Το κάνουμε εικόνα. Ο Ράφα Μπενίτεθ παρακολουθεί στην τηλεόραση, ώρες πριν τον αναλάβει, Παναθηναϊκό στο Ρότερνταμ. Τι βλέπει; Ενα λαμπρό παιγνίδι, ως την τελευταία φάση του πρώτου ημιχρόνου. Οπου συμβαίνει, ακριβώς τι; Ο Σφιντέρσκι δεν τελειώνει καλά την υποσχόμενη επίθεση, γαντζώνεται σε μάταιη και αδικαιολόγητη διαμαρτυρία, συμπαρασέρνει την ομάδα σε αυτήν. Το συλλογικό μυαλό…φεύγει. Αντί η ομάδα να μείνει συγκεντρωμένη στο (και υπήρχαν απλοί τρόποι για) να βγάλει την ύστατη άμυνα και “πάμε στα αποδυτήρια” με μηδέν-ένα, η συγκέντρωση μετατοπίζεται στο να μιλήσουν στον διαιτητή.
Με σκληρή, πλην όχι ανεξήγητη, κατάληξη το ένα-ένα…πάνω που είχαν νιώσει ότι άγγιξαν το μηδέν-δύο. Η όλη δυναμική της παρτίδας συνεπώς, αναποδογυρίζει. Τι σκέπτεται εκεί και τότε, μπροστά στην tv, ο Μαδριλένος; Αρθρον πρώτον. Με δρακόντειο διάταγμα, κόβεται το μπίρι-μπίρι με τον ρέφερι σε ροή αγώνα. Ο πρώτος που δίνει το παράδειγμα δε, γίνεται ο ίδιος ο Μαδριλένος με τη στάση του στους αγώνες. Ο πάγκος, ο πάγκος του Ράφα, επείγει να γίνει…κολλέγιο. Ειδάλλως, είσαι τελειωμένος προτού καν ξεκινήσεις. Νοοτροπία, είναι αοριστολογία. Η ουσία έγκειται, στις πρακτικές εφαρμογές.
Ρούι Βιτόρια, Κοροπούλης, Κόντης, Μπενίτεθ προτού βγει ο Οκτώβριος. Ας προκύψει τουλάχιστον, από το αυταπόδεικτο κακό, κάτι καλό. Την επαύριο του Ρότερνταμ, ο κόουτς έσμιξε με το γκρουπ. Ενας been-there-done-that κόουτς, εύκολα εξασφαλίζει τον σεβασμό. Την πρώτη ημέρα. Από τη δεύτερη ημέρα κι έπειτα, πηγαίνει day-by-day. Κριτήριο στα μάτια του γκρουπ, παύει να είναι το cv. Κριτήριο γίνεται, η ποιότητα της προπόνησης. Η σαφήνεια και η αποτελεσματικότητα του πλάνου. Η συμφωνία των λόγων με τις πράξεις. Η δικαιοσύνη των επιλογών.
Μες στα τρεξίματα των πρώτων ωρών, ο φημισμένος κόουτς συνάντησε και τα media. Η δουλειά των δημοσιογράφων, ήταν οι ιντριγκαδόρικες ερωτήσεις ώστε να πάρουν τις πιασάρικες απαντήσεις που φτιάχνουν τους μεγάλους τίτλους και τραβάνε σαν μαγνήτες τα κλικ. Το μπάτζετ, οι αγορές, τα γνωστά. Η δουλειά του προπονητή, είναι άλλη. Ο Ράφα, ευτυχώς, την ξέρει. Επιπλέον, έχει την ισχύ να περάσει μήνυμα. Κράτησε λοιπόν, κόντρα. Και μία και δύο και τρεις φορές, ο φημισμένος κόουτς επέμεινε στην άμεση σύνδεση (τύπου “συγκοινωνούντα δοχεία”) της επαγγελματικής ομάδας, κάτι το αυτονόητο παντού, με το youth κομμάτι του συλλόγου.
Επίσης, από τρεις έως…άπειρες φορές κόλλησε η βελόνα στη λέξη και στην έννοια της ισορροπίας. Δουλειά δεν κάνουμε, κλικ εννοώ, με youth και με ισορροπίες. Δουλειά κάνουμε, με παικταράδες. Λεφτά. Αεροδρόμια. Ομως οι ομάδες “κάνουν δουλειά” με νοοτροπία, ακαδημία, ισορροπία. Οπως η νοοτροπία, και η ισορροπία είναι αοριστολογία ως τη στιγμή που την παρατηρούμε στην πρακτική εφαρμογή της. Τι πάει να πει, ισορροπία; Με πόσους ποδοσφαιριστές, στη φάση κατοχής της μπάλας, κάνεις επίθεση. Είναι κάτι που, και σε μία μέρα μέσα, μπορεί ο προπονητής να το περάσει στην ομάδα.
Τι πέρασε ο Ράφα στην ομάδα, και το είδαμε στο ματς με τον Αστέρα; Οτι στη φάση επίθεσης, ο αδιαπραγμάτευτος σχηματισμός είναι 3-3-4 ή 3-4-3 ανάλογα με τον χώρο στον οποίον επιλέγει να κινηθεί, ψηλά ή πιο χαμηλά, ο μπαλαντέρ-δεκάρι. Το τήρησαν. Η πρώτη τριάδα είναι οι δύο κεντρικοί οπισθοφύλακες και, ευθυγραμμισμένος ανάμεσά τους, ο Τσιριβέγια. Η δεύτερη τριάδα είναι οι δύο πλάγιοι μπακ και, ευθυγραμμισμένος ανάμεσά τους, ο Τσέριν. Η τρίτη τριάδα είναι, οι δύο εξτρέμ και ο σέντερ-φορ. Παρένθεση. Εντυπωσιάζει, ενώ είναι “εξ επαγγέλματος” δέκα, πώς ο Τζούριτσιτς έμοιαζε σαν να έχει ξεχάσει την τέχνη του δέκα, τόσον καιρό που είχε να την ασκήσει.
Η τακτοποίηση στον αγωνιστικό χώρο, πάντοτε συγκρατημένοι και λογικοί, ποτέ ξαμολημένοι σε ανεξέλεγκτες run ‘n’ gun καταστάσεις, ποτέ δυνητικά εκτεθειμένοι, είναι σήμα κατατεθέν της δουλειάς του Μπενίτεθ. Οχι τόσο sexy, ομολογουμένως. Φίλοι θυμάμαι, όταν ο Ράφα ήταν στην αγαπημένη μου Λίβερπουλ, συνεχώς με ρωτούσαν…πώς τον μπορείς. Ο Βασιλιάς Οτο, 87 ετών σήμερα, με όλη την καρδιά θα έδινε την ευλογία του. Στη γερμανική ορολογία του ποδοσφαίρου η kontrollierte Offensive, η ελεγχόμενη επιθετικότητα, εδώ και χρόνια έχει κατοχυρωθεί, ως δόγμα, στο όνομα Rehhagel.
Ενδεικτικά, η τακτοποίηση έφερε τα εξής (επιθετικά) stats του αντίπαλου. Αναμενόμενα γκολ 0,18, τελειώματα 3, τελειώματα στον στόχο 0, άρα και αποκρούσεις (του τερματοφύλακα του Παναθηναϊκού) 0, πραγματικές ευκαιρίες 0, κόρνερ 2, επαφές με τη μπάλα στην περιοχή 5. Ας μη ρωτάμε κατόπιν τούτων, πώς ο Παναθηναϊκός προηγήθηκε και, για μια φορά που λέει ο λόγος, κατάφερε να νικήσει!
Πηγή: Sdna
