Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Ο Ολυμπιακός φαινόταν ότι μπορεί να έχει δύσκολη δουλειά στο Αγρίνιο. Στα δυο τελευταία του ματς στο πρωτάθλημα είχε φέρει μια ισοπαλία με την Καλλιθέα και είχε κερδίσει δύσκολα την Λαμία στο Καραϊσκάκη με 1-0. Ο Παναιτωλικός δεν συγκαταλέγεται μεταξύ των ουραγών της βαθμολογίας – είναι σοβαρή ομάδα και έχει αποδείξει (και στο Καραϊσκάκη) πως μπορεί να παίξει και καλή άμυνα. Αλλά όλα αυτά ενώ ισχύουν, αποδείχτηκε ότι δεν ισχύουν. Διότι μεταξύ του κακού ματς του Ολυμπιακού με την Λαμία και του χθεσινού του ματς στο Αγρίνιο συνέβη κάτι: η διακοπή του πρωταθλήματος. Η μεγάλη άδεια που έδωσε ο κόουτς Μεντιλίμπαρ στους παίκτες του αποδείχτηκε καλή ιδέα. O Ολυμπιακός κέρδισε άνετα με 2-0 κι επέστεψε στην κορυφή της βαθμολογίας.
Εκπλήξεις λίγες, αποφάσεις δύσκολες
Ο Μεντιλίμπαρ έκανε τις εκπλήξεις του. Κράτησε στην ενδεκάδα τον Μπιανκόν επιβραβεύοντάς τον για την καλή του εμφάνιση με την Λαμία, επανάφερε τον Εσε αντί του Γκαρσία, έδωσε φανέλα βασικού στον Βέλντε κρατώντας στον πάγκο τον νεαρό Κωστούλα, κι έβαλε τον Ζέλσον δεξιά. Ξεκούραστοι και με καθαρό μυαλό οι παίκτες του Ολυμπιακού πήραν αμέσως τον έλεγχο του αγώνα και πίεσαν από την αρχή τους γηπεδούχους που περιορίστηκαν να ψάχνουν αντεπιθέσεις. Ο Ολυμπιακός ανέβαζε στροφές καθώς περνούσαν τα λεπτά, είχε ευκαιρίες με τον Μουζακίτη, τον Τσικίνιο και τον Βέλντε, είδε τον Εσε να σημαδεύει με κεφαλιά το δοκάρι και άνοιξε τελικά το σκορ με πέναλτι που έδωσε ο Ευαγγέλου, που στο VAR είδε χέρι του Τορεχόν στην εξέλιξη ενός χτυπήματος κόρνερ: ο Σιδηρόπουλος έλεγξε προσωπικά την φάση και συμφώνησε με τον Ευαγγέλου πριν ο ΕλΚαμπί κάνει ψύχραιμα το 0-1. Στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου, όταν ο διεθνής διαιτητής απέβαλε πολύ σωστά τον Πέρεζ με δεύτερη κίτρινη κάρτα, το ματς τελείωσε: ο έλεγχος του Ολυμπιακού έγινε απόλυτος, ο Τσικίνιο στο 70΄ έκανε το 0-2 και το μόνο ψεγάδι του Ολυμπιακού που δεν κινδύνευσε ποτέ είναι ότι δεν βρήκε και τρίτο γκολ παρά το φρεσκάρισμα της επίθεσης με τους Κωστούλα, Παππακανέλο και Γιάρεμτσουκ. Ο Ουκρανός έχασε στο 90΄ένα γκολ που δεν χάνεται: είναι «σκουριασμένος» – ίσως και κομμάτι απογοητευμένος. Κι ο Βέλντε δεν εντυπωσίασε, αλλά είχε τουλάχιστον διάθεση: χάρη στην παρουσία του ο Ολυμπιακός φόρτωσε πολύ την αριστερή πλευρά του ταλαιπωρώντας τους γηπεδούχους αφάνταστα.
Κατά τα άλλα ο Ολυμπιακός ψάχνει την αγορά για να ενισχυθεί. Η αποχώρηση του Γουίλιαν σημαίνει πως αναζητούν παίκτη για την θέση του Βραζιλιάνου και το γεγονός ότι ο Ολιβέιρα ήταν εκτός αποστολής στο Αγρίνιο σημαίνει πως κι αυτός ψάχνει ομάδα. Αλλά όπως είπε ο Μεντιλίμπαρ όποιος και να ρθει τώρα θα πρέπει να παλέψει για μια θέση στην ενδεκάδα: ο Βάσκος έχει εξηγήσει ότι αυτοί που αγωνίζονται τώρα είναι οι παίκτες στους οποίους θα στηριχθεί. Υπό αυτό το πρίσμα η επιστροφή του Εσε, του Τσικίνιο, του Ορτέγκα και του Μουζακίτη στις καλές εμφανίσεις και η πρόοδος του Μπιανκόν είναι ευχάριστες ειδήσεις για τον προπονητή του Ολυμπιακού. Αλλά σε μια χώρα που το ποδόσφαιρο είναι απλά ευκαιρία για συζητήσεις και εντάσεις όλα αυτά ενδιαφέρουν λιγότερο από το πέναλτι που έδωσαν οι διαιτητές στο χθεσινό ματς και δεν άρεσε σε πολλούς. Από την στιγμή που η απόφαση ήρθε μέσω VAR η συζήτηση γίνεται απολύτως βαρετή. Ωστόσο θέλω να πω κάτι πέρα από τα συνηθισμένα. Ας πούμε πως δεν υπάρχει πέναλτι για την οικονομία της συζήτησης. Τι σημαίνει αυτό; Απολύτως τίποτα. Ο Ολυμπιακός μέρες τώρα είχε εκφράσει την δυσφορία του για την παρουσία του Σιδηρόπουλου στο ματς. Αν κρίνουν ότι ευνόησε τον Ολυμπιακό ας τον τιμωρήσουν, αλλά να απολογηθεί ο Ολυμπιακός για απόφαση του Σιδηρόπουλου είναι από τα απίθανα. Όπως εντελώς άχαρη βρίσκω κι όλη αυτή την συζήτηση για τον αρχιδιαιτητή, την ΚΕΔ, την αντικατάσταση του Λανουά κτλ.
Ο Λανουά και η μίρλα
Δόξα τον Θεό η πληροφόρησή μας για όσα συμβαίνουν στα πρωταθλήματα του εξωτερικού είναι πλέον συνεχής. Υπάρχει άραγε κανένα άλλο πρωτάθλημα στον κόσμο που ομάδες να ζητάνε αντικαταστάσεις αρχιδιαιτητών, όπως κάνουν στην Ελλάδα; Προσωπικά δεν θυμάμαι. Δεν γίνονται λάθη στα ξένα πρωταθλήματα; Φυσικά και γίνονται. Αλλά πουθενά ένα λάθος διαιτητή δεν γίνεται αιτία για να συζητάνε οι ομάδες μεσούσης της περιόδου για την επάρκεια των αρχιδιαιτητών κτλ. Για ένα απλό λόγο: διότι σέβονται πρώτα από όλα την ίδια την θεσμική αξιοπιστία του πρωταθλήματος τους και δεν πυροβολάνε τα πόδια τους. Εδώ, όσο πιο μέτριες είναι οι ομάδες, τόσο περισσότερες είναι οι επισκέψεις των προέδρων τους στην ΕΠΟ, τόσο πιο πολλές οι διαρροές και οι ανακοινώσεις τους, τόσο πιο μεγάλη η φασαρία που κάνουν. Στο μεταξύ χρόνια τώρα έχει αποδειχτεί πως καμία φασαρία δεν φέρνει κάποιου είδους καλό αποτέλεσμα, ενώ είναι αμφίβολο κι αν υπάρχει πλέον τρόπος να κερδίσει κάποιος το πρωτάθλημα μόνο χάρη στην καλή διαιτητική αντιμετώπιση. Με ξένους διαιτητές στα ντέρμπι και με συνεχείς στοχοποιήσεις διαιτητών από όλους, το αποτέλεσμα είναι εδώ και χρόνια ένα και μόνο: τα λάθη επιμοιράζονται κι ο επικοινωνιακός χαρτοπόλεμος δεν σε σώζει – αν δεν παίξεις μπάλα δεν κερδίζεις τίποτα και στο τέλος της σεζόν τα ακούς κανονικά από τους ίδιους τους οπαδούς σου, που απλά εκλαμβάνουν πλέον την μίρλα ως αδυναμία. Αναφέρομαι φυσικά στην μεγάλη πλειοψηφία: μια μειοψηφία φανατικών που βλέπει συνομωσίες, θα υπάρχει πάντα.
Εχθρός του καλού είναι πάντα το καλύτερο, αλλά φέτος η γκρίνια είναι δυσανάλογη από το όποιο πρόβλημα. Ο Λανουά κάνει τα λάθη του – το πιο μεγάλο είναι ότι δεν τιμωρεί όσο πρέπει αλλά και ότι δεν ανέβασε στην Σουπερλίγκα στο τέλος του πρώτου γύρου κάποιους διαιτητές από τις μικρότερες κατηγορίες ώστε να έχει περισσότερους από τους 18 διαιτητές, που έχει τώρα διαθέσιμους. Καλό θα ήταν επίσης να μην κάνει αυτός την επιλογή των φάσεων που κρίνει και να προΐσταται αυτός στα σεμινάρια. Αλλά κατά τα άλλα ελάχιστα είναι τα χοντρά λάθη που έχουμε δει φέτος κι ελάχιστο ρόλο έχουν παίξει οι διαιτητές στην διαμόρφωση της βαθμολογίας μέχρι τώρα. Αν οι ομάδες κοιτάζουν και στην διαιτησία η μία την άλλη, και διαμαρτύρονται όχι για την διαιτησία στα δικά τους ματς αλλά για τις διαιτησίες των ανταγωνιστών τους, είναι γιατί η δική τους μετριότητα τους κάνει να ανησυχούν: αν κάποιος είχε πραγματικά μια ομάδα που έπαιζε μπάλα της προκοπής, σε αυτό το πρωτάθλημα όπου οι πρωτοπόροι δεν μπορούν να κερδίσουν την Καλλιθέα, θα έκανε περιπάτους και με κόντρα διαιτησία.
Στα μαύρα κατάστιχα
Η ελληνική διαιτησία έχει περάσει πολλά. Μόλις πέρυσι, (κι όχι πριν δεκαπέντε χρόνια…), αρχιδιαιτητής ήταν ένας τύπος που ζούσε στην Σουηδία, έλεγε ότι θα ‘ρθει στην Ελλάδα όταν βρει πάρκινγκ για το τροχόσπιτό του και στο μεταξύ την διαιτησία την διοικούσαν κάτι τύποι με καλό γούστο στο φρέντο εσπρέσο. Όποιος θέλει κάτι τέτοιο μπορεί εύκολα να το έχει: αμφιβάλω αν θα του βγει σε καλό. Ο πρόεδρος της ΕΠΟ κ. Μάκης Γκαγκάτσης σίγουρα μπορεί αύριο να αντικαταστήσει τον Λανουά με όποιον θέλει. Αλλά επειδή και ο Γάλλος και ο Βάλερι μας ήρθαν από την UEFA, (κι ο Ιταλός είναι και καλός φίλος του αρχιδιαιτητή Ροσέτι…) θα πρότεινα ψυχραιμία. Διότι ενώ στην Ελλάδα είναι βέβαιο πως όποιος κι αν είναι ο αρχιδιαιτητής όλοι θα γκρινιάζουν για ένα πιάτο κουκούτσια, να μας βάλει ο Ροσέτι ως χώρα στα μαύρα κατάστιχα δεν το βρίσκω καλή εξέλιξη. Αλλά όλοι μεγάλα παιδιά είναι – κυριολεκτικά. Ας κάνουν ό,τι θέλουν: έχουν και δικαίωμα όλοι να βγάλουν τα μάτια τους. Είναι πιο εύκολο άλλωστε από το να έχουν ομάδες της προκοπής…
Πηγή: Karpetshow
