Για μένα η ίδια η πρόκριση στους ομίλους δικαιώνει αυτή την επιλογή – πόσο μάλλον όταν ήταν φανερό πως ο Ολυμπιακός συνέχισε να ψάχνει και ακραία μπακ. Εκ των υστέρων λέω ότι ίσως έγιναν κάποιες λάθος αξιολογήσεις π,χ δεν θα έπρεπε να φύγει ο Γκασπάρτ που δεν ενθουσίαζε, αλλά ήξερε την ομάδα. Όμως η καλή εμφάνιση του Μπρούνο στον τελικό δημιούργησε την εντύπωση πως υπάρχουν στο ρόστερ λύσεις, που ο προπονητής γνώριζε καλύτερα.
Δεν μπήκαν στοιχήματα
Πιάστηκε ανέτοιμος ο Ολυμπιακός στην αντικατάσταση όσων έφυγαν; Και ναι και όχι. Η λύση της αντικατάστασης με παίκτες που προσαρμόστηκαν γρήγορα αποδείχτηκε η πρέπουσα: αν ο Ολυμπιακός έπαιζε με την «δεμένη» και κανονικά προετοιμασμένη Ομόνοια με τρεις νέους παίκτες που δεν είχαν εμπειρίες και δεν ήξεραν που βρίσκονται θα είχε τεράστια προβλήματα.
Δυσκολία υπήρξε στο να βρεθούν οι αντικαταστάτες του Χολέμπας και του Ραφίνια. Μπήκαν στοιχήματα; Δεν θα το έλεγα. Πίσω από τον Βραζιλιάνο υπήρχε για τα ματς του πρωταθλήματος ο Μπρούνο και ήρθε κι ο Ντρέγκερ που έπαιζε στην Μπουντεσλίγκα κι όχι στο πρωτάθλημα Τυνησίας. Και αντί του Χολέμπας βασικός έπρεπε να είναι ο Βινάγκρε. Που δεν μοιάζει να μπορεί να προσφέρει τίποτα, αλλά που όταν ανακοινώθηκε δεν θυμάμαι ενστάσεις για την απόκτησή του: ίσα ίσα. Τέλος ο Ολυμπιακός έμοιαζε καλυμμένος και για τη θέση του Γκιγιέρμε: αν δεν έβγαινε ο Εμβιλά, ο Μαρτίνς είχε ως εναλλακτική τον Πέπε, μια δική του επιλογή. Σχεδιασμός υπήρξε. Ας μην ξεχνάμε πως ήταν πια ετοιμοπόλεμοι (ή θα πρεπε να είναι) ο Σισέ, ο Φορτούνης κι ο Σουντανί.
Το δύσκολο καλοκαίρι
Ωστόσο στις μεταγραφές υπήρξε και καθυστέρηση και όπως προκύπτει αστοχία. Γιατί; Πρώτα από όλα γιατί υπήρχαν ανοιχτά θέματα που άργησαν να ξεκαθαρίσουν. Ο Σεμέδο ήταν όλο το Σεπτέμβριο με μια βαλίτσα στο χέρι. Για τον Καμαρά υπήρξαν προτάσεις αρκετά δελεαστικές. Ο Ελ Αραμπί μια βδομάδα μετά το ματς με την Ομόνοια δέχτηκε την μεγαλύτερη πρόταση συμβολαίου που είχε ποτέ του. Φέτος τίποτα δεν ήταν απλό. Όπως απλό δεν ήταν και να ικανοποιηθεί ο Μαρτίνς απόλυτα: όταν στο διεθνές παζάρι γνωρίζουν ότι έχεις πουλήσει τον Τσιμίκα όλοι θέλουν να σου πάρουν τα λεφτά που εισέπραξες και σε αντιμετωπίζουν ως κορόιδο με πορτοφόλι. Τα 3,5 εκατομμύρια ευρώ που ζητήθηκαν για τον Ματέους Ρέις είναι πολλά και η ομάδα του δεν τα βρήκε τελικά. Τα χρήματα που ζητούσε ο μάνατζερ του Γκάρι Ροντρίγκεζ (πάνω από 3 εκατ ευρώ το χρόνο) μπορεί να τα δώσουν οι Αραβες. Ο Ολυμπιακός τράβηξε τις διαπραγματεύσεις όσο μπορούσε γιατί ήθελε να ικανοποιήσει απόλυτα τον προπονητή. Κι ο προπονητής στο τέλος ευλόγησε αποκτήματα που δεν περίμενε γιατί δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Για αυτό και η ευθύνη του είναι μικρότερη.
Όλα είναι δύσκολο να γίνουν
Κατά τη γνώμη μου το μεγάλο πρόβλημα προέκυψε μετά. Ο Μαρτίνς πιθανότατα πίστευε πως η ενσωμάτωση των νεοφερμένων μπορεί να γίνει μάλλον εύκολα μέσω των αγώνων του ελληνικού πρωταθλήματος. Αλλά προέκυψαν τραυματισμοί (Πέπε, Μπρουμά, Βινάγκρε), αργοπορίες στην αποκατάσταση (Τιάγκο Σίλβα, Σουντανί) και προβλήματα με τον κορωνοϊο που δεν επέτρεπαν πολλές δοκιμές. Ο Ολυμπιακός που έπρεπε να βρει ρυθμό μέσω των αγώνων δεν μπορούσε να προηγηθεί στο ημίχρονο π.χ, ώστε να μπορέσει ο προπονητής του να δώσει πιο πολύ χρόνο στους νεοφερμένους. Και παίρνει μέρος σε ένα πρωτάθλημα που δεν μπορεί να περιμένει δώρα από διαιτητές στο 90΄ για να κερδίζει, ενώ νιώθει την υποχρέωση να κερδίζει συνέχεια.
Όλα μαζί – και νίκες, και πωλήσεις, και ενσωμάτωση νέων παικτών και Τσάμπιονς λιγκ – είναι δύσκολο να γίνουν σε μια χρονιά χωρίς προετοιμασία.
Εγινε ό,τι καλύτερο μπορούσε να γίνει; Νομίζω όχι. Αλλά ο Ολυμπιακός δεν έπαιξε πλήρης ούτε ένα ματς στο Τσάμπιονς λιγκ: ακόμα και σε αυτό που κέρδισε ο Μαρτίνς δεν είχε τον Καμαρά. Φάνηκαν ωστόσο και λανθασμένες εκτιμήσεις. Η πιο μεγάλη είναι ότι δεν έριξε το καλοκαίρι βάρος στην ενίσχυση της επίθεση: τον ενδιέφερε να κλείσει τρύπες που προέκυψαν το καλοκαίρι, ενώ θα πρεπε να ασχοληθεί και με προβλήματα που υπήρχαν πριν το καλοκαίρι.
Οι παλιοί και οι καινούργιοι
Μιλάμε πολύ για τους νεοφερμένους και τις δυσκολίες τους. Αλλά αν ο Ολυμπιακός δεν πάρει επιθετικά πολλά περισσότερα από τον Ρατζέλοβιτς, τον Λοβέρα και τον Σουντανί η χρονιά του θα ναι δύσκολη και στη συνέχεια. Κι αυτό πρέπει να είναι το μέλημα του Μαρτίνς αν δε θέλει να καταλήξει κι αυτός γρήγορα στο ειδώλιο του κατηγορουμένου, όπως ο Περέιρα που έφυγε κι ο Καρέρα που φταίει γιατί ο Σβάρνας κάνει «ζεμπεκιές» με τη Λέστερ.
Μπορεί να καλυφθούν κάποια κενά τον Ιανουάριο; Το βλέπω δύσκολο. Με τη λογική που επικρατεί ο Ολυμπιακός χρειάζεται δυο ακραία μπακ, δυο εξτρέμ, ένα φορ (αν ο Χασάν έχει πρόβλημα με τον Covid 19) και ποιος ξέρει τι άλλο. Προφανώς δεν μπορεί να γίνουν τόσες μεταγραφές – άσε που αν τρελενόταν ο Μαρινάκης και τις έκανε θα πρεπε να φύγουν άλλοι τόσοι παίκτες. Υπενθυμίζω ότι όλα αυτά τα τελευταία χρόνια όποιοι έχουν αποκτηθεί τον Ιανουάριο δεν βοήθησαν, είτε είχαν μεγάλα συμβόλαια (Μιραλάς, Ζιλ Ντίαζ) είτε ξοδεύτηκαν για αυτούς πολλά (Σοδάνο) είτε είχαν βιογραφικά μεγάλα και περάσματα από καλά πρωταθλήματα (Σισοκό, Παρέδες, Καφού κτλ). Χρήσιμοι θα ήταν παίκτες με γνώση του Ολυμπιακού και του πρωταθλήματος, όπως ήταν π.χ ο Χασάν ή Μασούρας ή παλιότερα ο Τζεμπούρ. Αλλά δεν είναι εύκολο να τους βρεις.
Πότε ήταν;
Εν κατακλείδι φέτος δημιουργήθηκε μια ομάδα για να μπει στο Τσάμπιονς λιγκ: τα κατάφερε. Επρεπε να βρει ρυθμό μέσω των αγώνων του ελληνικού πρωταθλήματος: δεν είναι απλό αν δεν είσαι διατεθειμένος να χάσεις βαθμούς. Τώρα πρέπει ο κόουτς να πάρει πολλά από κάποιους που δεν έχουν ακόμα βοηθήσει για να μην αρχίσουν και ουρλιάζουν όλοι εναντίον του. Δεν είναι εύκολο. Αλλά πότε κάτι ήταν εύκολο για ένα προπονητή του Ολυμπιακού;
Πηγή: Κάρπετ Show
