Του Βασίλη Σαμπράκου
Ο Γκας Πογέτ δεν είναι ένας πολύ αναλυτικός προπονητής όταν πρόκειται να μεταδώσει πληροφορίες σχετικά με το αγωνιστικό μοντέλο και την αγωνιστική ταυτότητα που θέλει να δώσει σε μια ομάδα. Όσο κι αν αναζητήσει κανείς τον λόγο του πάνω στην ανάλυση της τακτικής και των συστημάτων που είχε εφαρμόσει στις ομάδες του, δεν θα γίνει σοφότερος σχετικά με τις συγκεκριμένες ιδέες του Ουρουγουανού προπονητή για το παιχνίδι.
Αν ψάξεις, θα ακούσεις τον Πογέτ να μιλά για “την ανάγκη να δείχνουμε τιμιότητα, να είμαστε ειλικρινείς στις σχέσεις μας μέσα στην ομάδα, να δείχνουμε σεβασμό ο ένας στον άλλο και να συμπεριφερόμαστε με υπευθυνότητα”. Όσα είπε κατά την παρουσίασή του από την ΕΠΟ μοιάζει να είναι copy & paste των λόγων του από τον καιρό που βρισκόταν στην Αγγλία για την Σάντερλαντ προ 8ετίας. Διότι αυτές είναι οι βασικές αρχές και οι αξίες που θέλει να βάζει στην ομάδα που αναλαμβάνει, και γι’ αυτό τις επικοινωνεί. Όμως δεν επικοινωνεί τίποτα σχετικά με τις τακτικές ιδέες του για το παιχνίδι.
Θα τον ακούσεις να μιλά αφηρημένα για τις αρχές του παιχνιδιού (“χτίζουμε πάνω στην κυκλοφορία της μπάλας, διότι η μπάλα είναι πολύτιμη, είναι το βασικότερο στοιχείο του παιχνιδιού”), όπως έκανε και στην τελευταία παρουσίασή του, με εκφράσεις που είχαν ειπωθεί προ 8ετίας στην Αγγλία, αλλά δεν θα συναντήσεις μια λεπτομερή ανάλυση της φιλοσοφίας του. “Θέλω να κρατάμε εμείς την μπάλα”, “θέλω πρώτα να κάνουμε τα βασικά, δηλαδή να αμυνόμαστε καλά”, “οι ιδέες μου δεν είναι άσπρο ή μαύρο, βλέπω τις μεθόδους που υιοθετούν άλλοι προπονητές και προσαρμόζομαι”. Αυτά είναι τα πιο ουσιώδη λόγια που έχει πει δημόσια στην διάρκεια της τελευταίας 15ετίας για να αναλύσει την φιλοσοφία του. Δηλαδή μιλά για τις βασικές αρχές, δίχως να γίνεται ποτέ συγκεκριμένος και αναλυτικός. Προφανώς όχι τυχαία στην παρουσίασή του από την ΕΠΟ επανέλαβε τρεις φορές σε διάστημα μισής ώρας ότι “δεν είναι εδώ ο τόπος για να μιλήσω για συστήματα και τακτικές”.
Όσοι τον έζησαν στα χρόνια του μακριά από την Ελλάδα συμφωνούν με την φήμη που απέκτησε ο Πογέτ κατά τη διάρκεια εκείνου του 6μήνου που έδειξε το ποδόσφαιρό του στην Ελλάδα με την ΑΕΚ. Επιλέγει τον σχηματισμό που είναι συμβατός με τα χαρακτηριστικά των ποδοσφαιριστών που βρίσκει, με πιο αγαπημένο το 4-3-3 και ενθαρρύνει τους ποδοσφαιριστές του να λειτουργούν απελευθερωμένα στο τερέν στη φάση κατοχής της μπάλας. Οι ποδοσφαιριστές του δεν μπερδεύονται με πολλά διαφορετικά μοτίβα ανάπτυξης, οι οδηγίες δεν είναι σύνθετες, το ποδόσφαιρό του είναι “απλό” και βασίζεται στην ιδέα ότι ένας κορμός ποδοσφαιριστών παίρνει τον χρόνο του για να εξελιχθεί και να δημιουργήσει εμπειρικά ρουτίνες συνεργασιών.
Όλα αυτά δεν τον έκαναν έναν ιδιαίτερα πετυχημένο προπονητή συλλόγων. Δεν αποκλείεται όμως να τον κάνουν έναν πετυχημένο προπονητή εθνικών ομάδων. Διότι όσο λιγότερη πληροφορία βάζει στο μυαλό των ποδοσφαιριστών ένας εθνικός προπονητής, τόσο πιο πιθανό είναι αυτοί να καταφέρουν να μυηθούν στην φιλοσοφία του και να βάλουν στην ομάδα τα στοιχεία που εκείνος ζητεί για να δημιουργήσει την αγωνιστική ταυτότητα της ομάδας του. Διότι στις εθνικές δεν υπάρχει χρόνος για σύνθετο ποδόσφαιρο.
Ο Πογέτ δημιουργεί ή προκαλεί συναισθήματα και διαχειρίζεται συναισθήματα. Και στις εθνικές ομάδες αυτή η μέθοδος, που βασίζεται στα συναισθήματα “πιάνει”. Διότι δεν υπάρχει πολύς χρόνος για εκπαίδευση σε διαφορετικά πρότυπα ανάπτυξης επιθέσεων με πολύ ποδόσφαιρο θέσης. Ο Πογέτ θα ποντάρει στα στοιχεία που θα βάλει η ατομική ποιότητα και θα ακουμπήσει στην αυτοπεποίθησή του ότι μπορεί να βάζει στην ομαδική συμπεριφορά το πάθος, την αποφασιστικότητα και τον δυναμισμό. Με άλλα λόγια, από την εθνική που θα επιχειρήσει να φτιάξει δεν πρέπει να περιμένουμε πολλές και σύνθετες ομαδικές τακτικές ενέργειες. Όχι μόνο επειδή δεν έχει πολύ χρόνο και πολλές προπονήσεις για να τις εκπαιδεύσει, αλλά επειδή γενικώς δεν τις ζητεί, ή τουλάχιστον δεν το έκανε στο παρελθόν του.
Το έχω σημειώσει ξανά, δεν ξέρω ποιος, πώς και πόσο έψαξε το παρελθόν και το μυαλό του Γκας Πογέτ προτού πει στον πρόεδρο της ΕΠΟ να βάλει υπογραφή σε συμβόλαιο μαζί του. Θα ήθελα να πιστεύω ότι η Ομοσπονδία ξέρει ποιον προσέλαβε. Επειδή όμως δεν έχω την ελάχιστη εμπιστοσύνη στην Ομοσπονδία, σκέφτομαι ότι στο 2022, που πρέπει να ζούμε με εκπτώσεις και σχετικά με την εθνική ομάδα όπως με τόσα άλλα στη ζωή μας, το πιο ανακουφιστικό από όλα είναι ότι η ΕΠΟ προσέλαβε έναν προπονητή που “δεν ακούει”. Δεν θα περιμένω χορταστικό ποδόσφαιρο από την ομάδα που θα μοντάρει. Όσα έχω δει από τον Πογέτ όμως μου δημιουργούν την προσμονή ότι θα βλέπω μια ομάδα με πιο ισχυρό χαρακτήρα από αυτή που έβλεπα από τον Τζον Φαν’τ Σχιπ. Μια ομάδα που θα είναι πιο σκληρή με τον εαυτό της και γι’ αυτό πιο απαιτητική. Αρκεί βεβαίως να βρει ποδοσφαιριστές που θα αγκαλιάσουν τη νοοτροπία του και θα πειθαρχήσουν στην ηγεσία του, διότι διαφορετικά, δηλαδή αν δεν τους “ψήσει” για να τον ακολουθήσουν, ο Ουρουγουανός θα τηρήσει την παράδοση της 6μηνης παραμονής σε κάθε μια από τις τελευταίες δουλειές του.
Πηγή: Gazzetta
