Του Βασίλη Σκουντή
Θέλω να είμαι ειλικρινής και τίμιος μαζί σας…
Χθες το βράδυ που ο Σπύρος Καβαλιεράτος μού ζήτησε να γράψω ένα άρθρο για τον σημερινό ημιτελικό της Εθνικής Ομάδας κόντρα στις Αμερικανίδες μού είπε “όσο πιο γρήγορα μπορείς αν νικήσουμε, αν χάσουμε με την ησυχία σου”.
Όντας κυνικός και σκοπίμως απαισιόδοξος, αλλά ίσως και για το γούρι, τού απάντησα “μάλλον με την ησυχία μου θα γράψω”!
Πριτς που θα έγραφα με την ησυχία μου: όσο πιο γρήγορα μπορούσα το σκάρωσα και το ξεπέταξα!
Θα με έκλεινε στο μπαλαούρο
Την προηγούμενη φορά που τα φίνα κορίτσια μας έπαιξαν σε έναν τελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος (στις 29 Ιουλίου του 2011 στη Σαγκάη) βρισκόμουν εν πλω από τον Πειραιά στο Ρέθυμνο κι αλάλαζα τόσο πολύ που φοβόμουν πως θα επέμβει ο καπετάνιος και θα με κλείσει στο μπαλαούρο!
Τον σημερινό ημιτελικό τον είδα σε πιο ασφαλές, αεροστεγές και απομονωμένο περιβάλλον, αλλά οι φωνές μου τρύπαγαν τον τοίχο, όπως ακριβώς τα σουτ της Βασιλικής, της Στεφανίας, της Έλενας και της πατριώτισσας μου της Μαρίας, τρύπαγαν τα δίχτυα της Aμάντα Λόνγκαν…
Οι μπαλωθιές, το γιαταγάνι και πώς τις πετσοκόψατε έτσι;
Για τον τελικό της Τετάρτης πάλι, δεν ξέρω, δεν απαντώ: αν δώσει ο Θεός και δώσουν κι οι τσούπρες μας κι ανέβει η Εθνική στον θρόνο, τότε είναι βέβαιο ότι θα ρίξω και μια μπαλωθιά!
Μιας και το ‘φερε η κουβέντα στα όπλα, η ελληνική ομάδα δεν προκρίθηκε στον τελικό με το σπαθί της, αλλά με το … γιαταγάνι της και το μόνο που έλειπε ήταν να σκάσει μύτη από καμιά γωνιά ο (ηθοποιός) Γιώργος Γιαννόπουλος και να κάνει, απευθυνόμενος προς όλη την ομάδα, την ερώτηση που έχει γίνει viral…
“Πώς τις πετσοκόψατε έτσι ρε;”.
Στ’ αλήθεια η Εθνική πετσόκοψε τις Αμερικανίδες κι όλα τα υπόλοιπα τα ακούω βερεσέ, μηδέ της στρατιωτικής αλά ΟΥΚ εκπαίδευσης στην οποία έχουν υποβληθεί.
Το υπενθύμισε την Κυριακή (20/7) εδώ η Μαρία Καούκη, αλλά προφανώς αυτή η σκληρή δοκιμασία τους δεν αφορά πια το νερό, αλλά περιορίζεται στην ξηρά και στον αέρα.
Ποιος τον… Χάρη μας
Στη θάλασσα, είτε στο γλυκό, είτε στο αλμυρό, είτε στο χλωριωμένο νερό, κυριαρχούν και κυβερνούν οι νεράιδες και οι βαλκυρίες του Χάρη Παυλίδη!
Του Χάρη ποιος τη χάρη του, ποιος τη χάρη τους και εντέλει ποιος τη χάρη μας!
Οι λεγάμενες έχουν στο παλμαρέ τους οκτώ χρυσά μετάλλια σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα, αλλά γιοκ: την Τετάρτη στη Σιγκαπούρη το χρυσάφι θα πάει σε άλλα χέρια, μακάρι να ‘ναι τα δικά μας…
Ο κέρβερος κι η πολίτική προστασία
Όταν βρεθήκαμε πίσω με 0-2, ελλόχευε ο κίνδυνος να μας πάρουν αμπάριζα οι Αμερικανίδες, αλλά κάτι ο κέρβερος που λέγεται Ιωάννα Σταματοπούλου, κάτι τα καίρια ανακλαστικά και η ακαριαία αντίδραση με δυο γκολ μέσα σε 37 δευτερόλεπτα (για το 2-2), κάτι ο εγωισμός και σίγουρα το ταλέντο, η ποιότητα και η σφοδρή επιθυμία έφεραν τούμπα το πρώιμο σκηνικό και τα πράγματα πήραν τη ρότα τους…
Όταν πάλι το 6-4 μετατράπηκε σε 6-7 και αργότερα σε 7-8 ήχησαν οι καμπάνες του συναγερμού, αλλά το σύστημα της… πολίτικής προστασίας της Εθνικής λειτουργούσε στην εντέλεια, θαρρείς με τον αυτόματο πιλότο.
Τα κτυπήματα της Βασιλικής και τα γονίδια της Στεφανίας
Η ελληνική ομάδα ενεργοποίησε τα αμυντικά αντισώματα της, απάντησε με το δικό της 3-0, πέρασε μπροστά με 10-8, βρέθηκε σε θέση ισχύος και εγκαθίδρυσε την κυριαρχία της που δεν αμφισβητήθηκε στη συνέχεια: φρόντισε γι’ αυτό η Βασιλική Πλευρίτου η οποία με τρία απανωτά κτυπήματα μας κουβάλησε στο 14-9 και στο φωτολουσμένο ξέφωτο του τελικού.
Υπήρξαν ένα σωρό από κομβικές στιγμές στο ματς.
Μια από αυτές συνιστούν τα δυο διαδοχικά γκολ της Στεφανίας Σάντα (για το 10-8) που βεβαίως διαθέτει τα γονίδια του μπαμπά της Πέτρε/Στέφανου Σάντα ο οποίος ήταν μέλος της ομάδας που κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2005 στο Μόντρεαλ και της μαμάς της, της σπουδαίας κολυμβήτριας (στο ύπτιο στιλ) και πολίστριας Αγγέλας Λυμπεροπούλου.
Γκολ η Ελενα και δεν χάνουμε
Με τον κίνδυνο να παρεξηγηθώ ή απλώς να λανθάνω, θαρρώ πως το πιο σημαντικό από τα 14 γκολ της Εθνικής ήταν άλλο το οποίο μάλιστα προέκυψε από μια αλληλουχία φάσεων και υπήρξε απότοκο της τέλειας συνεπαγωγής: η Φωτεινή Τριχά μπλόκαρε ένα σουτ, απέτρεψε το 10-10 και στο καπάκι η Έλενα Ξενάκη έφυγε στην κόντρα και σκόραρε για το 11-9.
Τότε θυμήθηκα μια ατάκα του Βασίλη Γεωργίου και την είπα παραμιλώντας μονάχος μου…
“Ύστερα από αυτό (ΣΣ: το καλάθι), αγαπητοί μου ακροαταί, δεν χάνουμε”!
Μπίνγκο!
Μπίνγκο και από τον Χάρη Παυλίδη, ο οποίος διερμηνεύοντας τα αισθήματα και την προσέγγιση όλης της ομάδας είχε επισημάνει ότι “οι Αμερικανίδες μας ταιριάζουν περισσότερο από πλευράς τακτικής” και προφανώς δικαιώθηκε πανηγυρικά.
Νίκη έπειτα από 27 χρόνια
Από την πρώτη, τελευταία και μοναδική ως τα σήμερα φορά που η Εθνική είχε νικήσει τις τρις χρυσές Ολυμπιονίκες και οκτάκις πρωταθλήτριες κόσμου, πέρασαν 27 ολόκληρα χρόνια!
Από το Περθ το 1998 στη Σιγκαπούρη το 2025, τρεις γενιές δρόμος!
Πάλι σε ημιτελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, το 2009, στη Ρώμη, η ελληνική ομάδα είχε ηττηθεί με 8-7 κι αυτή ήταν μια από τις οκτώ ήττες μας σε εννέα ματς.
Το σημερινό αριθμούνταν ως το 10ο μεταξύ μας: το δέκατο και το καλό, μαθές!
Στην μπανιέρα και στον θρόνο δυο δυο
Έπειτα από 14 χρόνια, λοιπόν, η Εθνική επιστρέφει στον τελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος με την ίδια ζέση, την ίδια φιλοδοξία, τον ίδιο πόθο και τον ίδιο καημό: να φορέσει το στέμμα που –φτου να μη μας ματιάσω- μπορεί να μας κλείνει κι από αλλού το μάτι…
Αύριο, στον δικό της ημιτελικό, η Εθνική ανδρών (που σε αντίθεση με τις γυναίκες δεν έχει κατακτήσει ποτέ στην ιστορία της ένα χρυσό μετάλλιο) αντιμετωπίζει την Ισπανία και προφανώς ένα ονειρώδες double είναι εφικτό!
Οι δυο εθνικές ομάδες αυτού του unisex εθνικού αθλήματος μας βρίσκονται στην τετράδα για δεύτερη φορά στην ιστορία μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 στην Αθήνα, όπου οι γυναίκες ανέβηκαν στο δεύτερο σκαλί του βάθρου και οι άνδρες κατέλαβαν την τέταρτη θέση.
Τώρα ξαναπάμε στην… μπανιέρα δυο δυο όπως λέει και το τραγούδι του Βαγγέλη Γερμανού: άμποτε και στον θρόνο δυο δυο για να σκάσουν οι οχτροί μας!
Πηγή: Sport24
