Θηρίο της βραδιάς, ήταν ο Ζέλσον Μαρτίνς. Τους γύριζε ταινία, τους πρωταθλητές Ολλανδίας, κανονικά. Ο Ζέλσον Μαρτίνς ως γνωστόν, στον Ολυμπιακό πραγματοποιεί guest εμφανίσεις. Αυτή η guest εμφάνιση, πρέπει να είναι η πιο απολαυστική του Ζέλσον Μαρτίνς με την κόκκινη φανέλα. Σαν να συσσώρευε μέσα του, όλον αυτόν τον καιρό, τόσο αγωνιστικό κέφι για να κάνει ένα αληθινά top παιγνίδι. Και top παιγνίδι, ακριβώς έκανε. Σε κίνηση, σε δημιουργικότητα, σε εκτελέσεις.
Περιμέναμε ομολογουμένως, τον Σαϊμπαρί. Ο Σαϊμπαρί είχε δύο διαδοχικές κατοχές, στα δευτερόλεπτα προτού βάλει ο Ολυμπιακός γκολ. Και στις δύο, βγήκε με τη μπάλα έξω από το γήπεδο. Σπανίως ποδοσφαιριστής συζητιέται τόσο πολύ πριν τον αγώνα, και τόσο…καθόλου μετά.
Γενικώς οι ποδοσφαιριστές της PSV, μια εντελώς αστάθμητη ομάδα που μπορεί να ηττηθεί 3-1 από τη Σεν-Ζιλ και να νικήσει 6-2 τη Νάπολι, απέτυχαν να επιβεβαιώσουν τον προπονητή τους που μας είχε υποσχεθεί πολλή διασκέδαση. Στα λεπτά μετά το πέμπτο και ως το ογδοηκοστό, όλοι ήταν δευτερεύοντες. Μπήκαν στην αναμέτρηση αεράτοι, άνετοι. Τους ξαναείδαμε, όταν ο Ολυμπιακός φαινόταν πια πως είχε εξαντληθεί. Αν σε κάτι υστέρησαν οι της PSV, πρωτίστως ήταν στη δύναμη της επιθυμίας.
Ο Ολυμπιακός έφτασε στο γκολ, με τον εγνωσμένο τρόπο το. Μακρινή μεταφορά ο τερματοφύλακας, και βουρ στη δεύτερη μπάλα. Ο αριστερός μπακ έφυγε από τον χώρο του και “πήγε” στον Τσικίνιο, ο Τσικίνιο πρόλαβε να κάνει τη δεύτερη μπάλα…ασίστ, ο Ζέλσον Μαρτίνς έμεινε σε 1-v-1 με τον βαρύ σέντερ-μπακ, το(ν) ζωγράφισε. Κλασικό γκολ Ολυμπιακού “δίχως ευκαιρία”. Από εκείνα που τσακίζουν το αντίπαλο ηθικό. Ο Ολυμπιακός έκανε κάτι περισσότερο από το να ανοίξει (πρώτη φορά εφέτος στο Τσάμπιονς Λιγκ) το σκορ. Εφερε την παρτίδα, εντελώς στα μέτρα του. Εκτοτε, έπαιζε “όπως ήθελε”.
Οι επιλογές του Μεντιλίμπαρ και πριν και καθ’ οδόν, “δήλωσαν” προσωπικότητα winner. Η ομάδα επέστρεψε στις υψηλές εντάσεις. Είχε ισορροπία, που πάντοτε βγαίνει πιο αρμονική με τον Τσικίνιο στη θέση-δέκα. Εκτός από τον Ζέλσον Μαρτίνς δε, και ο Ντανιέλ Ποντένσε δεν κοβόταν από τον (δεξιό) μπακ “ούτε με βαλέ” που λένε. Φυσικά, ως συνήθως, η άμυνα άρχιζε από τον σέντερ-φορ που δάγκωνε ό,τι κινείται. Και άλλη μία φορά, ο κόουτς των στατικών φάσεων τίμησε το μεροκάματο. Αυτή τη φορά απλώς, δεν μπήκε γκολ από στατική φάση, μπήκε…σχεδόν γκολ (το δοκάρι του Ζέλσον Μαρτίνς).
Η ισορροπία του Ολυμπιακού κλονίστηκε, στο κομμάτι της “τελικής ευθείας” κατά το οποίο είχαν κιόλας αποσυρθεί, λόγω κούρασης, και ο Τσικίνιο και ο Ελ Κααμπί. Οι παραδειγματικοί. Τίποτα δεν είναι ίδιο, ως προς το σημείο εκκίνησης της αμυντικής διαδικασίας ψηλά, δίχως αυτούς. Και βέβαια, ο Ολυμπιακός (ξανα)πλήρωσε την παρανοϊκή αποβολή του Εσε στη Βαρκελώνη. Η πρώτη πληρωμή εκεί, ήταν τα τέσσερα γκολ στην πλάτη μετά την κόκκινη κάρτα. Η δεύτερη δόση εδώ, ήταν ότι δεν είχε ο Ολυμπιακός τον Εσε σε αυτή την απαιτητική παρτίδα.
Η εξάντληση γονάτισε τους μαχητές του Μεντιλίμπαρ. Το άσκοπο φάουλ που δίνει ο Μουζακίτης, ένα από τα μόλις επτά φάουλ που έκανε ο Ολυμπιακός σε ολόκληρο το ματς, δεν είναι σφάλμα απειρίας. Είναι σφάλμα, υπερκόπωσης του μυαλού. Ο Ροντινέι που είναι πεπειραμένος, είδαμε πώς “έμεινε μέσα” και κράτησε τους φιλοξενούμενους onside στην ισοφάριση. Το είχε κάνει και με τον Αρη, ο Ροντινέι. Κι ύστερα, γύρισε και το έσωσε. Οχι, αυτή τη φορά. Τόσο λεπτές είναι ενίοτε, οι γραμμές. Οι αποστάσεις. Οι διαφορές. Ο Μεντιλίμπαρ το γνωρίζει, βιωματικά. Πρόπερσι στο Τσάμπιονς Λιγκ με τη Σεβίλλη, δέχθηκε γκολ ισοφάρισης στο 90’+ από την…PSV.
Ακόμη η χοντρή δεν έχει βγει, να τραγουδήσει. Αρα το πάρτι, ας μη προτρέχουμε, δεν σχόλασε. Τέσσερα παιγνίδια πέρασαν, τέσσερα παιγνίδια μένουν. Κανείς και τίποτα δεν προδικάζει, ότι ο Ολυμπιακός θα ηττηθεί από τη Ρεάλ. Κανείς και τίποτα δεν προδικάζει, ότι ο Ολυμπιακός θα νικήσει στο Καζαχστάν.
Ποτέ δεν ξέρεις. Οι (δώδεκα) βαθμοί παραμένουν προς το παρόν, και τούτο είναι το μόνο σίγουρο, στο τραπέζι επάνω.
Πηγή: Sdna
