Του Παναγιώτη Παπαδημητρίου
Ο προπονητής της Φέρο, Μαουρίσιο Ρομέρο, πυροβολήθηκε στην μασχάλη κατά την διάρκεια του αγώνα με την Ουρακάν Ντε Λας Έρας για την τρίτη κατηγορία του πρωταθλήματος της Αργεντινής, σε ένα ακόμα επεισόδιο που δείχνει πως η σκληρότητα των γηπέδων είναι μια κατηγορία από μόνη της.
Όσο απίστευτοι κι αν ακούγονται οι πυροβολισμοί εντός γηπέδου, για τον κόσμο των Barras Bravas (οι οργανωμένοι φίλαθλοι) της Αργεντινής, είναι κάτι το συνηθισμένο. Η βία στην Αργεντινή συναντάται ανεξαρτήτως κατηγορίας ή ομάδας και έχει ως αποδέκτες ακόμη και τους πρωταγωνιστές εντός των τεσσάρων γραμμών και όχι μόνο τους αντίπαλους φιλάθλους. Ο προπονητής της Φέρο, είναι ακόμη ένα θύμα, στην «μαύρη» λίστα των ανθρώπων που δέχτηκαν βία σε κάποιο γήπεδο της Αργεντινής.
Το ξέσπασμα των επεισοδίων στην Αργεντινή
Κατά τη διάρκεια του δεύτερου ημιχρόνου της αναμέτρησης, ξέσπασαν επεισόδια στις κερκίδες του γηπέδου της Ουρακάν Ντε Λας Έρας. Κάποιος εκ των συμμετεχόντων, άρχισε να πυροβολεί ανεξέλεγκτα, παίκτες και διαιτητές ξεκίνησαν να τρέχουν στα αποδυτήρια για να καλυφθούν, όμως ο προπονητής των φιλοξενούμενων δεν πρόλαβε. Ευτυχώς, το τραύμα του δεν ήταν τόσο ανησυχητικό όσο περίμεναν οι άνθρωποι του ιατρικού team της Φέρο Ντε Πίκο. Ύστερα, βρέθηκε στο νοσοκομείο για τις απαραίτητες εξετάσεις.
Μετά τον αγώνα, ο Ρομέρο δήλωσε: «Ακούγαμε τους πυροβολισμούς και όλοι μας φανταζόμασταν ότι ήταν από τα πυροτεχνήματα. Όταν οι σφαίρες έφτασαν στον πάγκο μας ήταν ήδη αργά για να τρέξουμε προς τα αποδυτήρια. Κάποιος που πάει να παίξει ποδόσφαιρο, ποτέ του δεν έχει φανταστεί πως θα βρεθεί αντιμέτωπος με αυτά τα σκηνικά. Χάρη στον Θεό, δεν είχαμε κάποια απώλεια ζωής, μετά τα πυρά των φιλάθλων εναντίον μας». Έπειτα και από αυτά που βίωσε ο νυν τεχνικός της Φέρο Ντε Πίκο και πρώην ποδοσφαιριστής μεταξύ άλλων των Κολόν, Λανούς αλλά και με συμμετοχές στις ομάδες νέων της εθνικής Αργεντινής, ανέφερε πως θα σκεφτεί σοβαρά το αν θα συνεχίσει την προπονητική. Σε ένδειξη σεβασμού, ο πρόεδρος της Ουρακάν Ντε Λας Έρας ανακοίνωσε την παραίτηση του από την προεδρία της ομάδας.
Ο ρόλος των Barras Bravas στα γήπεδα της Αργεντινής
Οι περισσότεροι σύνδεσμοι οπαδών ανά τον κόσμο είναι «κολλέγια» μπροστά στους Αργεντινούς. Εκεί δεν τους αποκαλούν χούλιγκανς ή ultras, εκεί τους λένε Barras Bravas. Σχεδόν 100 χρόνια πίσω «εφευρέθηκε» αυτός ο ορισμός για τους οπαδούς της Σαν Λορένσο «La gloriosa butteler», που μαζεύονταν παρέα για να δουν τα παιχνίδια της ομάδας τους. Στην αργεντίνικη διάλεκτο, Barra σημαίνει συμμορία, ενώ με τα χρόνια προστέθηκε και το Brava: Γενναία συμμορία. Το πρόβλημα στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι αυτός ο χαρακτηρισμός ωχριά μπροστά στις πραγματικές διαστάσεις ενός τέτοιου συνδέσμου οπαδών.
Από τη δεκαετία του ’70 και μετά οι Barras Bravas κάθε συλλόγου στην Αργεντινή αναπτύσσουν πολλές άλλες δραστηριότητες, που δεν έχουν καμία σχέση με το ποδόσφαιρο και την ομάδα που υποστηρίζουν. Μπορεί μια ομάδα στην Αργεντινή να μην έχει διοίκηση, παίκτες ή προπονητή, αλλά Barras Bravas θα έχει πάντα στην κερκίδα της. Και μάλιστα, ενδέχεται να παίζουν ρόλο σε βασικούς τομείς της λειτουργίας τους.
Η σκοτεινή πλευρά των Barras Bravas εκτός των γηπέδων και τα οικονομικά οφέλη
Οι πιο γνωστές «δουλειές» είναι το εμπόριο όπλων, ναρκωτικών κάθε είδους, ληστείες, απειλές και άλλα πολλά. Μία κλασική μπίζνα είναι το πάρκινγκ έξω από το γήπεδο. Για παράδειγμα, υπάρχει μια ομάδα ατόμων που πηγαίνει σε όσους παρκάρουν στους γύρω δρόμους τη μέρα ενός αγώνα και ζητά περίπου 10 ευρώ. Ο ιδιοκτήτης πρέπει να πληρώσει για να μην το βρει χαραγμένο μετά.
Από εκεί και πέρα, οι Barras συμμετέχουν συνήθως σε διάφορες κινητοποιήσεις, ενώ ανάλογα με τις πολιτικές πεποιθήσεις των αρχηγών, δίνουν «μάχες» και σε κομματικό επίπεδο, συχνά-πυκνά με αντιπάλους Barras από άλλες ποδοσφαιρικές ομάδες της Αργεντινής. Φυσικά, στις τάξεις τους ανθεί το φαινόμενο της μαύρης αγοράς στα εισιτήρια. Κάπως έτσι, πιάστηκε και ο επικεφαλής των φανατικών της Ρίβερ την παραμονή του τελικού με την Μπόκα. Σε ντου της αστυνομίας σπίτι του βρέθηκαν 300 εισιτήρια, όπλα, ναρκωτικά και ένα ποσό κοντά στις 200 χιλιάδες δολάρια. Αυτή η σύλληψη ήταν η αφορμή των επεισοδίων στα στενά του «Μονουμεντάλ» λίγο πριν την έναρξη του δεύτερου τελικού κόντρα στην Μπόκα, ο οποίος αναβλήθηκε και έγινε στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου».
Παραδείγματα βίας από το παρελθόν
Κάποτε, οι οπαδοί της Χιμνάσια είχαν μπει στα αποδυτήρια των ποδοσφαιριστών της ομάδας τους κρατώντας όπλα και τους είπαν πως πρέπει να χάσουν τον επόμενο αγώνα. Η Χιμνάσια ηττήθηκε με 4-1 από την Μπόκα και έτσι δεν ευνοήθηκε η παραδοσιακή της αντίπαλος, η Εστουδιάντες, που πήγαινε για πρωτάθλημα. Μια άλλη φορά, ένας Αργεντινός οπαδός είχε δώσει συνέντευξη στον Guardian, διατηρώντας την ανωνυμία του. Τα όσα είπε ήταν αποκαλυπτικά: «Εμείς γελάμε με αυτούς που αποκαλείτε εσείς στην Αγγλία, χούλιγκανς. Είναι απλά κάποια παιδιά που πίνουν, φωνάζουν κι ενίοτε παίζουν ξύλο. Εμείς στην Αργεντινή, πίνουμε, φωνάζουμε για την ομάδα μας, παίζουμε ξύλο, αλλά κυρίως κάνουμε business».
Οι Barras Bravas έχουν την «δύναμη» να κατευθύνουν ολόκληρη την χώρα
Η δύναμη των Barras Bravas είναι πολύ μεγάλη και με τα χρήματα που διαθέτουν μπορούν να επηρεάσουν αστυνομικούς και άλλους παράγοντες. Οι πρόεδροι των ομάδων τούς φοβούνται και γι’ αυτό φροντίζουν να έχουν καλές σχέσεις μαζί τους, ενώ έξτρα χρήματα αποκτούν από μεταγραφές παικτών και πάρε δώσε με πολιτικούς της χώρας, για τους οποίους γίνονται πολλές φορές «εκτελεστικά όργανα». Κι όταν χρειαστεί, οι χάρες που κάνουν ανταποδίδονται.
Ένα ακόμη παράδειγμα που θα δείχνει ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει, μας έρχεται από πολύ ψηλά. Ο πρώην πρόεδρος της Αργεντινής, Μαουρίσιο Μάκρι, ήταν για σχεδόν δέκα χρόνια πρόεδρος της Μπόκα και είναι ένας εξ αυτών που χρησιμοποίησαν και εκμεταλλεύτηκαν τη δύναμη των οργανωμένων οπαδών της αγαπημένης του ομάδας. Μέσα σε αυτό το κλίμα, οι πολλές φωνές λογικής πνίγονται. Μία κυρία, η Λιλιάνα Σουάρες, είναι η πρόεδρος της οργάνωσης «Οικογένειες των θυμάτων βίας του ποδοσφαίρου της Αργεντινής». Έχασε τον γιο της σε επεισόδια το 1995 και μαζί με άλλους γονείς αδικοχαμένων παιδιών προσπαθούν να αλλάξουν την κατάσταση στη χώρα.
«Αυτοί που σκότωσαν το παιδί μου δεν τιμωρήθηκαν, αφού είχαν την προστασία της αστυνομίας και της πολιτείας. Προσπαθούμε να μας ακούσουν έστω και τώρα, όμως κανείς δεν μας δίνει σημασία». Κλείνοντας με μια δήλωση του Αργεντινού δημοσιογράφου, Μαριάνο Κλος, ότι «οι Barras Bravas είναι μια μεγάλη επιχείρηση, είναι ένα σχολείο. Ξεκινούν από μικρά παιδιά και καταλήγουν να διοικούν ολόκληρες ομάδες. Τα παιδιά αυτά ζουν στην παρανομία και δεν σπουδάζουνμ ενώ τα περισσότερα δεν έχουν τελειώσει καν το σχολείο».
Πηγή: Fanatico
