Του Στέφανου Αβραμίδη
«Αυτό που μετράει είναι το ταξίδι…» μας έχει μάθει ο ποιητής αλλά αν το ταξίδι είναι τέτοιο…να μας λείπει! Χρειάστηκε, βλέπετε, να «πάρουμε» το πούλμαν και να «περάσουμε» μέσα από πάρκινγκ και δικαστικές αίθουσες για να φτάσουμε στο αποψινό ντέρμπι της Τούμπας. Τέτοια ταλαιπωρία να μας λείπει!
Φτάσαμε πάντως, ας κρατήσουμε αυτό, με κάποιον, σίγουρα όχι με τον πιο ευχάριστο, τρόπο, στον προορισμό μας. Και μπορούμε να ελπίζουμε πως τουλάχιστον για απόψε το μόνο που θα μας απασχολήσει θα είναι το ποδόσφαιρο. Όλες αυτές τις μέρες οι δύο πλευρές, «ασπρόμαυροι» και «κιτρινόμαυροι», δεν έχουν βάλει γλώσσα μέσα. Ας μιλήσουν λοιπόν και στο χορτάρι!
Εκεί όπου, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί το κλίμα είναι η ψυχική και πνευματική διαχείριση της κατάστασης που θα παίξει τον πιο καθοριστικό ρόλο. Καθοριστικό ρόλο στη μορφή, άρα και στην εξέλιξη, του παιχνιδιού. Και εξηγούμαι… Αν ο ΠΑΟΚ κάνει το λάθος να προσπαθήσει να …«τραμπουκίσει», καθαρά ποδοσφαιρικά μιλώντας, δεν τον βλέπω καλά…
Κι αυτό γιατί η ομάδα του Λουτσέσκου δεν είναι μια ομάδα «χτισμένη» για να κάνει ό,τι έκανε ο Ολυμπιακός στην ΑΕΚ στο 4-1 του «Γ. Καραϊσκάκης»! Όταν ο «δικέφαλος του βορρά» ανεβάζει τα μέτρα του και ασκεί πίεση ψηλά μοιάζει, και είναι, αποδείχθηκε για μια ακόμη φορά στο ΟΑΚΑ, ευάλωτος στο άμεσο παιχνίδι του αντιπάλου.
Μένει λοιπόν στον προπονητή του, σε πρώτο επίπεδο, στους ποδοσφαιριστές σε δεύτερο, να καταφέρουν να «χαλιναγωγήσουν» την ορμή και τη «λύσσα» που θα απορρέει από την εξέδρα και θα κατεβαίνει στον αγωνιστικό χώρο. Να τη χρησιμοποιήσουν, δε λέω, αλλά χωρίς να της…επιτρέψουν να αναλάβει τα… ηνία. Χωρίς να της επιτρέψουν να τους παρασύρει σε ένα παιχνίδι που θα…ξεχωρίζει με μεγάλη συχνότητα τα δύο σέντερ μπακ με τον Λιβάι Γκαρσία.
Δεν το διαβάζετε…πρώτα εδώ, το ξέρει πλέον όλος ο καλός, ποδοσφαιρικός, κόσμος, οι πρωταθλητές είναι οι μετρ του transition. Τα ψηλά μέτρα του αντιπάλου με τις γραμμές να ανοίγουν τις αποστάσεις μεταξύ τους είναι το βούτυρο στο ψωμί τους, αυτή καταλαβαίνω πως θα πρέπει να είναι και πάλι η στόχευση. Βεβαία άντε πες το αυτό στους 30.000 στις εξέδρες που θα «διψάνε» για, κατά την άποψή τους τουλάχιστον, δικαίωση!
Όσο για την ΑΕΚ, σε ένα παιχνίδι που θα ξεχειλίζει από ένταση και η ένταση αυτή δεν θα είναι…φιλική προς το πρόσωπό της, δίνει εξετάσεις. Στο μοναδικό, μέχρι και το αποψινό, πραγματικό ντέρμπι εκτός έδρας, ας με συγχωρήσει ο Άρης, βαθμολογήθηκε κάτω από τη βάση. Δεν είναι πια η ομάδα των δύο πρώτων χρόνων του Αλμέιδα, το παιχνίδι της είναι πολύ πιο σετ, στο Φάληρο ήταν και πολύ πιο σοφτ και το πλήρωσε ακριβά.
Ακόμη και στο πολύ καλό της πρώτο «ημίχρονο» Κυπέλλου κόντρα στον ΠΑΟΚ, στο 1-0 της «ΟΠΑΠ Αρένα», όταν χρειάστηκε να δώσει μάχη για τις δεύτερες μπάλες είχε θέμα. Ήταν το κομμάτι της αναμέτρησης που είχε περάσει στο ματς ο Σαμάτα δίνοντας βάθος στην επίθεση του ΠΑΟΚ, με την ομάδα της Θεσσαλονίκης να κερδίζει μονομαχίες άρα και μέτρα στο γήπεδο.
Το…ανασταλτικό ζητούμενο λοιπόν απόψε για την ομάδα του Αλμέιδα δεν μπορεί παρά να είναι οι μικρές αποστάσεις ανάμεσα στις γραμμές και το μπλοκάρισμα της τριάδας πίσω από τον φορ που αποτελεί και τη μεγάλη δύναμη του αντιπάλου. Επιθετικά, όσες περισσότερες φορές «απομονώσει» Μαρσιάλ στο ένας με έναν με Σάστρε, όσο περισσότερο βάλει στο ματς δημιουργικά, από τα δεξιά, τον Λαμέλα, όσο πιο αποτελεσματικά «στείλει» στην πλάτη της άμυνας τον Γκαρσία, τόσο αυξάνει τις πιθανότητές της για επιτυχία.
Όλα τα παραπάνω υπό την αίρεση θυμίζω, αφορά και τους δυο, του πόσο καθαρό θα καταφέρουν να κρατήσουν το μυαλό τους σε ένα παιχνίδι που «παίζεται» εδώ και μέρες στους υψηλότερους τόνους μέχρι να παιχτεί, επιτέλους τέλος, και εντός των γραμμών. Είναι, στο τέλος της ημέρας, αυτή η πολύ λεπτή γραμμή, το τεντωμένο σχοινί της διαχείρισης της περίστασης πάνω στο οποίο θα κληθούν να ισορροπήσουν. Και το σχοινί αυτό έχει χώρο μόνο για έναν. Ο άλλος θα πέσει στο κενό, στο προστατευτικό δίχτυ, έστω!
Πηγή: Sportal
