Του Θάνου Σαρρή
Ήταν Φεβρουάριος του 2019 και το ρόλο του άχαρου αγγελιαφόρου έπαιξε το twitter. Με ένα μήνυμα της στο διάσημο Μέσο Κοινωνικής Δικτύωσης, η 18χρονη, τότε, Ρικάκο Ικέε ανακοίνωσε ότι διαγνώστηκε με λευχαιμία. Η είδηση έσκασε σαν βόμβα στον κόσμο του αθλητισμού, μόλις λίγο καιρό μετά τη γνωστοποίηση του καρκίνου στους όρχεις από τον Αμερικανό Ολυμπιονίκη Νέιθαν Έιντριαν.
Η Ρικόκο, το χρυσό κορίτσι στις πισίνες της Ιαπωνίας, το οποίο είχε την καλύτερη επίδοση στον κόσμο στα 100μ. πεταλούδα για το 2018, ήταν στην Αυστραλία για προετοιμασία και αισθάνθηκε άρρωστη. Επέστρεψε στη χώρα της και ξεκίνησε τη μάχη, με την ίδια να δηλώνει ότι κάποια στιγμή θα επιστρέψει στον πρωταθλητισμό και τον προπονητή της να εκφράζει τη βεβαιότητα ότι δεν γίνεται να προλάβει τους προσεχείς Ολυμπιακούς Αγώνες.
Το κορίτσι του νερού
Το υγρό στοιχείο ήταν μέρος της ζωής της από την πρώτη μέρα που είδε το φως του κόσμου. Η Ρικόκο γεννήθηκε στο νερό και σε ηλικία τριών ετών, έκανε δειλά-δειλά τα πρώτα της βήματα στο κολύμπι. Στα πέντε, μπορούσε ήδη να διασχίζει 50 μέτρα στην πισίνα, κολυμπώντας με όλα τα στιλ. Στα 13, έθετε νέο ρεκόρ, ενώ ξεκινούσε και τη συλλογή μεταλλίων. Στα 16, είχε φτάσει πια η στιγμή να πάρει το βάπτισμα του πυρός στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η Ικέε κολύμπησε στο Ρίο σε επτά διαφορετικά αγωνίσματα, περισσότερα από κάθε άλλον κολυμβητή της Ιαπωνίας. Κατάφερε να πάρει την έκτη θέση στα 100 μέτρα πεταλούδα. Το 2017, έγινε η πρώτη αθλήτρια που κατακτά πέντε χρυσά μετάλλια, ενώ την επόμενη σεζόν συνέτριψε έξι πανιαπωνικά ρεκόρ. Παράλληλα, φόρεσε έξι χρυσά μετάλλια στους Πανασιατικούς Αγώνες, επίτευγμα που δεν είχε καταφέρει κανείς μέχρι τότε.
Το κορίτσι-θαύμα της ιαπωνικής κολύμβησης έδειχνε προορισμένο για πολλές κορυφές και μετά τις επιτυχίες της, ήταν φαβορί για μετάλλιο όχι μόνο στο Τόκιο, αλλά και στους επόμενους Αγώνες. Όμως τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα σχεδίαζε. «Το μέλλον που είχα ως δεδομένο, μεταμορφώθηκε μέσα σε μια νύχτα σε κάτι τελείως διαφορετικό. Ήταν μια πικρή και επώδυνη εμπειρία», έλεγε το καλοκαίρι του 2020, ενώ οι Αγώνες του Τόκιο είχαν ήδη μετατεθεί για την επόμενη χρονιά, λόγω της πανδημίας του COVID-19. «Όταν βρέθηκα στον πάτο, ήθελα να πεθάνω. Αισθανόμουν ότι θα ήμουν καλύτερα νεκρή, από το να πρέπει να υποστώ ξανά αυτόν τον πόνο. Αλλά κοιτάζοντας πίσω, πλέον, καταλαβαίνω πόσο μετανιώνω για τη σκέψη αυτή». Η μάχη που έδωσε, την σκλήρυνε για τη συνέχεια. «Δεν σκέφτομαι ούτε λεπτό το ήταν καλό που αρρώστησα, αλλά έμαθα τόσα πολλά από αυτό, που πλέον ξέρω πού στέκομαι και πώς να ζήσω τη ζωή μου. Είναι ένα σημείο καμπής για την υπόλοιπη ζωή μου».
Η επιστροφή στις πισίνες
Έπειτα από 10 μήνες μάχης, με συχνές εισόδους στα νοσοκομεία, η Ικέε ξαναμπήκε σε πισίνα τον Μάρτιο του 2020, μετά από 406 μέρες. «Επιτέλους, πήρα την άδεια από τον γιατρό για να πάω στην πισίνα. Πέρασαν 406 μέρες! Δεν μπορώ να περιγράψω καν πόσο χαρούμενη είμαι και πόσο καλά αισθάνομαι. Είμαι τόσο τυχερή», έλεγε χαρακτηριστικά. Μια κοπέλα 19 χρονών, η οποία είχε περάσει μια τόσο δύσκολη περιπέτεια, αισθανόταν ξανά λαχτάρα για ζωή, χάρη στον αθλητισμό, χάρη στην κολύμβηση. Πριν από δύο μήνες, μιλώντας σε τηλεοπτικό κανάλι της χώρας, δήλωσε ότι είναι θαύμα απλά και μόνο το ότι βρισκόταν εκεί.
Σταδιακά, η Ρικόκο ξεκίνησε να ανεβάζει ρυθμό και επανήλθε σε αγωνιστικό επίπεδο τον Αύγουστο. Το Τόκιο θεωρούταν τη στιγμή εκείνη απατηλό όνειρο και η προσοχή της στράφηκε στους Αγώνες του 2024. Ούτε η ίδια δεν φανταζόταν τη δύναμη που είχε μέσα της. Η ευτυχία της που είχε πάρει το «πράσινο φως» από τους γιατρούς και έκανε ξανά αυτό που αγαπούσε, ήταν για εκείνη το μεγαλύτερο μετάλλιο. Βαθιά μέσα της, γνώριζε πως κάποια στιγμή θα επανερχόταν στα δικά της στάνταρ. Απλώς, δεν γνώρισε το πότε.
Το όνειρο των Ολυμπιακών Αγώνων
Και κάπως έτσι, η Ικέε ξεπέρασε κάθε προσδοκία και πήρε την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες που θα γίνουν στην πατρίδα της. Δεν πίστευε ότι θα νικήσει στους αγώνες πρόκρισης, μέχρι τη στιγμή που ένιωσε το νερό στο δέρμα της. Η 20χρονη βγήκε πρώτη στα 100 μέτρα πεταλούδα κι ήταν σαν να βγήκαν από μέσα της όλες οι μάχες που είχε δώσει μέχρι τη στιγμή εκείνη. Ύψωσε τη γροθιά της στον αέρα και “έσπασε”, την ώρα που δέχθηκε την αγκαλιά της κολυμβήτριας που έτρεχε στη διπλανή λωρίδα. «Πίστευα ότι δεν θα είμαι σε θέση να νικήσω για πολύ καιρό. Αλλά προπονήθηκα σκληρά για να τα καταφέρω. Και στο τέλος, μπήκα στην κούρσα λέγοντας στον εαυτό μου ότι επέστρεψα. Επομένως αισθάνομαι ότι, ακόμα κι αν έχει χρειαστεί να υποφέρεις και να αισθανθείς πόνο, η σκληρή δουλειά πάντα θα ανταμείβεται», δήλωσε μετά την κούρσα.
Μαθημένη πια στα δύσκολα, βάζει πλώρη για τους Ολυμπιακούς. Ένα μετάλλιο θα έχει μεγαλύτερη αξία από οποιοδήποτε άλλο, θα αποτελέσει ένα παγκόσμιο μήνυμα μάχης και θέλησης. Όμως η Ικέε, έχει ήδη κατακτήσει την κορυφή. Στον αθλητισμό και στη ζωή. Και όπως είπε η ίδια, στη δήλωση που έστελνε τον περασμένο Αύγουστο σχετικά με τη μάχη που καλούταν να δώσει εν μέσω πανδημίας, «η αυτοπεποίθηση, με την οποία σε εμπνέει ο αθλητισμός και οι ανθρώπινες σχέσεις που μας βοηθά να δημιουργήσουμε, είναι πραγματικά αναντικατάστατες».
Πηγή: Κουτί της Πανδώρας
