Στο Κλειστό Γυμναστήριο Αγίου Σπυρίδωνα, έχει έδρα ο Βαφύρας. Μία ομάδα η οποία κατάφερε σε μόλις τέσσερα χρόνια να μας απασχολήσει τόσο μέσω των παικτών του, όσο και μέσω των προπονητών του. Πώς να το πετύχει αυτό και με ποιο τρόπο; Ας τα πάρουμε όλα από την αρχή…
Ο Βαφύρας ιδρύθηκε το 2000 και στην συνέχεια έμεινε ανενεργός για δέκα ολόκληρα χρόνια. Με την παράδοση σε λειτουργία του Κλειστού Γυμναστηρίου του Αγίου Σπυρίδωνα ξεκίνησε η διαδικασία της δραστηριοποίησης του Συλλόγου ως Ακαδημία, με ένα τμήμα με παιδιά από την Κατερίνη και προπονητή τον Παναγιώτη Αθανασιάδη.
Το 2011 η Ακαδημία του Βαφύρα. με προπονητή τον Μιχάλη Σαραπτσή. αριθμεί τριάντα πέντε παιδιά τα οποία σταδιακά φτάνουν τα πενήντα.
Το 2014 ενώνονται τα τμήματα basket του Μακεδονικού Νέας Εφέσου με τον Βαφύρα, με σκοπό να απευθυνθεί στην ευρύτερη περιοχή του Δήμου Δίου.
Ακολουθεί η έλευση του Βασίλη Τσερνισώφ στην ομάδα, ο οποίος αγωνίζεται ως παίκτης αλλά αναλαμβάνει ταυτόχρονα και δύο τμήματα pro junior, με έξι κορίτσια το ένα και με τέσσερα αγόρια το άλλο, τα οποία φτάνουν στο τέλος της χρονιάς να αριθμούν δεκαοκτώ κορίτσια και δεκαέξι αγόρια.
Αν μη τι άλλο, αξιοσημείωτο επίτευγμα για έναν Σύλλογο που εδρεύει σε μία κατ’ εξοχήν ποδοσφαιρική περιοχή με Συλλόγους και Ακαδημίες που πρωταγωνιστούν στο ποδοσφαιρικό στερέωμα της Πιερίας.
Την σεζόν 2016/7 η Ακαδημία του Βαφύρα αριθμεί πλέον εκατό δέκα παιδιά, αναμφισβήτητα μεγάλος αριθμός για τα δεδομένα της περιοχής.
Όλο αυτό το διάστημα, η ανδρική ομάδα αγωνίζεται στην Α’ ΕΚΑΣΚΕΜ, ενώ το 2017 υποβιβάζεται στην Β’ κατηγορία, όπου αγωνίζεται μέχρι και σήμερα.
Καλά όλα αυτά, αλλά γιατί ασχολούμαστε σε αυτές τις γραμμές με τον Βαφύρα;
Ο Βασίλης Τσερνισώφ, φεύγει για τη Νορβηγία, όπου αναλαμβάνει τα τμήματα υποδομής της TNT Towers με ιδιαίτερη επιτυχία, ενώ το καλοκαίρι ανέλαβε πόστο βοηθού ομοσπονδιακού προπονητή στην Κ15 της Εθνικής Νορβηγίας και είναι πολύ κοντά στο να αναλάβει ως πρώτος προπονητής την Κ14.
Τρεις κορασίδες (Παντζιάλα, Καρατάσιου και Καρανικόλα ) συμμετέχουν στα κλιμάκια της ΕΚΑΣΚΕΜ και μαζί με την Γουλάντα και την Συμεωνίδου μεταπηδούν στις κορασίδες του Πιερικού Αρχέλαου, όπου πέρυσι αγωνίστηκαν στην Α2 Εθνική Κατηγορία Γυναικών, αλλά και στην τελική φάση του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος Νεανίδων και στην ημιτελική του αντίστοιχου των Κορασίδων, με την Ξανθίππη Καρατάσιου να καλείται και στην Εθνική Κορασίδων.
Όσον αφορά τα αγόρια, ο Νίκος Δημαλής χρίζεται διεθνής με την Κ14 και παίρνει μέρος στο διεθνές τουρνουά της Βαλένθια και κινεί το ενδιαφέρον και παρακολουθείται από τους μεγαλύτερους συλλόγους της Ελλάδας.
«Δυστυχώς τα παιδιά τα χάνουμε από την δευτέρα λυκείου, καθώς η μετακίνησή τους στην Κατερίνη για να παρακολουθούν φροντιστήρια είναι χρονοβόρα, με συνέπεια να μη μπορούν να συμμετέχουν στις προπονήσεις» κατά τα λεγόμενα του Μιχάλη Σαραπτσή.
Πώς έφτασε μία θεωρητικά μικρή Ακαδημία, σε μία περιοχή όπου δεν υπάρχει κάποιο αστικό κέντρο σε επτά χρόνια να έχει παίκτριες με συμμετοχή στην Α2 Εθνική Κατηγορία Γυναικών και δύο διεθνείς στις ηλιακές εθνικές ομάδες;
Ο Μιχάλης Σαραπτσής μας δίνει την απάντηση:
«Κατ’ αρχήν αγαπάμε πολύ αυτό που κάνουμε. Προσωπικά, φροντίζω να επιμορφώνομαι και να εξελίσσομαι συνεχώς, μέσα από συνεχείς παρουσίες σε σεμινάρια. Επιπρόσθετα, με τον Βασίλη (σ.σ. Τσερνισώφ) δημιουργήσαμε ένα πολύ καλό δίδυμο, συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλο.
Επιπρόσθετα, με βοήθησε πολύ η παρουσία μου στο προπονητικό τιμ του Πιερικού Αρχέλαου στην Β’ Εθνική. Η θητεία μου δίπλα στον Στέλιο Χατζηιωάννου και τον Χρήστο Ξηρομερίτη, καθώς και οι εμπειρίες που απέκτησα από τις συμμετοχές του Πιερικού Αρχέλαου σε δύο τελικές φάσεις Πανελλήνιου Πρωταθλήματος Εφήβων, με εξέλιξαν και μου διεύρυναν τους ορίζοντες.
Είναι πολύ σημαντικό να μεταδώσεις στα παιδιά την αγάπη για το άθλημα. Είμαστε ευλογημένοι που έχουμε το δικό μας χώρο και το διαχειριζόμαστε όσο το δυνατό καλύτερα. Είναι πραγματικά ευλογία να έχεις στη διάθεσή σου ένα κλειστό γυμναστήριο, που σου δίνει την ευχέρεια να διαχειριστείς με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το χρόνο σου και να οργανώσεις σωστά τα τμήματά σου, ώστε το κάθε παιδί να παίρνει το μέγιστο δυνατό την κατάλληλη στιγμή».
Τέλος, του ζητήσαμε να μας πει δύο λόγια, τόσο για τον Βασίλη Τσερνισώφ, όσο και για τους Νίκο Δημαλή και Ξανθίππη Καρατάσιου, τα τρία πρόσωπα που μας απασχόλησαν με τις επιτυχίες τους το καλοκαίρι που μας πέρασε:
«Για τον Τσέρνι η χαρά μου είναι απεριόριστη. Ο Βασίλης συνεχίζει και εξελίσσεται, έκανε ένα μεγάλο βήμα πηγαίνοντας σε μία ξένη χώρα, η οποία προσπαθεί να ανεβάσει στο επίπεδο της στο άθλημα και αποτελεί αρωγό αυτής της προσπάθειας. Είναι άξιο λόγου το γεγονός ότι η δουλειά του φάνηκε τόσο γρήγορα, που υπάρχει η πρόθεση από την Ομοσπονδία της Νορβηγίας να του αναθέσει τμήμα των εθνικών της ομάδων. Εγώ προσωπικά θα ήθελα να είναι εδώ και να κάνουμε τον Βαφύρα ακόμα μεγαλύτερο -μιλώντας εγωιστικά- αλλά σίγουρα έκανε μία πολύ καλή επιλογή και δικαιώνεται καθώς πέτυχε να αναγνωριστεί η αξία του σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.
Όσον αφορά την Ξανθίππη, είναι στα δεκαπέντε της. Την είχαμε εδώ αθλήτρια από τα οκτώ της και από τις πρώτες ημέρες ξεχώρισε. Όταν πριν τρία χρόνια έλεγα ότι η Ξανθίππη θα παίξει στην Εθνική Ελλάδας, με κοιτούσαν και γελούσαν. Αν μη τι άλλο, δικαιώθηκα και ως προς την πρόβλεψή μου και για τη δουλειά που έγινε με τα κορίτσια.
Πέρυσι συζητούσα με τους γονείς του Νίκου και τους έλεγα ότι ο Νίκος και στην Εθνική θα παίξει και μεγάλη ομάδα θα τον ζητήσει. Η μητέρα του γελούσε κι έλεγε, «το δικό μου παιδί»; Φέτος, λέει «τι να πω, δεν έχω λόγια». Νομίζω κι σε αυτήν την περίπτωση κάναμε πολύ καλή δουλειά. Το δείχνουν και οι διακρίσεις του. Ήταν στην καλύτερη πεντάδα στο Καπαγέρωφ και στους τελικούς των Ενώσεων. Δε χρειάζεται να πω κάτι περισσότερο, μιλάει ο Νίκος μέσα στο παρκέ. Και είναι γεννημένος μόλις το 2004».
