Του Δημοσθένη ΓεωργακόπουλουΠέντε ομάδες σε απόσταση δύο βαθμών. Κανονικά, θα έπρεπε να αναφέρουμε, έξι ομάδες σε απόσταση τριών βαθμών, αλλά για την οικονομία της συζήτησης, νομίζω πως δε θεωρεί κανείς τον Παναιτωλικό διεκδικητή του τίτλου, έστω κι αν απέχει μόλις ένα τρίποντο από την κορυφή της βαθμολογίας. Άρης, ΑΕΚ, Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκός. 21 πόντους οι τρεις πρώτοι, 20 ο «δικέφαλος του βορρά» και 19 ο Παναθηναϊκός. Σε αυτές τις πρώτες έντεκα αγωνιστικές, οι λεγόμενοι Big-4 έχουν κάνει σχεδόν ό,τι περνάει από το χέρι τους, προκειμένου να βάλουν τον Άρη στο κόλπο, με τους Θεσσαλονικείς να το εκμεταλλεύονται στο έπακρο.
Για τον Άρη, αυτό είναι το μεγάλο πλεονέκτημα τούτη τη στιγμή. Οι απώλειες των υπολοίπων. Μόλις μία φορά όλοι τους πήραν το τρίποντο στην ίδια αγωνιστική (την προηγούμενη), κάτι που έχει αξιοποιήσει σε μεγάλο βαθμό η ομάδα του Άκη Μάντζιου, παρά την ήττα στο Αγρίνιο από τον Παναιτωλικό. Γιατί, όσες απώλειες κι αν είχαν οι τρεις της Αθήνας και ο ΠΑΟΚ, εφόσον οι «κίτρινοι» δεν τα κατάφερναν στους δικούς τους αγώνες, τότε δε θα συγκαταλέγονταν στους διεκδικητές του τίτλου. Και φυσικά, δεν πρέπει να παραγνωρίσει κανείς, πως ο Άρης τα έχει πάει εξαιρετικά στα ντέρμπι. Με δύο νίκες (Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ) και μία ισοπαλία (Παναθηναϊκός), ενώ εκκρεμεί το ματς με την ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Αυτό το παιχνίδι ΑΕΚ-Άρης στις 30 Νοεμβρίου θα αποτελέσει ένα τεστ και για την ομάδα του Ματίας Αλμέιδα. Η «Ένωση» δείχνει να έχει ξεπεράσει τις δύο ήττες από Παναιτωλικό και Πανσερραϊκό, αρχίζοντας να βρίσκει ισορροπία αγωνιστικά και πνευματικά. Στα τρία τελευταία ματς, όχι μόνο έχει πάρει ισάριθμες νίκες (Άρης κύπελλο, Ατρόμητος-Αστέρας πρωτάθλημα), αλλά δεν έχει δεχθεί ούτε γκολ. Μεσοεπιθετικά, η ποιότητα της ΑΕΚ είναι αδιαμφισβήτητη, με τις μεγάλες μεταγραφές να μπαίνουν σταδιακά στην εξίσωση και να λύνουν τα χέρια του προπονητή της, όπως έγινε στην εύκολη νίκη απέναντι στον Αστέρα Τρίπολης. Γιατί, μπορεί πολλοί να εκθειάζουν το ρόστερ του Παναθηναϊκού, όμως – κατά τη γνώμη μου – το πιο πλήρες, σε όλες τις θέσεις, το διαθέτει η ΑΕΚ. Και φυσικά, έχει και τον Ματίας Αλμέιδα στον πάγκο.
Σε αυτή τη θέση, δηλαδή του προπονητή, ποντάρει ο ΠΑΟΚ στη μάχη για να διατηρήσει τα σκήπτρα. Δεν ξέρω αν είναι σύμπτωση ή όχι, αλλά στα παιχνίδια που αγωνίστηκε με τον Ραζβάν Λουτσέσκου να μην είναι στον πάγκο, αλλά στην εξέδρα, η ομάδα δεν έβγαλε το γνωστό μαχητικό της χαρακτήρα. Βέβαια, αυτό το 0/10 στα μεγάλα φετινά ματς δε διαμορφώθηκε τώρα τελευταία, αλλά από το ξεκίνημα της σεζόν, με τον Ρουμάνο να μην είναι τιμωρημένος. Η… προϊστορία πως οι ομάδες του Λουτσέσκου βρίσκουν τα πατήματά τους μετά το Νοέμβριο δίνει ελπίδα στο «δικέφαλο του βορρά». Ωστόσο, θα χρειαστεί να κερδίσει και κανένα ντέρμπι, αφού μέχρι τώρα μετρά δύο ήττες και δύο ισοπαλίες απέναντι στους βασικούς αντιπάλους του.
Αντίθετα, η ομάδα που είναι φτιαγμένη για τα παιχνίδια που έχουν χαρακτήρα ντέρμπι είναι ο Ολυμπιακός. Ναι, η χθεσινή νίκη στην Τούμπα ήταν η πρώτη του τη φετινή σεζόν (ήττα από Άρη, ισοπαλία με Παναθηναϊκό), όμως η εικόνα των «ερυθρόλευκων» στα παιχνίδια που δε χρειάζεται να έχει την πρωτοβουλία είναι πολύ καλύτερη, από τα παιχνίδια που πρέπει να διασπάσει μια αντίπαλη άμυνα. Τέτοια ματς είναι και τα ευρωπαϊκά για την ομάδα του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά πως πλέον το πρωτάθλημα κρίνεται στα μεγάλα ματς και όχι στα – θεωρητικά – μικρά. Αν αύριο ξεκινούσαν τα play-offs, ο Ολυμπιακός δίνει την αίσθηση πως θα ήταν η ομάδα που θα ένιωθε πιο άνετα από τις υπόλοιπες.
Αυτός που δεν έχει εμφανίσει καλή εικόνα ούτε στα ντέρμπι, ούτε στα ματς με μικρομεσαίους αντιπάλους είναι ο Παναθηναϊκός. Είτε παίζει με τον Ολυμπιακό, είτε με τη Λαμία – όπως χθες που νίκησε ασθμαίνοντας – το «τριφύλλι» δείχνει ότι είναι μια ομάδα χωρίς σφυγμό. Κι όμως, αυτή η ομάδα που της έχουν πάει όλα στραβά από το ξεκίνημα της σεζόν (αλλιώς δε θα έδιωχνε τον προπονητή της) απέχει μόλις δύο βαθμούς από την κορυφή, ενώ στις δύο επόμενες αγωνιστικές, μέχρι το τέλος του πρώτου γύρου, υπάρχουν τα ντέρμπι Ολυμπιακός-ΑΕΚ και ΑΕΚ-Άρης. Εκτός αυτού, ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά του δύο ακόμη θετικούς οιωνούς. Το δικό του βατό πρόγραμμα μέχρι το τέλος του έτους και την πεποίθηση του «πόσο πιο χάλια να παίξει, κάποια στιγμή θα έρθει η βελτίωση». Μην απορήσει κανείς αν τον δει και πρώτο πολύ σύντομα…
Πηγή: Gazzetta
