Του Βασίλη ΣαμπράκουΣτο ποδόσφαιρο συχνά συμβαίνουν πράγματα που δεν εξηγούνται εύκολα με τη λογική. Συνέβαινε και συμβαίνει κυρίως επειδή οι αποφάσεις συχνά δεν λαμβάνονται με τη λογική αλλά με το συναίσθημα. Συμβαίνει και επειδή διαχρονικά τις αποφάσεις συχνά λαμβάνουν άνθρωποι που δεν έχουν γνώση και ισχυρή κατανόηση του ποδοσφαίρου.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι ένας κόσμος που παράγει πολύ συχνά τέτοια ανέκδοτα. Η σεζόν βρίσκεται μόλις στην 6η αγωνιστική και έχουν ήδη συμβεί αρκετά ανέκδοτα. Ομάδες έχουν προλάβει να κρίνουν και να απομακρύνουν προπονητές. Άλλες ετοιμάζονται να το κάνουν κι ενώ μόλις έχει μπει ο Οκτώβριος – δηλαδή ετοιμάζονται να το κάνουν περίπου έναν μήνα νωρίτερα από την παραδοσιακή εποχή του Νοεμβρίου.
Ένα τέτοιο παράδειγμα, ανεκδότου δημιουργεί η συμπεριφορά των διοικήσεων σε ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό μετά τα ανεπιτυχή αποτελέσματα στα ευρωπαϊκά παιχνίδια.
Ο ΠΑΟΚ αποφασίζει να επιβάλει πρόστιμο στους ποδοσφαιριστές για τις τρεις σερί ήττες του σε ματς στα οποία είχαν καλή απόδοση. Ο ΠΑΟΚ έχασε στις λεπτομέρειες από την πανάκριβη Γαλατά στην Τουρκία, έχασε από τον Άρη παρόλο που είχε περισσότερες και καλύτερες ευκαιρίες, και έχασε από την Στεάουα απέναντι στην οποία δημιούργησε ευκαιρίες στις οποίες αναλογούσαν 3 γκολ. Προφανώς κανείς δεν χαίρεται με τις ήττες, αλλά το πρόστιμο επιβάλλεται όταν οι ποδοσφαιριστές είναι αδιάφοροι – όχι όταν παίζουν καλύτερα από τον αντίπαλο.
Η επικοινωνία των τελευταίων ωρών από την πλευρά της διοίκησης του Παναθηναϊκού δημιουργεί την αίσθηση ότι προετοιμάζει το έδαφος για την αλλαγή προπονητή. Σκέφτεσαι, πότε πρόλαβαν και διαπίστωσαν, σε 2,5 μήνες και μετά από 13 παιχνίδια, ότι ο προπονητής που ήταν ο εκλεκτός τους τον Ιούλιο είναι για απομάκρυνση στην αρχή του Οκτωβρίου; Όταν μάλιστα ο προπονητής εδώ και καιρό επικοινωνεί προς την διοίκηση ότι τον Οκτώβριο θα αρχίσει η ομάδα να εκφράζει στο γήπεδο το ποδόσφαιρό του πώς γίνεται να τον στέλνεις να παίζει ένα ντέρμπι με το πιστόλι στον κρόταφο; Γιατί δεν τον έδιωχνες όταν σου είπε ότι δεν γίνεται να δείχνει έτοιμη η ομάδα του πριν από τον Οκτώβριο; Ή, γιατί τον προσέλαβες;
Ξαφνικά διαβάζεις και ακούς ότι η βραδιά της Πέμπτης στη Μπάνια Λούκα ήταν μια τραγωδία. Μα αν αυτή, που ήταν η καλύτερη εμφάνιση του Παναθηναϊκού υπό τον Αλόνσο σε επιθετική ανάπτυξη και σε αμυντική μετάβαση ήταν “τραγωδία”, τότε τι ήταν τα πρώτα παιχνίδια;
Πώς γίνεται δηλαδή σήμερα η κριτική να είναι εντονότερη από ποτέ, αν όχι ισοπεδωτική; Και πού ακριβώς βρίσκεται η “τραγωδία”; Μέχρι εδώ ο Αλόνσο δείχνει μια ομάδα με σκαμπανεβάσματα, η οποία προσπαθεί να παίξει με τον τρόπο του. Διότι δεν έχει ξαφνικά αλλάξει την ιδέα του για το παιχνίδι. Δεν έχει αλλάξει μοντέλο παιχνιδιού.
Άρα, αν ο Παναθηναϊκός ήξερε ποιον προσλαμβάνει, τι είναι αυτό που σήμερα τον “σοκάρει”; Και αν ετοιμάζεται να τον αλλάξει τον Αλόνσο, ποιος θα πάρει αυτή την απόφαση; Οι ίδιοι άνθρωποι που έδιωξαν σε μια νύχτα τον Γιοβάνοβιτς και φύτεψαν στην θέση του τον Τερίμ, τον οποίο έδιωξαν για να προσλάβουν τον Αλόνσο;
Μέσα σε 9 μήνες ο Παναθηναϊκός έχει αλλάξει τρεις προπονητές και πηγαίνει για τέταρτο. Το μοντέλο παιχνιδιού που πρέσβευε κάθε ένας από αυτούς τους προπονητές δεν έχει καμία σχέση με το μοντέλο παιχνιδιού του άλλου. Δηλαδή δεν υπάρχει καμία έννοια συνέχειας. Και φυσικά δεν υπάρχει υπομονή. Διότι υπομονή κάνει κάποιος όταν ξέρει ποιον έχει προσλάβει.
Ελληνικό ποδόσφαιρο, γεμάτο από ανέκδοτα. Τις προάλλες ο προπονητής που έχει κάνει την περασμένη διετία με την ΑΕΚ παρουσιαζόταν ως ακατάλληλος. Το ίδιο και ο πρώτος προπονητής που κατέκτησε ευρωπαϊκό τρόπαιο με ελληνικό σύλλογο. Στο ποδόσφαιρο συμβαίνει συχνά να μην εξηγούνται όλα με τη λογική, αλλά στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν συμβαίνει μόνο αυτό· με αυτά που συμβαίνουν εδώ χάνεις τα λογικά σου.
Πηγή: Gazzetta
