Του Βασίλη ΣαμπράκουΠιθανόν να πρόκειται για το πιο κρίσιμο ερώτημα. Διότι ο προπονητής είναι παραπάνω από καθοριστικός παράγοντας στην πορεία μιας ομάδας, διότι ένας προπονητής με χαμηλή αυτοπεποίθηση είναι ένας προπονητής που δυσκολεύεται πολύ να αποδώσει. Ενα μέρος της απάντησης στο ερώτημα είναι σχετικό με την ικανότητα του προπονητή να ελέγχει τα συναισθήματά του και να καταφέρνει να λειτουργεί αποτελεσματικά στην καθημερινή δουλειά του. Ένα άλλο μέρος όμως είναι σχετικό με το περιβάλλον: τη συμπεριφορά του περιβάλλοντος και τον βαθμό της επιρροής που ασκεί στον προπονητή.
Είναι μάλλον εύκολο να απαντήσεις στην δεδομένη στιγμή στην ερώτηση σχετικά με την ομάδα που εμπιστεύεται περισσότερο τον προπονητή της. Προσέξτε, όταν αναφέρω “ομάδα” εννοώ όλα τα βασικά ενδιαφερόμενα μέρη, δηλαδή τον μεγαλομέτοχο, την διοίκηση και την πλειοψηφία των οπαδών και ειδικά αυτούς που βρίσκονται τακτικά στις κερκίδες. Ο Ακης Μάντζιος μάλλον απολαμβάνει τις καλύτερες ημέρες του από την επιστροφή του στον πάγκο του Αρη. Μόνο ο ίδιος μπορεί να απαντήσει στην ερώτηση σχετικά με το μέγεθος του αισθήματος ασφάλειας που του δημιουργούν τα όσα σκέφτεται για την συμπεριφορά του περιβάλλοντος σε μια περίοδο που η ομάδα του θα δοκιμαστεί από αρνητικά αποτελέσματα. Διότι την τόνωση της αυτοπεποίθησης ο προπονητής την χρειάζεται στις “στραβές” και όχι στις νίκες. Πάντως όσα ακούς σου δημιουργούν την αίσθηση ότι νιώθει εμπιστοσύνη, και της διοίκησης και του κοινού που συγκεντρώνεται στο «Κλεάνθης Βικελίδης».
Μετά τον Μάντζιο είναι δύο προπονητές που βρίσκονται περίπου στην ίδια κατάσταση: ο Ραζβάν Λουτσέσκου και ο Ματίας Αλμέιδα. Και οι δύο έχουν δει την διοίκηση να δεσμεύεται μαζί τους με πολυετή συμβόλαια. Καθένας όμως έχει τους λόγους του για τις ανασφάλειές του. Ο Λουτσέσκου έφτασε προ εβδομάδων στο «δεν έχω πρόβλημα να τα μαζέψω και να φύγω», προτού δεχθεί δημόσια στήριξη από τους οπαδούς του ΠΑΟΚ. Ο Αλμέιδα έφτασε το περασμένο Σάββατο στις Σέρρες να πει το «πρέπει να σκεφτούμε αν εγώ, που είμαι ο υπεύθυνος, έχω την ικανότητα να το αλλάξω». Ο Λουτσέσκου αισθάνθηκε ότι δεν τον εμπιστεύθηκε η διοίκηση στον χειρισμό της ομάδας του στο κομμάτι της νοοτροπίας λόγω του προστίμου που ανακοίνωσε. Ο Αλμέιδα, στο μεταβατικό στάδιο της μετά Μελισσανίδη εποχής, αισθάνεται ότι ένα μέρος του κόσμου αμφισβητεί την ικανότητά του να παρουσιάσει μια ομάδα που θα διεκδικεί μέχρι το τέλος τους ελληνικούς τίτλους.
Δεν μπορείς εύκολα να σκεφτείς ότι ο ΠΑΟΚ θα αμφισβητήσει τον Λουτσέσκου ή η ΑΕΚ τον Αλμέιδα. Συνεπώς θεωρητικά και οι δύο προπονητές μπορούν να αισθάνονται μια ασφάλεια για να συνεχίσουν με καθαρό μυαλό σε αυτή τη δοκιμασία. Όταν πάντως τους βλέπεις να αμφιβάλλουν δημόσια, τότε αντιλαμβάνεσαι ότι – το λιγότερο – το περιβάλλον τους ασκεί επιρροή στο ψυχολογικό κομμάτι.
Ο επόμενος, αν μιλούσαμε για ποσοστά «σιγουριάς» είναι ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ. Ξέρει ότι ο Ολυμπιακός, δηλαδή η διοίκηση, δεν επιθυμεί να τον «αλλάξει». Ξέρει όμως το ίδιο καλά ότι ο Ολυμπιακός θέλει πολύ να φτάσει στην κατάκτηση του πρωταθλήματος για να γιορτάσει με αυτό το τρόπαιο στα χέρια την συμπλήρωση των 100 χρόνων από την ίδρυση του συλλόγου. Ο Ισπανός προπονητής νιώθει ότι ο σύλλογος «τον περιμένει» – δηλαδή ότι του δίνει χρόνο. Συγχρόνως όμως νιώθει ότι ο χρόνος του θα λιγοστέψει στην περίπτωση που ο Ολυμπιακός απομακρυνθεί, μέχρι τα Χριστούγεννα, από την κορυφή της βαθμολογίας.
Ο τελευταίος στη λίστα είναι ο Ντιέγκο Αλόνσο. Ο Ουρουγουανός άκουσε την πλειοψηφία των φίλων του Παναθηναϊκού να αποδοκιμάζει κατά την αναγγελία του ονόματός του στο ΟΑΚΑ πριν από την έναρξη του ματς με τον Αρη. Και όταν περπατούσε προς τη φυσούνα, μετά από τη λήξη του παιχνιδιού, είδε δεκάδες φίλους του Παναθηναϊκού να τον αποδοκιμάζουν και να τον «αποχαιρετούν» με νεύματα. Ο Αλόνσο βλέπει ότι ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ του δίνει παράταση χρόνου, ή πιο σωστά μένει συνεπής στα όσα του έχει πει τον προηγούμενο καιρό – ότι θα τον «περιμένει» και θα του δώσει χρόνο για να δείξει καλύτερο Παναθηναϊκό. Στην πραγματικότητα, παρόλο που ο Παναθηναϊκός του είχε μιλήσει για ένα πρότζεκτ 3ετίας, ο Αλόνσο σήμερα ξέρει ότι θα «ζήσει» απολύτως εξαρτώμενος από το αποτέλεσμα του κάθε επόμενου αγώνα. Κάθε νίκη θα του δώσει παραπάνω χρόνο. Μια ήττα, ή ακόμη και μια ισοπαλία μπορεί να αποτελέσει τον επίλογο της θητείας του στον Παναθηναϊκό. Αυτή δεν είναι μια συνθήκη που μπορεί εύκολα να διαχειριστεί, ψυχολογικά και πνευματικά, ένας προπονητής στον πρώτο του χρόνο σε μια ομάδα, όταν μάλιστα αυτός είναι και ο πρώτος χρόνος του σε μια ξένη χώρα. Με άλλα λόγια, αυτό που έχει μπροστά του ο Αλόνσο ήταν εξαρχής και εξακολουθεί να είναι πολύ δυσκολότερο από την πρόκληση που αντιμετωπίζουν όλοι οι υπόλοιποι. Και επειδή το περιβάλλον ασκεί μεγάλη επιρροή στους προπονητές, πιθανότατα αυτή η λίστα, με αυτή τη σειρά, θα μας μιλούσε και για τις πιθανότητες αυτών των προπονητών να κάνουν Χριστούγεννα στη θέση τους. Αν έπρεπε να κάνουμε μια λίστα που ξεκινά από τον «ακούνητο» και φτάνει στον «αιωρούμενο», αυτή θα ήταν η σειρά: Μάντζιος, Λουτσέσκου, Αλμέιδα, Μεντιλίμπαρ, Αλόνσο. Αυτά είναι τα σημερινά δεδομένα, πάνω που πηγαίνουμε να μπούμε στον Νοέμβριο, τον μήνα κατά του οποίου τη διάρκεια γίνονται, παραδοσιακά, οι περισσότερες αλλαγές προπονητή.
Πηγή: Gazzetta
