Του Μιχάλη Τσόχου
Δεν περίμενα αυτό το ματς με την Γαλλία για να το διαπιστώσω είναι η αλήθεια. Αλλά ο κόσμος φαίνεται ότι το περίμενε και το ήθελε πολύ αυτό το ματς. Για πρώτη φορά μετά από αρκετό καιρό με έπιασαν άνθρωποι τυχαία στο δρόμο και άνοιξαν μαζί μου κουβέντα για την Εθνική ομάδα με θετικό τρόπο.
«Τελικά είναι καλή αυτή η ομάδα…» μου είπε ο περιπτεράς μου και «ωραίο ματς, ωραία Εθνική…» ο θυρωρός στη δουλειά. Αυτήν ακριβώς την χρησιμότητα είχε αυτό το 2-2 με την Γαλλία. Να πιστέψουν και οι «γύρω γύρω» σε αυτή την ομάδα. Γιατί η ίδια η ομάδα έχει πιστέψει εδώ και καιρό στον εαυτό της. Οι διεθνείς δεν το πίστεψαν τώρα, άντε τώρα να επιβεβαίωσαν ότι είχαν δίκιο που θεωρούσαν ζήτημα ημερών να έρθει και το μεγάλο αποτέλεσμα. Δεν ήρθε στο Παρίσι, δεν ήρθε εδώ με τους Ολλανδούς, ήρθε εδώ με τους Γάλλους.
Το καταλάβαινες ότι ερχόταν, ότι πλησίαζε η ημέρα που αυτή η προσπάθεια θα αγγίξει και τους πολλούς. Δεν είναι μόνο το ποδόσφαιρο αυτής της ομάδας, είναι η αύρα της. Μία αύρα που αυτά τα παιδιά την στέλνουν με θετικό τρόπο στον κόσμο εδώ και χρόνια, αλλά χρειαζόταν και το αποτέλεσμα για να φτάσει παντού. Αμφισβητίες υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα. Το «κοιμήθηκε ο Θεός και είχαν 4 δοκάρια οι Γάλλοι και δεν φάγαμε πέντε…», θα υπάρχει πάντα, εδώ υπήρχε όταν κατέκτησε η Εθνική το Euro, τώρα θα πάψει; Αλλά δεν έχουν σημασία αυτοί, σημασία έχουν αυτοί που όλο και πιο μαζικά αρχίζουν και πιστεύουν σε αυτή την ομάδα. Πλέον δεν ονειρεύονται μόνο αυτά τα παιδιά, που το έκαναν από την αρχή αυτής της προσπάθειας, αλλά ονειρεύεται και ο κόσμος μαζί τους. Ποιος από τους άνω των 30 ετών δεν σκέφτηκε την ώρα που ο Γιαννούλης έκανε το τούνελ στον Κούντε, εκείνο το «σκίζει τους Γάλλους σαν σαρδέλες…» του 2004 με το τούνελ του Ζαγοράκη στον Λιζαραζού; Όχι δεν θα την πω την τόσο μεγάλη κουβέντα, αλλά θα γράψω ότι αυτή την ομάδα δεν την φοβάμαι στα τελικά. Για το τώρα λίγο ανησυχώ, για τα «πρέπει» με το Καζακαστάν και μετά αν όλα έχουν πάει καλά για το «πρέπει» με την Γεωργία ή το Λουξεμβούργο.
Διότι τώρα είναι η μεγάλη πίεση. Τώρα που αυτά τα παιδιά έφτασαν στην πηγή και πρέπει να πιούν το νέκταρ. Τώρα που δεν σηκώνει λάθος. Είναι φτιαγμένα βέβαια για αυτά τα ματς. Πλέον βγάζουν και την προσωπικότητά τους μέσα στο γήπεδο. Όχι μόνο ο Μπακασέτας, αλλά όλοι. Ο Ρέτσος για παράδειγμα στο ματς με τους Γάλλους ήταν συγκλονιστικός. Όχι μόνο με το ποδόσφαιρο του, αλλά και με τη νοοτροπία του, τον χαρακτήρα ηγέτη και την προσωπικότητα που κατέθεσε στο χόρτο. Και αναφέρομαι σε αυτόν γιατί θεωρητικά δεν είναι καν βασικός σε αυτή την ομάδα. Όταν οι… αναπληρωματικοί έχουν τέτοια ποιότητα, αλλά και τέτοιο χαρακτήρα, κάτι καλό θα συμβεί είναι βέβαιο.
Όπως κάτι καλό θα συμβεί και με τους επιθετικούς μας. Δεν γίνεται να τα βάζουν παντού και να μην τα βάζουν στην Εθνική! Ηρθε λοιπόν και το πρώτο γκολ του Ιωαννίδη και θα έρθουν και τα επόμενα, όπως είναι βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα ξεμπουκώσει και ο Παυλίδης, θα αρχίσει να σκοράρει περισσότερο και ο Γιακουμάκης. Η ομάδα τον βρίσκει τον δρόμο μέσα από την δουλειά. Μία ομάδα γεμάτη από παιδιά που δουλεύουν μέσα στο γήπεδο για την ομάδα ασταμάτητα, όπως ο Μασούρας για παράδειγμα.
Ολο αυτό όμως δεν γίνεται να μην πιστωθεί και στον προπονητή. Ο Πογέτ – αρέσει δεν αρέσει – το έκανε όλο αυτό. Το πήρε με τις βάσεις έτοιμες από τον Φαν Σχιπ και το τελειοποίησε. Και δεν νοείται να περνά από το μυαλό των παραγόντων που μόνο προβλήματα δημιουργούν σε αυτή την ομάδα, να κάνουμε το ταξίδι στο Euro χωρίς αυτόν στην άκρη του πάγκου. Αν η ομάδα τα καταφέρει και προκριθεί, είναι αστείο και να το συζητάμε ότι θα πάει στην τελική φάση χωρίς τον Ουρουγουανό. Αστείο πρώτα και πάνω από όλα για τα ίδια τα παιδιά. Είναι δυνατόν να πιστεύει κανείς, ότι όποιος κι’ αν έρθει, ο Θεός ο ίδιος να κατέβει να κάτσει στον πάγκο, ότι οι παίκτες δεν θα προτιμούσαν τον Πογέτ για να κάνουν αυτό το ταξίδι;
Δεν ξέρω πώς μπορεί να συμβεί, αλλά το λιγότερο που μπορεί να προκύψει από τις συζητήσεις της ομοσπονδίας με τον Πογέτ, είναι ότι αν η ομάδα πάει στο Euro, θα πάει με τον προπονητή της. Μετά, αν δεν μπορούν να τα βρουν ας πάνε στον επόμενο. Πριν, όμως, απ’ αυτό θα ήταν εγκληματικό να κάνουν οποιαδήποτε άλλη επιλογή.
Πηγή: Gazzetta
