Του Μιχάλη Τσόχου
Η εικόνα της ΑΕΚ του Καρέρα, αρχίζει και τελειώνει στην εμφάνιση του Παουλίνιο στο ματς με τον Βόλο. Οχι, δεν είναι μία προσπάθεια στοχοποίησης ενός παίκτη για το πρόβλημα, είναι ένα εξαιρετικό κατά την άποψη μου παράδειγμα για το πρόβλημα της ΑΕΚ.
Ο Παουλίνιο δεν είναι ένας παίκτης που θέλει να φύγει, δεν είναι ένας παίκτης που δεν έχει καλές σχέσεις με τον προπονητή, δεν είναι ένας παίκτης που αν τον φώναζε η ΑΕΚ και του προσέφερε ανανέωση συμβολαίου με τα ίδια χρήματα που παίρνει σήμερα, θα έλεγε όχι. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν εξηγείται η εμφάνισή του στο ματς με το Βόλο, σε κάποιους από τους παραπάνω λόγους αδιαφορίας…
Κι’ όμως βλέπεις τον Παουλίνιο στο ματς με το Βόλο και αναρωτιέσαι. Και η απάντηση δεν βρίσκεται στην έτσι και αλλιώς μέτρια ποιότητα του ποδοσφαιριστή. Ξέρουμε όλοι πλέον τις δυνατότητες του Παουλίνιο. Περιμένεις όμως σε ένα τέτοιο ματς που του δίνεται μία ευκαιρία να δείξει κάτι, όχι από την ποιότητα, αλλά από την διάθεσή του, να δικαιολογήσει έστω ότι στη φορολογική του δήλωση γράφει ποδοσφαιριστής, μία μίνιμουμ προσπάθεια. Μάταια…
Προφανώς ο Παουλίνιο δεν είναι καλός ποδοσφαιριστής, αλλά αυτό που είδαμε με τον Βόλο ήταν ένα παιδί χωρίς κίνητρα, χωρίς διάθεση, χωρίς έμπνευση, χωρίς ενέργεια, χωρίς ομαδικό πνεύμα, χωρίς τίποτα… Δεν είναι η αδικαιολόγητη κόκκινη κάρτα, δεν είναι ότι έχει μέρος της ευθύνης και στα δύο γκολ που δέχτηκε η ομάδα του διότι δεν ασκεί την παραμικρή πίεση σε αυτόν που κάνει την σέντρα, δεν είναι ότι δεν έχει την παραμικρή συμμετοχή στο επιθετικό κομμάτι του παιχνιδιού, που υποτίθεται ότι είναι το πλεονέκτημά του, έναντι των υπολοίπων ακραίων μπακ της ΑΕΚ, δεν είναι ότι παίζει μονίμως ξεχασμένος σε βαθμό να αναρωτιέσαι αν έχει τσέπες στο σορτσάκι του και τις ψάχνει για να βάλει τα χέρια του μέσα. Είναι κυρίως και πάνω από όλα ότι περιφέρεται στον αγωνιστικό χώρο ασκόπως και στα χαμένα.
Η εμφάνισή του ήταν σοκαριστική και σε έκανε να αναρωτιέσαι αν σε αυτό το παιδί έχει μιλήσει ποτέ κανείς, αν ξέρει τι κάνει, αν ξέρει που παίζει, αν γνωρίζει ότι το ματς είναι για το πρωτάθλημα, αν έχει ποτέ αποπειραθεί κανείς να τον εμπνεύσει, να του τονώσει το ηθικό, κάτι που να σε κάνει να πιστεύεις ότι κυλάει αίμα μέσα του. Αυτό που λέμε «ψυχοπνευματική προετοιμασία ενός ποδοσφαιριστή» σε αυτό το παιδί δεν μοιάζει να έγινε ποτέ τις ημέρες του στην ΑΕΚ ή αν έγινε ήταν τόσο αποτυχημένη απόπειρα που δεν είχε το παραμικρό αποτέλεσμα, διότι αυτός ο παίκτης είναι ξεκάθαρα, εκτός όλων των άλλων, ένας παρατημένος ποδοσφαιριστής. Και μαζί με αυτόν και η ΑΕΚ μοιάζει μία παρατημένη ομάδα από τον προπονητή της…
Στον Παουλίνιο και στην εικόνα του, φαίνεται η μη δουλειά του Καρέρα, αποτυπώνεται ότι δεν δουλεύει, δεν προσπαθεί να βελτιώσει τους παίκτες του, να τους δώσει τα κίνητρα, την ψυχολογία, να παίξουν ποδόσφαιρο, να κάνουν τα βασικά. Ενας προπονητής που δεν μπορεί να τα πετύχει αυτά, δεν θα μπορούσε ποτέ να γυρίσει το κλίμα.
Εστω λοιπόν κι’ αν είμαι της άποψης ότι ο Καρέρα έπρεπε να μείνει μέχρι το φινάλε της σεζόν, κατανοώ απολύτως τους λόγους που η ΑΕΚ προχωρά στην αντικατάστασή του. Δεν βλέπει τίποτα η διοίκηση της ΑΕΚ από τον Ιταλό προπονητή και όση στήριξη κι΄ αν του προσέφερε, προχώρησε στη λύση της συνεργασίας μαζί του.
Φταίει μόνο ο Καρέρα; Προφανέστατα όχι. Η ΑΕΚ έχει ξεκάθαρο έλλειμμα ποιότητας στην άμυνα και έχει και λανθασμένες επιλογές στις μεταγραφές του καλοκαιριού. Θα δούμε και στο άμεσο μέλλον τον Χνιντ, αλλά δεν μας έχει πείσει για τίποτα μέχρι τώρα. Αντίθετα δεν χρειάζεται να δούμε στο μέλλον τον Ινσούα, τον είδαμε χρόνια τώρα και στον Παναθηναϊκό. Ενας αριστερός μπακ από αυτούς που βγαίνουν με το κιλό στην Αργεντινή και το μόνο που έβλεπες πάνω του ήταν το πάθος του. Δεν έχει να περιμένει τίποτα η ΑΕΚ από αυτόν και όπως έχω ξαναγράψει αρκετές φορές δεν ξέρω πως η ΑΕΚ πήρε αυτόν τον παίκτη… Επιπλέον δεξιός μπακ δεν αποκτήθηκε, αλλά ούτε και αντικαταστάτης του Μπάρκα. Αυτά τα προβλήματα λοιπόν δεν είναι του Καρέρα, αλλά της διοίκησης της ΑΕΚ και του Ιλια Ιβιτς. Δεν ξέρω σε τι ποσοστό αναλογεί η ευθύνη στην κάθε μία πλευρά, αλλά ο Ιβιτς είναι σπουδαία προσωπικότητα για να ανέχεται παρεμβάσεις στο έργο του. Αν υπάρχουν τέτοιες δεν θα έπρεπε να της επιτρέπει ή δεν θα έπρεπε να είναι εκεί. Αν πάλι ο ίδιος έκανε επιλογές όπως αυτή του Ινσούα, τότε έχει τεράστιο μερίδιο ευθύνης στην αποτυχία του Καρέρα.
Και όπως έχω ξαναγράψει το ρόστερ αυτής της ΑΕΚ με εξαίρεση το πρόβλημα σε δύο θέσεις στην άμυνα, είναι κατά την άποψη μου ανώτερο και από αυτό της ΑΕΚ που πήρε το τελευταίο πρωτάθλημα και σίγουρα πληρέστερο και με περισσότερες επιλογές, συνεπώς η αποτυχία γίνεται ακόμη μεγαλύτερη για αυτούς που τρέχουν την ομάδα…
Αφήνοντας όμως πίσω το χθες και πηγαίνοντας στο αύριο, ειλικρινά αυτό που έχω να πω είναι ότι όταν διάβασα στο gazzetta ότι ο Χιμένεθ είναι το φαβορί, νόμιζα ότι ήταν τρολάρισμα, δεν πήγε το μυαλό μου στο ότι είναι πραγματική είδηση. Δεν φανταζόμουν ότι η διοίκηση της ΑΕΚ ή ο Ιβιτς, σκέφτηκαν να ξαναφέρουν τον Μανόλο στον πάγκο της και αδυνατώ να κατανοήσω και τα κριτήρια αυτής της επιλογής.
Οχι μόνο η ποδοσφαιρική λογική, αλλά οποιαδήποτε έννοια λογικής σταματά σε αυτή την επιλογή. Επιβεβαιώνει ότι η ΑΕΚ δεν είναι παρατημένη εντός του γηπέδου, αλλά γενικώς ότι κανείς δεν έχει κανένα σχέδιο και κανένα όραμα για την ομάδα, ότι κανείς δεν έχει ονειρευτεί κάτι για αυτήν πέρα από το νέο γήπεδο. Οτι κανείς δεν έχει φανταστεί έστω και στο ελάχιστο και δεν σχεδιάζει την ομάδα που θέλει να δει να μπαίνει στο νέο γήπεδο. Και αυτό είναι σαφώς χειρότερο και μεγαλύτερο πρόβλημα, από την έλλειψη ενός στόπερ ή ενός αριστερού μπακ ή ενός προπονητή…
Πηγή: Gazzetta
