Του Βασίλη Σαμπράκου
Δεν θα μπορούσε να έχει προεκτιμήσει ότι ο Μίλος Πάντοβιτς θα πετύχει γκολ στη μία και μόνη τελική προσπάθεια που θα είχε στην εστία, αλλά έφτιαξε ένα πλάνο παιχνιδιού για να βάλει την ομάδα του να εκμεταλλευτεί τα προτερήματα του κεντρικού επιθετικού της και κυρίως την ικανότητά του να ξεμαρκάρεται με τις κινήσεις στην πλάτη των αντίπαλων αμυντικών.
Δεν θα μπορούσε να προβλέψει ότι ο Τιν Γέντβαϊ θα πετύχει γκολ στο ένα και μοναδικό σουτ που θα επιχειρούσε στο παιχνίδι και μάλιστα από μια θέση και κατάσταση κατά τις οποίες ο εκτελεστής ευστοχεί τρεις φορές στις 100.
Τι έκανε όμως; Για να καλύψει το κενό στη θέση του δεξιού μπακ χρησιμοποίησε έναν ποδοσφαιριστή που έχει περάσει τη μισή του καριέρα σε αυτή τη θέση.
Κι επειδή γνώριζε ότι ο Κροάτης έχει επίγνωση και της θέσης του αμυντικού μέσου, τον έβαζε να συγκλίνει προς τον κεντρικό άξονα για να αυξήσει την πίεση προς τον ΠΑΟΚ.
Αν κοιτάζεις μόνο το αποτέλεσμα και ειδικά τις φάσεις των γκολ, μένεις με την εντύπωση ότι του Παναθηναϊκού “του έκατσε”, δηλαδή ότι του έκανε χατήρια η μπάλα για να τον βγάλει νικητή από ένα οριακής σημασίας ντέρμπι.
Πήρε περισσότερα γκολ από τα xGoals του (0.97), με εντυπωσιακή αποτελεσματικότητα (6 τελικές/ 3 στην εστία / 2 γκολ) και είδε και τον Γιάννη Κωνσταντέλια να αποχωρεί στο 75o λεπτό, σε μια στιγμή που ο ΠΑΟΚ είχε μειώσει χάρη στον δικό του νέο χορό και είχε αρχίσει να δημιουργεί τη δυναμική του.
Αν όμως κοιτάζεις όλη την εικόνα, αντιλαμβάνεσαι το κατόρθωμα του Ράφα Μπενίτεθ στο πρώτο του ελληνικό ντέρμπι.
Με μια λειψή ομάδα στα χέρια, την οποία προπονεί εδώ και 17 ημέρες, ο Ισπανός προπονητής βρήκε τρόπο να παρουσιάσει μια ομάδα που είχε καλή και ισορροπημένη λειτουργία στην διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου.
Η ιστορία του πρώτου μέρους λέει ότι ο Παναθηναϊκός έβαλε μεγαλύτερη ένταση στο παιχνίδι του συγκριτικά με τον ΠΑΟΚ. Κι αυτό αποτυπώνεται πλήρως στη φάση του πρώτου γκολ.
Στη φάση βλέπεις μια ενεργητική ομάδα να επιτίθεται σε μια ομάδα που αμύνεται παθητικά.
Το δεύτερο ημίχρονο ήταν διαφορετικό, επειδή ο ΠΑΟΚ πίεσε για να αντιδράσει, αλλά κι επειδή ο Παναθηναϊκός πληρώνει το κόστος μιας θερινής προετοιμασίας που δεν τον κρατά σήμερα σε καλή φυσική κατάσταση, ή πιο σωστά σε κατάσταση για να βγάζει ένταση σε ολόκληρο τον αγώνα ειδικά όταν οι απουσίες αναγκάζουν τον προπονητή να δίνει παραπάνω χρόνο παιχνιδιού σε ορισμένους ποδοσφαιριστές.
Ακόμη όμως και στο “φτωχό”, χωρίς ισορροπία, διάστημα του παιχνιδιού του ο Παναθηναϊκός δεν ένιωσε τον πανικό που τον κατέβαλε την προηγούμενη φορά που βρέθηκε σε μια αντίστοιχη κατάσταση παιχνιδιού σε ντέρμπι στη Λεωφόρο – στο ματς με τον Ολυμπιακό.
Διότι είχε στον πάγκο έναν προπονητή που διαχειρίστηκε την κατάσταση με τη ψυχραιμία και την αυτοπεποίθηση κάποιου που έχει συμπληρώσει 2,5 δεκαετίες στο ελίτ επίπεδο του ποδοσφαίρου.
Δεν ζούμε στα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού για να αφουγκραστούμε την αύρα που έχει δημιουργήσει η άφιξη ενός πολυδιαφημισμένου και πασίγνωστου προπονητή.
Αλλά αν τα κριτήρια είναι η συμπεριφορά, η αγωνιστική νοοτροπία κι η συναισθηματική κατάσταση του Παναθηναϊκού σε αυτό το ντέρμπι, πολύ εύκολα λες ότι οι πράσινοι έχουν έναν προπονητή που εμπνέει και πείθει τους ποδοσφαιριστές ότι πρέπει να τον ακολουθήσουν και ότι μπορούν να νιώθουν ασφάλεια μέσα στο πλάνο του.
Με άλλα λόγια, όταν είσαι ο Ζαρουρί ή ο Τετέ ή ο Τζούριτσιτς κι ακούς από τον Ράφα Μπενίτεθ τι θέλει από σένα στη φάση της άμυνας, τον εμπιστεύεσαι, τον σέβεσαι και τον ακολουθείς.
Στη δεδομένη στιγμή αυτή είναι η σανίδα για να κρατηθεί πάνω της ο Παναθηναϊκός και να ανεβεί το βουνό που έχει μπροστά του στο πρωτάθλημα.
Κυρίως όμως αυτή είναι η βάση της ελπίδας που μπορεί να έχει για να δει, μετά από χρόνια, ένα σύνολο που θα έχει ποιοτική ομαδική λειτουργία στο παιχνίδι.
Πηγή: Sport24
