Ελάτε να κάνουμε ένα παιγνίδι!
* Βρε άνθρωπε του Θεού, τον παγκίτη Βλαχοδήμο που εφέτος έχει παίξει, όλα κι όλα, 45 λεπτά στο Λιγκ Καπ ενόσω ο Τζολάκης τα σπάει σε Ελλάδα και Ευρώπη;
* Πού το βρήκες γραμμένο, βασικό εξάρι στα δύο ματς τον Σεπτέμβριο ο Μπουχαλάκης που με τη Χέρτα στη Β’ Γερμανίας δεν μπαίνει ούτε στο Φύλλο Αγώνος;
* Ελεος με τον Μάνταλο πια, δεν βλέπεις ότι φρενάρεις την εξέλιξη του Ζαφείρη που στη Σλάβια ήδη εφέτος “τρέχει” με τέσσερα γκολ και μία ασίστ;
* Ελεος με τον Μπακασέτα πια, από πού κι ως πού ο Μπακασέτας βαφτίστηκε ηγέτης, δεν καταλαβαίνεις πως “δεν το έχει” με τη leadership;
* Σε ποιο σινεμά παίζεται αυτό το έργο, Χατζηγιοβάνης βασικό επτάρι στα δύο ματς τον Σεπτέμβριο, να πάμε να το δούμε κι εμείς;
* Ελα μωρέ τώρα, πας καλά, έχεις Κωνσταντέλια και μου βάζεις Πέλκα;
* Αν ήσουν μάγκας, θα έψηνες τον Φορτούνη, αλλά είσαι λίγος, γι’ αυτό ο Φορτούνης δεν έρχεται, κι εσύ μας έφερες από τη Σαουδική Αραβία τον Κουρμπέλη που τον έχει ξεχάσει κι η μάνα του, μας τον κότσαρες και βασικό στα δύο ματς τον Οκτώβριο.
Πάνω-κάτω, αυτά.
Μπροστά από κάθε ερώτηση (ή αφορισμό ή αφοριστική ερώτηση) της λίστας, βάζουμε όποιο όνομα προκατόχου του Ιβάν Γιοβάνοβιτς θέλουμε. Ταιριάζουν, όλα! Εν τέλει είσαι κολλημένος, δεν είσαι καν προπονητής, κάνεις κολλεγιές με μανατζαραίους, σε φύτεψε ο Μελισσανίδης για να έχει το κουμάντο, ακούς ό,τι σου λένε.
Ολόκληρη η λίστα, είναι επιλογές και αποφάσεις του Γιοβάνοβιτς σε αυτές τις τέσσερις αναμετρήσεις Σεπτεμβρίου+Οκτωβρίου. Ο Ιβάν είναι μία περίπτωση, εκατό-μηδέν μοναδική. By far, ο πιο δημοφιλής “προπονητής πρώτου διμήνου” στα χρονικά της Εθνικής από το 1929. Ενώ οι επιλογές του και οι αποφάσεις του είναι οι πλέον, οι κατ’ εξοχήν, αντιδημοφιλείς. Οποιονδήποτε άλλον, θα τον είχαν κομματιάσει.
Ο Ιβάν απολαμβάνει, πανελλαδική εκτίμηση και πανελλαδική συμπάθεια. Την εκτίμηση, την κατέκτησε με τον βίο και με την πολιτεία του. Τη συμπάθεια-μπόνους, την πήρε με την αποπομπή του (από τον Παναθηναϊκό). Δημοφιλία λοιπόν, με τα αντιδημοφιλή!
Ο δύστυχος (συνάδελφος του Ιβάν) στην Εθνική Αγγλίας έκανε όλα τα δημοφιλή μήπως και τσιμπήσει μερικά ποντάκια “τσάι και συμπάθεια” στο UK, πέταξε χύμα μέσα (εναντίον της Ελλάδας) ό,τι δεκάρι είχε και δεν είχε, πράγματι τον αποθέωσαν μόλις μαθεύτηκε η ενδεκάδα, ύστερα οι ίδιοι που τον αποθέωναν…σε δύο ώρες τον εκτέλεσαν! Κατάλαβαν κι εκείνοι, το προφανές, πως τη “δημιουργία” στο ποδόσφαιρο δεν τη βρίσκεις με τέσσερα-πέντε δεκάρια. Τη βρίσκεις, με την ισορροπημένη δομή.
Ο chief football writer του BBC, ακόμη και μετά (ή παρά) τη νίκη των Αγγλων στο Ελσίνκι, έγραψε για ένα γκρουπ “σε χάος και σύγχυση μέσα και έξω από τον αγωνιστικό χώρο”. Στην Ελλάδα, αν ενδιαφέρονται, έχουμε τον κατάλληλο για να παραδίδει μαθήματα δομικής ισορροπίας. Το παν στη δουλειά, είναι να εδραιώνεις (δια της επαναλήψεως) ρουτίνες. Να μη τρελαίνεις το γκρουπ…με μεγαλοφυείς, κάθε φορά και μία διαφορετική, εξυπνάδες. Αληθινά μεγαλοφυές, είναι το αναμενόμενο. Πολύ εύκολα το ιρλανδικό scouting θα μπορούσε να βρει, με την ελάχιστη επιμέλεια, και την ελληνική ενδεκάδα και τις πέντε αλλαγές. Μη πω, και τα λεπτά των αλλαγών!
Ο Μάνταλος αντικατέστησε τον Κουρμπέλη, την Πέμπτη στο 74′ την Κυριακή στο 82′. Ο Ζαφείρης μπήκε, την Πέμπτη στο 66′ την Κυριακή στο 72′. Ο Πέλκας αντικατέστησε τον Μασούρα, την Πέμπτη στο 66′ την Κυριακή στο 65′. Ο Τζόλης βγήκε, την Πέμπτη στο 86′ την Κυριακή στο 82′. Η ρουτίνα φέρνει τη ρουτίνα. Στο Δουβλίνο η Ελλάδα έβαλε δύο γκολ, στο 50′ και στο 87′. Στο Λονδίνο η Ελλάδα έβαλε δύο γκολ, στο 49′ και στο 90′. Στον Πειραιά η Ελλάδα έβαλε (με την Ιρλανδία) δύο γκολ, στο 48′ και στο 90′. Αρα, το ιρλανδικό scouting θα μπορούσε να μαντέψει… μέχρι και το πότε θα φάνε τα γκολ.
Το ματς στο Καραϊσκάκη, ήταν πιο δύσκολο από το ματς στο Wembley. Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο, τέτοιας ολικής κένωσης (ψυχής, πνεύματος, συναισθήματος, ενέργειας) όση στο παρανοϊκό εικοσιτετράωρο νύχτα Τετάρτης με νύχτα Πέμπτης στην Αγγλία. Οι εβδομήντα ώρες έκτοτε, είναι απειροελάχιστη απόσταση για επαναφόρτιση. Η άσκηση-Ιρλανδία, σε αυτή τη συνθήκη, αυτομάτως έγινε ό,τι πιο περίπλοκο. Ο,τι πιο απαιτητικό, σε ευφυία διαχείρισης.
Μη λέμε χαζά, φοβήθηκα πως δεν θα έμπαινε (η μπάλα μέσα) ποτέ. Στο φινάλε ενός πρώτου ημιχρόνου με αναμενόμενα γκολ Ελλάδα 1,52 Ιρλανδία 0,26 ο νους ανέτρεξε σε ένα ξεχασμένο φιλικό πριν ενάμισι χρόνο στην ΑγιαΣοφιά με τη Λιθουανία. Εκείνο το βράδι είμασταν (ανά δύο-τρία λεπτά) στο τώρα θα μπει, μετά θα μπει, δεν μπορεί να μη μπει, κάποτε θα μπει. Μετρημένα, τριάντα τελειώματα. Ακόμη πιο εντυπωσιακό, τα δεκαπέντε στα τριάντα, ακριβώς τα μισά, “σπασμένα” επάνω σε σώματα αμυνόμενων. Δεν μπήκε, ποτέ! Μηδέν-μηδέν. Εως κωμικό.
Στην ανάπαυλα (με την Ιρλανδία) είπα στον γιο μου, εδώ γκολ μπαίνει μόνο με σπόντα. Μπήκε ένα φανταστικό “ποδοσφαιρικό” γκολ, από το δεξί πόδι του αριστεροπόδαρου Μπακασέτα. Φανταστικό, διότι επιτεύχθηκε με ροή παιγνιδιού που είχε αφετηρία τον ένα τερματοφύλακα και κατάληξη τον απέναντι. Coast to coast ποδόσφαιρο. Ενα γκολ που (όσο φανταστικό) θα το ‘πιανε, μάλλον ξεκούραστα, ο Κέλεχερ αν δεν μεσολαβούσε η σπόντα στον αριστερό στόπερ, τον Σκέιλς. Ο,τι τους είχε σώσει ως εκείνη τη στιγμή ξανά και ξανά και ξανά, δηλαδή οι σπόντες, αυτό τους σκότωσε κιόλας. Μία σπόντα.
Οι ρουτίνες ενδυναμώνουν, και γιγαντώνουν, το γκρουπ. Η ελληνική ομάδα κατάφερε αυτό το εξάποντο Πέμπτη/Κυριακή, με τους πιο ακριβούς Ελληνες ποδοσφαιριστές… τον Ιωαννίδη εκτός, τον Τσιμίκα και τον Κωνσταντέλια να χρησιμοποιούνται σε μονοψήφιο αριθμό λεπτών, τον Κουλιεράκη διαθέσιμο μόνο στο ένα παιγνίδι. Η δύναμη του γκρουπ, ήταν ο θριαμβευτής. Οχι οι σταρ του γκρουπ.
Φανταστείτε δε, να ήταν και λίντερ… ο Μπακασέτας που “δεν το έχει”. Οπότε, μία τελευταία κουβέντα. Τάσο, μη το παίρνεις προσωπικά ή κατάκαρδα. Είναι part of the deal για οποιονδήποτε Ελληνα ποδοσφαιριστή επαναπατρίζεται, να γίνεται ο πρώτος που θα ακούσει ό,τι μπορεί κανείς, ή και… δεν μπορεί, να φανταστεί.
Πηγή: Sdna
