Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Για την συμμετοχή της Εθνική μας ομάδας Νέων στα τελικά του πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου υπήρχε πρέπει να σας πω μεγάλη αισιοδοξία – τόσο μεγάλη που ταξίδεψε μαζί της κι ο πρόεδρος της ΕΠΟ κ. Τάκης Μπαλτάκος καθώς και κάποιοι σύμβουλοι της ομοσπονδίας. Μην νομίζετε πως οι άνθρωποι το έκαναν για το ταξίδι – στην ταπεινή Μάλτα έγινε (γίνεται…) το τουρνουά κι όχι σε κάποια υπέροχη ευρωπαϊκή χώρα: κάτι που να μοιάζει με διάκριση περίμεναν οι άνθρωποι, αλλά δεν υπήρξε. Περίμενα πως σε μια χώρα που οπαδοί, δημοσιογράφοι και δημοσιογράφοι οπαδοί, αγαπάμε τόσο πολύ τα ταλέντα θα γινόταν αφιερώματα στην κάπως αποτυχημένη συμμετοχή και θα είχαμε τουλάχιστον κείμενα προβληματισμού για το τι έγινε στη Μάλτα. Αφησα να περάσουν μερικές μέρες για να δω τι θα συμβεί: δεν γράφτηκε απολύτως τίποτα! Διότι ούτε που μας νοιάζει πραγματικά για τους νέους ποδοσφαιριστές, το πώς κάνουν καριέρες, το πώς προκύπτει η όποια πρόοδός τους. Το μόνο που ενδιαφέρει είναι με τι είδους υπερβολές θα πείσουμε τους οπαδούς των μεγάλων ομάδων έτσι και κάποιος μικρός «ξεπεταχθεί» πως πρόκειται για το νέο Μέσι, το νέο Χάλαντ και τον νέο Μπεκενμπάουερ.
Χωρίς νίκη σε τρία ματς
Ας θυμηθούμε τι έγινε. Η ομάδα μας αποκλείστηκε μένοντας χωρίς νίκη σε τρία ματς. Φέρνοντας στο τρίτο της ματς μια ισοπαλία 0-0 με την Ισλανδία – αποτέλεσμα εξαιρετικά κολακευτικό με βάση τα προηγούμενα που είχε στα παιγνίδια που έδωσε στην διοργάνωση – τουλάχιστον έκανε ένα πόντο. Η Εθνική μας έχασε από την Νορβηγία στο πρώτο παιγνίδι και από την Ισπανία στο δεύτερο. Το εντυπωσιακό του πράγματος είναι ότι με την Νορβηγία έχανε με 5-0 στο ημίχρονο και με την Ισπανία έχανε στο πρώτο σαρανταπεντάλεπτο με 4-0. Και οι δυο αντίπαλοι της ομάδας μας στην επανάληψη σταμάτησαν. Οι Νορβηγοί σταμάτησαν εντελώς, πράγμα που επέτρεψε στους δικούς μας να μειώσουν σε 5-4 (με τρία γκολ στο τελευταίο δεκάλεπτο του ματς), ενώ οι Ισπανοί σταμάτησαν αφού στο 51΄το σκορ είχε γίνει 5-0, σκορ και με το οποίο ολοκληρώθηκε το παιγνίδι.
Επιπέδου Ισλανδίας
Ας θυμηθούμε και τι είναι αυτή η ομάδα. Η Εθνική Νέων αποτελείται από παίκτες μέχρι 19 ετών. Για κάποιους κάτι έχετε ακούσει και μερικούς τους έχετε δει και στη Σουπερλίγκα. Δεν θέλω να γράψω τα ονόματα τους γιατί θα ήταν κομμάτι άδικο να γίνει κάποιο σχόλιο για καθένα από τα παιδιά αυτά ειδικά και κατά περίπτωση: ας πούμε πως όλοι μαζί έχασαν κι αποκλείστηκαν. Ας παραδεχτούμε, όμως, και κάτι άλλο: ότι οι παίκτες αυτοί είναι επιπέδου Ισλανδίας – και τίποτα πιο πολύ. Ας ελπίσουμε το επίπεδο των Ισλανδών να είναι υψηλό – δεν μου προκύπτει κάτι τέτοιο, αλλά είναι η μόνη παρηγοριά μας.
Η ανάλυση του κόουτς
Εριξα από περιέργεια μια ματιά σε όσα είπε ο προπονητής της ομάδας κ. Τάσος Θέος μετά τις πεντάρες από την Ισπανία και την Νορβηγία. Μετά το ματς με την Ισπανία είπε ότι «ξέραμε τη δυναμικότητα της Ισπανίας», πράγμα θα έλεγα σημαντικό. Αναρωτιέμαι αν δεν την ξέραμε που θα σταματούσε το κοντέρ αλλά το ξεπερνώ. «Εμείς εδώ πέρα που είμαστε είναι καλά, τα παιδιά αξίζουν πολλά συγχαρητήρια. Δεν είναι εδώ ούτε Αγγλία ούτε Γερμανία, αυτές είναι χώρες παραδοσιακές» είπε πράγμα που σαφώς αποτελεί παρηγοριά διότι ως γνωστόν όλοι οι Ελληνες παίκτες μετά από πέντε συμμετοχές στη Σουπερλίγκα γίνονται στόχοι αγγλικών ομάδων: τώρα αυτό θα είναι ευκολότερο. Θεώρησε επίσης ο κόουτς την ήττα «ένα πολύ καλό μάθημα όχι μόνο για την ομάδα, αλλά και για το ελληνικό ποδόσφαιρο». Δεν ξέρω σε τι ακριβώς του φταίει το ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά δεν έχει σημασία: μετά το μάθημα αυτό θα αλλάξει.
Μετά το ματς με την Νορβηγία ο Θέος αφού ζήτησε συγνώμη για την εμφάνιση της ομάδας στο πρώτο ημίχρονο πρόσθεσε πως «το νορβηγικό ποδόσφαιρο ξέρουμε πολύ καλά τι βήματα έχει κάνει και τι πρόοδο έχει κάνει στο υψηλό επίπεδο και στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο (Sic)» (η δήλωση θυμίζει Μάικ Μπάσετ, αλλά το παραβλέπω) και ξεκαθάρισε: «εμείς είμαστε ευχαριστημένοι με την παρουσία μας, σίγουρα θέλουμε δουλειά, σίγουρα όταν θα ερχόμαστε σε τέτοια γιορτή του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου θέλουμε να μπορούμε να είμαστε πιο ανταγωνιστικοί, αλλά αυτό θέλει μεγάλη συζήτηση». Ωραίος ο κόουτς. Μαθήματα, συγνώμες και συζητήσεις ωστόσο είναι εύκολα. Δύσκολο μοιάζει να παίζεις δυο ματς και να χάνεις στο ημίχρονο 5-0 στο πρώτο και 4-0 στο δεύτερο. Αλλά δεν τρέχει και τίποτα: αν το δεις λίγο ψύχραιμα, γράψαμε ιστορία…
Δεν υπάρχει η Μασία
Όχι ότι μου φταίει ο Θέος. Μια χαρά παλληκάρι είναι και είναι κι από τους λίγους Ελληνες προπονητές που ασχολείται συστηματικά με τα νέα παιδιά και για αυτό έχει δουλέψει και σε πολλές Ακαδημίες ομάδων. Πως βρέθηκε στην Εθνική δεν το ξέρω, αλλά το ότι κάλεσε σε μια ομάδα που αποτελούταν από καμιά εικοσαριά παίκτες συνολικά δέκα παίκτες του ΠΑΟΚ με κάνει να φαντάζομαι διάφορα για το πώς. Κρίμα που αποδείχτηκε πως στη Θεσσαλονίκη δεν υπάρχει δυστυχώς η «Μασία» της Μπαρτσελόνα: μακάρι να υπήρχε. Το γεγονός ότι το εφετινό πρωτάθλημα των Κάτω των 19 το πήρε ο Ολυμπιακός καθιστά αυτές τις κλήσεις κομμάτι παράξενες, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα: το θέμα μου είναι η σιωπή μπροστά την αποτυχία αυτών των Νέων που αν πιστέψουμε όσα για αυτούς γράφονται είναι σούπερ ταλέντα. Αν είναι έτσι, ελπίζω να έχουν οι ελληνικές ομάδες ξεκινήσει να κάνουν σκάουτινγκ στην Ισλανδία: σκεφτείτε τι σούπερ ταλέντα πρέπει να έχουν κι αυτοί! Οι Νορβηγοί δυστυχώς είναι άλλου επιπέδου: οι μισοί πρέπει να έχουν υπογράψει ήδη στη Ρεάλ Μαδρίτης.
Απλά την ξεχνάνε
Μοιράζουμε εύκολα ετικέτες «σούπερ ταλέντων» στην Ελλάδα; Όχι πιο εύκολα από άλλες χώρες. Απλά επειδή η πατρίδα μας αποτελείται κατά βάση από ψυχοπονιάρηδες η διαφορά μας με τους ξένους είναι ότι εδώ δεχόμαστε χωρίς αντιρρήσεις ένα παραμύθι που χρόνια διατηρείται και που θέλει τα μεγάλα μας ταλέντα να αδικούνται, να πέφτουν θύματα κυκλωμάτων, να πληρώνουν την κακή νοοτροπία προπονητών ή παραγόντων «που δεν δίνουν ευκαιρίες σε νέα παιδιά» κτλ κτλ. Συγνώμη αλλά δεν ισχύει τίποτα από αυτά: η Ελλάδα έχει απλά τους νέους που της ταιριάζουν και τους δημοσιογράφους που τους αναδεικνύουν και που απλά, όταν αποτυγχάνουν, σιωπούν. Οι νέοι αυτοί μπορεί να είναι ανταγωνιστικότατοι στο ντέρμπι με την Ισλανδία, αλλά με την Ισπανία πχ χάνουν τη μπάλα. Και με την Νορβηγία, για τουλάχιστον ένα ημίχρονο, απλά την ξεχνάνε…
Πηγή: Κάρπετ Show
