Το παιχνίδι της Ρίβερ με την Ντεφένσα ι Χουστίσια είχε φτάσει στο 23′. Το χειροκρότημα είχε ξεκινήσει σχεδόν αυθόρμητα. Ολόκληρο το Μονουμεντάλ ήταν στο πόδι, για τον μεγάλο αρχηγό με το 23 στη φανέλα. Για τον ποδοσφαιριστή που επέστρεψε στο γήπεδο στα δύσκολα, χάρισε ατσάλινο πνεύμα στους «εκατομμυριούχους» και δημιούργησε έναν δεσμό, από εκείνους που μένουν για πάντα. Το πρόσωπο, του Πόντσιο, άλλωστε ήταν στο πανό με τους θρύλους της ομάδας, που σηκώθηκε στο τελευταίο εντός έδρας της φετινής σεζόν, που ολοκληρώνεται με τη Ρίβερ να επιστρέφει στη θέση της πρωταθλήτριας. Κι οι οπαδοί φώναξαν πως «Λέο Πόντσιο, δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ».
Λεονάρνδο Πόντσιο: Επιτομή του πάθους για τη Ρίβερ Πλέιτ
Ο Capitan κλείνει την πλούσια καριέρα του με 16 τίτλους στη Ρίβερ Πλέιτ. Κανείς δεν έχει κατακτήσει περισσότερους και το επίτευγμά του έχει επαναληφθεί στο παρελθόν, από ποδοσφαιριστές-τοτέμ του ποδοσφαίρου. Ο Άνχελ Λαμπρούνα, για παράδειγμα. Ή ο τότε συμπαίκτης του, Ρικάρντο Βάγκι. O Λέο δεν είχε το άγγιγμα που μάγεψε τα πλήθη, ούτε το σκοράρισμα με κάθε τρόπο. Είναι, όμως, η επιτομή του πάθους και της θέλησης, των στοιχείων εκείνων που κάνουν τον κόσμο να σηκωθεί από τα καθίσματα και να φωνάξει ακόμα πιο δυνατά για την ομάδα του. Ένας μέσος ικανός να σταματήσει κάθε επίθεση και να κάνει τα αδύνατα δυνατά για την ομάδα.
Κι όμως, το ξεκίνημα του Λεονάρδο Πόντσιο δεν είχε να κάνει με το Νούνιες. Μεγάλωσε ποδοσφαιρικά στο Ροσάριο, με τη φανέλα της Νιούελς και το 2003 πήρε την πολυπόθητη μεταγραφή για την Ευρώπη και την ισπανική Ρεάλ Σαραγόσα. Έγινε αμέσως βασικός και στον πρώτο του χρόνο κατέκτησε το Κύπελλο, με την ομάδα του να νικά στον τελικό τη Ρεάλ Μαδρίτης, έχοντας πριν αποκλείσει την Μπαρτσελόνα. Η Σαραγόσα κατέκτησε και το Σούπερ Καπ, ενώ ο Αργεντινός είχε μια πλήρη σεζόν, με 43 ματς σε όλες τις διοργανώσεις και τρία γκολ με σουτ εκτός περιοχής. Την επόμενη χρονιά, έπαιξε σε 42 ματς, ενώ αντίστοιχη ήταν και η τρίτη του σεζόν. Ωστόσο, μολονότι φαινόταν ότι είχε «πιάσει» για τα καλά στην Πριμέρα, μια κακή χρονιά του άνοιξε τον δρόμο για την επιστροφή στην Αργεντινή. Ο έρωτας με τη Ρίβερ ξεκινούσε το 2007. Πέτυχε το πρώτο του γκολ με τη νέα φανέλα στο Copa Libertadores και σύντομα εξελίχθηκε σε έναν ποδοσφαιριστή που μπορούσε να δώσει λύσεις τόσο στον άξονα, όσο και στο δεξί άκρο.
Στο superclasico με την Μπόκα έπαιξε και αριστερά, με στόχο να περιορίσει τον Ροντρίγκο Παλάσιο, καταφέρνοντάς τα άψογα και βοηθώντας την ομάδα του να φτάσει στο 2-0. Υπό τις οδηγίες του Ντιέγο Σιμεόνε κατέκτησε το πρώτο του πρωτάθλημα στην Αργεντινή, αν και χρησιμοποιούνταν κυρίως από τον πάγκο, ανάλογα με την τροπή του εκάστοτε αγώνα, ενώ στο Απερτούρα του 2008 έπαιξε λίμπερο! Τα μαύρα χρόνια της Ρίβερ είχαν ξεκινήσει, ο σύλλογος τερμάτισε τελευταίος και ο Πόντσιο επέστρεψε στη Σαραγόσα, που στο μεταξύ είχε υποβιβαστεί στη δεύτερη κατηγορία της Ισπανίας. Από την ώρα που μπήκε στην 11άδα, ξεκίνησε η πορεία προς την επιστροφή, ενώ με δικό του τέρμα απέναντι στην Κόρδοβα σηματοδότησε την άνοδο. Βοήθησε το σύλλογο της Αραγονίας να μείνει στην Πριμέρα την επόμενη χρονιά, ενώ το ίδιο έκανε και τη σεζόν που ακολούθησε, μολονότι η Σαραγόσα ήταν για ένα μεγάλο διάστημα κάτω από τη ζώνη.
Επέστρεψε για να γίνει θρύλος του Μονουμεντάλ
Στις 3 Ιανουαρίου του 2012, αποφάσισε πως είχε έρθει η στιγμή να αφιερωθεί σε έναν σκοπό που έμελλε να του σημαδέψει τη ζωή. Αυτόν της επιστροφής της Ρίβερ Πλέιτ στη μεγάλη κατηγορία του αργεντίνικου ποδοσφαίρου. Χάρισε, μάλιστα, χρήματα στη Σαραγόσα προκειμένου να μείνει ελεύθερος και να επιστρέψει στο Νούνιες. Το πάθος του ήταν από την αρχή φύλακας-άγγελος των «εκατομμυριούχων». Η εικόνα του να παίζει με ματωμένο σορτσάκι απέναντι στην Μπόκα Ουνίδος και να μην βγαίνει αλλαγή ούτε όταν από την αιμορραγία χρειάστηκε να το αλλάξει, έχει μείνει στην ιστορία. Το καλοκαίρι εκείνο, η Ρίβερ νίκησε 2-0 την Αλμιράντε Μπράουν και κέρδισε την άνοδο. Ο Πόντσιο είχε διαδραματίσει τον δικό του ρόλο και την αιώνια αγάπη του κόσμου. Μια νέα εποχή είχε αρχίσει και ο Πόντσιο ήταν πλέον συνώνυμό της.
Παρών από την πρώτη μέρα της αυτοκρατορίας του Γκαγιάρδο, ο Πόντσιο εξελίχθηκε μαζί με τους «Μιγιονάριος». Πέρασε τραυματισμούς, άσχημες περιόδους, χαρές και λύπες. Μετά την κατάκτηση του Τορνέο Φινάλ το 2014, ήταν ένα βήμα πριν την έξοδο από το Μονουμεντάλ, καθώς οι σχέσεις του με τον Ντίας ήταν πολύ άσχημες. Ωστόσο, η αιφνιδιαστική αποχώρηση του προπονητή και η έλευση του Μαρσέλο Γκαγιάρδο άλλαξε το κλίμα. Ο «Μουνιέκο» του ζήτησε να μείνει και να παλέψει, μαζί με τους συμπαίκτες του. Ήταν εκεί όποτε τον χρειάστηκε. Το απέδειξε στα ματς με την Μπόκα για το Σουδαμερικάνα, καθώς και στους τελικούς με την Ατλέτικο Νασιονάλ, παίρνοντας μάλιστα τον τίτλο του MVP στο ματς της Κολομβίας. Την επόμενη χρονιά, ήταν για μια ακόμα φορά εξαιρετικός στο Superclasico, αυτή τη φορά για το Copa Libertadores και ήταν από τους παίκτες που βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα από την επίθεση οπαδών της Μπόκα με σπρέι πιπεριού, στον επαναληπτικό του Μπομπονέρα. Οι «Σενέισες» αποβλήθηκαν και η Ρίβερ συνέχισε μέχρι την κατάκτηση του πρώτου της Libertadores, έπειτα από 19 χρόνια. Ο Πόντσιο ήταν ξανά σημείο αναφοράς, καταφέρνοντας να φορέσει και τη φανέλα με το εθνόσημο.
Μετά την αποχώρηση του Μαρσέλο Μπαροβέρο έγινε ο αρχηγός της ομάδας και συνέχισε να βοηθάει από όποια θέση τον είχε ανάγκη ο Γκαγιάρδο. Έπαιξε στόπερ, μέσος, πήρε Copas και Recopas, κατέκτησε ξανά το Libertadores το 2018, μπαίνοντας με το περιβραχιόνιο στο Μπερναμπέου για το 3-1 επί της Μπόκα Τζούνιορς. Τα τρία τελευταία χρόνια είναι εκεί, πολύτιμος στα αποδυτήρια για την κουλτούρα των νεότερων, υπόδειγμα επαγγελματία, παρότι οι εμφανίσεις του είναι ελάχιστες. Και το Μονουμεντάλ αυτό δεν το ξεχνά.
Ο Πόντσιο δεν ήταν δικό τους παιδί, αλλά έγινε στην πορεία. Έφτασε τις 16 κούπες και μπορεί να αποχωρήσει από την ενεργό δράση με μία ακόμα, το Trofeo de Campeones, την τελευταία της σεζόν. Ο Λέο αναμένεται να μείνει στο Νούνιες από άλλο πόστο, καθώς προσωπικότητες και πρότυπα σαν εκείνον είναι απαραίτητα σε κάθε ομάδα. Μια ζωντανή απόδειξη πως μπορεί κάποιος να γίνει θρύλος, ακόμα κι αν δεν έχει γεννηθεί με μαγικά πόδια και ένστικτο γκολτζή…
Πηγή: Fanatico
