Το τέλος των δύο ιπποτών του στίβου

Τότε ήταν που ο Μπολτ θα καλούνταν να πάρει τις πιο σοβαρές αποφάσεις της καριέρας του. Παρά την αποτυχία του στους Ολυμπιακούς αρκετά Πανεπιστήμια από την Αμερική του πρόσφεραν υποτροφίες, ωστόσο εκείνος παρέμεινε στην Τζαμάικα. Ένα χρόνο αργότερα συμφώνησε με τον Γκλεν Μιλς ο οποίος ανέλαβε να τον προπονεί. Για πολλούς τότε ο Μπολτ έπαψε να ασχολείται ερασιτεχνικά με τον στίβο και αποφάσισε να γίνει επαγγελματίας.

Στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Ελσίνκι η τύχη γύρισε και πάλι την πλάτη της σε εκείνον. Παρά το γεγονός ότι προκρίθηκε στον πρώτο γύρο στη συνέχεια τραυματίστηκε και αποκλείστηκε από τη συνέχεια. Μπορεί η πρώτη του επίσκεψη στη χώρα μας να μην του έμεινε με τις καλύτερες αναμνήσεις, ωστόσο οι επόμενες ήταν σαφέστατα καλύτερες. Το 2006 στο Παγκόσμιο Κύπελλο της IAAF που έγινε στο ΟΑΚΑ ο Μπολτ ανέβηκε για πρώτη φορά στο δεύτερο σκαλί του βάθρου στην κατηγορία των ανδρών τερματίζοντας με χρόνο 19.96 στα 200μ.

Τότε άρχισε να σκέφτεται τη συμμετοχή του στα 100μ. Κατι με το οποίο διαφωνούσε ο προπονητής του. Οι δύο τους αποφάσισαν να δηλώσουν συμμετοχή στα 23α Βαρδινογιάννεια. Έτσι, στο Ρέθυμνο ο Μπολτ έτρεξε για πρώτη φορά σε επίπεδο ανδρών στα 100μ και με χρόνο 10.03 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο. Κάπου εκεί ξεκινούν και οι αστραπές που έκαναν τα μετάλλια να τρέχουν προς… Τζαμάικα. Στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Οσάκα κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στα 200μ. και βοήθησε ώστε να σπάσει η χώρα του το εθνικό ρεκόρ στα 4Χ100.

Σύμφωνα με όσους τον γνωρίζουν έκτοτε ο Μπολτ αποφάσισε να πάρει ακόμα πιο σοβαρά αυτό που έκανε και τα αποτελέσματα ήταν τρομακτικά. Στην πέμπτη κούρσα της ζωής του στα 100 μέτρα ο Μπολτ κάνει παγκόσμιο ρεκόρ με χρόνο 9.72.

ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ

Μετά από αυτό το ρεκόρ αφοσιώθηκε στα 200 μέτρα όπου και εκεί φρόντισε να σπάσει το εθνικό ρεκόρ της χώρας του και έστειλε τα μηνύματα του ενόψει Πεκίνο. Εκεί πέρασε περπατώντας στα προκριματικά των 100μ. και στον τελικό παρότι και πάλι περπάτησε έκανε νέο παγκόσμιο ρεκόρ με 9.69. Στα 200μ. έκανε και εκεί νέο παγκόσμιο ρεκόρ με χρόνο 19.30 παρά το γεγονός ότι είχε κόντρα άνεμο για να κλείσει ο θρίαμβος του με τη σκυταλοδρομία 4Χ100 (σ.σ. ένα μετάλλιο που αργότερα έχασε λόγω της υπόθεσης ντόπινγκ του Νέστα Κάρτερ).

Έκτοτε ακολούθησαν τα χρόνια της κυριαρχίας του τα οποία συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Το Παγκόσμιο ρεκόρ στα 100 μέτρα έχει κατέβει στο 9.58 από το Παγκόσμιο του Βερολίνου το 2009. Το ίδιο και αυτό στα 200 μέτρα όπου στην ίδια διοργάνωση ο Μπολτ σταμάτησε τα χρονόμετρα στα 19.19.

Με εξαίρεση τον αποκλεισμό του στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2011 λόγω άκυρης εκκίνησης όπου αλλού έχει κατέβει να αγωνιστεί το χρυσό μετάλλιο τον περίμενε στον τερματισμό. Χαρακτηριστικά είναι τα κατορθώματά του στους Ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου το καλοκαίρι του 2012. Εκείνος που έμοιαζε ικανός να τον απειλήσει ήταν ο συμπατριώτης, Γιόχαν Μπλέικ. Οι δυο τους είχαν δύο μονομαχίες τόσο στα 100μ. όσο και στα 200μ.

Ο νικητής ωστόσο ήταν και πάλι ο Μπολτ. Η “αστραπή” έλαμψε και στο Λονδίνο αφού με 9.63 στα 100μ. και με 19.32 στα 200μ. κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο. Η κυριαρχία του επιβεβαιώθηκε και στη σκυταλοδρομία 4Χ100 όπου μαζί με τον Μπλέικ οδήγησαν την Τζαμάικα στην κορυφή.

Η επόμενη χρονιά είχε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Μόσχα. Εκεί ο Μπολτ απέδειξε πως είναι ο απόλυτος σταρ και κυρίαρχος του στίβου. Για μία ακόμα φορά πέτυχε το νταμπλ στα 100 και στα 200 δίχως να αντιμετωπίσει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Ανάλογη ήταν και η εικόνα στα 4Χ100 που οδήγησε την Τζαμάικα σε μία ακόμα νίκη επί των Αμερικανών στη μεγάλη μάχη που είχαν.

Εκείνο όμως που θυμούνται πολλοί είναι η φωτογραφία που βρίσκεται λίγο πιο πάνω. Η “αστραπή” από την Τζαμάικα μόλις έχει περάσει τη γραμμή του τερματισμού την ώρα που μία άλλη πέφτει στον ουρανό της Μόσχας. Ο φωτογραφικός φακός αποθανάτισε το συγκεκριμένο στιγμιότυπο και το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό. Οι κούρσες του τα τελευταία χρόνια είναι λίγες και μετρημένες. Φέτος όλοι περίμεναν να τον δουν στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Πεκίνο. Οι τραυματισμοί τον άφησαν πίσω, οι συμμετοχές του ήταν ελάχιστες και η αμφισβήτηση δεν άργησε να έρθει.

Όλοι έβλεπαν στο πρόσωπο του Τζάστιν Γκάτλιν τον άνθρωπο που θα μπορούσε να του πάρει τον θρόνο. Όχι άδικα άλλωστε, αφού ο Αμερικανός ήταν σε όλη τη χρονιά σε μαγική κατάσταση. Ο ίδιος έφτασε στο σημείο να προκαλέσει ουσιαστικά τον Μπολτ με φόντο το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Ο Τζαμαϊκανός δεν έπειθε πως θα μπορούσε να τον αντιμετωπίσει, αλλά όλα αυτά ήταν μέχρι τον τελικό. Εκεί σε μια μεγάλη μάχη νικητής ήταν και πάλι ο Μπολτ, αφού παρά την κακή του εκκίνηση ο σπουδαίος σπρίντερ κατάφερε να αποδείξει πως όσο είναι καλά κανείς δεν μπορεί να τον κερδίσει.

Επόμενος μεγάλος στόχος ήταν να κάνει το τρεμπλ στο Ρίο. Αντίπαλος του; Μόνο ο εαυτός του όπως αποδείχτηκε. Ο Μπολτ δεν γινόταν να χάσει και δεν το έκανε παρά το γεγονός ότι δεν ήταν στην καλύτερη κατάσταση της καριέρας του, για την ακρίβεια έκανε τους πιο αργούς του χρόνους σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Κέρδισε με 9.81 τα 100μ., ήταν πρώτος δια περιπάτου με 19.78 στα 200 και τελείωσε τη σκυταλοδρομία των 4Χ100 όντας ο τελευταίος της ομάδας της Τζαμάικα.

Δεν έσπασε κάποιο Παγκόσμιο ρεκόρ, δεν το απείλησε καν. Ήταν, όμως, εκείνος που τράβηξε πάνω του όλα τα βλέμματα γνωρίζοντας την αποθέωση από τον κόσμο. Έτσι, μετά και την αφαίρεση του μεταλλίου στα 4Χ100 του 2008 ο Μπολτ ολοκλήρωσε την παρουσία του στους Ολυμπιακούς Αγώνες με 8 χρυσά μετάλλια και βρίσκεται στη δεύτερη θέση της λίστας τον Αμερικανό Ρέι Γιούρι, ο οποίος έχει οκτώ χρυσά μετάλλια, κι έμεινε πίσω μόνο από τον Φινλανδό δρομέα μεσαίων και μεγάλων αποστάσεων, Πάαβο Νούρμι και τον Αμερικανό σπρίντερ και άλτη, Καρλ Λιούις.

Η ΥΠΟΚΛΙΣΗ ΤΟΥ ΓΚΑΤΛΙΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΔΟΞΟ “ΑΝΤΙΟ”

Ο Γιουσέιν Μπολτ είναι ένας εθνικός ήρωας για τους Τζαμαϊκανούς και εάν δεν το είχε καταλάβει μέχρι τώρα μάλλον το εμπέδωσε το βράδυ του Σαββάτου (10/6). Πως αλλιώς μπορεί να μεταφράσει κανείς τις στιγμές λατρείας που έζησε ο 30χρονος σπρίντερ.

Σε αγώνα που διοργάνωσε στην πατρίδα του μαζεύτηκαν περίπου 30.000 φίλαθλοι ώστε να τον αποθεώσουν στην τελευταία του κούρσα στην Τζαμάικα. Παρά το γεγονός ότι ήταν ιδιαίτερα αγχωμένος κάνοντας μία τραγική για το τεράστιο επίπεδο του εκκίνηση κατάφερε να πάρει τη νίκη με χρόνο 10.03.

“Ήμουν πιο αγχωμένος από ποτέ! Πραγματικά σας ευχαριστώ όλους που ήρθατε να με υποστηρίξετε. Τα πράγματα για μένα ήταν πολύ δύσκολα μετά το θάνατο του φίλου μου (σ.σ. Ζερμέιν Μέισον). Είναι κάτι που δεν είχα ξαναζήσει και χρειάστηκε να διακόψω την προετοιμασία 2 εβδομάδες για να ηρεμήσω. Το ξέρω ότι ο Ζερμέιν θα ήθελε πολύ να το κάνω αυτό σήμερα” είπε μεταξύ άλλων.

Οι τελευταίες παραστάσεις του Μπολτ δόθηκαν στο Λονδίνο. Στον τελικό των 100μ. η αστραπή δεν… πρόλαβε! Στο τελευταίο κατοστάρι του σε μεγάλη διοργάνωση, ο Γιουσέιν Μπολτ δεν ήταν ο πιο γρήγορος του τελικού. Δεν ήταν καν ο δεύτερος πιο γρήγορος. Ο Τζαμαϊκανός… περιορίστηκε στην 3η θέση και στο πρώτο χάλκινο μετάλλιο στην καριέρα του!

Νικητής ο -επίσης σπουδαίος, έστω και με “σκιές”- Τζάστιν Γκάτλιν, ο οποίος έκανε την κούρσα της ζωής του και πήρε το πιο δύσκολο χρυσό μετάλλιο της καριέρας του, 13 χρόνια μετά από το χρυσό στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Το αργυρό μετάλλιο κατέληξε επίσης σε Αμερικανό, τον διάδοχο των δύο κορυφαίων σπρίντερ, τον Κρίστιαν Κόουλμαν, ο οποίος είχε την πρωτιά μέχρι τα τελευταία μέτρα, ωσότου τον προσπεράσει η εμπειρία του 35χρονου Γκάτλιν.

Ο Γκάτλιν δεν πίστευε στην επιτυχία του και πανηγύριζε έξαλλα με δάκρυα στα μάτια, την ώρα που ο Μπολτ παρέμεινε χαμογελαστός. Ακολούθως, ο Γκάτλιν γονάτισε και… προσκύνησε τον Τζαμαϊκανό, αποδίδοντας με αυτόν τον τρόπο τα εύσημα και όταν σηκώθηκε, οι δυο σπουδαίοι αθλητές και άσπονδοι εχθροί μέχρι πρότινος αγκαλιάστηκαν.

Τα πράγματα όμως ήταν ακόμα χειρότερα για τον θρύλο τον σπριντ στην τελευταία του κούρσα η οποία ήταν η σκυταλοδρομία 4Χ100. Ήθελε όσο τίποτα άλλο να οδηγήσει τη χώρα του σε ένα ακόμα χρυσό μετάλλιο. Ο 31χρονος πήρε τελευταίος τη σκυτάλη από τον Μπλέικ, αλλά με το που ξεκίνησε να ανεβάζει στροφές ένιωσε έντονους πόνους στο πίσω μέρος του αριστερού του ποδιού και σωριάστηκε στο κουλουάρ.

Ο μυικός αυτός τραυματισμός τού στέρησε την ευκαιρία να γράψει ακόμα μια χρυσή σελίδα στην καριέρα του (ήταν 3ος εκείνη τη στιγμή), καθώς δεν μπόρεσε ποτέ να ολοκληρώσει την τελευταία του κούρσα. Αμέσως, οι συναθλητές του έτρεξαν προς το μέρος του και ακολούθως έσπευσαν οι γιατροί. Φανερά απογοητευμένος ο Μπολτ σηκώθηκε και πήγε στα αποδυτήρια χειροκροτώντας προς το μέρος του κόσμου που τον αποθέωνε.

ΤΑ ΜΕΤΑΛΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΑΝΟΙΚΤΟΥ ΣΤΙΒΟΥ

100μ.				200μ.				4Χ100
Διοργάνωση	Χρυσά	Ασημένια	Χάλκινα	Διοργάνωση	Χρυσά	Ασημένια	Χάλκινα	Διοργάνωση	Χρυσά	Ασημένια	Χάλκινα
Ολυμπιακοί Αγώνες	3	0	0	Ολυμπιακοί Αγώνες	3	0	0	Ολυμπιακοί Αγώνες	2	0	0
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα	3	0	1	Παγκόσμιο Πρωτάθλημα	4	1	0	Παγκόσμιο Πρωτάθλημα	4	1	0
Σύνολο	6	0	1	Σύνολο	7	1	0	Σύνολο	6	1	0

ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ Η ΖΩΗ ΤΟΥ

Πάμε τώρα στο έτερο σπουδαίο αθλητή που έδωσε την τελευταία του παράσταση σε Παγκόσμιο πρωτάθλημα. Γεννημένος στη Σομαλία στις 20 Μαρτίου του 1983 ο Μοχάμεντ Μουκτάρ Τζάμα Φάρα δεν πέρασε εύκολα παιδικά χρόνια. Τα μισά από αυτά τα πέρασε Σομαλία όπου ζούσε σε ένα μικρό τροχόσπιτο μαζί με τον παππού και τη γιαγιά του. Αν νομίζετε ότι αυτό ήταν ένα δύσκολο μέρος για να ζήσει ένα παιδί αρκεί να σας αναφέρουμε ότι στη Σομαλία υπήρχε εμφύλιος

Σε ηλικία οκτώ ετών βρέθηκε στη Μεγάλη Βρετανία χωρίς να ξέρει ούτε μία λέξη στα αγγλικά. Εκεί βίωσε το ρατσισμό για πρώτη φορά, γιατί αργότερα τον έζησε στο πετσί του ακόμα και όντας Παγκόσμιος πρωταθλητής ή Ολυμπιονίκης. Για να φτάσει όμως να γίνει συλλέκτης μεταλλίων έπρεπε ένας προπονητής να τον εντοπίσει. Αυτό το έκανε ο Άλαν Άτκισον ο οποίος τον έπεισε να ασχοληθεί με τις μεγάλες αποστάσεις και από το δεύτερο κιόλας χρόνο άρχισε να κατακτά τίτλους σε ηλικία μόλις 14 ετών.

Οι μεγάλες αποστάσεις γίνονται σιγά σιγά η ειδικότητα του και το πρώτο μετάλλιο σε μεγάλη διοργάνωση έρχεται το 2001 στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Κ18 όπου κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο. Τα 5.000μ. είναι το βασικό του αγώνισμα, αλλά τα 10.000μ. μπήκαν σιγά σιγά και αυτά στη ζωή του. Οι πρώτες τους ωστόσο διακρίσεις σε επίπεδο ανδρών έρχονται σε αγώνες ανωμάλου δρόμου. Εκεί όπου έγινε πρωταθλητής Ευρώπης το 2006.

Κάπου εκεί όμως βρέθηκε στο πρώτο του μεγάλο δίλημμα. Θα έπρεπε να αποφασίσει εάν θα αφιερωθεί στον στίβο ή θα ασχοληθεί με τους αγώνες ανωμάλου δρόμου. Τελικά, η επιλογή ήταν να επικεντρωθεί με το στίβο και δικαιώθηκε σε απόλυτο βαθμό. Το 2009 έγινε πρωταθλητής Ευρώπης στον κλειστό στίβο στα 3.000μ., ενώ από το 2010 και μετά αρχίζει η κυριαρχία του με ελάχιστες εξαιρέσεις.

ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΝΤΑΜΠΛ ΠΟΥ ΤΟΝ ΠΕΙΣΜΩΣΕ

Το καλοκαίρι του 2010 κάνει το πρώτο του νταμπλ στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Βαρκελώνης. Πολλοί ήταν εκείνοι που έλεγαν ότι δεν θα τα καταφέρει το ίδιο καλά και στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Νταεγού απέναντι σε αθλητές από την Αφρική που κυριαρχούσαν σε αυτές τις αποστάσεις. Η αρχή γίνεται με τα 10.000 όπου ο Μο Φάρα χάνει από τον Ιμπραχίμ Τζεϊλάν. Ο Βρετανός όπως συνηθίζει άνοιξε το ρυθμό του και ξέφυγε από τους αντιπάλους του, όμως ο Αιθίοπας είχε περισσότερες δυνάμεις και κατάφερε να πάρει τη νίκη με τον Μό Φάρα να χτυπά το κεφάλι του μη πιστεύοντας τι είχε συμβεί.

Στα 5.000μ. μέτρα ο Μό Φάρα δεν έκανε το ίδιο λάθος. Με καλύτερη διαχείριση των δυνάμεών του κατάφερε να φτάσει μέχρι τον τερματισμό κατακτώντας το πρώτο του χρυσό σε Παγκόσμιο πρωτάθλημα. Από τότε μέχρι και σήμερα αγνοεί την ήττα τόσο στα 5.000μ. όσο και στα 10.000μ κάνοντας πέντε νταμπλ. Το αποκορύφωμα φυσικά ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Λονδίνου και του Ρίο όπου έπεισε ακόμα και τους μεγαλύτερους επικριτές του ότι είναι ο κορυφαίος.

Η πρώτη μεγάλη απάντηση που έδωσε στους αμφισβητίες του ήταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Ακολουθώντας την αγαπημένη του στρατηγική ο Μο Φάρα έκανε ακόμα μία κούρσα της… υπομονής κρατώντας δυνάμεις για το τέλος. Όλοι οι Βρετανοί περίμεναν από εκείνον το χρυσό μετάλλιο και αυτός δεν τους απογοήτευσε. Στα τελευταία 400μ. της κούρσας άνοιξε το ρυθμό του και ξεσπώντας σε κλάματα πήρε τη μεγάλη του ρεβάνς.

Εκείνο που του έμενε ήταν να πάρει και την κούρσα των 5.000μ. για να κάνει το πρώτο μεγάλο του νταμπλ. Η τακτική του και πάλι ακριβώς η ίδια. Με το που άκουσε το καμπανάκι για τα τελευταία 400μ. ανέβασε στροφές και παρά το γεγονός ότι μπήκε μαζί με άλλους τέσσερις αθλητές στην τελική ευθεία δεν μπορούσε να χάσει την ευκαιρία για ένα ιστορικό επίτευγμα.

Οι αθλητές από την Κένυα και την Αιθιοπία δεν μπορούσαν να δεχτούν την ήττα τους και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που δήλωναν έτοιμοι να τον νικήσουν στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Μόσχας. Ανάμεσα τους και ο άνθρωπος που τον νίκησε στην Νταεγού δύο χρόνια νωρίτερα, ο Ιμπραχίμ Τζέιλαν. Αυτός ήταν και ο μεγάλος του αντίπαλος στον τελικό με τους δυο τους να μονομαχούν μέχρι τέλους στα 10.000. Ο Αιθίοπας έκανε την καλύτερη επίδοσή του για το 2013 σε εκείνο τον αγώνα, όμως ούτε αυτό δεν ήταν αρκετό αφού και ο Μο Φάρα έκανε ατομικό ρεκόρ και με χρόνο 27:21.71 πήρε το στέμμα από τον Τζέιλαν, ενώ στη συνέχεια υπερασπίστηκε και εκείνο που είχε στα 5.000μ.

ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΥΘΟ ΤΟΥ

Έχοντας κερδίσει όλους τους τίτλους είναι εύκολο να εφησυχαστείς και ακόμα πιο δύσκολο να βρεις κίνητρο να συνεχίσεις. Εκείνος, όμως, μπαίνοντας στα 30 συνέχισε να κυριαρχεί και μάλιστα με εμφατικό τρόπο. Το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2014 στη Ζυρίχη ήταν μία ακόμα εύκολη υπόθεση για εκείνον που ουσιαστικά δεν είχε αντίπαλο. Έτσι, οι δύο επόμενοι μεγάλοι του στόχοι ήταν το Παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Πεκίνο και οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Ρίο.

Οι Κενυάτες ήταν εκείνοι που αμφισβήτησαν τα πρωτεία του και στις δύο διοργανώσεις στα 10.000μ., αλλά ότι κι αν έκαναν δεν τα κατάφεραν. Στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα τρεις αθλητές έκαναν ότι μπορούσαν, ο Τζόφρι Κίπσανγκ ήταν αυτός που τον πίεσε περισσότερο, αλλά δεν μπόρεσε να τον νικήσει. Στα 5.000μ. η νίκη του ήρθε ακόμα πιο εύκολα κάνοντας ένα ακόμα νταμπλ. Ο Μο Φάρα υπερασπίστηκε με επιτυχία τον τίτλο του στα 10.000μ ανδρών κατά την 2η ημέρα των αγώνων στίβου στους Ολυμπιακούς του Ρίο.

Σε έναν συγκλονιστικό τελικό, όπου έπεσε αλλά κατάφερε και σηκώθηκε γρήγορα, τερμάτισε σε 27:05.17 με τον Κενυάτης Πολ Κίπνγκετιτς Τανούι να είναι δεύτερος. Το “αντίο” του στους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν μπορούσε να μην είναι και αυτό “χρυσό”. Έτσι, στα 5.000μ. πέρασε πρώτος τη γραμμή του τερματισμού για να

Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες ανακοίνωσε ότι το 2017 θα βάλει τέλος στην καριέρα του στις μεγάλες αποστάσεις εντός στίβου για να ασχοληθεί με τις ακόμα μεγαλύτερες έξω από αυτόν και συγκεκριμένα με τον Μαραθώνιο. Η επιλογή του μόνο τυχαία δεν ήταν αφού όλα η διοργάνωση του Παγκοσμίου πρωταθλήματος φέτος στο Λονδίνο αποτελεί τον καλύτερο συνδυασμό για να πει το “ευχαριστώ” και το “αντίο” του μπροστά στους Βρετανούς.

ΔΕΝ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΗΣΕ ΜΕ ΝΤΑΜΠΛ

Ο Μο Φαρα ήθελε να αποχαιρετήσει τους Βρετανούς με ένα ακόμα νταμπλ. Τα πράγματα ξεκίνησαν ιδανικά για εκείνο αφού στην πρώτη κούρσα της διοργάνωσης υπερασπίστηκε το χρυσό μετάλλιο που είχε κατακτήσει πριν από δύο χρόνια στο Πεκίνο.

Ο πολιτογραφημένος Βρετανός έκανε τη γνωστή κούρσα… ελέγχου των αντιπάλων στα 3/4 της διαδρομής, όταν άρχισε να ανεβαίνει και να μπαίνει στο γκρουπ των προπορευομένων.Ο Κενυάτης Πολ Τανούι που ήταν επικεφαλής έθεσε έναν γρήγορο ρυθμό, αλλά ο Φάρα δεν είχε πρόβλημα να τον ακολουθήσει, όπως επίσης ο Κενυάτης Μπένταν Μουτσίρι και ο Τζόσουα Τσεπτεγκέι από την Ουγκάντα. Στους δύο τελευταίους γύρους ο 34χρονος Φάρα έκανε την επίθεσή του, πήρε την πρωτοπορία και παρά τις προσπάθειες του Τσεπτεγκέι, δεν είχε αντίπαλο στην τελική ευθεία, τερματίζοντας σε χρόνο 26:49.51, τον καλύτερο για το 2017.

Κάπως έτσι, όλοι περίμεναν το “αντίο” του με ένα ακόμα χρυσό στο… δικό του αγώνισμα, αυτό των 5.000μ.  Ο τεράστιος αθλητής που έχει γεννηθεί στη Σομαλία και αγωνίζεται με τα χρώματα της Μεγάλης Βρετανίας δεν κατάφερε να πει το “αντίο” του έτσι όπως θα ήθελε μπροστά στους συμπατριώτες του. Ο 34χρονος ηττήθηκε στον τελικό των 5.000 μέτρων από Αιθίοπα, Μουκτάρ Έντρις, ολοκληρώνοντας έτσι την παρουσία του σε μεγάλες διοργανώσεις με το ασημένιο μετάλλιο.

Για να γίνει καλύτερα αντιληπτό το μέγεθος της επιτυχίας του Αιθίοπα αρκεί να αναφέρουμε ότι η τελευταία φορά που ο Μο Φάρα δεν νίκησε στα 5.000μ. σε μεγάλη διοργάνωση ήταν πριν από οκτώ χρόνια. Συγκεκριμένα στην πρώτη του συμμετοχή σε επίπεδο ανδρών ο Μο Φάρα είχε τερματίσει έβδομος στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του Βερολίνου του 2009! Έκτοτε έχει επικρατήσει σε όλες τις κούρσες του σε Ολυμπιακούς Αγώνες, Παγκόσμια και Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.

Ο Έντρις κέρδισε καθαρά τον Μο Φάρα κάνοντας μία τέλεια κούρσα. Ο Αιθίοπας φάνηκε να έχει περισσότερες δυνάμεις στο τέλος με το Βρετανό να μην μπορεί να ακολουθήσει και πέρασε πρώτος τη γραμμή του τερματισμού με 13:32.79, πίσω του ήταν ο Φάρα με 13:33.22 που δεν μπορούσε να πιστέψει τι είχε συμβεί.

ΤΑ ΜΕΤΑΛΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΑΝΟΙΚΤΟΥ ΣΤΙΒΟΥ

5.000μ.				10.000μ.
Διοργάνωση	Χρυσά	Ασημένια	Χάλκινα	Διοργάνωση	Χρυσά	Ασημένια	Χάλκινα
Ολυμπιακοί Αγώνες	2	0	0	Ολυμπιακοί Αγώνες	2	0	0
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα	3	1	0	Παγκόσμιο Πρωτάθλημα	3	1	0
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα	3	0	0	Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα	2	0	0
Σύνολο	8	1	0	Σύνολο	7	1	0

Πηγή: Sport 24