Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Σε ρωτάνε τι έγινε τελικά στον δεύτερο ημιτελικό του κυπέλλου ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και στον ΠΑΟΚ. Απαντάς ότι ο Ο ΠΑΟ πήρε την πρόκριση για τον τελικό χάνοντας από τον ΠΑΟΚ με 1-0 στο ενενηντάλεπτο του ματς και με 2-1 μετά την παράταση γιατί τον κέρδισε στην διαδικασία των πέναλτι. Προσθέτεις πως ο ΠΑΟΚ στην ρουλέτα του τέλους είχε τρεις φορές ματς μπολ: αν δεν είχαν νικηθεί από τον Ντραγκόφσκι κατά σειρά ο Ντεσπότοφ, ο Οζντόεφ και ο Οτο η ομάδα του Ρασβάν Λουτσεσκου θα είχε προκριθεί. Τονίζεις πως από τον ΠΑΟ αστόχησε ο Σπόραρ κι ήταν ο πρώτος ενώ αστόχησε κι ο Αράο που ήταν ίσως ο καλύτερος του Παναθηναϊκό, αλλά κι ο Λημνιός που έστειλε το δικό του πέναλτι εκτός γηπέδου ενώ ήταν προηγουμένως αυτός που με ένα δύσκολο γκολ στο 9ο λεπτό των καθυστερήσεων της παράτασης έκανε το 1-2 κι έστειλε το ματς στα πέναλτι δίνοντας στον ΠΑΟ το φιλί της ζωής. Αν θες να ολοκληρώσεις σωστά την αφήγηση υπογραμμίζεις ότι στο τέλος μοιραίος ήταν Σαμάτα, που γλίστρησε πριν την εκτέλεση του τελευταίου πέναλτι αστοχώντας όπως κάποτε ο Τζον Τέρι με την φανέλα της Τσέλσι σε ένα τελικό του Τσάμπιονς λιγκ απέναντι στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ – μπορεί να συμβεί και στους καλύτερους. Κι ενώ έχεις πει τα πάντα σωστά, ίσως και να μην έχεις πει τίποτα.
Γιατί χωρίς απάντηση
Το χθεσινό παιγνίδι του Παναθηναϊκού με τον ΠΑΟΚ ήταν ένα ματς κυπέλλου από αυτά που στην Ελλάδα σπανίως βλέπουμε – στην Ελλάδα στο κύπελλο στην καλύτερη των περιπτώσεων βλέπουμε κάποιο ανοιχτό σε κάθε αποτέλεσμα τελικό, με ένταση και κακό συνήθως θέαμα. Το κύπελλο για να έχει ενδιαφέρον χρειάζεται δράμα και πρωταγωνιστές – είναι η κατεξοχήν διοργάνωση στην οποία δίνει αξία ο ηττημένος. Ο ΠΑΟΚ είναι τα τελευταία χρόνια ο μεγάλος του κυπέλλου και ως τέτοιος εμφανίστηκε στην Λεωφόρο. Μετά από τρία ντέρμπι χωρίς νίκη την ίδια εβδομάδα, μετά από την πιο βαριά ήττα στην ιστορία του από τον Ολυμπιακό την Κυριακή, μετά από λάθη και πάθη ο ΠΟΑΚ που κουβαλούσε και την ήττα με 0-1 στο πρώτο ματς θα μπορούσε να γίνει παιγνιδάκι στα χέρια του Παναθηναϊκού και να αποκλειστεί διαδικαστικά. Αλλά ο ΠΑΟΚ είναι ο μεγάλος του κυπέλλου και στην Λεωφόρο το απέδειξε και με τρόπο θεαματικό. Κι αν ο ΠΑΟ πήρε μια πρόκριση στις λεπτομέρειες που τελικά είχε μαζί του, ο ΠΑΟΚ έγραψε μια εντυπωσιακή σελίδα ιστορίας ζώντας στο τέλος ένα από τα πικρότερα δράματα που έχει ζήσει στο κύπελλο ελληνική ομάδα.
Αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο: μπορεί οι χαρές που σου δίνει να είναι μεγάλες, αλλά πολλές φορές σε κάνει να αναρωτιέσαι και γιατί. Χωρίς μάλιστα να υπάρχει εξήγηση κι απάντηση.
Απόφαση της μοίρας
Ο αποκλεισμός ενός ζωντανού και καλύτερου χθες του Παναθηναϊκού ΠΑΟΚ έχει την πικρή γεύση της αδικίας – όχι από τον ΠΑΟ ή από κάποια απόφαση του διαιτητή, αλλά από την μοίρα την ίδια. Το αποτέλεσμα καθορίζει μια πραγματικά κακή στιγμή απέναντι στην οποία δεν μπορεί κανείς να κάνει τίποτα: ο ευτυχώς τελικά όχι και τόσο σοβαρός τραυματισμός του Μπάμπα στο 115΄αποδείχτηκε καθοριστικός. Ο παίκτης έφυγε από το γήπεδο με το ασθενοφόρο, ο ΠΑΟΚ έμεινε με δέκα παίκτες κι ο ΠΑΟ που τον πίεσε στην οκτάλεπτη παράτασης της παράτασης βρήκε το γκολ του Λημνιού για να στείλει το ματς στα πέναλτι. Ο Λημνιός, πρώην παίκτης του ΠΑΟΚ που είχε να σκοράρει από τις 15 Μαϊου του 2022 όταν και φορούσε την φανέλα της Τβέντε, βρήκε ένα σπουδαίο γκολ μετά από πάσα του Αράο, σε ένα από τα ελάχιστα σουτ που έκανε ο Παναθηναϊκό στην εστία του Κοτάρκσι. Προηγουμένως ο ΠΑΟΚ είχε ανοίξει το σκορ με ένα καταπληκτικό τελείωμα του Ζίφκοβιτς στο 73΄μετά από σέντρα του Γιόνι Οτο ισοφαρίζοντας το 0-1 του πρώτου ματς και με γκολ του Κεντζόρα στο 105΄(κεφαλιά μετά από χτύπημα κόρνερ στο περίφημο «λεπτό του Δέλλα» στην παράταση) είχε βρει το σκορ πρόκρισης. Και τίποτα από αυτά δεν είχε γίνει τυχαία.
Ο Λουτσέσκου κράτησε στον πάγκο τον Ντεσπότοφ, αλλά και τον Μουργκ και τον Σαμάτα και δεν βιάστηκε να τους ρίξει στο ματς παρόλο που μέχρι το 72΄ο ΠΑΟΚ δεν μπορούσε να βρει αυτό το γκολ που θα του άνοιγε το δρόμο για την πρόκριση. Ο Ρουμάνος ήθελε πρώτα να δει τον ΠΑΟΚ του να ξαναπαίζει ποδόσφαιρο και τον είδε. Σε ένα ματς που ο ΠΑΟΚ για να προκριθεί ήταν υποχρεωμένος να κερδίσει προτίμησε για την επίθεση τους Μπράντον Τόμας, Ζίφκοβιτς, Τάισον και φυσικά τον Κωνσταντέλια στον οποίο έδειξε εμπιστοσύνη παρά το μέτριο ματς που έκανε στην Τούμπα την Κυριακή κόντρα στον Ολυμπιακό. Και καλά έκανε. Ο μικρός ήταν εξαιρετικός. Αλλά στην διαδικασία των πέναλτι είχε γίνει αλλαγή. Το μαγικό του άγγιγμα έλλειψε. Δεν είχε λείψει ωστόσο η καλή του δουλειά στην επίθεση του ΠΑΟΚ όσο αγωνίστηκε. Αλλάζοντας θέσεις, φορτώνοντας πότε τα αριστερά και κυρίως παίζοντας πολύ στον άξονα (συχνά και στα δεξιά του Τάισον) ο Κωνσταντέλιας βοήθησε τον ΠΑΟΚ να κάνει αυτό που δεν έκανε στα τρία ντέρμπι της Τούμπας, δηλαδή κατοχή μπάλας. Ο Λουτσέσκου αυτή την φορά προετοίμασε το ματς, δεν πήγε στην πεπατημένη και τα έκανε όλα σωστά. Σωστή και η επιλογή του Γιόνι Οτο στα δεξιά (που δημιούργησε το γκολ του Ζίφκοβιτς σεντράροντας με το «κακό» του πόδι), σωστή και η επιλογή του Σβαπ δίπλα στον Μεϊτέ, σωστή κι αυτή του Μπράντον Τόμας που έτρεξε τα στόπερ του ΠΑΟ. Ο ερχομός από τον πάγκο των Ντεσπότοφ, Μουργκ, Σαμάτα έδωσε την τελική ώθηση απέναντι σε ένα ΠΑΟ αρκετά πελαγωμένο με τον Τερίμ απλά να ακολουθεί και να ψάχνει αντίδοτα.
Χωρίς καμία σιγουριά
Ο Τερίμ θέλησε να έχει τον Ιωαννίδη στο γήπεδο, μολονότι αυτός φάνηκε ανέτοιμος και πολύ βαρύς για να παίξει μόνος στην επίθεση. Προσπάθησε να κόψει την ορμή του ΠΑΟΚ μετατοπίζοντας τον Κότσιρα στη θέση του κουρασμένου Ζέκα στο δεύτερο ημίχρονο και περνώντας στο ματς τον Βαγιαννίδη μετά όμως το γκολ που η ομάδα του δέχτηκε κι ενώ ο ΠΑΟ είχε χάσει μέτρα και σιγουριά μετά τον τραυματισμό του Γεντβάι. Ο έμπειρος Τούρκος προπονητής δεν έκανε σχεδόν τίποτα για να βοηθήσει τον ΠΑΟ να βρει γκολ πρόκρισης στο ενενηντάλεπτο του ματς κι έκανε την ομάδα του απλά λίγο πιο επιθετική στην παράταση βάζοντας σχεδόν υποχρεωτικά όποιον κυνηγό είχε στον πάγκο: τον Μαντσίνι, τον Γερεμέγιεφ, τον Σπόραρ και φυσικά τον Λημνιό. Αλλά το πρόβλημα του Παναθηναϊκού δεν ήταν ούτε το ακανόνιστο 4-2-4 του τέλους, ούτε το προβληματικό 4-4-1-1 της αρχής: ήταν ότι όλοι στο μυαλό τους έπαιξαν για να κρατήσουν το 0-1 που με κόπο πήραν στην Τούμπα. Λογικό κι ανθρώπινο καθώς μιλάμε για ματς κυπέλλου. Όμως η επιλογή αυτή (που μου φάνηκε περισσότερο επιλογή των παικτών παρά του προπονητή) είχε ένα πρόβλημα: ο συνηθισμένος να παίζει με την μπάλα Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να την υποστηρίξει. Κι έτσι έγινε παθητικός, κουραστικός και ακίνδυνος. Απέναντι σε ένα ΠΑΟΚ που ήξερε τι ήθελε και που κατά συνέπεια βρήκε και το κουράγιο να επιβληθεί: αν δεν υπήρχε η φάση του τραυματισμού του Μπάμπα ο ΠΑΟΚ θα είχε πανηγυρίσει. Στα πέναλτι έχει προβλήματα – το χουμε δει και στο πρωτάθλημα. Και του έλειψαν στην διαδικασία και παίκτες που είχαν βγει από το ματς και πέναλτι χτυπάνε: ο Σβαπ, ο Ζίφκοβιτς, ο Μπράντον Τόμας.
Με τρεις διαφορετικούς τερματοφύλακες
Ο ΠΑΟ ξαναφτάνει σε ένα τελικό μετά από δυο χρόνια. Δικαίως όλοι αποθέωσαν τον Νταγκόφσκι: ήταν ο ήρωας του ματς. Ο Παναθηναίκός έχει κερδίσει φέτος τρεις διαδικασίες πέναλτι με τρεις διαφορετικούς τερματοφύλακες: είχε τον Μπρινιόλι στο Βελοντρόμ απένατι στην Μαρσέιγ, τον Λοντίγκιν στο Καραϊσκάκη, και χθες τον ψύχραιμο Πολωνό. Εχει να χάσει στην Ευρώπη διαδικασία πέναλτι από τις αρχές του 1970 – αυτός και οι Γερμανοί! Εχει χασει ένα τελικό κυπέλου απο την ΑΕΚ κι ένα τελικό σουπερ καπ, αλλά ποτέ πέναλτι πρόκρισης. Φτάνει στον τελικό χωρίς να έχει κερδίσει ματς στην έδρα του. Με τον τελικό όμως ο Τερίμ θα ασχοληθεί όταν φτάσει η ώρα. Μέχρι τότε κι αυτός κι ο ΠΑΟ έχουν να κάνουν πολλά. Κι ο Λουτσέσκου το ίδιο. Χθες μίλησε με κολακευτικά λόγια για την ομάδα του χωρίς να ασχοληθεί με τον αντίπαλο: με τον ΠΑΟ είχε ασχοληθεί πολύ σωστά πριν το ματς. Ο Ρουμάνος έχασε μια πρόκριση αλλά η ομάδα του έγραψε μια μεγάλη ιστορία. Αντέδρασε εντυπωσιακά με την πλάτη στον τοίχο – ξέσπασε και το έκανε με την ποιότητα της και την καρδιά της. Τιμή σε αυτόν τον ΠΑΟΚ.
Πηγή: Κάρπετ Show
