Ο ΠΑΟΚ ήταν αναμενόμενα καλύτερος του Παναθηναϊκού σε μεγάλα διαστήματα του αγώνα της Τούμπας, παρότι οι δύο μεγάλες ευκαιρίες των φιλοξενούμενων στα φινάλε των ημιχρόνων, θόλωσαν κάπως την ανωτερότητά του.
Ξεκάθαρα στο πρώτο διάστημα του ματς και συνολικά στο πρώτο ημίχρονο, όχι και τόσο στο δεύτερο όπου όμως και πάλι, με σωστό ποδόσφαιρο, βρήκε προϋποθέσεις σε ανοιχτό γήπεδο. Δεν βρήκε καθαρές ευκαιρίες, μετά από εκείνη του Σβάμπ στο 11ο, επειδή οι μεσοεπιθετικοί του ήταν όλοι σε μέτρια μέρα και έκαναν διαρκώς τη λάθος επιλογή.
Εδώ ένα μικρό σχόλιο για Ντέλια: Σε σχέση με τον παίκτη που είδαμε πριν από δύο χρόνια, στη σεζόν δηλαδή όπου έκανε ουσιαστικά ντεμπούτο στο ανδρικό ποδόσφαιρο, έχει βελτιωθεί αισθητά σε όλα. Ώρες – ώρες όμως μου δίνει την εντύπωση ότι έχει χειροτερέψει στην ταχύτητα και την ορθότητα των επιλογών του. Για κάποιο λόγο, όταν βρεθεί με χρόνο και χώρο στη διάθεσή του, το σκέφτεται περισσότερο από όσο πρέπει και συχνά καταλήγει να κάνει λάθος. Ή μπορεί και να κάνω εγώ λάθος και απλώς οι αντίπαλοι να τον έχουν διαβάσει – άλλωστε στο περσινό μαγικό φινάλε της χρονιάς, σε όλες τις ενέργειες – κλειδί για τον τίτλο ήταν μέσα.
Τέλος πάντων, ούτε ο Κωνσταντέλιας, ούτε οι Τάισον – Ζίφκοβιτς , ούτε όσοι ήρθαν από τον πάγκο, κατάφεραν να φτάσουν τα περσινά επίπεδα αποτελεσματικότητας στο επιθετικό transition του ΠΑΟΚ. Και από την στιγμή που σταδιακά ο Μπάμπα σταμάτησε τα ανεβάσματα και ο Παναθηναϊκός έκλεισε την τρύπα στα δεξιά της άμυνάς του, ο “Δικέφαλος” έσβησε επιθετικά.
Ο Παναθηναϊκός , με το πολύ κακό ξεκίνημα στο πρωτάθλημα να τον βαραίνει, μπήκε στο παιχνίδι φοβικά, παίζοντας σε πολύ χαμηλά μέτρα και ξοδεύοντας όλο το πρώτο ημίχρονο με μοναδικό επιθετικό πλάνο “πετάξτε την μπάλα στον Φώτη”. Επειδή βέβαια ο Φώτης είναι παιχταράς και τη δεδομένη στιγμή δεν βλέπει κανέναν, οι “Πράσινοι” είχαν την μεγαλύτερη χαμένη ευκαιρία του πρώτου ημιχρόνου, την οποία απώλεσε ο Πελίστρι. Καλά όμως δεν έπαιξαν.
Κατά τη γνώμη μου, καλά δεν έπαιξαν ούτε στο δεύτερο. Απλώς έκλεισαν πιο σωστά τον ΠΑΟΚ που όσο περνούσε η ώρα έχανε ρυθμό και μέτρα. Για ποιο λόγο συνέβη αυτό, για ποιο λόγο δηλαδή οι γηπεδούχοι έδειχαν λιγότερο φρέσκοι από τον αντίπαλό τους στα τελευταία λεπτά, είναι κάτι που προφανώς γνωρίζει ο Λουτσέσκου.
Αντιλαμβάνομαι ότι για τον Παναθηναϊκό το να βγάλει χαρακτήρα και τουλάχιστον να μην χάσει (μετά το σοκαριστικό ματς κόντρα στην Καλλιθέα) ήταν βασικό ζητούμενο. Και καταλαβαίνω ότι η βελτιωμένη εικόνα του δευτέρου μέρους, δίνουν χρόνο στον Αλόνσο να δουλέψει με το εξαιρετικά ποιοτικό ρόστερ που διαθέτει και να αρχίσει να δείχνει περισσότερα πράγματα από όσα έχει δείξει μέχρι σήμερα. Αρκεί να καταλάβουμε και τι ακριβώς θέλει να δείξει. Θα είναι ο Παναθηναϊκός μια ομάδα αντεπιθέσεων ; Μια ομάδα που θα επιδιώκει να κυριαρχεί ; Τι ακριβώς -θέλει – να είναι, το έχουμε ακούσει, δεν το έχουμε δει. Εντούτοις υπάρχουν πολλά ελαφρυντικά, οπότε η πίστωση χρόνου στον Ουρουγουανό πρέπει θεωρείται δεδομένη.
Τα ερωτηματικά για τον ΠΑΟΚ είναι λιγότερα αλλά κρίσιμα. Ασφαλώς οι πρωταθλητές είναι μια καλή, οργανωμένη και σοβαρή ομάδα, φάνηκε ακόμα και στην Κυριακή. Μια ομάδα που όσο περνάει ο χρόνος θα βελτιώνεται και σχεδόν σίγουρα θα έχει μέσα στη σεζόν ένα σερί με πολύ ωραίο ποδόσφαιρο – συμβαίνει πάντα με τον Λουτσέσκου.
Επειδή όμως οι διαφορές με τον ανταγωνισμό παραμένουν μικρές και όλα κρίνονται στις λεπτομέρειες, θα έχει μεγάλη σημασία να του βγουν ο Μπακαγιόκο στο κέντρο, οι Κόλεϊ και Λόβρεν στην άμυνα και φυσικά κάποιος από τους φορ! Ο Τσάλοφ π.χ. παιχνίδι με το παιχνίδι συμμετέχει όλο και λιγότερο στα επιθετικά δρώμενα του ΠΑΟΚ, γεγονός που προβληματίζει. Βεβαίως φέτος υπάρχουν περισσότερες και καλύτερες λύσεις στο “9”. Θεωρητικά.
Στην πράξη οι “Ασπρόμαυροι” ολοκλήρωσαν το πρώτο ντέρμπι της χρονιάς με τον Σαμάτα στην κορυφή της επίθεσης, με τον Κοτάρσκι να κάνει σπουδαία επέμβαση στο σουτ του Ιωαννίδη και με μια αίσθηση “ρίξαμε μερικές, φάγαμε κιόλας, εντάξει δεν πάθαμε και τίποτα”.
Πηγή: Sdna
