Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Υπάρχει χρόνια τώρα μια θεωρία που λέει πως κατά κανόνα οι μεταγραφές που οι ελληνικές ομάδες κάνουν τον χειμώνα είναι περισσότερο επιτυχημένες από αυτές που κάνουν ντο καλοκαίρι. Ο βασικός λόγος, πάντα με βάση την θεωρία αυτή, είναι ότι τον χειμώνα οι ομάδες κινούνται γνωρίζοντας τα κενά τους και ψάχνουν εκ του ασφαλούς παίκτες για να διορθώσουν τα πράγματα. Επίσης τον χειμώνα δεν κυκλοφορούν πολλοί παίκτες ελεύθεροι κι αυτό κάνει την αγορά πιο μικρή και κατ’ επέκταση τον έλεγχο των όποιων προτάσεων από ατζέντηδες και προπονητές πιο εύκολο. Όλα αυτά ακούγονται λογικά. Αλλά δεν σημαίνει πως ισχύουν και απόλυτα.
Κάποιοι όντως σπουδαίοι
Είναι αλήθεια πως μερικοί από τους καλύτερους ξένους παίκτες που έχουμε δει στο ελληνικό πρωτάθλημα ήρθαν τον Ιανουάριο: ο Βαζέχα στον ΠΑΟ, ο Σαβέβσκι στην ΑΕΚ, ο Γκόγκιτς στον Ολυμπιακό, ο Πρίγιοβιτς στον ΠΑΟΚ ήρθαν μετά τα Χριστούγεννα. Αλλά είναι πανεύκολο να βρεις και πολλές μεταγραφές που δεν έδωσαν το παραμικρό μολονότι ήρθαν χειμωνιάτικα με τυμπανοκρουσίες. Χειμώνα επέστρεψε στον Ολυμπιακό ο Κέβιν Μιραλάς: πρόσφερε ελάχιστα. Τον Ιανουάριος του 2018 ο ΠΑΟΚ απέκτησε τους Αζεβέδο, Μουλέν και Μιχόγεβιτς: αμφιβάλω αν τους θυμάται κανείς. Δυο χρόνια πριν ο ΠΑΟ που ήταν πρώτος στην βαθμολογία για να κατακτήσει το πρωτάθλημα έφερε τους Κλέινχέϊσλερ και Πούχατς: η προσφορά τους υπήρξε ελάχιστη, χωρίς βέβαια να φταίει αυτό για την μη κατάκτηση του τίτλου. Στην ΑΕΚ χειμωνιάτικα ήρθε κάποτε ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα που έχουν παίξει μπάλα στην Ελλάδα, ο Ενσιαμπαμφούμου – αναφέρομαι στο μέγεθος του επιθέτου του κι όχι δυστυχώς στην ποιότητα του. Τον ξεχασμένο αυτό παίκτη τον είχε αποκτήσει τον Ιανουάριο του 2009 ο Ντούσαν Μπάγεβιτς – όχι κάποιος τυχαίος.
Ψάχνεις στην Ελλάδα
Επειδή πάντα αρέσει στον κόσμο να θεωρητικοποιεί την πολύπαθη ιστορία που λέγεται «μεταγραφική ενίσχυση των ομάδων» διακινείται και κάτι άλλο: ότι τον Ιανουάριο είναι προτιμότερο όποιος θέλει να ενισχυθεί να ψάχνει παίκτες που αγωνίζονται στην Ελλάδα ώστε να μην υπάρχουν προβλήματα προσαρμογής του ποδοσφαιριστή, να ενταχθεί γρήγορα στα πλάνα του προπονητή κτλ κτλ. Κι εδώ βρίσκεις ό,τι παράδειγμα θες. Ο Ολυμπιακός πήρε κάποτε Ιανουάριο τον Τζεμπούρ, όταν αυτός έμεινε ελεύθερος από την ΑΕΚ κι ο παίκτης τον βοήθησε πολύ. Δεν έγινε όμως το ίδιο σε άλλες περιπτώσεις. Ένα χρόνο μετά τον Τζεμπούρ απέκτησε τον Ιανουάριο τον Πελέ από τον Εργοτέλη και τον Αυλωνίτη από τον Πανιώνιο: δεν τον βοήθησαν. Η ΑΕΚ πήρε κάποτε από τον Πανιώνιο τον Μασούντ: τον θυμούνται όλοι για το γκολ που έχασε κάποτε στο Κίεβο κόντρα στην Ντιναμό, ευκαιρία που στοίχισε στην ΑΕΚ μια πρόκριση. Ο ΠΑΟ πήρε πριν δυο χρόνια τον Γερεμέγιεφ από τον Λεβαδειακό και ο φορ τον βοήθησε χωρίς να γίνει βασικός. Την ίδια χρονιά ο ΠΑΟ χρυσοπλήρωσε τον Αρη για να αποκτήσει τον Μαντσίνι. Που είναι καλός παίκτης αλλά δεν έκανε ποτέ την διαφορά. Αλλά ας μην πάμε μακριά: ας δούμε τι έγινε πέρυσι τον Ιανουάριο.
Πέρυσι πολλούς, φέτος όχι
Πέρυσι τέτοιο καιρό στον Ολυμπιακό και στον ΠΑΟ επικρατούσε ένας γενικός χαμός: οι δυο τους ανακοίνωσαν μέχρι το τέλος του μεταγραφικού παζαριού πολλούς παίκτες. Ο ΠΑΟ που είχε μόλις φέρει τον Φατίχ Τερόμ για να αναλάβει την θέση του προπονητή απέκτησε δυο στόπερ, τον Ακαϊντίν και τον Ούγκο, ένα τερματοφύλακα (τον Ντραγκόφσκι για την θέση του Μπρινιόλι), έφερε πίσω τον Τάσο Μπακασέτα δίνοντας του ένα μεγάλο συμβόλαιο και μαζί του επέστρεψε στην Ελλάδα κι ένας άλλος διεθνής, ο Δημήτρης Λημνιός. Ο Ολυμπιακός είχε πάρει πολύ νωρίς δανεικό τον Φραν Ναβάρο, κι έφερε στην συνέχεια παίκτες από το πάνω ράφι όπως ο Κάρμο, ο Ζέλσον, ο Τσικίνιο κι ο Ορτα. Εβαλε φυσικά και τα αγαπημένα του στοιχήματα με τους Καμπράλ, Βέζο και Αμπι. Από τους πέντε παίκτες που έφερε ο ΠΑΟ οι δύο (ο Ακαϊντίν και ο Ούγκο) έφυγαν το περασμένο καλοκαίρι. Ο Μπακασέτας, ο Λημνιός και ο Ντραγκόφκι συνεχίζουν όμως η προσθήκη τους στο ρόστερ του ΠΑΟ πέρυσι τον Ιανουάριο δεν έφερε και την πολυπόθητη κατάκτηση του πρωταθλήματος. Από τους πολλούς που έφερε ο Ολυμπιακός υπάρχουν και φέτος στην ομάδα ο Κάρμο, ο Τσικίνιο και ο Ζέλσον. Πρωτάθλημα δεν κέρδισε πέρυσι ούτε ο Ολυμπιακός, αλλά ο Κάρμο, ο Τσικίνιο κι ο Ορτα βοήθησαν στην κατάκτηση του Conference League. Ωστόσο εξίσου σημαντική προσφορά στον ευρωπαϊκό θρίαμβο είχαν κάποιοι που υπήρχαν κι απλά ανέβασαν την απόδοσή τους μετά τον Ιανουάριο: ο Τζολάκης καθιερώθηκε, ο Ρέτσος βρήκε τον εαυτό του, ο έτοιμος να φύγει Ιμπόρα έγινε ηγετική προσωπικότητα, όπως και ο Ροντινέι. Ο Μεντιλίμπαρ που αυτά τα έζησε περιμένει κάτι ανάλογο και φέτος. Δηλαδή να δει παίκτες με τους οποίους δουλεύει από το καλοκαίρι να έχουν καλύτερη απόδοση στη συνέχεια. Διότι γνωρίζει πως οι μεταγραφές δεν είναι δεδομένο ότι θα βοηθήσουν καθοριστικά την ομάδα του: το είπε ήδη. Άλλο αν δεν θέλει κανείς να τον ακούει όταν λέει αλήθειες.
Εξοδα λιγότερα από έσοδα
Δεν υπάρχει καμία μαγική συνταγή για καλές μεταγραφές: δεν είναι καν θέμα χρημάτων. Ο Ολυμπιακός το περασμένο καλοκαίρι έδωσε στον Γουίλιαν το μεγαλύτερο συμβόλαιο που είχε παίκτης στο ελληνικό πρωτάθλημα την εφετινή σεζόν: παρά την θέλησή του ο Γουίλιαν δεν κατάφερε να βρει τον εαυτό του και ζήτησε να φύγει – δεν του χάλασαν το χατίρι. Αυτό που καταλαβαίνω εγώ είναι ότι για να βοηθήσουν οι μεταγραφές μια ομάδα πρέπει να είναι πολλές. Πέρυσι ο Ολυμπιακός για να πάρει πολλά από τέσσερις παίκτες απέκτησε οκτώ ενώ κι ο ΠΑΟ για να βρει δυο να τον βοηθήσουν απέκτησε πέντε. Όμως μια τέτοια πολιτική δεν οδηγεί παρά μόνο σε προβλήματα με το Financial Fair Play: όσο περισσότερα συμβόλαια έχει μια ομάδα τόσα περισσότερα προβλήματα μπορεί να αποκτήσει προσεχώς. Οι έλεγχοι είναι πλέον ετήσιοι, οι ΠΑΕ δεν μπορούν να ξοδεύουν πάνω από το 80% των εσόδων τους κι όσο τα έσοδα δεν ανεβαίνουν τόσο πιο δύσκολο γίνεται το μεταγραφικό παζάρι. Δεν αμφιβάλω πως όλοι όσοι δηλώνουν πως διεκδικούν το πρωτάθλημα κάτι θα πάρουν. Όμως το σημαντικό θα ήταν για όλους να δουν στο δεύτερο μισό της σεζόν παίκτες που ήδη υπάρχουν να βοηθάνε περισσότερο. Ο Ολυμπιακός πχ ψάχνει καιρό τώρα ένα δυο μεσοεπιθετικούς. Ο Μεντιλίμπαρ κάτι μου λέει πως θα ήθελε να δει τον Βέλντε, τον Στάμενιτς, τον Μπιανκόν να έκαναν ότι πέρυσι ο Ιμπόρα. Δηλαδή να έμοιαζαν μεταγραφές που έγιναν τον Ιανουάριο. Ομοίως αν ρωτούσες τον Βιτόρια αν θέλει ένα παίκτη ή να δει τον Μαξ να βοηθά θα σου έλεγε το δεύτερο. Κι ο Λουτσέσκου πιο πολύ και απο το να πάρει ένα στόπερ, θα προτιμούσε να δει τους Μηχαϊλίδη, Λόβρεν, Κόλεϊ κτλ να σταματάνε τα λάθη.
Και κάτι τελευταίο. Δεν υπάρχουν μόνο αυτοί που ψάχνουν παίκτες για να ενισχυθούν: στο παζάρι μεγάλο ρόλο παίζουν αυτοί που παίκτες πουλάνε. Σήμερα, στις 11 Ιανουαρίου δηλαδή, όσοι έχουν καλούς παίκτες που τους περισσεύουν ζητάνε πολλά – και δικαίως. Περιμένουν επίσης να προκύψει ένας αγοραστής που στην χειρότερη θα δεχτεί να μπει στο συμβόλαιο του παίκτη για τον οποίο ενδιαφέρεται μια ρήτρα καλοκαιρινής του αγοράς μεγάλη. Αν δεν βρουν ομάδες να αγοράσουν με ζεστό χρήμα, ή δεν βρουν διαθέσιμους να δεχτούν τις ρήτρες, θα δώσουν και παίκτες δανεικούς: κανείς δεν θέλει γκρινιάρηδες. Αλλά δανεισμοί γίνονται μετά τις 20 Ιανουαρίου συνήθως.
Λένε πως αν μια ομάδα ψάχνει παίκτες την πρώτη μέρα του Ιανουαρίου πρέπει να τους έχει. Ωραίο, αλλά δεν σημαίνει τίποτα: μια ομάδα χρειάζεται καλούς παίκτες πρώτα από όλα. Πέρυσι ο Ολυμπιακός απέκτησε τον Ναβάρο την πρώτη μέρα του Ιανουαρίου και τον Κάρμο την τελευταία. Ποιος βοήθησε πιο πολύ το ξέρουμε.
Πηγή: Karpetshow
