Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Μετά τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ κι ο Παναθηναϊκός είχε την ευκαιρία να κάνει την δική του πρεμιέρα στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις ολοκληρώνοντας το πρώτο του ματς με ένα αίσθημα περίεργο: όπως και ο Λουτσέσκου και ο Αλμέιδα έτσι και ο Ντιέγκο Αλόνσο πρέπει να είναι ευχαριστημένος για την νίκη και προβληματισμένος, όχι τόσο για την εμφάνιση όσο με το γιατί αυτή δεν συνοδεύτηκε από ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Η νίκη με 2-1 κόντρα στην Μπότεφ στον πρώτο εφετινό προκριματικό του ΠΑΟ στο Europa League είναι ένα αποτέλεσμα που φωνάζει πως στην ρεβάνς χρειάζεται προσοχή και σοβαρότητα.
Το παιγνίδι ήταν απλό και παράξενο συγχρόνως. Απλό γιατί ο Παναθηναϊκός ήταν αρκετά καλός για ένα μεγάλο διάστημά του. Και παράξενο γιατί όπως τα πράγματα εξελίχθηκαν το αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι χειρότερο. Στο 83΄το VAR υποχρέωσε τον (κακό) διαιτητή Φούξμαν να ξαναδεί ένα πέναλτι που έδωσε για ανατροπή του Οκιτέ από τον Ντραγκόφσκι και να το πάρει πίσω. Κι ο ΠΑΟ γλύτωσε από ένα στραβοπάτημα που θα έκανε την ρεβάνς ακόμα πιο δύσκολη.
Ο καλός Τζούρισιτς
Με βάση την απόδοση των ομάδων θα ήταν άδικο να μην κερδίσει ο ΠΑΟ. Η Μπότεφ φάνηκε καλύτερη ομάδα και από την Μπόρατς, που αντιμετώπισε ο ΠΑΟΚ και από την Ιντερ Εσκάλδες που έπαιξα με την ΑΕΚ αλλά ο Παναθηναϊκός χτύπησε τις αμυντικές αδυναμίες της μετατρέποντας κάποια μικροπροβλήματα του σε αβαντάζ. Ελειπε ο Ιωαννίδης, αλλά υπήρχε ο πολύ καλός φορ περιοχής Γερεμέγιεφ, που δεν χρειάζεται να ζεσταθεί χάνοντας του κόσμου τις ευκαιρίες για να σκοράρει. Πολύ νωρίς μετέτρεψε σε γκολ μια βαθιά μπαλιά του Μπλαντένοβιτς εκθέτοντας την άμυνα της βουλγαρικής ομάδας. Οι συμπαίκτες του, στην αρχή του ματς ειδικά, τον έψαχναν αρκετά – ο Μαντσίνι τον έβγαλε δυο φορές σε θέση βολής κι αν ήταν απλώς προσεχτικότερος ο ΠΑΟ θα είχε πάρει μεγάλο προβάδισμα από νωρίς. Πολύ καλό ήταν και το ματς του Τζούρισιτς που χρειάστηκε να παίξει στην θέση του Μπερνάρ τυπικά ως αριστερός εξτρέμ αλλά στην πραγματικότητα ως δεύτερος και πολύ παραγωγικός είναι αλήθεια επιθετικός. Ο κεφάτος Σέρβος κέρδισε το πέναλτι με το οποίο ο Μπακασέτας έκανε το 2-0 πριν να φύγει το ημίχρονο και βοηθούσε στο πρέσινγκ, που ήταν αποδοτικό ειδικά όταν ξεκολλούσε από τα μετόπισθεν ο Αράο και κυνηγούσε τους Ετο και Ποπόφ που προσπαθούσαν να κατεβάσουν την μπάλα. Κυρίως όμως ο Τζούρισιτς πατούσε περιοχή και έπαιρνε πρωτοβουλίες: ό,τι καλύτερο έκανε ο ΠΑΟ στο δεύτερο ημίχρονο ήταν δικό του. Πέτυχε ένα γκολ που ακυρώθηκε σωστά για οφσάιντ του Γερεμέγιεφ και είχε στο 74΄ένα δοκάρι με μια εντός περιοχής ζυγισμένη λόμπα που δείχνει πόση μπάλα ξέρει. Η συνύπαρξη με τον Μπακασέτα δεν είναι τόσο απλή, αλλά δεν χωρά αμφιβολία πως ο Τζούρισιτς πέρυσι αδικήθηκε. Η εμφάνισή του είναι μήνυμα στον Αλόνσο πως πρέπει να βασιστεί πάνω του.
Αδυναμίες και απουσίες
Υπήρξαν βέβαια και αδυναμίες τις οποίες έχω την εντύπωση πως ο προπονητής του ΠΑΟ τις περίμενε και εν πολλοίς τις έκρυψε καλά. Ο Βαγιαννίδης και κυρίως ο Μπλαντένοβιτς πήραν λιγότερες επιθετικές πρωτοβουλίες ώστε να υπάρχει μεγαλύτερη σταθερότητα στα μετόπισθεν και να μην βρουν οι σχετικά γρήγοροι κυνηγοί της Μπότεφ χώρους. Η έλλειψη ενός αριστερού εξτρέμ έκανε τον ΠΑΟ λίγο προβλέψιμο και γιατί ο μόνος που έτρεχε με την μπάλα 20-30 μέτρα ήταν ο Μαντσίνι. Ο Αλόνσο για να κάνει λιγότερο στατική την μεσαία του γραμμή (το δίδυμο Αράο – Μαξίμοβιτς σήμερα που οι δυο δεν έχουν ακόμα «λυθεί» σε ένα τέτοιο ματς εντός έδρας δεν έχει νόημα) χρησιμοποίησε τον Βιλένα που όμως εξακολουθεί να παίζει σαν να δίνει εξετάσεις. Ο κόσμος του συγχώρεσε μια τεράστια χαμένη ευκαιρία στο πρώτο ημίχρονο, όχι όμως και το λάθος που επέτρεψε στον Κόρασετς να μειώσει το σκορ: βγήκε εν μέσω αποδοκιμασιών. Ο ΠΑΟ πρέπει να γίνει πιεστικότερος, γρηγορότερος και λιγότερο προβλέψιμος – στο πρώτο θα βοηθήσει ο Τσέριν, στο δεύτερο ο Ιωαννίδης και στο τρίτο ο Τετέ. Ο Ινγκασον θα του δώσει και μεγαλύτερη σιγουριά στα μετόπισθεν. Αλλά στο μεταξύ πρέπει να αποκλείσει την Μπότεφ: είναι μια ομάδα που ενώ μόλις έχει αρχίσει η σεζόν, μοιάζει πιεσμένη από όσα προηγήθηκαν.
Τι μπορεί να διώξει αυτή την πίεση; Πρώτα από όλα μια σειρά από πειστικές εμφανίσεις που θα ζεστάνουν και τον κόσμο του που χθες ήταν σχετικά λίγος. Υπο αυτό το πρίσμα αν βρει τον Αγιαξ θα έχει μπροστά του ένα αντίπαλο που μπορεί να του αλλάξει την σεζόν του βοηθώντας τον να επιστρέψει μαγικά στην ωραία στιγμή που ήταν πέρυσι όταν απέκλεισε καλοκαιριάτικα την Μαρσέιγ. Ο Αγιαξ, τον οποίο είδα να κερδίζει με μεγάλη δυσκολία την Βοϊβοντίνα με 1-0, αν βρεθεί απέναντι στον ΠΑΟ και δεν πληρώσει τις αμυντικές του αδυναμίες στην ρεβάνς στην Σερβία είναι ένας αντίπαλος που ο Παναθηναϊκός χρειάζεται: έχει όνομα και ιστορία κι αν ο ΠΑΟ τον αποκλείσει θα δημιουργήσει ενθουσιασμό. Κυρίως όμως θα τον αντιμετωπίσει – θέλω να πιστεύω – χωρίς άγχος. Και μπορεί στα δυο ματς μαζί του να δείξει την πρόοδό του. Όμως πριν από όλα αυτά πρέπει να ολοκληρώσει την δουλειά αποκλείοντας την Μπότεφ.
Σοβαρά αλλά μεμονωμένα λάθη
Πολλοί ισχυρίζονται ότι τα πρώτα ματς των ελληνικών ομάδων φέτος το καλοκαίρι ήταν όμοια και ότι σε όλα φάνηκαν αμυντικές αδυναμίες που με βάση τα ονόματα των αντιπάλων δεν θα έπρεπε να υπάρχουν: δεν συμφωνώ. Τα ματς του ΠΑΟΚ, της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού ήταν αρκετά διαφορετικά. Ο ΠΑΟΚ ήταν απρόσεκτος αμυντικά στο πρώτο ημίχρονο: στο δεύτερο ο έλεγχος του παιγνιδιού ήταν απόλυτος κι απλά του έλειψε το γκολ του 4-2. Η ΑΕΚ προηγήθηκε με 4-0 και πλήρωσε (εν μέρει) το χαλάρωμά της. Ο Παναθηναϊκός μου φάνηκε ότι απλά στο τέλος έμεινε λίγο από δυνάμεις. Το κοινό στα ματς αυτά ήταν τα πολλά μεμονωμένα λάθη που όντως στοίχισαν – δεν ήταν όμως λάθη που είχαν να κάνουν με την ανασταλτική λειτουργία των ελληνικών ομάδων συνολικά κι αυτό είναι παρήγορο. Στις ρεβάνς και οι τρεις θα παίξουν με παίκτες πιο συγκεντρωμένους. Κι αυτό για την ώρα για να προκριθούν αρκεί.
Πηγή: Karpetshow
