Nacka Skoglund: Το αέρινο στάχυ από την Στοκχόλμη

Του Ιωάννη Πέππα

Ο Σουηδός αριστερός ακραίος επιθετικός Λέναρντ Σκόγκλουντ (Karl Lennart “Nacka” Skoglund) γεννήθηκε, στις 24 Δεκεμβρίου του 1929, στη Στοκχόλμη. Έχοντας ξεκινήσει από τη Χάμαρμπι το 1944, πήγε στην ΑΙΚ της Στοκχόλμης, εντυπωσιάζοντας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1950, που ήταν και το εφαλτήριο για να μεταγραφεί στην Ίντερ του Μιλάνου, στην οποία διέπρεψε. Ο επαγγελματισμός είναι και ο λόγος για τις λίγες συμμετοχές του στην σουηδική ομάδα την οποία βοήθησε στη 2^η θέση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1958 στη πατρίδα του.

Ξεκίνησε σε ένα τοπικό σύλλογο που ονομάζεται Στγιάρναν το 1943 πριν από τη μετάβαση στην μεγάλη ομάδα της περιοχής του, την Χάμαρμπι το επόμενο έτος. Αγωνίστηκε εκεί από το 1944 έως το 1949. Το 1950 παραχωρήθηκε με μεταγραφή στην αιώνια αντίπαλο τους, την ΑΙΚ Στοκχόλμης, λόγω της θλιβερή οικονομικής κατάσταση του συλλόγου, με την οποία αγωνίστηκε σε μόλις 5 παιχνίδια, κατακτώντας το σουηδικό Κύπελλο. Έκανε την πρώτη του εμφάνισή με την εθνική ομάδα και ήταν από τα μεγαλύτερα αστέρια της στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1950 που πραγματοποιήθηκε στη Βραζιλία. Δημιούργησε ένα φοβερό δίδυμο με τον Καρλ-Έρικ Πάλμερ (Karl-Erik Palmer), βοηθώντας την Σουηδία να κατακτήσει την τρίτη θέση. Εκεί κέρδισε το παρατσούκλι «Το ταλαντευόμενο στάχυ», μια αναφορά στα ξανθά μαλλιά του και το στυλ του τρεξίματός του.

Κατά τη διάρκεια αυτού του Παγκοσμίου Κυπέλλου, η βραζιλιάνικη Σάο Πάουλο προσέφερε 10.000 δολάρια για τον ίδιο, αλλά η τιμή θεωρήθηκε χαμηλή από την AIK. Σε λιγότερο από ένα μήνα, ο Σκόγκλουντ παραχωρήθηκε στην ιταλική Ίντερ του Μιλάνου σε 5 φορές μεγαλύτερη τιμή. Στους «νερατζούρι», είχε τεράστια επιτυχία, βοηθώντας τους να κερδίσουν το Πρωτάθλημα Ιταλίας δύο φορές, το 1953 και το 1954. Συνολικά, έπαιξε 246 αγώνες με την Ίντερ , σκοράροντας 57 γκολ. Μετά από 13 χρόνια ως επαγγελματίας στην Ιταλία, όπου έπαιξε ακόμη για τις Σαμπντόρια και Παλέρμο, επέστρεψε στη Στοκχόλμη και την αγαπημένη του Χάμαρμπι, το 1964. Μέσα σε λίγα λεπτά, στον πρώτο αγώνα του με την ομάδα, κατάφερε να σκοράρει ένα γκολ με απ’ ευθείας κόρνερ.

Η Σουηδία δεν κατάφερε να προκριθεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1954, βασιζόμενη μόνο σε ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές και αποτρέποντας και άλλους επαγγελματίες που αγωνιζόντουσαν στο εξωτερικό, να συμμετέχουν με την εθνική ομάδα. Οι λίγες συμμετοχές που είχε μαζί της εμπλουτίστηκαν όταν αυτό άλλαξε, επ’ ευκαιρία του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1958, που θα διεξαγόταν στην Σουηδία. Έτσι κλήθηκε και έπαιξε σε όλους τους αγώνες της Σουηδίας, όταν και τερμάτισε δεύτερη πίσω από την Βραζιλία. Στον ημιτελικό εναντίον της Δυτικής Γερμανίας, σκόραρε και άνοιξε το σκορ στη νίκη με 3-1, που είναι και το μοναδικό γκολ που πέτυχε με τα εθνικά χρώματα σε 11 συμμετοχές.

Είχε δύο γιους που είχαν γεννηθεί στο Μιλάνο, τον Γκέοργκ και τον Έβερτ. Ο Έβερτ έπαιξε 16 αγώνες με την Ίντερ και ο αδελφός του μερικούς αγώνες με την Μίλαν. Αργότερα έπαιξε για την Χάμαρμπι. Κατά τη διάρκεια των διακοπών του καλοκαιριού στη Σουηδία συνήθιζε να περπατά στα λούνα πάρκ τραγουδώντας και να κάνει το φημισμένο παιχνίδι «Δύο Κορώνες» που στην πραγματικότητα κλωτσούσε ένα νόμισμα στην τσέπη του πουκαμίσου του.

Πέθανε απομονωμένος και ξεχασμένος στις 8 Ιουλίου του 1975, σε ηλικία μόλις 45 ετών. Το 1984, ένα άγαλμα υψώθηκε προς τιμήν του έξω από το πατρικό του σπίτι στο προάστιο Καταρίνα Μπανγκάτα της Στοκχόλμης. Κάθε 24 του Δεκέμβρη, εκατοντάδες άνθρωποι συγκεντρώνονται στο άγαλμα για τον εορτασμό της μνήμης του. Είναι κυρίως οπαδοί της Χάμαρμπι που πηγαίνουν εκεί, αλλά και από άλλους συλλόγους. Η πλατεία όπου στήθηκε το άγαλμα σήμερα ονομάζεται επισήμως «Nackas Horná» (η γωνία του Νάκα), σαφής αναφορά στο γκολ που σκόραρε για την Χάμαρμπι, όταν επέστρεψε από την Ιταλία.

PALMARES

Εφηβική καριέρα