Της Μαρίας Καούκη
Η πρώτη γυναίκα πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ και πρώτη Ελληνίδα που πέτυχε παγκόσμιο ρεκόρ στο στίβο (74, 20μ. στον ακοντισμό – 26/9/1982, Χανιά), αντιπρόεδρος της Βουλής και μέλος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΜέΡΑ25, Σοφία Σακοράφα, χαράζει τη ρότα της επόμενης ημέρας στον ελληνικό στίβο. Μίλησε για το όραμά της και το στόχο της ενότητας που έχει θέσει -μεταξύ άλλων-, για τη δύσκολη προεκλογική περίοδο στις ομοσπονδίες και όσα τη στεναχώρησαν, αλλά και για το κίνημα #metoo που άρχισε από τον αθλητισμό και τη Σοφία Μπεκατώρου. Αναφέρθηκε στην απώλεια του Βασίλη Σεβαστή, στο γεγονός ότι έχει στο πλευρό της τον Κώστα Κεντέρη και μοιράστηκε μια αστεία ανέκδοτη ιστορία από το 2004 και τις ημέρες που έκανε προπόνηση, για να αγωνιστεί εκπροσωπώντας την Παλαιστίνη στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Αστεία μεν, με ισχυρό φίλτρο πρωταθλητισμού και πείσμα δε.
Η συζήτηση άρχισε -φυσικά- με το κίνημα #metoo και τον τρόπο με τον οποίο δεν θα ξεφουσκώσει το κύμα που σήκωσε η καταγγελία της χρυσής Ολυμπιονίκη της ιστιοπλοΐας. “Η κίνηση της Σοφίας Μπεκατώρου και τα ζητήματα που αναδείχθηκαν με την καταγγελία της είναι σημαντικά και αφορούν αξίες αδιαπραγμάτευτες. Πρέπει όλοι όσοι ασχολούμαστε με τον αθλητισμό να δείχνουμε υπευθυνότητα και να είμαστε αδιάλλακτοι σε αυτά τα θέματα. Με αυτή την έννοια, όσον αφορά τη δική μου παρουσία στον ΣΕΓΑΣ θα είμαστε αδιάλλακτοι στα συγκεκριμένα ζητήματα. Μέχρι στιγμής, δεν έχουμε τέτοιες καταγγελίες και θέλω να πιστεύω ότι δεν θα έχουμε. Είναι ένα θέμα που αφορά όλη την κοινωνία και όχι μόνο τον αθλητισμό. Αυτό που με ανησυχεί είναι ότι εστιάζουμε στον αθλητικό τομέα. Δυστυχώς, είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο, το οποίο όσοι ασχολούμαστε με τα κοινά θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε από κάθε άποψη και κυρίως μέσα από την παιδεία και τη γνώση. Και βεβαίως μέσα από την απελευθέρωση όλων των ανθρώπων. Να μην αισθάνονται ούτε φοβισμένοι ούτε δεσμευμένοι, αλλά ασφαλείς για να προχωρούν σε καταγγελίες, όποτε αισθάνονται την οποιαδήποτε βία”.
“Έχω ξαναπεί όταν κάποιος ακούει ‘όχι’ είναι ‘όχι’ και δεν σημαίνει τίποτε άλλο. Καταλαβαίνετε τι θέλω να πω. Τέτοιου είδους αποκαλύψεις αμαυρώνουν την εικόνα του αθλητισμού. Προκαλούν μεγάλες ανασφάλειες και στα παιδιά, αλλά και στους γονείς σχετικά με την εμπιστοσύνη που μπορούν να δείξουν σε χώρους, τους οποίους δεν μπορούν να ελέγξουν. Όταν πρωτοπήγα στο στάδιο για να γυμναστώ, έγινε το δεύτερο σπίτι μου. Ο σύλλογός μου ήταν το δεύτερο σπίτι μου. Οι δεύτεροι γονείς μου ήταν οι άνθρωποι που ήταν κοντά, ο προπονητής μου, ο πρόεδρος του συλλόγου. Αδέλφια μου ήταν οι συναθλητές μου. Με μια καλή νομοθέτηση, με μια εξαιρετική ενημέρωση προς όλους και με παιδεία νομίζω ότι θα τελειώσουν όλα αυτά”.
Μέλος εκείνης της δεύτερης οικογένειας του σταδίου των Τρικάλων ήταν και η γυναίκα που τη βοήθησε να μην προπονείται ως αργά το βράδυ, στο σκοτάδι και δεν την ξεχνά. Η κυρία Βαρβάρα, καθαρίστρια του σταδίου, πήγαινε -εκτός υπηρεσίας- να ανοίξει στις 5 το πρωί την είσοδο για τη μικρή Σοφία. “Όταν πήγα για πρώτη φορά στο στάδιο ήμουν 13 ετών. Ήμουν ψηλή και πάρα πολύ αδύνατη για να ασχοληθώ με το ακόντιο. Με ‘έβλεπαν’ για δρομέα οι προπονητές της εποχής και στα 15 χρόνια μου ήμουν ήδη πρωταθλήτρια στον ακοντισμό. Ήταν ένα αγώνισμα που από την πρώτη στιγμή ερωτεύτηκα. Αν δεν αγαπάς κάτι τόσο πολύ, δεν μπορείς να πετύχεις. Αφοσιώθηκα και νομίζω αυτό ήταν που με βοήθησε να κάνω τις όποιες επιτυχίες μου. Με βοήθησε πάρα πολύ ο ΓΣ Τρικάλων και πιστεύω πάρα πολύ στα σωματεία, γι’ αυτό τον αναφέρω”.
“Τα σωματεία κάνουν μια εξαιρετική δουλειά στη βάση. Μια δουλειά, που δυστυχώς δεν έχει την απαραίτητη στήριξη και υποστήριξη από την πολιτεία στις υποδομές, αλλά κυρίως την οικονομική βοήθεια. Όπως καταλαβαίνετε, τα σωματεία δουλεύουν μόνο μέσα από προγράμματα των ακαδημιών, ώστε να έχουν κάποια ελάχιστα έσοδα για να καλύψουν τις πραγματικές ανάγκες τους. Οι ανάγκες σχετίζονται με το προσωπικό, με τις πληρωμές των πάγιων λειτουργιών, των προπονητών και των ναύλων για να συμμετάσχουν οι αθλητές σε αγώνες εκτός πόλης, τις αγορές των υλικών και του ρουχισμού των αθλητών. Τα σωματεία πρέπει να στηριχθούν. Είναι η ψυχή και καρδιά του αθλητισμού. Αν δεν υπάρχουν σωματεία δεν υπάρχει αθλητισμός, δεν υπάρχει η ΓΓΑ και φυσικά υψηλός αθλητισμός”.
“ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΡΥΦΤΩ ΣΕ ΤΙΠΟΤΕ”
Τόνισε ότι θα βρίσκεται σε συνεχή επαφή με τα σωματεία, τους αθλητές και τους προπονητές. “Αυτό που έχω μάθει ως πολιτικός (και χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη που δεν αρμόζει στον αθλητισμό, παρότι πιστεύω ότι ο αθλητισμός είναι πολιτική πράξη -δεν εννοώ κομματική-, επειδή πραγματεύεται αρχές και αξίες που θα έπρεπε να είναι κορυφαίες και στο χώρο της πολιτικής), είναι ότι αυτά που υποσχεθήκαμε ως συνδυασμός θα γίνουν πράξη μέρα με τη μέρα. Έχω σκοπό να επισκεφθώ όλα τα σωματεία. Θα μιλήσω προσωπικά με τον κάθε αθλητή και με τον κάθε προπονητή ξεχωριστά, για να έχω γνώση και άποψη των προβλημάτων που ο καθένας αντιμετωπίζει. Πολύ σύντομα θα μπουν σε μια σειρά όλα. Θέλουμε να μπει σε μια σειρά ο αθλητισμός και θα δουλέψει η μηχανή του”.
“Πέρασε ένας χρόνος, ο οποίος ήταν πάρα πολύ δύσκολος από κάθε άποψη λόγω της πανδημίας. Οι αθλητές και οι προπονητές στερήθηκαν την προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τις αθλητικές συναντήσεις. Υπάρχει επίσης και μία πολύ μεγάλη εκκρεμότητα. Αυτή είναι ο Διεθνής Μαραθώνιος που έχει μια τεράστια συμμετοχή δρομέων και μεγάλων αθλητών απ’ όλο τον κόσμο. Πρόκειται για μια διοργάνωση που φέρνει έσοδα στον ΣΕΓΑΣ και καλύπτει όσα στερήθηκε από την Πολιτεία και εξαιτίας της πανδημίας, αλλά και επειδή η τακτική επιχορήγηση μειώθηκε κάτω από το μισό”. Ο Μαραθώνιος της Αθήνας γέμιζε το πολύπαθο ταμείο του ΣΕΓΑΣ με έσοδα και πέρυσι δεν διεξήχθη.
“Προπονητές προσφέρουν καθημερινώς και δεν πληρώθηκαν επί μισό χρόνο. Υπάρχουν αθλητές που με δική τους απόφαση, επίσης δεν πληρώνονταν, επειδή θέλησαν να στηρίξουν την ομοσπονδία σε αυτή τη δύσκολη φάση. Αυτό το εκτιμώ ιδιαίτερα. Από την άλλη υπάρχουν και οι προμηθευτές. Πρέπει και αυτοί να πάρουν κάποια χρήματα, ώστε η ομοσπονδία να είναι φερέγγυα απέναντί τους και να μπορεί να προμηθευτεί στο μέλλον ό,τι χρειάζεται”.
Στην ερώτηση αν αισθάνεται λίγο πρωτάρα, δεδομένου ότι τώρα περπατά σε ένα διοικητικό διάδρομο και όχι σε έναν αθλητικό -όπως είχε συνηθίσει- γέλασε. “Όχι, σε καμία περίπτωση. Παρά το γεγονός ότι δεν ήμουν ενεργή, δεν έτρεχα στο στάδιο, δεν έγινα προπονήτρια με δική μου επιλογή βεβαίως. Όλοι γνωρίζουν ότι από τότε που σταμάτησα τον αθλητισμό -την τελευταία φορά ήμουν 47 ετών, όταν κατέβηκα να ρίξω με τα χρώματα της Παλαιστίνης- δεν έπαψα να ασχολούμαι. Με ποια έννοια; Από την άποψη των πολιτικών θέσεων που είχα όλα αυτά τα χρόνια. Υπήρξα καθηγήτρια μέσης εκπαίδευσης μέχρι που παραιτήθηκα. Στο χώρο της άσκησης δούλεψα στον ιδιωτικό τομέα έχοντας τη δική μου επιχείρηση, ένα γυμναστήριο. Ήμουν δημοτική σύμβουλος, πρόεδρος του αθλητικού οργανισμού Αμαρουσίου. Δηλαδή, δούλεψα και στην τοπική αυτοδιοίκηση στα θέματα του αθλητισμού. Μπήκα στην πολιτική και αν έχουν γίνει κάποιες παρεμβάσεις υπέρ του αθλητισμού στα σχετικά νομοσχέδια, έγιναν από μένα μέσα από καλή συνεργασία με υπουργούς, με τους οποίους είχαμε πάρα πολύ μεγάλες πολιτικές αντιθέσεις. Ωστόσο, επειδή και εκείνοι ήταν άνθρωποι του αθλητισμού κατανοούσαν και επειδή υπήρχε σύμπνοια, βρίσκαμε τη μέση οδό, ώστε να περάσουμε θετικές θέσεις για τον αθλητισμό. Άρα, δεν υπήρξα ποτέ μακριά από τον αθλητισμό”.
“Έγινε η πρόταση από το σύλλογό μου και τούς ευχαριστώ πολύ για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν, αντίστοιχη με του πρώην προέδρου του ΣΕΓΑΣ, κ. Παναγόπουλου και του αείμνηστου Βασίλη Σεβαστή που άφησαν πολύ μεγάλο έργο. Στο νέο ΔΣ, ο στόχος μας θα είναι κοινός για το καλό του αθλητισμού, που θέλουμε να πάει ένα βήμα παραπέρα. Έχουμε πολλούς αθλητές στη νέα διοίκηση και θέλω να πιστεύω ότι όλοι θα προσφέρουν τη γνώση τους, την αγάπη τους και τις προτάσεις τους, ώστε να νιώσει το αθλητικό κίνημα στη χώρα μας, ότι ‘ναι, στο τιμόνι του ΣΕΓΑΣ αυτή τη στιγμή υπάρχουν αθλητές και άνθρωποι, οι οποίοι πράγματι αγαπούν τον αθλητισμό και θέλουν να δουλέψουν καθαρά γι’ αυτόν’. Δεν πρόκειται να κρυφτώ σε τίποτε, δεν πρόκειται να αισθανθεί κανείς ότι υπάρχει αδιαφάνεια. Θα είναι όλα στο φως, όλοι θα γνωρίζουν τα πάντα. Και δεν θα επιτρέψω να επαναληφθεί η διαδικασία, η οποία ακολουθήθηκε προεκλογικά και με στεναχώρησε βαθύτατα. Δεν τίμησε αυτό το χώρο του αθλητισμού. Ξεχνάμε τις πολιτικές ταυτότητές μας, ξεχνάμε τα πάντα και αγωνιζόμαστε για τον αθλητισμό”.
Αναφέρθηκε ξεχωριστά στον Βασίλη Σεβαστή που έφυγε από τη ζωή αμέσως μετά τις εκλογές του ΣΕΓΑΣ, και αφού εξελέγη εκπρόσωπος της ομοσπονδίας στην ΕΟΕ. “Ο Βασίλης Σεβαστής είχε μεγάλη και πολύχρονη προσφορά στον ελληνικό αθλητισμό. Αγωνίστηκε πάντα με πάθος, συνέπεια και τιμιότητα. Έδινε τις μάχες του μέχρι το τέλος, αφού του έμελλε να υποστεί και άδικη αντιμετώπιση. Όμως, πιστεύω πως η ιστορία θα του αποδώσει την αναγνώριση που του αξίζει. Η έκφραση του συρμού, ότι αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό, έχει -εδώ- το πλήρες και ουσιαστικό νόημά της. Αφήνει πίσω του μια κληρονομιά που μας υποχρεώνει όλους να δώσουμε όλες τις δυνάμεις μας για τον αθλητισμό”.
“Ο ΚΩΣΤΑΣ ΚΕΝΤΕΡΗΣ ΜΕ ΤΙΜΗΣΕ”
Τόνισε ότι στεναχωρέθηκε από το “σκληρό ροκ” που προηγήθηκε των εκλογών, ωστόσο απέφυγε την απ’ ευθείας σύγκρουση. “Δεν θα το έκανα σε καμία περίπτωση”. Απάντησε ότι πολλές φορές αισθάνθηκε την ανάγκη να υπερασπιστεί τον εαυτό της. “Αυτό που έγινε δεν ήταν πόλεμος απέναντι σε θέσεις. Διότι, αν κάναμε μια λάθος πρόταση θα ήταν πολύ λογικό αυτός που βρίσκεται απέναντί σου να επικρίνει τη θέση σου. Είχαμε προσωπικές επιθέσεις, χυδαίες επιθέσεις. Γράφτηκαν πράγματα που δεν ήταν απλά προσβλητικά, αλλά επικίνδυνα. Δεν θα έδινα σημασία σε κάτι τέτοιο και κυρίως δεν θα έδινα σημασία σε ανθρώπους που άλλα έχουν στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους και όχι να ασχοληθούν πραγματικά με τον αθλητισμό”.
Ωστόσο, δεν αποκλείεται το “σκληρό ροκ” να… ακουστεί και πάλι. Αυτή η πιθανότητα συζητήθηκε μετεκλογικά, δεδομένου ότι η Σοφία Σακοράφα αριθμεί 11 μέλη στο συμβούλιο και η αντιπολίτευση 10. “Δεν υπάρχει περίπτωση εγώ να έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου άλλα και να λέω στο ΔΣ άλλα και στον κάθε ένα ξεχωριστά άλλα. Είμαι πάρα πολύ καθαρή. Έτσι, υπήρξα πάντα στον αθλητισμό. Ό,τι έχω ως άποψη θα το καταθέτω. Θα μπαίνει στη συζήτηση. Δημοκρατία έχουμε, η πλειοψηφία αποφασίζει, θα τα συζητάμε και δεν θα προσπαθεί κανείς να επιβάλλει σε κάποιον οτιδήποτε. Εάν υπάρχουν προτάσεις από την άλλη πλευρά που θα είναι σημαντικές, ουσιαστικές και χρήσιμες για τον ελληνικό αθλητισμό θα γίνουν δεκτές. Ελπίζω να έχουμε κάτι τέτοιο και να μην προκύψει κλίμα σύγκρουσης, διότι αυτό δεν ωφελεί ούτε εμάς ούτε τον αθλητισμό. Προτεραιότητά μου είναι η ενότητα και η ομοψυχία στο χώρο του αθλητισμού και αυτό θα το επιδιώξω με κάθε τρόπο”.
Ο Κώστας Κεντέρης ήταν μαζί της. “Και χαίρομαι ιδιαίτερα”, απάντησε. Ο χρυσός Ολυμπιονίκης του Σίδνεϊ από την αρχή εξέφρασε ενωτικό λόγο. “Ο Κώστας Κεντέρης είναι ένας μεγάλος αθλητής, είναι ένας σοβαρός άνθρωπος και κυρίως είναι ένας σεμνός άνθρωπος. Για ‘μένα αυτά είναι χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου που μπορεί να δουλεύει ήρεμα, με σύστημα και να είναι και αποδοτικός. Εγώ τέτοιους ανθρώπους θέλω δίπλα μου. Ο Κώστας Κεντέρης με τίμησε και τίμησε και όλους όσοι συμμετείχαν στη δική μας ομάδα σε αυτή τη διαδικασία. Τον ευχαριστώ πολύ που αποδέχθηκε την πρόταση. Στο ΔΣ έχουμε και δύο σπουδαίες αθλήτριες, τη Μαρία Μπελιμπασάκη και την Κατερίνα Στεφανίδη, η οποία προς τιμήν της έπειτα από συζήτηση που κάναμε αποδέχθηκε να είναι -λόγω της απόστασης από τη χώρα- αναπληρώτρια εκπρόσωπος των αθλητών του στίβου. Αισθάνομαι πολύ υπερήφανη που έχω μαζί μου ανθρώπους που έχουν τιμήσει τη χώρα και θα τιμήσουν ακόμη περισσότερο με την παρουσία τους και το λόγο τους τη θέση που τους εμπιστευτήκαμε στο ΔΣ”.
Η ίδια δεν έχει χρόνο για τον εαυτό της, αλλά μάλλον αυτό δεν την απασχολεί ιδιαίτερα. “Η Σοφία Σακοράφα είναι πολύ μεγάλη πια στην ηλικία. Από τότε που σταμάτησα τον αθλητισμό, δεν σταμάτησα να κάνω πράγματα. Είχα δύο μικρά παιδιά και έπρεπε να τα μεγαλώσω και παράλληλα έκανα πάρα πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Ήμουν ακτιβίστρια και γνωρίζετε πάρα πολύ καλά και τη δράση μου και τα ταξίδια μου στο εξωτερικό και τα ταξίδια μου σε πολέμους. Ήμουν δημοτική σύμβουλος, ασχολήθηκα με την πολιτική, είμαι βουλευτής. Ένα πράγμα που μου έμαθε ο αθλητισμός ήταν να προγραμματίζω και να βάζω στόχους. Να προχωράω σιγά σιγά και να προσπαθώ χωρίς να κάνω λάθη, αυτό βέβαια θα το κρίνει ο κόσμος. Σε αυτή τη διαδικασία όμως, κάποιος δεν μπορεί να τα κάνει όλα μόνος του. Ο σύντροφός μου και με στήριζε και με υποστήριζε βοηθώντας όλη τη διαδικασία. Θέλω να πιστεύω ότι κρατήσαμε την οικογένεια ενωμένη, έχω δύο εξαιρετικά παιδιά, αλλά και μια πορεία που ήταν αρκετά κουραστική. Τώρα, που τα παιδιά μου είναι μεγάλοι άνδρες, είμαι απελευθερωμένη από αυτές τις υποχρεώσεις κι έχω περισσότερο χρόνο να αφιερωθώ συγκριτικά με εκείνη την εποχή”.
Και ο στίβος θεωρείται οικογένεια. “Βέβαια! Μια μεγάλη οικογένεια και πρέπει να μην υπάρχει διχασμός σε αυτή. Τούς έχω πει ναι μεν προεδρεύει η Σοφία Σακοράφα αλλά ένα ολόκληρο ΔΣ είναι αυτό που τώρα διοικεί τον ΣΕΓΑΣ και θα πρέπει ο καθένας από τη δική του πλευρά να προσφέρει ό,τι μπορεί περισσότερο. Θα παρακολουθώ τα πάντα, θα ενημερώνομαι για τα πάντα και θα ενημερώνονται όλοι για τα πάντα, ώστε να μην υπάρχει κανένα μελανό σημείο ούτε αστείο. Θα στεναχωρηθώ πάρα πολύ αν υπάρχουν άνθρωποι που είναι στο ΔΣ και οι οποίοι θα ενημερώνονται για όλα και θα λένε άλλα όταν βγαίνουν από αυτό. Τότε, νομίζω θα υπάρχει μια στρατηγική που θα θέλει να χαλάσει το καλό κλίμα”.
ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΒΟΛΕΙΣ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ
Ο ακτιβισμός την επανέφερε στα στάδια το 2004 και η απορία που μου προκλήθηκε είναι αν έκανε προετοιμασία για να αγωνιστεί με την Παλαιστίνη. “Εννοείται!”, είπε και γέλασε. “Αν σας πω το πρόγραμμα που έκανα, θα γελάσετε πάρα πολύ. Είχα δύο μικρά παιδιά, ήμουν 47 ετών. Ο μικρός ήταν στο Δημοτικό και αν θυμάμαι καλά ο μεγάλος στην Α’ Γυμνασίου. Ξύπναγα στις 5 το πρωί. Πήγαινα για την προπόνησή μου κρυφά στο Άλσος Συγγρού, στο δασάκι. Ντρεπόμουν κιόλας, να βλέπουν μια γυναίκα 47 ετών να κάνει αυτές τις τρέλες. Επέστρεφα σπίτι έκανα το μπανάκι μου, τα παιδιά μου ήταν στο σχολείο και πήγαινα στη δουλειά μου. Μέσα στο γυμναστήριο -τις ώρες που είχα κενό- έκανα προπόνηση. Τελείωνα, έπαιρνα τα παιδιά μου από το σχολείο, τα πήγαινα σπίτι, τα τάιζα, τα ξεκούραζα, αναλάμβανε ο άντρας μου να διαβάσουν”.
“Μετά παίρναμε το αυτοκινητάκι μας και πηγαίναμε -θα γελάσετε και εδώ- για να κάνουμε κάποιες ψιλοβολές, επειδή είχα και τα προβλήματα με τον τραυματισμό στο χέρι μου, το οποίο διέλυσα, όπως διέλυσα και τη μέση μου εκείνη την εποχή. Πηγαίναμε στον Άγιο Κοσμά, που έκλεινε νωρίς επειδή ήταν χειμώνας. Έκλειναν τα φώτα, δεν υπήρχε τίποτε. Ανοίγαμε τους προβολείς του αυτοκινήτου. Το λέω για πρώτη φορά αυτό, δεν το έχω πει ποτέ. Φώτιζε τη βαλβίδα το αυτοκίνητο κι εγώ προσπαθούσα να κάνω βολές στο βοηθητικό γήπεδο. Κατέβηκα σε έναν αγώνα στην Κρήτη και έριξα 47 -48 μέτρα. Αυτή η επίδοση, αν θυμάμαι καλά ήταν παγκόσμιο ρεκόρ στους βετεράνους της ηλικίας μου και τους λέω ‘μην τολμήσει κανείς να το γράψει αυτό, διότι εγώ βετεράνος δεν έχω δηλώσει ποτέ. Αθλήτρια είμαι και θα παραμείνω αθλήτρια'”. Η Σοφία Χακίμι έριξε -με το νέο ακόντιο- 47,23 μ., στα Χανιά.
“Δεν μου επέτρεψαν να αγωνιστώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Οι δικές μου προθέσεις ήταν σημειολογικές. Ο αθλητισμός ενώνει και δεν χωρίζει. Επειδή, στον αθλητισμό πρέπει να μπορούν να συμμετέχουν όλοι. Και επειδή είχε σημειολογική σημασία δεν ήθελα μια γελοία παρουσία. Να ρίξω δηλαδή πέντε μέτρα και να φύγω. Ήθελα μια καλή βολή. Δυστυχώς, η πολιτική μπήκε και εδώ. Η ίδια η IAAF είχε ανεβάσει στο site της ένα κείμενο που εξυμνούσε την προσπάθεια της αθλήτριας, η οποία όπως έλεγε τιμά τις αξίες του Ολυμπισμού. Μετά, βέβαια, κατέβηκε το άρθρο. Δεν μου επέτρεψαν να αγωνιστώ, αλλά έπρεπε να μου επιτρέψουν να παρελάσω με τη σημαία της Παλαιστίνης. Είχα κάθε δικαίωμα, διότι έχω και την παλαιστινιακή υπηκοότητα, βεβαίως. Μου την είχε δώσει ο αείμνηστος Γιασέρ Αραφάτ και έχω και παλαιστινιακό διαβατήριο”.
Ποιο θα ήταν το ρεκόρ της ως πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ; Πότε θα έλεγε ότι τα κατάφερε; “Με την ενότητα του χώρου. Ο στόχος είναι ένας, ο κλασικός αθλητισμός να πάει ένα βήμα παραπέρα από εκεί που τον παραλάβαμε και αυτή θα είναι η δική μας προσφορά και υπηρεσία στο χώρο του αθλητισμού. Προσδοκούμε σε αυτή τη διαδικασία, στην ανάπτυξη των σωματείων. Όπως είπα και πριν πιστεύω ακράδαντα ότι τα σωματεία είναι το κύτταρο του αθλητισμού. Μακάρι όλη η Ελλάδα να καταλάβει τη σημασία της άθλησης και να αναπτυχθούν τόσο πολύ οι ακαδημίες, ώστε να είμαστε η χώρα που δεν στέκεται στις αναφορές στο παρελθόν της, ως γενέτειρα του αθλητισμού. Να δείξουμε ότι παραμένουμε αυτοί που αγαπούν τον κλασικό και τον ερασιτεχνικό αθλητισμό και τον αναπτύσσουν. Θα επιδιώξω να αυξηθούν οι ώρες άθλησης στο σχολείο. Είναι απαραίτητο. Απ’ ό,τι βλέπω μειώνουν κάθε τρεις και λίγο τις ώρες άθλησης των παιδιών, τα οποία πιέζονται και χρειάζονται αυτή την ώρα της εκτόνωσης”.
Η κ. Σακοράφα θα επιδιώξει μία συνάντηση με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου. “Είναι μια συμβολική αλλά και ουσιαστική κίνηση, επειδή θέλω θέσω ένα ζήτημα, το οποίο θεωρώ πάρα πολύ σοβαρό. Θα ήταν σημαντικό να τεθεί υπό την αιγίδα της Προεδρίας της Δημοκρατίας ο Διεθνής Μαραθώνιος της Αθήνας”.
Πηγή: Sport 24
