Ούτε πέντε μήνες δεν έχουν περάσει από τότε που όλη η ποδοσφαιρική Ελλάδα έβλεπε με θαυμασμό την απόβαση 17 χιλιάδων φιλάθλων του ΟΦΗ στο Ολυμπιακό Στάδιο, για τον τελικό κυπέλλου απέναντι στον Ολυμπιακό. Το τρόπαιο μπορεί να μην ήρθε τότε, όμως εκείνη η ημέρα έδωσε το έναυσμα στους ανθρώπους της κρητικής ομάδας να πάνε το σύλλογο ένα βήμα παραπέρα. Ο ΟΦΗ και ο κόσμος του ήταν πλέον έτοιμοι να περάσουν σε μια νέα εποχή. Να ξεφύγουν από τα στενά όρια μιας ομάδας της περιφέρειας και να ανέβουν επίπεδο, στα πρότυπα λειτουργίας μεγάλων – ευρωπαϊκών – κλαμπ. Όπως, δηλαδή, συνέβαινε τα τελευταία τέσσερα χρόνια στην ΠΑΕ.
Η μετακόμιση στο Παγκρήτιο Στάδιο ήταν μια απόφαση προς τη σωστή κατεύθυνση. Βλέποντας τη δίψα και την ορμή του κόσμου τον περασμένο Μάιο, στο ΟΑΚΑ, η ΠΑΕ αποφάσισε να αλλάξει σελίδα στο γηπεδικό και να εκσυγχρονιστεί. Αδιαμφησβήτητα, η καρδιά όλων των φίλων του ΟΦΗ θα είναι για πάντα στο «Γεντί Κουλέ», όμως – για να είμαστε ειλικρινείς – μία ομάδα που θέλει να πάει μπροστά, δεν μπορεί να αγωνίζεται σε ένα γήπεδο της δεκαετίας του ’50. Με την κοινωνία του Ηρακλείου να στηρίζει αυτή την προσπάθεια. Όχι μόνο ο κόσμος, με τα πέντε χιλιάδες διαρκείας, αλλά και οι υπόλοιποι φορείς, καθώς η τοπική αυτοδιοίκηση παραχώρησε το Στάδιο με εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους για την ΠΑΕ. Και καλά έκανε, φυσικά.
Για να φτάσουμε στο… σήμερα και την αποκαρδιωτική εικόνα του αγωνιστικού χώρου, στο παιχνίδι με την Κηφισιά. Ένα τερέν, που παρέπεμπε σε προηγούμενες δεκαετίες και θύμιζε χωράφι. Η εταιρεία που είχε πάρει το έργο ανέλαβε μεν την ευθύνη, όμως σε αυτό το κομμάτι η ΠΑΕ πήρε κάτω από τη βάση (για να μη λέμε μόνο τα θετικά), δείχνοντας μια έλλειψη οργάνωσης. Γιατί, όταν οι παίκτες πήγαν για πρώτη φορά για προπόνηση στο Παγκρήτιο το Σάββατο και διαμαρτυρήθηκαν για την κατάσταση του χλοοτάπητα, ήταν πλέον αργά. Και αναρωτιέμαι, κανείς δεν είχε βρεθεί νωρίτερα στο γήπεδο ή κανείς δεν είχε συνομιλήσει με τους υπεύθυνους; Και γιατί η ομάδα αναγκάζεται να ξεσπιτώνεται, δίνοντας εντός έδρας αγώνες στη Λεωφόρο ή στην… Τρίπολη; Όταν έχει ως έδρα το γήπεδο που είναι υποψήφιο να φιλοξενήσει τον τελικό του Super Cup, τον Ιανουάριο.
Οι πληροφορίες μου λένε πως γενικά υπάρχει μια μουρμούρα στο Ηράκλειο φέτος, για την απώλεια του Μηνά Λυσάνδρου. Ενός ανθρώπου που όχι μόνο… νοικοκύρεψε το μαγαζί, στο διάστημα που διετέλεσε διευθύνων σύμβουλος της ΠΑΕ, αλλά το εκτόξευσε σε εξωαγωνιστικό επίπεδο. Παρέλαβε μία ομάδα με έσοδα 3 εκατομμύρια και μέσα σε τέσσερα χρόνια την παρέδωσε με 7,2 εκατομμύρια ευρώ, με την παρουσία του να είναι καθοριστική και σε μεταγραφικό επίπεδο. Κυρίως, όμως, ήταν αυτός που «έτρεχε» τα πάντα, καθώς ο Μιχάλης Μπούσης δεν είναι μόνιμος κάτοικος Ελλάδος. Όμως με τον Λυσάνδρου στη θέση του CEO, o ιδιοκτήτης της ΠΑΕ είχε το κεφάλι του ήσυχο από τις μακρινές Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι τυχαίο πως φέτος ο Μάριος Ηλιόπουλος του παρέδωσε τα… κλειδιά της ΑΕΚ; Με τα αποτελέσματα να μιλούν από μόνα τους στο οργανωτικό κομμάτι της «κιτρινόμαυρης» ΠΑΕ.
Φυσικά, η πλειοψηφία του κόσμου δεν ενδιαφέρεται για το αν ο ΟΦΗ κάλυψε το κενό του διευθύνοντα συμβούλου, παίρνοντας τεχνικό διευθυντή. Άλλωστε, κανείς Λυσάνδρου και κανείς Νταμπίζας δεν είναι πάνω από την ομάδα. Ωστόσο, αυτό το… κενό δείχνει πως έχει επηρεάσει και την αγωνιστική εικόνα της ομάδας. Μόλις μία νίκη σε τέσσερα ματς πρωταθλήματος, προτελευταία θέση στη βαθμολογία και δεύτερη χειρότερη άμυνα. Συν τα κρούσματα απειθαρχίας, όπως ανέφερε ο Μίλαν Ράσταβατς. Η μπάλα είναι πλέον στα πόδια του προπονητή και των παικτών. Αυτοί οφείλουν να αναστρέψουν το κλίμα και να επαναφέρουν, αγωνιστικά, την ομάδα στο δρόμο των επιτυχιών. Γιατί, αν δε συμβεί σύντομα αυτό, τότε οι εικόνες του ΟΑΚΑ τον περασμένο Μάιο θα μοιάζουν μακρινή ανάμνηση και οι αποδοκιμασίες θα αποτελούν τη σκληρή πραγματικότητα.
Πηγή: Gazzetta
