Της Έλενας Βογιατζή
Λένε πως ο μοναδικός τρόπος για να ανακαλύψει κάποιος τα όρια του «δυνατού» είναι να τα ξεπεράσει, κι έπειτα να μπει στην «περιοχή» του «αδύνατου». Εκεί όπου δοκιμάζονται η πίστη, η θέληση και η αντοχή. Εκεί όπου μαθαίνεις ότι η αποτυχία δεν πρέπει να σε φοβίζει και πως αυτό που μετράει περισσότερο είναι να βρίσκεις πάντα τη δύναμη να συνεχίζεις. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται πως ολοένα και περισσότερες αθλήτριες μπάσκετ τολμούν να μπουν μέσα σ’ αυτήν την «περιοχή».
Ρισκάρουν, υπερβαίνουν τα όριά τους (ψυχικά και σωματικά), δοκιμάζουν τις αντοχές τους και πετυχαίνουν αυτό που έμοιαζε αδύνατον κάποιες δεκαετίες πριν. Να συνδυάζουν το άθλημα με τις σπουδές σε κάποιο από τα πανεπιστήμια της Αμερικής.
Από την Καλιφόρνια μέχρι τη Φλόριντα και από τη Νέα Υόρκη μέχρι το Οχάιο, δεκαοκτώ κορίτσια (Ιωάννα Κριμίλη, Έλενα Τσινέκε, Ιωάννα Χατζηλεοντή, Σοφία Γκρίτζαλη, Σύνθια Εζέτζα, Ισμήνη Πράπα, Παρασκευή Κοιλιά, Κατερίνα Τσινέκε, Αθηνά Λέξα, Ξανθίππη Καρατάσιου, Χριστίνα Κατσαμούρη, Έλενα Μποσγανά, Άρτεμις Κουκή, Λαμπρινή Πολυμένη, Δανάη Παπαδοπούλου, Ραφαηλία Στεργάκη, Νάνσυ Παναγιωτοπούλου-Ανδριτσοπούλου και Φιλίππα Γούλα), συμμετείχαν -κάποιες για πρώτη φορά- την εφετινή αγωνιστική περίοδο στο Κολεγιακό πρωτάθλημα των ΗΠΑ, ακολουθώντας τα χνάρια των Ελληνίδων αθλητριών που πρώτες άνοιξαν, στα μέσα της δεκαετίας του 2000, τον δρόμο προς το NCAA.
Έναν δρόμο τον οποίο, εκτός από τις δεκαοκτώ αθλήτριες που αναφέρονται, έχουν επίσης ακολουθήσει κι άλλες παίκτριες, φοιτήτριες σε κολέγια που συμμετέχουν στο πρωτάθλημα του ΝΑΙΑ (National Association of Intercollegiate Athletics).
Για να προχωρήσεις πρέπει να ξεκινήσεις
Για την Ιωάννα Κριμίλη, πρώτη σκόρερ των Σαν Φρανσίσκο Ντονς με μέσο όρο 19.6 πόντους σε 28 αγώνες της regular season και μία εκ των κορυφαίων παικτριών της West Coast Conference (συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ομάδα της Περιφέρειας για την περίοδο 2021-2022), η ιδέα να σπουδάσει και να παίξει μπάσκετ σε πανεπιστήμιο των ΗΠΑ προέκυψε τυχαία. Την περίοδο όπου ήταν ακόμη μαθήτρια του Λυκείου.
«Εκείνο το διάστημα δεν υπήρχε καν στο μυαλό μου η σκέψη να σπουδάσω στην Αμερική, πόσω μάλλον να παίξω μπάσκετ εκεί. Δεν είχα παρακολουθήσει ούτε το Κολεγιακό πρωτάθλημα», θυμάται η νεαρή γκαρντ που ξεκίνησε την πορεία της στον Εργοτέλη, στη συνέχεια πήγε στον ΠΑΟΚ και μετά μετακόμισε στην Καλιφόρνια όπου φέτος συμπλήρωσε τον τρίτο χρόνο παρουσίας της στη Division 1 του NCAA.
«Μπήκα στη διαδικασία να το σκεφτώ όταν, μετά από κάποιες εμφανίσεις με την Εθνική ομάδα, ορισμένα πανεπιστήμια έδειξαν ενδιαφέρον και μου έστειλαν μηνύματα. Μέχρι τότε, δεν είχα ιδέα!
Στη Β’ Λυκείου, άρχισα να το ψάχνω περισσότερο. Είδα πως το αγωνιστικό επίπεδο στα αμερικανικά πανεπιστήμια ήταν πολύ υψηλό, κι αυτό ήταν ένα επιπλέον κίνητρο για εμένα».
Όπως στις περισσότερες περιπτώσεις, έτσι και σ’ αυτήν, η αθλήτρια πριν πάρει την τελική απόφαση, φρόντισε να κάνει την σχετική έρευνα ώστε να διαπιστώσει ποιο από τα πανεπιστήμια που την είχαν πλησιάσει (εκτός από το Σαν Φρανσίσκο ήταν και το Ουίτσιτα Στέιτ) ανταποκρινόταν στις απαιτήσεις της.
«Επέλεξα το Σαν Φρανσίσκο γιατί με κέρδισε η προπονήτρια του. Από την αρχή που μίλησα μαζί της, διαπίστωσα ότι επικοινωνούμε και βλέπουμε το παιχνίδι με τον ίδιο τρόπο. Επιπλέον, στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο η ομάδα είχε πολλές αθλήτριες από την Ευρώπη, στοιχείο το οποίο επίσης μέτρησε στην τελική απόφασή μου. Ένιωθα ότι βρισκόμουν σ’ ένα οικείο περιβάλλον. Με τα κορίτσια ήμασταν στην ίδια κατάσταση. Βρισκόμασταν χιλιόμετρα μακριά από τις οικογένειές μας».
Η απόσταση είναι, κατά γενική ομολογία, ένα από τα πρώτα θέματα που καλούνται να διαχειριστούν όσοι αποφασίζουν να φύγουν από το οικογενειακό τους περιβάλλον. «Η αλήθεια είναι ότι το πρώτο εξάμηνο δεν ήταν εύκολο για μένα», παραδέχεται η αθλήτρια η οποία, το πρώτο διάστημα της παραμονής της στο Σαν Φρανσίσκο, δυσκολευόταν αρκετά.
«Το γεγονός πως βρισκόμουν μακριά από την οικογένειά μου, η γλώσσα αλλά και οι πολλές ώρες προπόνησης, ήταν αυτά που με δυσκόλεψαν περισσότερο απ’ όλα.
Θυμάμαι πόσο περίεργο μου είχε φανεί ότι έπρεπε να είμαστε πέντε ώρες στο γήπεδο! Από το πρωί μέχρι το μεσημέρι, ενώ στη συνέχεια έπρεπε να ακολουθήσεις κανονικά το πρόγραμμα των μαθημάτων.
Ωστόσο, στο πανεπιστήμιο φροντίζουν να σου παρέχουν βοήθεια στα μαθήματα γιατί, όσο βαρύτητα δίνουν στην αγωνιστική σου εξέλιξη άλλο τόσο δίνουν και στην ακαδημαϊκή. Παρά τις πολλές ώρες, λοιπόν, που περνάμε στις προπονήσεις, δεν μένουμε πίσω στα μαθήματα. Μας βοηθούν είτε με ιδιαίτερα, είτε με άλλους τρόπους, ώστε να μην προκύπτουν και να μην υπάρχουν μαθησιακά κενά».
Μετά το πρώτο εξάμηνο, τα πράγματα έγιναν πολύ πιο εύκολα. Η Ιωάννα Κριμίλη έκανε φίλους, γνώρισε Έλληνες που έγιναν φίλαθλοι της ομάδας και σήμερα βρίσκεται στη θέση να λέει με απόλυτη ικανοποίηση, «ούτε που κατάλαβα πως πέρασαν τρία χρόνια. Σ’ αυτό μάλλον συνέβαλε και το γεγονός ότι εδώ, όλα λειτουργούν βάσει προγράμματος. Από την ώρα που θα ξυπνήσεις μέχρι την ώρα που θα κοιμηθείς. Το πρόγραμμα (σ.σ. προπόνηση-μαθήματα-διάβασμα-αγώνες) έγινε, πλέον, η συνήθεια και η καθημερινότητά μου».
Η διεθνής παίκτρια, στη διάρκεια της κανονικής περιόδου του NCAA, είχε εξαιρετική παρουσία. Η πρώτη θέση στον πίνακα των σκόρερ των Ντονς, η ανάδειξή της στις 21/2 σε κορυφαία παίκτρια μετά το ρεκόρ πόντων που σημείωσε στον αγώνα με το Πόρτλαντ (38 π.) και την απόδοσή της στην αναμέτρηση με το Πεπερντάιν (28 π.), καθώς και τα κολακευτικά σχόλια της προπονήτριάς της, Μόλι Γκουντενμπάουρ, για τη συνεισφορά της, είναι η απόδειξη.
Η ίδια όμως προτιμάει να κρατάει «χαμηλά» την μπάλα, ακολουθώντας μάλλον και τις συμβουλές που τής έδωσαν κάποτε η Εβίνα Μάλτση και η Λολίτα Λύμουρα. «Έλεγαν να έχω πάντα το κεφάλι χαμηλά. Να μην σταματάω να δουλεύω ανεξάρτητα από το αν έχω πετύχει τους στόχους μου.
Υπάρχουν τόσες πολλές καλές παίκτριες και είναι τόσο μεγάλος ο ανταγωνισμός, που δεν πρέπει να επαναπαύεσαι σε μία επιτυχία που μπορεί να κάνεις. Αν δεν συνεχίσεις να δουλεύεις, την επόμενη μέρα μπορεί να αλλάξει αυτό που είχες πετύχει την προηγούμενη. Πρέπει να παραμένεις πάντα προσγειωμένος».
Η Κριμίλη, συνεχίζει τις σπουδές της με κατεύθυνση, πλέον, στη Διαφήμιση και όχι στη Διοίκηση Επιχειρήσεων που ήταν η αρχική επιλογή της και ελπίζει να πετύχει, μέσα στα επόμενα χρόνια, τους στόχους που έχει θέσει. Το μεγαλύτερο όνειρο, εξακολουθεί να είναι η συμμετοχή της σε αγώνες μπάσκετ στην Αμερική, μετά το πέρας των σπουδών της. «Αυτό θα ήταν το ιδανικότερο για μένα», θα πει. «Το αμερικανικό στυλ του μπάσκετ μου ταιριάζει λίγο περισσότερο από το ευρωπαϊκό. Είναι πιο γρήγορο και δεν χρειάζονται τόσα συστήματα όπως στην Ευρώπη».
Την στιγμή που στη Δυτική Ακτή των ΗΠΑ η Κριμίλη διαπρέπει με το πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο, στην Ανατολική, η Έλενα Τσινέκε, συνεχίζει σταθερά την καλή πορεία της στην Τάμπα, ούσα στο τρίτο έτος των σπουδών της στην Ψυχολογία στο Σάουθ Φλόριντα.
Το φινάλε της regular season, βρήκε την 22χρονη παίκτρια να έχει μέσο όρο 13.9 πόντους σε 28 παιχνίδια, την ομάδα του πανεπιστημίου, (Μπουλς, να καταλαμβάνει την 2η θέση της American Athletic Conference και την ίδια, να συμπεριλαμβάνεται, για δεύτερη χρονιά, στην καλύτερη ομάδα της AAC.
Εκτός από τις προαναφερθείσες παίκτριες, στο τρίτο έτος των σπουδών και της συμμετοχής τους στο NCAA βρίσκονται επίσης, η Χριστίνα Κατσαμούρη και η Σοφία Γκρίτζαλη. Η πρώτη, έπαιξε σε 18 αγώνες με την ομάδα του πανεπιστημίου του Μανχάταν (Τζάσπερς) και η δεύτερη σε 16 με τις Μπέαρκατς του Σινσινάτι, το οποίο τερμάτισε στην τελευταία θέση της American Athletic Conference.
Στις Κεντρικές Πολιτείες των ΗΠΑ, η παρουσία της Ιωάννας Χατζηλεοντή με το πανεπιστήμιο του Κάνσας, ήταν για άλλον ένα χρόνο (ο δεύτερος) αρκετά καλή. Η διεθνής φόργουορντ, από το πρώτο έτος της εμφάνισής της στο «Allen Fieldhouse» (έδρα των Τζέιχοκς) είχε φροντίσει να κερδίσει με την παρουσία της μία θέση στη βασική πεντάδα της ομάδας και τη διατήρησε και εφέτος, κλείνοντας την κανονική περίοδο με μέσο όρο 9.6 πόντους και 5.5 ριμπάουντ σε 26 αγώνες.
Αξιόλογη ήταν επίσης η παρουσία άλλων τριών «δευτεροετών». Της Παρασκευής Κοιλιά (σε 25 παιχνίδια του Φούρμαν είχε 1.5 μέσο όρο πόντων) της Φιλίππας Γούλα (σε 28 παιχνίδια με το Νορθίστερν είχε 16.3 μέσο όρο πόντων) αλλά και της φόργουορντ της ομάδας του πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ, Σύνθια Εζέτζα. Η τελευταία, στα 19 παιχνίδια με τους Πάνθερς, είχε 2.0 μέσο όρο πόντους και 3.9 ριμπάουντ.
Ένα τρελό ταξίδι!
Για την Ισμήνη Πράπα, επίσης φοιτήτρια στο Πίτσμπουργκ, ο συνδυασμός μπάσκετ-σπουδές ήταν (και παραμένει) ένα «τρελό» ταξίδι, με ευχάριστες αλλά και δύσκολες στιγμές, μέσα από τις οποίες κατάφερε να βγει πιο δυνατή.
Η νεαρή παίκτρια, τον Απρίλιο θα ολοκληρώσει τον βασικό κύκλο σπουδών της στο «Pitt» και βρίσκεται ήδη σε αναζήτηση νέου κολεγίου στις ΗΠΑ Αφενός γιατί η επιθυμία της είναι να διευρύνει τις γνώσεις της στους τομείς τους οποίους έχει επιλέξει (Ψυχολογία και Κοινωνιολογία) και αφετέρου, γιατί θέλει να «καλύψει» το έδαφος που έχασε στο μπάσκετ, μετά τον σοβαρό τραυματισμό της την αγωνιστική περίοδο 2020-2021.
«Από την πρώτη μέρα που πήγα στην Αμερική, στο καθημερινό πρόγραμμα μου υπήρχαν μόνο δύο πράγματα: οι προπονήσεις και τα μαθήματα. Στο αθλητικό κομμάτι όμως τα πράγματα δεν πήγαν όπως ήθελα. Ο τραυματισμός μου στο ξεκίνημα της τρίτης χρονιάς και ο δεύτερος που ακολούθησε μερικούς μήνες αργότερα, τα άλλαξε όλα. Με άφησε εκτός μπάσκετ για δύο χρόνια.
Μετά τον τραυματισμό μου, δεν είχα άλλη επιλογή. Έπρεπε να προσαρμοστώ στις νέες συνθήκες. Να ξεπεράσω κάθε δυσκολία. Να μείνω δυνατή και να διαχειριστώ την κατάσταση γιατί ήταν ένα δύσκολο διάστημα, με μεγάλη απογοήτευση και πολλές αρνητικές σκέψεις.
Δεν ήταν εύκολο να συμβιβαστώ με την ιδέα ότι δεν μπορούσα να παίξω. Ήταν η πρώτη φορά που αντιμετώπιζα έναν τέτοιο τραυματισμό (σ.σ. μερική ρήξη χιαστού και μηνίσκου). Έβλεπα τις προπονήσεις της ομάδας μου και δυσκολευόμουν ψυχολογικά. Έμαθα όμως να κάνω υπομονή. Έπρεπε να κάνω υπομονή! Να πάρω τον χρόνο μου. Να μείνω εκτός κι αυτήν τη χρονιά, ώστε να επανέλθω πανέτοιμη την επόμενη».
Ανεξάρτητα από την τροπή που πήρε η κατάσταση στο αθλητικό κομμάτι, η 22χρονη αθλήτρια, δεν το βάζει κάτω. Συνεχίζει να ονειρεύεται, βάζει στόχους, δουλεύει και περιμένει την ημέρα που θα βρεθεί ξανά στο παρκέ.
«Το μόνο που θέλω είναι να είμαι υγιής! Αν έχω την υγεία μου, τότε θα μπορέσω να βγάλω στο γήπεδο όλη τη δουλειά που είχα κάνει τα προηγούμενα χρόνια, πριν τον τραυματισμό μου. Και είχα δουλέψει πολύ ώστε να καταφέρω να φτάσω σ’ ένα καλό αγωνιστικό επίπεδο.
»Οι σπουδές σε συνδυασμό με το μπάσκετ στην Αμερική είναι μία φοβερή εμπειρία με τεράστια οφέλη. Όχι μόνο στο αθλητικό κομμάτι, αλλά και στο ακαδημαϊκό. Θα πρότεινα σε κάθε αθλήτρια να το τολμήσει γιατί εκτός των άλλων, είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να μάθεις πράγματα για τον εαυτό σου που ίσως δεν γνώριζες. Προσωπικά έμαθα πολλά. Το βασικότερο; Ότι μπορώ να στηρίζομαι σε εμένα! Να ξεπερνάω μόνη μου κάθε δυσκολία! Ελπίζω να μην ακούγεται αλαζονικό, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα».
Η νεαρή φοιτήτρια του Πίτσμπουργκ, δεν ήταν πάντως η μοναδική που διαφοροποίησε τα αρχικά πλάνα της κατά τη διάρκεια της παραμονής της στις ΗΠΑ.
Στην περίπτωση της Κατερίνα Τσινέκε (δίδυμη αδερφή της Έλενα Τσινέκε) πέρσι αποφάσισε να φύγει από το Ίστ Καρολάινα για να συνεχίσει τις σπουδές της στο πανεπιστήμιο της Μοντάνα με το οποίο αγωνίστηκε στο φετινό Κολεγιακό πρωτάθλημα. Η Τσινέκε έπαιξε σε 29 αγώνες της κανονικής περιόδου με τις Λέιντι Γκριζ, έχοντας μέσο όρο 5.3 πόντους και 2.3, ριμπάουντ. Εκτός από την Κατερίνα Τσινέκε, πανεπιστήμιο άλλαξε και η Νάνσυ Παναγιωτοπούλου-Ανδριτσοπούλου η οποία αγωνίστηκε με το Φούλερτον (τα προηγούμενα χρόνια ήταν στο Ιλινόις) σε 4 παιχνίδια.
Έτος εκπαίδευσης
Από το σύνολο των 18 αθλητριών που βρίσκονται σήμερα στις ΗΠΑ, οι επτά αγωνίστηκαν για πρώτη φορά στο Κολεγιακό πρωτάθλημα. Επομένως, η φετινή χρονιά ήταν περισσότερο μία περίοδος εκπαίδευσης και προσαρμογής στην αμερικανική κουλτούρα.
«Ανέκαθεν θεωρούσα την Αμερική μία χαώδη χώρα. Με πολύ κόσμο, διαφορετικές νοοτροπίες και κουλτούρες και με διαφορετικό πολιτισμό από τον δικό μας», αναφέρει η Αθηνά Λέξα, η «freshman» του πανεπιστημίου Κανίσιους που εδρεύει στο Μπάφαλο της Νέας Υόρκης.
«Αυτές οι εντυπώσεις μου έχουν επιβεβαιωθεί μέχρι στιγμής με ευχάριστο τρόπο. Υπάρχουν, όμως, και κάποια στοιχεία που δεν συμφωνούν με τον μέχρι πρότινος τρόπο ζωής μου, τα οποία προσπαθώ να καλλιεργήσω και να συμβιβαστώ με την αμερικανική κουλτούρα.
Τους πρώτους μήνες δυσκολεύτηκα αρκετά με την προσαρμογή μου στην πόλη και στο πανεπιστήμιο, διότι το περιβάλλον και η νοοτροπία εδώ, έχει μεγάλη διαφορά από την Ελλάδα.
Γεγονός που με είχε αγχώσει αρκετά τους μήνες αυτούς. Όμως, με την πάροδο του χρόνου κατάφερα να υιοθετήσω και εγώ κάποια αμερικανικά πρότυπα, ώστε να μπορέσω να συνεχίσω τις σπουδές και το μπάσκετ στην χώρα.
»Στην πόλη του Μπάφαλο έχω γνωρίσει αρκετούς Έλληνες, όπως επίσης υπάρχει και Ορθόδοξη Χριστιανική εκκλησία στην οποία συγκεντρώνονται εκεί πολλοί εξ αυτών. Με έχουν βοηθήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό στην προσαρμογή μου στη χώρα και στη νοοτροπία, αλλά και στη διευκόλυνση της επικοινωνίας όπου το είχα ανάγκη. Θεωρώ ότι πλέον έχω προσαρμοστεί και ότι μπορώ να συνεχίσω ομαλά την πορεία μου.
Η πρώην παίκτρια του ΠΑΟΚ, η οποία μαζί τη Δανάη Παπαδοπούλου που αγωνίζεται με το πανεπιστήμιο του Κάνσας, είχαν τις περισσότερες συμμετοχές από τις υπόλοιπες Ελληνίδες πρωτοετείς (η Λέξα έπαιξε σε 26 αγώνες έχοντας μέσο όρο 8.2 πόντους και η Παπαδοπούλου σε 13 με μέσο όρο 1.9 πόντους), από μικρή είχε θέσει ως στόχο να παίξει μπάσκετ στο εξωτερικό.
«Στο εξωτερικό και ιδίως στην Αμερική δίνονται περισσότερες ευκαιρίες στο γυναικείο μπάσκετ τόσο σε ερασιτεχνικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο. Έχοντας, λοιπόν, όλη την απαραίτητη στήριξη από την οικογένειά μου και εκμεταλλευόμενη την ευκαιρία που μου δόθηκε να παίξω μπάσκετ σε αμερικάνικο πανεπιστήμιο, αποφάσισα να ακολουθήσω και να εκπληρώσω το όνειρό μου. Η ομάδα του Κανίσιους ήταν από τις πρώτες και κυριότερες ομάδες που είχαν δείξει ενδιαφέρον και για την εξέλιξη της μπασκετικής μου καριέρας. Βρίσκεται στη Division 1 του αμερικανικού Κολεγιακού μπάσκετ, κι αυτό ήταν ένα κίνητρο. Είναι πολύ σημαντικό για το επίπεδο ανταγωνισμού και δυσκολίας στον μπασκετικό χώρο.
Θεώρησα ότι η συμμετοχή μου σε μία τέτοια μεγάλη κατηγορία θα βοηθήσει σημαντικά την εξέλιξή μου. Ταυτόχρονα και σε ακαδημαϊκό επίπεδο, το πανεπιστήμιο παρέχει πολλές επιλογές για σπουδές, πράγμα που μου κίνησε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον.
Αν και η πορεία των Γκόλντεν Γρίφινς δεν ήταν η καλύτερη δυνατή (τερμάτισαν στην τελευταία θέση της Μetro Atlantic Athletic Conference) η διεθνής γκαρντ, η οποία συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ομάδα των ρούκι της MAAC, παραμένει αισιόδοξη για το μέλλον.
«Στο Κανίσιους επικρατεί ένα πολύ οικείο και ομαδικό πνεύμα, πράγμα πολύ σημαντικό για την υγιή συγκρότηση μιας ομάδας. Στο αγωνιστικό κομμάτι δεν έχουμε καταφέρει να πετύχουμε τον αριθμό των νικών που θα θέλαμε, ωστόσο παλεύουμε και προπονούμαστε καθημερινά για το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα. Θεωρώ ότι το ομαδικό μας πνεύμα σε συνδυασμό με τις σκληρές προπονήσεις, θα μας οδηγήσει στην διεκδίκηση μιας πολύ καλύτερης αγωνιστικής παρουσίας την επόμενη χρονιά».
Το ευχάριστο για την Αθηνά Λέξα, οι σπουδές της οποίας είναι στον τομέα της Υγείας και Ευεξίας, είναι το γεγονός ότι στο ίδιο πανεπιστήμιο συνάντησε την επίσης πρωτοετή, Ξανθίππη Καρατάσιου.
«Η παρουσία της Ξανθίππης έπαιξε σημαντικό ρόλο για εμένα γιατί είχαμε και οι δύο να αντιμετωπίσουμε ένα άγνωστο περιβάλλον, έχοντας όμως η μία την στήριξη της άλλης. Πλέον την θεωρώ έναν πολύ δικό μου άνθρωπο. Σαν αδερφή μου. Είμαι πολύ τυχερή που έτυχε να φοιτήσουμε στο ίδιο πανεπιστήμιο και να είμαστε και συμπαίκτριες. Δυστυχώς ο σοβαρός τραυματισμός της, μάς στέρησε προς το παρόν τη χαρά να αγωνιζόμαστε μαζί στο παρκέ», είπε αναφερόμενη στην αθλήτρια που έχασε σχεδόν όλη την εφετινή σεζόν.
Σε αντίθεση με την ομάδα όπου αγωνίζεται η Αθηνά Λέξα, η ομάδα του πανεπιστημίου όπου είναι φοιτήτρια η Έλενα Μποσγανά, το Στάνφορντ, θεωρείται και φέτος ένα από τα μεγάλα φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου του Κολεγιακού πρωταθλήματος. Οι πρωταθλήτριες Κάρντιναλ, πήραν την πρώτη θέση στην κανονική περίοδο της Pac-12, με τη νεαρή Μποσγανά να αγωνίζεται σε 12 παιχνίδια έχοντας μέσο όρο 1.1 πόντους.
Στη λίστα με τις πρωτοετείς βρίσκονται επίσης, η Λαμπρινή Πολυμένη (συμπαίκτρια με την Κατερίνα Τσινέκε στις Λέιντι Γκριζ όπου έπαιξε σε 7 αγώνες) η Ραφαηλία Στεργάκη (έπαιξε σε 6 παιχνίδια του πανεπιστημίου Σάντα Κλάρα), και η Άρτεμις Κουκή (Ουέστερν Μίσιγκαν).
Αξίζει να σημειωθεί ότι, εκτός από τις παίκτριες που αγωνίζονται ή έχουν αγωνιστεί στο παρελθόν στο Κολεγιακό πρωτάθλημα των ΗΠΑ, υπάρχει και μία Ελληνίδα προπονήτρια η οποία έχει συνεργαστεί με πανεπιστήμιο της Αμερικής. Η Βίκη Βολονάκη, από το 2013 έως το 2021 εργάστηκε στο Μάριαν της Ιντιανάπολις ως βοηθός της σημερινής προπονήτριας του Περντιού, Κέιτι Τζέαρλντς, ενώ τον Μάρτιο του 2020, αναδείχθηκε ως η καλύτερη ασίσταντ κόουτς στο WBCA-NAIA.
