Αναλαμβάνεις να τρέξεις ένα μεγάλο οργανισμό. Μία ομοσπονδία. Μία λίγκα. Το ίδιο, όπως μία εταιρεία. Μία δουλειά, έχεις να κάνεις. Να πολλαπλασιαστούν τα έσοδα, ώστε με αυτά να υποστηριχθεί η ανάπτυξη. Σημαίνει, πώς αλλιώς θα πολλαπλασιαστούν τα έσοδα, να κατεβούν ιδέες.
Το Κύπελλο Ελλάδος είναι, μετά την Εθνική Ομάδα, ό,τι πιο ακριβό έχει η ΕΠΟ, σε προϊόν, να πωλήσει. Για χρόνια, εκείνο που προκύπτει είναι ένα δημοσιοϋπαλληλικό πνεύμα μηχανικής διεκπεραίωσης της εκάστοτε διοργάνωσης. Με ετήσιο ανεπιθύμητο μπελά, πού/πώς κάνουμε τον τελικό. Ενα “αναγκαίο κακό” που θα είμασταν μάλλον ευτυχείς εάν δεν υπήρχε στη ζωή μας.
Ερώτημα. Αναδύονται πρωτοβουλίες, όχι απαραιτήτως κάτι μεγάλο και ιδιοφυές, περισσότερο μικρά-μικρά πράγματα τη φορά, για να γίνεται το Κύπελλο Ελλάδος κάθε χρόνο και καλύτερο; Να τις δούμε… και να τις αποθεώσουμε.
Φέρε τα ματς επιλεγμένων αγωνιστικών ημερών του Κυπέλλου, Σαββατοκύριακο. Και πήγαινε την αγωνιστική του πρωταθλήματος που θα γινόταν το Σαββατοκύριακο, μεσοβδόμαδα. Βάλ’ το, στο πρώτο πλάνο. Ευκαιρία, τώρα που η σχέση ομοσπονδίας-λίγκας είναι αγαστή.
Τη βραδυά που ολοκληρώνεται ένας γύρος κυπέλλου, κάνε αμέσως την κλήρωση του επόμενου γύρου “στη βράση” μέσα στην post-game εκπομπή του τηλεοπτικού πάροχου. Φτιάξ’ το δηλαδή, κανονικό σόου.
Βρες πώς θα δώσεις ακόμη πιο ισχυρή εύνοια, στην πιθανότητα έκπληξης. Πιο πολλά “μονά” παιγνίδια. Ενα Καλλιθέα-Ολυμπιακός, είναι καλύτερο από δύο. Ενα Ατρόμητος-Παναθηναϊκός, είναι καλύτερο από δύο. Και πάντοτε, στην έδρα του “αδύναμου”. Ισως, δίχως παρατάσεις. Μετά από ισοπαλία στα 90 λεπτά, απευθείας πέναλτι.
Τον Μάιο, πρώτη φορά μετά από δέκα χρόνια (Ξάνθη 2015) θα παίξει στον τελικό ομάδα εκτός big-5. Από την Ξάνθη και προς τα πίσω, αυτό είχε συμβεί πέντε φορές σε εννέα σεζόν. Ξάνθη 2015, Αστέρας Τρίπολης 2013, Ατρόμητος 2012, Ατρόμητος 2011, ΑΕΛ (που το πήρε κιόλας!) 2007. Μετά την Ξάνθη, αυτό συνέβη…καμία φορά σε εννέα σεζόν.
Μπορεί να σου υψώσουν, ένσταση εμπορικότητας. Οτι “δεν λέει” ένας τελικός με την ΑΕΛ μέσα, με τον Αστέρα, με τον Ατρόμητο, με την Ξάνθη. Ασε, γιατί αν θυμηθούμε τι ζήσαμε στους τελικούς μετά το 2015 ως και το 2024 με μόνο big-5 μέσα… χορτάσαμε εμπορικότητα! Γενικώς, μη φοβάσαι να παίρνεις αποφάσεις. Και οι κακές αποφάσεις, πάλι είναι προτιμότερες από μη-αποφάσεις. Κάποτε ο Γκαγκάτσης σίνιορ, πιάνοντας τη συνθήκη της εποχής, αποφάσισε και επέβαλε να διεξαχθούν οι τελικοί “κατά σειρά” σε όλα τα Ολυμπιακά Στάδια της χώρας. Πάτρα, Ηράκλειο, Βόλος, Καυτανζόγλειο, Αθήνα. Καλή απόφαση; Κακή απόφαση; Πάντως, απόφαση. Οχι αδράνεια.
Ο κανόνας στην αγορά είναι απλός. Ο,τι γίνεται καλύτερο, πωλείται ακριβότερο. Ενα ματς της Εθνικής (με την Αγγλία) άφησε στο ταμείο ένα εκατομμύριο, νέτο. Οι άνθρωποι που περιμένουν να δελεαστούν, είναι εκεί. Βρες ημερομηνία, και κάνε ένα φιλικό να δει από κοντά ο κόσμος κάτι που δεν δίνεται ευκαιρία να βλέπει συχνά. Αργεντινή. Βραζιλία. Η ΑΕΚ έπαιζε Γ’ Εθνική και με το που ανέβηκε στη Β’, εκείνο το καλοκαίρι (2014) έκλεισε φιλικό στο Στάδιο με τη Ρόμα.
Κάνε επιτέλους, ξανά Σούπερ Καπ. Το κάνουν όλοι, από την Ανδόρα και το Γιβραλτάρ ως τα Φερόε. Η Ελλάδα είναι το μοναδικό στα 55 μέλη της UEFA όπου ντε φάκτο έχει καταργηθεί το Σούπερ Καπ. Γιατί; Διότι το 1990, πρωταθλητής Παναθηναϊκός κυπελλούχος Ολυμπιακός, συνέβη να μεταπηδήσει ο Στράτος Αποστολάκης από τον Ολυμπιακό στον Παναθηναϊκό και γινόταν το έλα να δεις. Η κυρία Πάλλη-Πετραλιά, υφυπουργός αθλητισμού σε φρέσκια κυβέρνηση (πατέρα) Μητσοτάκη, φοβήθηκε ότι στο Σούπερ Καπ θα χυθεί αίμα και είπε απελθέτω. Το ματαίωσε.
Τριάντα πέντε χρόνια έκτοτε, στο ίδιο αυτό πνεύμα του αχρείαστου μπελά, ποιος έχει όρεξη για τέτοια στα καλά καθούμενα, όλοι “απελθέτω” λένε. Δεν θα το φαντάζονταν ποτέ, ούτε η κυρία Πάλλη-Πετραλιά ούτε ο Στράτος, ότι μια φορά ματαιώθηκε…και ματαιώθηκε εσαεί για να έχουμε ήσυχο το κεφάλι. Αν δει κανείς το ντοκιμαντέρ στο Netflix για τον εφιάλτη ασφάλειας την ημέρα του τελικού το 2021 στο Λονδίνο, με αυτό το μυαλό η UEFA θα έπρεπε να καταργήσει ολόκληρο τον θεσμό-EURO.
Σούπερ Καπ, είναι χρήμα. Οι Ισπανοί το δικό τους, το έχουν τερματίσει. Το κάνουν σε στιλ φάιναλ-φορ (ο κυπελλούχος, ο φιναλίστ, ο πρωταθλητής, ο δευτεραθλητής) χειμώνα στη Σαουδική Αραβία. Αξία του ντιλ, 120 εκατομμύρια! Μη βγάλεις 120, μη βγάλεις καν 12, κοίτα πώς θα γίνει να βγάλεις έστω 1,2 και δώσ’ το στις Ενώσεις… α λα Ηλιόπουλος. Τι καλύτερο; Να συναντώνται ο πρωταθλητής της Σούπερ Λιγκ με τον κυπελλούχο της ΕΠΟ στο grand opening της χρονιάς, και το καθαρό έσοδο να πηγαίνει στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο.
Κάνε στα σοβαρά, ποδόσφαιρο γυναικών. Οι αγορές έξω, έχουν αφηνιάσει με το οικονομικό potential του ποδοσφαίρου γυναικών. Μια κοσμογονία για κάτι που εδώ, ακόμη το ‘χουμε σαν κάτι γραφικό. Περιθωριακό. Πριν μερικές εβδομάδες, η UEFA ανακοίνωσε ότι στα επόμενα έξι χρόνια θα επιδοτήσει την ανάπτυξη του ποδοσφαίρου γυναικών πανευρωπαϊκά…με ένα δισεκατομμύριο ευρώ. Αν κάνεις διαίρεση, προκύπτει ότι την κάθε ημέρα που θα ξημερώνει σε αυτά τα έξι χρόνια, η UEFA θα δίνει μόνο για το ποδόσφαιρο γυναικών μισό εκατομμύριο! Σου το φωνάζει. Στήσε το πρότζεκτ, και έλα να πάρεις το χρήμα.
Κάνε πάλι, Λιγκ Καπ. Με τις ΠΑΕ Α’ και Β’ Εθνικής. Ολα, μονά νοκ-άουτ. Τέσσερις ημερομηνίες είναι. Ηδη στο πρωτάθλημα οι αγωνιστικές, από 36 έγιναν 32. Νάτες, οι ημερομηνίες! Και δώσε το καθαρό έσοδο, γιατί είναι άλλο να μιλάς για αλληλεγγύη και άλλο να κάνεις αλληλεγγύη, στη Β’ Εθνική. Δώσε και κίνητρο. Ο νικητής του Λιγκ Καπ, παίρνει εισιτήριο Κόνφερενς Λιγκ. Λεφτά, φέρνουν τα πρότζεκτ. Δεν έρχονται τα λεφτά, αλλιώς. Μονάχα στα ελάχιστα αυτά τελευταία χρόνια η UEFA έστησε το Nations League και το εγκαινίασε το 2018, επινόησε το Conference League και το εγκαινίασε το 2021, επιπλέον διαρκώς αλλάζει για να βελτιώνει τα format.
Λιγκ Καπ αν ξενίζει, έχει γίνει στην Ελλάδα. Ο σπουδαίος Στέλιος Μανωλάς “σκοτώνει” αν δεν του προσμετρήσεις στους τίτλους, το αναφέρει πάντοτε, το Λιγκ Καπ του 1990. Του ιδίου εκείνου 1990 που λέγαμε, με Πάλλη-Πετραλιά σε κυβέρνηση πατρός Μητσοτάκη. Είναι και το Λιγκ Καπ ή το Σούπερ Καπ αχρείαστοι μπελάδες, αντί πηγές εσόδων που έπειτα θα τονώσουν την πυραμίδα του ποδοσφαίρου από πάνω ως κάτω; ‘Η μας απασχολεί μόνον, αν θα έχουν var και ποιος θα το πληρώνει;
