Συνέντευξη στον Σπύρο Μαρκεζίνη
Λένε πως όποια πέτρα και να σηκώσεις θα βρεις κάποιον Έλληνα. Παράλληλα, σαν Έλληνες, μας αρέσει πολύ να χρησιμοποιούμε επίσης την έκφραση «έξω καλά πάμε». Δύο προτάσεις που μοιάζουν αρκετά… κλισέ ωστόσο ορισμένες φορές θα μπορούσαν -ως έναν βαθμό- να περιγράφουν την πραγματικότητα.
Στο παρελθόν το Gazzetta σας είχε γνωρίσει τον Βασίλη Τσερνισώφ, τον Έλληνα προπονητή που εδώ και μερικά χρόνια βρίσκεται στη Νορβηγία και βοηθάει στην ανάπτυξη του αθλήματος, μετρώντας ήδη πολλές επιτυχίες σε επίπεδο ακαδημιών.
Έναν χρόνο μετά την τελευταία του συνέντευξη στο Gazzetta, ο ίδιος έχοντας ακόμα περισσότερους τίτλους πλέον στο βιογραφικό του, μίλησε ξανά και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στα πλάνα που έχει για το μέλλον, για τους ρυθμούς που αναπτύσσεται το μπάσκετ στη μακρινή μας σκανδιναβική χώρα, υπογράμμισε τα όσα θα άλλαζε στον τρόπο λειτουργιών των ακαδημιών στην Ελλάδα ενώ με αφορμή το EuroBasket Γυναικών που πραγματοποιήθηκε στο ΣΕΦ, έκανε το δικό του σχόλιο για το μπάσκετ Γυναικών τόσο στη χώρα μας όσο και στη Νορβηγία.
– Πώς εξελίχθηκε η φετινή σεζόν σε σύγκριση με την περυσινή;
«Φέτος η σεζόν ήταν εξίσου αν όχι πιο πετυχημένη από την περσινή.
Κατακτήσαμε ξανά το εθνικό Νορβηγικό πρωτάθλημα με τα αγόρια στην κατηγορία Κ16 (2009), ενώ για μένα προσωπικά ήταν μια ιστορική στιγμή: τρίτη συνεχόμενη χρονιά σε τελικό του πανεθνικού πρωταθλήματος και δεύτερη σερί κατάκτηση του χρυσού, back-to-back (τρεις διαφορετικές ομάδες). Επιπλέον, σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς, κερδίσαμε αρκετά χρυσά σε διάφορα τουρνουά και κύπελλα με όλες τις ομάδες που κοουτσάρω, επιβεβαιώνοντας τη σταθερότητα και την αγωνιστική μου φιλοσοφία».
– Είχατε περισσότερα παιδιά στις ακαδημίες;;
«Στον σύλλογο που εργάζομαι έχουμε σταθερά πάνω από 500 παιδιά. Δεν δεχόμαστε περισσότερα, καθώς βάζουμε όριο στον αριθμό που μπορεί να υποστηρίξει κάθε τμήμα και ο σύλλογος συνολικά, κυρίως λόγω έλλειψης διαθέσιμων γηπέδων.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στα περισσότερα τμήματα που κοουτσάρω, ήδη από τα μέσα της χρονιάς υπάρχουν λίστες αναμονής 5–7 παιδιών που περιμένουν να ενταχθούν.
Αγωνιστικά, είμαστε σταθερά μέσα στις πιο δυνατές δυνάμεις της χώρας, με πρωταγωνιστικό ρόλο σε πολλές ηλικιακές κατηγορίες.
Πέρσι, εκτός από τα αγόρια Κ16 που έφτασαν στον τελικό του πανεθνικού πρωταθλήματος, το ίδιο κατόρθωσαν και τα κορίτσια Κ16, επιβεβαιώνοντας την ποιότητα και τη συνέπεια όλου του προγράμματος».
– Είστε πλέον χρόνια στη Νορβηγία. Πώς βλέπετε πλέον να εξελίσσεται το μπάσκετ εκεί πάνω, τόσο από πλευράς ακαδημιών όσο και μεγάλων ομάδων;
«Η Νορβηγία, αν και με αργά βήματα, παρουσιάζει πρόοδο. Στις ακαδημίες, πολλοί σύλλογοι έχουν γίνει πλέον ιδιαίτερα ανταγωνιστικοί. Ωστόσο κατά την άποψη μου, στην ανδρική κατηγορία το επίπεδο έχει πέσει τα τελευταία δύο χρόνια, κυρίως λόγω οικονομικών δυσκολιών πολλών ομάδων, οι οποίες πλέον δεν ενισχύονται με εισαγόμενους παίκτες. Στο πρωτάθλημα, ουσιαστικά, πρωταγωνιστούν 2–3 ομάδες, ενώ οι υπόλοιπες βασίζονται σε μεγάλο βαθμό σε έφηβους παίκτες για να καλύψουν τα ρόστερ τους».
– Έχετε δει παίκτες σας να φεύγουν για ομάδες ή ακαδημίες του εξωτερικού;
«Ναι, αρκετά παιδιά από τη Νορβηγία έχουν φύγει για την Αμερική, και φέτος είχαμε και δικές μας περιπτώσεις.
Προσωπικά, βοήθησα δύο παίκτες να κάνουν το βήμα, ο ένας βρέθηκε σε λύκειο της Φλόριντα και ο άλλος στο University of Pennsylvania».
– Γενικότερα τα νέα παιδιά στη Νορβηγία πόσο το αγκαλιάζουν το μπάσκετ;
«Αν και τα πιο δημοφιλή αθλήματα στη Νορβηγία παραμένουν το ποδόσφαιρο και το χάντμπολ, οι στατιστικές δείχνουν ότι το μπάσκετ είναι αυτή τη στιγμή το ταχύτερα αναπτυσσόμενο άθλημα στη χώρα. Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε ξεκάθαρη αύξηση στον αριθμό των παιδιών που ασχολούνται, κάτι που φαίνεται καθημερινά στις ακαδημίες, στους αγώνες και στα τουρνουά. Υπάρχει ενθουσιασμός, θέληση για βελτίωση και μια “δίψα” να μάθουν το άθλημα σωστά, κάτι που μου δίνει αισιοδοξία για το μέλλον του μπάσκετ εδώ».
«Άθλος το γεγονός ότι η Εθνική Γυναικών παραμένει σε υψηλό επίπεδο»
– Με αφορμή και το EuroBasket Γυναικών που έγινε στο ΣΕΦ, εσείς έχετε και κορίτσια στις ακαδημίες; – Θεωρείς ότι είναι σημαντικό να υπάρξει μεγαλύτερη ενασχόληση με το μπάσκετ Γυναικών στην Ελλάδα;
«Ναι, έχουμε τμήματα κοριτσιών και φέτος ο σύλλογος κάνει συνειδητή προσπάθεια να αυξήσει τον αριθμό τους. Προσωπικά, συμμετέχω ενεργά σε αυτή την προσπάθεια, αναλαμβάνοντας δύο τμήματα με μικρές ηλικίες κοριτσιών (2011/2012 και 2014/2015).
Συμφωνώ απόλυτα ότι πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στην ανάπτυξη του μπάσκετ γυναικών, τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Νορβηγία. Είμαστε περήφανοι όχι μόνο για τους άνδρες αθλητές μας, αλλά και για τις γυναίκες. Προσωπικά, θεωρώ άθλο το γεγονός ότι η Εθνική ομάδα μας παραμένει σε υψηλό επίπεδο, παρά τις αντίξοες συνθήκες και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει».
– Πώς βλέπετε τις διαφορές στο μπάσκετ Γυναικών στη Νορβηγία και την Ελλάδα και τις διαφορές που υπάρχουν στις αντίστοιχες ακαδημίες ανάμεσα στις δύο χώρες;
«Στη Νορβηγία το μπάσκετ γυναικών αναπτύσσεται αν και αργά αλλά σταθερά, με έμφαση στις ακαδημίες και κυρίως στην ενσωμάτωση περισσοτέρων κοριτσιών στο άθλημα του μπάσκετ, παρά τη μικρότερη δημοφιλία του.
Στην Ελλάδα, υπάρχει πάθος και παράδοση, αλλά συχνά λείπει η οργανωμένη στήριξη που χρειάζεται για να αναδειχθούν τα ταλέντα. Και στις δύο χώρες υπάρχει περιθώριο βελτίωσης, αλλά το σημαντικό είναι να επενδύσουμε στα κορίτσια και τις ακαδημίες για να εξελιχθεί το άθλημα».
– Πέρυσι στην κουβέντα μας, μου είχες πει ότι ο μεγάλος σου στόχος είναι κάποια στιγμή να αναλάβεις μία ανδρική ομάδα ή να είσαι υπεύθυνος ακαδημίων κτλπ σε μεγάλο σύλλογο. Έχει αλλάξει αυτό καθόλου ή παραμένεις στο ίδιο;
«Ναι, ο στόχος μου παραμένει σταθερός, θέλω κάποια στιγμή να αναλάβω ανδρική ομάδα. Παρόλα αυτά, φέτος μου ήρθε μια πολύ δελεαστική πρόταση από τον σύλλογο όπου ήδη εργάζομαι, και θεωρώ πως τα τελευταία έξι χρόνια έχουμε κάνει σπουδαία δουλειά. Το υγιές κλίμα και η σχέση που έχω με τους ανθρώπους εδώ με κάνουν να θέλω να μείνω και να συνεχίσω να συμβάλλω στην εξέλιξη του συλλόγου».
«Ήρθε η ώρα να δούμε το ελληνικό μπάσκετ να ανεβαίνει επίπεδο»
– Τι περιμένεις να δεις από το ελληνικό μπάσκετ τη νέα σεζόν; Θα έχουμε αρκετές ομάδες στην Ευρώπη, τους αιωνίους με καλά ρόστερ, τη Θεσσαλονίκη πάλι να με τις τρεις ομάδες της στη Stoiximan GBL κτλπ.
«Από το ελληνικό μπάσκετ φέτος, θα ήθελα πολύ να δω δύο ελληνικές ομάδες να φτάνουν στον τελικό της Ευρωλίγκας, οπως το περιμένω κάθε χρόνο, ετσι και πέρσι, αλλά το μπάσκετ είναι απρόβλεπτο και γεμάτο προκλήσεις. Η Θεσσαλονίκη με τις τρεις ομάδες της στην Α1 (ΠΑΟΚ, Άρη και Ηρακλή) πιστευω θα ανεβάσει ακόμα περισσότερο τον ανταγωνισμό και, ελπίζω, το επίπεδο του πρωταθλήματος. Ο ΠΑΟΚ με τα θετικά σημάδια από πέρσι, φτάνοντας σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης, ο Άρης με τη νέα διοίκηση, και ο Ηρακλής που δείχνει σημαντική βελτίωση, δημιουργούν μια πολύ δυνατή τριάδα που μπορεί να φέρει νέα ώθηση στο ελληνικό μπάσκετ. Πιστεύω πως ήρθε η ώρα να δούμε το ελληνικό μπάσκετ να ανεβαίνει επίπεδο».
– Είναι στο μυαλό σου καθόλου η επιστροφή στην Ελλάδα;
«Λατρεύω την Ελλάδα και το νιώθω βαθιά μέσα μου, νομίζω ότι και οι Νορβηγοί μπορούν να το επιβεβαιώσουν αυτό. Παρόλα αυτά, υπάρχουν πολλοί παράγοντες που πρέπει να ζυγίσω πριν το αποφασίσω. Δεν είναι εύκολο να αφήσεις πίσω όσα έχεις χτίσει, ειδικά όταν έχεις καταφέρει να δημιουργήσεις κάτι σταθερό. Επιπλέον, η Νορβηγία προσφέρει ασφάλεια και σιγουριά, τόσο σε οικονομικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο, κάτι που τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα γίνεται όλο και πιο δύσκολο. Με όσα συμβαίνουν τώρα, η απόφαση για επιστροφή δεν είναι καθόλου εύκολη».
– Τι σου έχει λείψει περισσότερο από την Ελλάδα γενικότερα;
«Μα φυσικά η οικογένεια και οι φίλοι μου, όλα τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Και το φαγητό, δεν υπάρχει άλλο σαν το ελληνικό. Τα καλοκαίρια που έρχομαι, προσπαθώ να καλύψω αυτό το κενό και να γεμίσω τις μπαταρίες μου».
– Αν μπορούσες να αλλάξεις ένα πράγμα από τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι ακαδημίες μπάσκετ στην Ελλάδα τι θα ήταν και γιατί;
«Ωραία ερώτηση. Αν έπρεπε να αλλάξω κάτι, θα ήταν η δομή και η οργάνωση των ακαδημιών. Για παράδειγμα, θα ήθελα κάθε σύλλογος να έχει συγκεκριμένα υποχρεωτικά στάνταρ στα γήπεδα του, όπως για παράδειγμα περισσότερες πλάγιες μπασκέτες. Εδώ στη Νορβηγία, ακόμα και τα δημόσια γήπεδα, μικρά ή μεγάλα, έχουν 5-8 μπασκέτες στον ίδιο χώρο, ώστε για παράδειγμα τα παιδιά να μην περιμένουν αρκετα λεπτά για να κάνουν μολις 1 σουτ. Στον τομέα της οργάνωσης, θα πρότεινα να υιοθετηθεί η ηλεκτρονική διαχείριση — όπως η εφαρμογή S…..D που χρησιμοποιούν εδώ στην Νορβηγία, όπου προπονητές, παίκτες και γονείς είναι όλοι συνδεδεμένοι. Μέσα από αυτή γίνονται οι επικοινωνίες, οι καταμετρήσεις παικτών, το παρουσιολόγιο, οι πληρωμές και οι ανακοινώσεις, κτλ. Και κάθε γονέας μπορεί να βλέπει/επιτηρεί την επικοινωνία που κάνει ο προπονητής με το ανήλικο παιδί . Και όλα αυτά με διαφάνεια και τάξη, που κάνει τη λειτουργία του συλλόγου πιο εύκολη και επαγγελματική. Τέλος, πιστεύω ότι κάθε τμήμα έως 15 ατόμων θα πρέπει να έχει τουλάχιστον 2 προπονητές. Το είδα για πρώτη φορά στην Ισπανία, στη Βαλένθια, όπου οι προπονήσεις γίνονταν με 10-12 παιδιά το πολύ και 2-3 προπονητές ανά τμήμα. Αυτό εξασφαλίζει καλύτερη ατομική προσέγγιση και ποιότητα προπόνησης».
Μέχρι και τα παιδιά από τη Νορβηγία χόρεψαν συρτάκι!
«Ευχαριστημένοι, που κανονίσαμε να έρθουμε φέτος το Πάσχα στην Αθήνα με τρία τμήματα»
– Τα παιδιά που έχεις στις ακαδημίες ξέρουν Έλληνες παίκτες ή ομάδες;
«Χαχα, με Έλληνα προπονητή φυσικά και ξέρουν! Ξέρουν και Έλληνες παίκτες και τις κορυφαίες ομάδες τις Ελλάδας. Μάλιστα, έχουμε δει πολλές φορές μαζί αγώνες και τους τελικούς της Ευρωλίγκας. Τους έχω κινήσει το ενδιαφέρον να συμμετέχουν και στο Euroleague Fantasy Challenge για να αρχίσουν να βλέπουν πιο πολύ ευρωπαϊκό μπάσκετ. Πολλοί επίσης έρχονται στις προπονήσεις με εμφανίσεις του ΠΑΟ, του Περιστερίου και της Πάτρας, γιατί πριν από κάποια χρόνια κάναμε ταξίδι-τουρ με φιλικούς αγώνες στην Ελλάδα. Αυτό το ταξίδι το το είχε οργανώσει ο καλός μου φίλος και πρώην διεθνής παίκτης, Γιώργος Καράγκουτης, μέσα από την εταιρεία του, Baseline The Ultimate Basketball Events. Και μάλιστα, είμαστε τόσο ευχαριστημένοι, που κανονίσαμε να έρθουμε φέτος το Πάσχα στην Αθήνα με τρία τμήματα … Λογικά θα δω περισσότερες φανέλες μετά το ταξίδι».
– Πού βλέπεις τον εαυτό σου σε πέντε χρόνια;
«Νομίζω ότι μέσα στα επόμενα χρόνια θα κάνω το βήμα προς το ανδρικό επίπεδο. Φυσικά, κάθε χρόνο οι προτάσεις αλλάζουν γιατί η δουλειά μου αρχίζει να γίνεται πιο ορατή, οπότε θα συνεχίσω να δίνω το 100%. Παρόλα αυτά, πλέον με απασχολεί πολύ η γενική κατάσταση στον κόσμο και η οικογένειά μου. Προσαρμόζομαι σε καταστάσεις που θα εξασφαλίζουν ένα υγιές περιβάλλον για αυτούς. Μακάρι να είμαστε όλοι καλά τα επόμενα χρόνια, και να αποκλιμακωθεί η ένταση, να επικρατήσει η γαλήνη και η ειρήνη για όλο τον κόσμο … και το μπάσκετ ας μπει σε δεύτερη μοίρα».
Πηγή: Gazzetta
