Είναι λες και το κάνουν για γούρι. Καλοκαίρι χωρίς γκρίνια στον ΠΑΟΚ είναι σαν μουσακάς χωρίς μπεσαμέλ. Το ρεκόρ του περυσινού καλοκαιριού με περίπου 1.000 αρνητικά σχόλια ανά λεπτό, παραμένει ακατάρριπτο βέβαια, ωστόσο και φέτος, μετά τις πρώτες εβδομάδες όπου η χαρά από την κατάκτηση του τίτλου τα έκανε όλα να μοιάζουν ρόδινα, έχουμε επιστρέψει στις εργοστασιακές ρυθμίσεις.
Που πάει να πει, πρώτα από όλα, καθυστερήσεις στις μεταγραφές. Ο ΠΑΟΚ γνώριζε ότι ειδικά φέτος χρειαζόταν λίγες και ποιοτικές προσθήκες, αρκεί να κρατούσε τους τρεις βασικούς που ολοκληρώνονταν τα συμβόλαιά τους. Κράτησε Σβαμπ και μετά από περιπέτειες τον Κεντζιόρα ενώ περιμένει και δεν έχει αντικαταστήσει τον Μεϊτέ. Πήρε σχετικά γρήγορα την πρώτη του επιλογή στα χαφ, τον Μαντί Καμαρά, τους Έλληνες Θυμιάνη και Τσιτσή, αλλά δεν πήρε φορ. Όπως ακριβώς πέρυσι “κόλλησε” με τον Γκαμπιαντίνι και όταν τον έχασε, δεν είχε αξιόπιστη εναλλακτική και κατέληξε στον Σαμάτα, έτσι και φέτος “κόλλησε” στον Μπρεθγουέιτ. Αν τελικά, όπως δείχνει πιθανότερο, ο Δανός δεν έρθει, τότε εκ νέου ο ΠΑΟΚ θα έχει απώλεσει πολύτιμο χρόνο και ουδείς ξέρει σε τι παίκτη θα καταλήξει. Τα καλοκαιρινά προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ πάντως, τουλάχιστον μέχρι τα πλέι – όφ, θα τα παίξει με Μπράντον – Σαμάτα. Αν τελικά χρειαστεί και άλλον χαφ (αντί του Μείτε, ο Γάλλος εφόσον συμφωνήσει, χρειάζεται μεν προπονήσεις, δεν χρειάζεται όμως χρόνο προσαρμογής) τότε θα πάει σε κρίσιμα ευρωπαϊκά ματς, με δύο μεγάλα κενά.
Το δεύτερο παραδοσιακό στοιχείο του ΠΑΟΚτσήδικού καλοκαιριού που επανήλθε είναι τα μούτρα του Ραζβάν. Ο Ρουμάνος ήθελε Μεϊτέ και Κεντζιόρα στο βασικό στάδιο της προετοιμασίας, δεν είχε επί της ουσίας κανέναν (ο Πολωνός μπήκε λίγες μέρες στο τέλος). Ήθελε φορ, την έβγαλε με τους υπάρχοντες, μείον τον Τζίμα μάλιστα. Προσθέστε ότι δεν είχε τον Ντέλια την πρώτη εβδομάδα λόγω τραυματισμού και τον Ζίφκοβιτς σε ολόκληρη την – μέχρι σήμερα προετοιμασία – λόγω άδειας και καταλαβαίνεται για ποιο λόγο ο Λουτσέσκου παρουσίασε σε στιγμές το αγαπημένο και γούρικο, κάπως ξινισμένο πρόσωπό του.
Το τρίτο στοιχείο βέβαια είναι η εκπληκτική γκρίνια του κόσμου. Όποιος κάνει το λάθος να διαβάσει ΠΑΟΚτσήδικα σχόλια και φόρουμ αυτές τις μέρες, θα πιστέψει ότι ο ΠΑΟΚ προέρχεται από καταστροφική χρονιά, είναι διαλυμμένος και οδεύει περίπου προς τον αφανισμό! Τείνω να πιστέψω ότι ορισμένα από αυτά, επίσης γίνονται για γούρι. Αλλά πολλά ακόμα γίνονται στα σοβαρά, τόσο στα σοβαρά που καταντούν αληθινά αστεία.
Το τέταρτο και σχετικά καινοφανές στοιχείο είναι οι ήττες στα φιλικά και κυρίως η υπαρκτή ανησυχία περί εφησυχασμού. Οι παίκτες του ΠΑΟΚ στα περισσότερα παιχνίδια έδειξαν έλλειψη συγκέντρωσης με αποτέλεσμα να προκύψει σε όλους μας ένα άγχος ότι έχουν μείνει στην κατάκτηση του τίτλου. Μαζί υπάρχει, σε εμένα εν πάση περιπτώσει και το άγχος της υποτίμησης του αντιπάλου στα πρώτα ευρωπαϊκά παιχνίδια.
Ναι, εντάξει, αλλοίμονο αν δεν περάσει την Μπάνια Λούκα ή την Εγνάτια ο ΠΑΟΚ, πλην όμως επειδή είμαι παλιός, αφήστε με να ανησυχώ και ας είναι και για γούρι.
Σε κάθε περίπτωση, λόγος πανικού ασφαλώς δεν συντρέχει.
Ο ΠΑΟΚ έχει καλό προπονητή, καλούς παίκτες και δεμένο κορμό που του επιτρέπουν να αισιοδοξεί ότι θα μπει στις επίσημες υποχρεώσεις του καλά, καλύτερα από όσο τον είδαμε στα φιλικά.
Από την άλλη όμως και αν θέλουμε να μιλήσουμε σοβαρά, το καλοκαιρινά λάθη μπορεί να μην πληρώνονται πάντα, όπως δεν πληρώθηκαν πέρυσι. Όταν πληρώνονται όμως, το κόστος είναι συνήθως βαρύ.
Πηγή; Sdna
