Παραξενευτήκαμε κάπως, το σημειώσαμε εκείνη την ημέρα, φυσικά εξαρχής αποδώσαμε στον προπονητή ότι “ξέρει τι κάνει”, πλέον το καταλάβαμε…κι εμείς οι απέξω. Κατανοήσαμε γιατί ο Ρούι Βιτόρια έσπευσε να κάψει, από την πρεμιέρα κιόλας, το δικαίωμα αναβολής ενός παιγνιδιού Σούπερ Λιγκ λόγω Ευρώπης.
Ο Παναθηναϊκός “πήγε” όλο το καλοκαίρι με μία πρώτη γραμμή ποδοσφαιριστών που επωμίστηκαν την ευθύνη και την καταπόνηση. Πίσω σήμερα, η ομάδα διαθέτει μία δεύτερη γραμμή ποδοσφαιριστών, είτε φυσικά ανέτοιμων είτε λειτουργικά ασύνδετων…ή και τα δύο μαζί, που ακόμη δεν είναι εις θέσιν να μπουν και άμεσα να φρεσκάρουν κύτταρα. Την πρώτη φορά που ο Παναθηναϊκός θα είχε αγώνες Πέμπτη-Κυριακή λοιπόν, ήταν σφόδρα πιθανό ότι θα συνέβαινε.
Ο προπονητής το πρόβλεψε. Απέφυγε το Πέμπτη-Κυριακή μία φορά, με τον ΟΦΗ. Αν του δινόταν η επιλογή, τώρα αντιλαμβανόμαστε ότι θα το απέφευγε και με τον Λεβαδειακό. Δεν είχε την επιλογή, ήλπιζε “με κάποιον τρόπο” να το προσπεράσουν δίχως να πολυφανεί, και σε δύο εβδομάδες να επανέλθει μιλώντας πια, εκεί και τότε, με άλλους όρους. Δεν του έκατσε έτσι, δεν το κατάφεραν.
Ξενίζει, η ισοπαλία; Δεν θα έπρεπε. Για τους λόγους που ήδη αναφέραμε, και επιπλέον επειδή ο Λεβαδειακός έχει δυναμώσει τον συλλογικό χαρακτήρα του. Δεν είναι γκρουπ που στήθηκε τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, είναι γκρουπ που έρχεται από πέρυσι και συνεχίζει, δομημένο και ανθεκτικό, πρακτικά η καλή ομάδα που οριακά δεν πρόλαβε την άνοιξη το πέντε-οκτώ, με τα εξτρά χρηστικά γεμίσματα στο ρόστερ εφέτος.
Πώς επιβεβαιώνεται η ενδυνάμωση του χαρακτήρα; Εναρκτήριο ματς εντός έδρας, με τη νεοφώτιστη Κηφισιά, στραβώνει όσο μπορούσε να στραβώσει, μηδέν-δύο πριν το ημίωρο με ένα πέναλτι και ένα φάουλ, μέσα δεύτερου ημιχρόνου το είχαν κάνει τρία-δύο. Δεύτερο ματς στη Λεωφόρο, γκολ προτού καν ο λεπτοδείκτης ολοκληρώσει την πρώτη βόλτα, υπέμειναν ό,τι υπήρχε για να υπομείνουν, δεν χάλασαν αυτό που έχουν εμπεδώσει, ώσπου σε μια στιγμή ο Βέρμπιτς τρύπησε τη χαραμάδα, ένα-ένα.
Πρώτο τεχνικό τάιμ-άουτ. Ο,τι είδαμε στα γήπεδα, ήταν η τυπική εκκίνηση περιόδου. Λίγα γκολ, κάμποσες σκόρπιες μπανανόφλουδες, χαμηλή δημιουργία, πολλή (μα πολλή, όμως!) στατική φάση. Αντι-πρωταθλητής στατικών φάσεων στις δύο αγωνιστικές, αναδείχθηκε by far ο Βόλος. Δύο διαδοχικά μηδέν-δύο με Αρη και Ολυμπιακό, μηδέν-τέσσερα γκολ, και τα τέσσερα από στατικές φάσεις, τα τρία τα έβαλαν σέντερ-μπακ (Πέντρο Αλβαρο, Φαμπιάνο, Ρέτσος).
Σε στατική φάση γκολ ο Ατρόμητος στο Αγρίνιο, σε στατική φάση γκολ στο παθητικό ο Λεβαδειακός και με την Κηφισιά και με τον Παναθηναϊκό, σε στατική φάση γκολ η ΑΕΚ στον Αστέρα, του Ολυμπιακού με τον Βόλο τα είπαμε, του Αρη με τον Βόλο τα είπαμε, σε στατική φάση γκολ και ο ΟΦΗ στις Σέρρες, εκεί που τερματοφύλακας έφτιαξε το πιο παρανοϊκό τείχος στα παγκόσμια χρονικά του αθλήματος. Ο Πανσερραϊκός, γενικώς φαίνεται πως θα ταλαιπωρηθεί. Βασικά, από πέρυσι ταλαιπωρείται.
Ο Ολυμπιακός έγραψε ένα τέσσερα-μηδέν με όλα τα γκολ μετά το 75′, ο ΠΑΟΚ έγραψε ένα δύο-μηδέν με γκολ στο δεύτερο μέρος από game-changers (Ντεσπόντοφ, Πέλκας), σε άλλο μοτίβο η ΑΕΚ έγραψε ένα δικό της τρία-μηδέν με όλα τα γκολ στο πρώτο ημίχρονο, δίχως να περιμένει τη σταδιακή αντίπαλη κόπωση σε λογική ώριμου φρούτου, μία καθαρή ένδειξη προσέγγισης παιγνιδιών που αντανακλά τη λογική του κόουτς.
Στον ανταγωνισμό πέντε-οκτώ ο Αστέρας θα χρειαστεί κάτι καλύτερο από το να πηγαίνει σε Καραϊσκάκη και ΑγιαΣοφιά, και να βγάζει τη μία φορά 0.14 και την άλλη φορά 0.09 αναμενόμενα γκολ. ΟΦΗ και Ατρόμητος σίγουρα θα έχουν πρωτεύοντα ρόλο σε αυτά τα μεσαία πατώματα, τούτη τη χρονιά και ο Λεβαδειακός θα είναι απαιτητικός εδώ, ου μην και ο (ανακαινισμένος από τη μεσαία γραμμή και πέρα) Παναιτωλικός. Εφόσον η ανακαίνιση, δίχως να τεθεί εν κινδύνω το αμυντικό αρχιτεκτόνημα, φέρει τα γκολ που δεν είχαν πέρυσι.
Με όλους αυτούς συνεπώς εκεί, για αρχή ο Αρης μάλλον καλά θα κάνει να κοιτάζει στα νώτα παρά εμπρός. Αργότερα, το ξαναβλέπουμε. Ενα αφόρητα μπερδεμένο πράγμα (δύο τερματοφύλακες, δύο σέντερ-μπακ, δύο δεξιοί μπακ, πέντε χαφ άξονα, τρεις ακραίοι, ένας σέντερ-φορ, το όλον…15 καινούργιοι παίκτες!) αποκαλύπτει ένα, συν τοις άλλοις, μπερδεμένο προπονητή. Το μόνο που μοιάζει να μη αλλάζει ποτέ, με όσες προσλήψεις και με όσες αλλαγές, είναι η mentality. Εμβόλιο τους κάνουν, με το που υπογράφουν;
