Του Αλέξανδρου Λοθάνο
Το Champions League που κατέκτησε το 2022 η Ρεάλ Μαδρίτης είναι άξιο για μια σειρά πολλών επεισοδίων σε πλατφόρμα γιατί, κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι το πιο μάγκικο, το πιο καρυδάτο που έχει κατακτήσει ποτέ ομάδα στην ιστορία της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.
Σύμφωνοι, η Ρεάλ είχε την τεχνογνωσία και 13 τρόπαια πίσω της, αλλά αυτά που κατάφερε εκείνο το τετράμηνο Φεβρουάριο – Μάιο ήταν, απλώς, ασύλληπτα, πρωτόγνωρα, απίθανα. Κατά σειρά, ανέτρεψε όλα τα εις βάρος της προγνωστικά, κόντρα σε Παρί Σεν Ζερμέν, Τσέλσι, Μάντσεστερ Σίτι και Λίβερπουλ.
Κάθε φορά έπεφτε και κάθε φορά σηκωνόταν με εντυπωσιακό τρόπο, Οι αντίπαλοί της την έβλεπαν στο καναβάτσο, έμοιαζε μισοπεθαμένη, αλλά με έναν μαγικό τρόπο, έβρισκε τον δρόμο προς την επιτυχία.
Εκείνο το τετράμηνο πείστηκα, οριστικά και αμετάκλητα, ότι αν μια ομάδα δικαιούται να καυχιέται πως έχει «βαριά φανέλα», έναν όρο με τον οποίο διαφωνώ, αυτή εδρεύει στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου».
Πέρυσι, οι σοβαροί τραυματισμοί βασικότατων παικτών (Τιμπό Κουρτουά, Έντερ Μιλιτάο, Νταβίντ Αλάμπα) έκαναν και πάλι την εμφάνισή τους, αλλά ο Κάρλο Αντσελότι και οι παίκτες του βρήκαν και πάλι τον τρόπο να φτάσουν στην Γη της Επαγγελίας, μετατρέποντας σε γλυκιά ρουτίνα την κατάκτηση της κούπας με τα μεγάλα αυτιά.
Φέτος, όμως; Το ξεκίνημα, παρότι δεν ήταν πειστικό από ποδοσφαιρικής πλευράς, έδειχνε μια εύκολη πρόκριση μέσω της νεοσύστατης League Phase: Ζόρικη νίκη επί της Στουτγκάρδης στο «Μπερναμπέου» (3-1), με τα πρώτα καμπανάκια να ακούγονται.
Τα καμπανάκια έγιναν… καμπάνες με την ήττα από την Λιλ, η ηρωική «α λα Ρεάλ» ανατροπή επί της Μπορούσια Ντόρτμουντ πιστώνεται στον Βινίσιους Ζούνιορ και χρεώνεται στον Νούρι Σαχίν για τις αλλαγές του στους Βεστφαλούς, αλλά από εκεί και πέρα… κατηφόρα.
Δίκαιη εντός έδρας ήττα από την προβληματική φέτος Μίλαν (1-3), καθαρή ήττα στο Λίβερπουλ από την πιο φορμαρισμένη ομάδα στην Ευρώπη αυτή την στιγμή (0-2) και, κάπως έτσι, η Ρεάλ είναι στο όριο του αποκλεισμού, ευρισκόμενη στην 24η θέση. Και τώρα τι;
Πως μπορεί να προκριθεί
Σύμφωνα με το «σούπερ κομπούτερ» της Opta, για να μπει μια ομάδα στην οκτάδα που δίνει απευθείας πρόκριση στους «16» απαιτούνται 16 βαθμούς, στους οποίους η Ρεάλ δεν μπορεί να φτάσει, αφού έχει έξι και θα διεκδικήσει άλλους εννέα μέχρι το τέλος της League Phase.
Για καλή της τύχη, με εξαίρεση το επόμενο, πολύ κρίσιμο παιχνίδι στην έδρα της πέμπτης Αταλάντα, η οποία βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση και πιθανόν να ψάξει και ρεβάνς για την ήττα στον τελικό του ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ το καλοκαίρι, το πρόγραμμά της είναι ευνοϊκό.
Υποδέχεται στη συνέχεια την 32η Ζάλτσμπουργκ, μια από τις απογοητεύσεις της σεζόν και, τελευταία αγωνιστική, θα αντιμετωπίσει εκτός έδρας την έκπληξη Μπρεστ (11η), η οποία όμως έδειξε ήδη κόντρα στην Μπαρτσελόνα ότι με τους «μεγάλους», όπως είναι λογικό άλλωστε, ζορίζεται.
Το μπαλάκι στον Αντσελότι
Για να διεκδικήσει με αξιώσεις μια θέση στην οκτάδα ή τουλάχιστον στην 16άδα που ακολουθεί, η Ρεάλ πρέπει να λύσει πολλά και σημαντικά προβλήματα, χωρίς μάλιστα να έχει την δυνατότητα να προσθέσει νέα πρόσωπα μέσω μεταγραφών τον Ιανουάριο.
Ο 21χρονος κεντρικός αμυντικός Ραούλ Ασένθιο αποδεικνύεται μια καλή εναλλακτική λύση για τα μετόπισθεν και στην Μαδρίτη προσεύχονται να μην πάθει τίποτα ο Αντόνιο Ρούντιγκερ, με Έντερ Μιλιτάο και Νταβίντ Αλάμπα στα πιτς.
Το κενό του Ντάνι Καρβαχάλ στο δεξί άκρο της άμυνας δεν καλύπτεται επαρκώς, αφού ο Λούκας Βάθκεθ αποδεικνύεται πολύ «λίγος» στο αμυντικό κομμάτι και όλες οι ομάδες τον βάζουν ως στόχο στην επίθεσή τους, με πιο χαρακτηριστικό το… πάρτι του Ραφαέλ Λεάο στη νίκη της Μίλαν.
Ο Εντουάρντο Καμαβινγκά έδινε πολύτιμη ενέργεια στην μεσαία γραμμή, αλλά τραυματίστηκε και αυτός (!), αν και η επιστροφή του Ορελιέν Τσουαμενί (επίσης από τραυματισμό) μπορεί να φέρει μια ισορροπία.
Και στην επίθεση; Η απόκτηση του Κιλιάν Μπαπέ περισσότερο μπέρδεψε παρά βελτίωσε την ομάδα, ο Γάλλος δείχνει ακόμα έξω από τα νερά του και στο «Άνφιλντ», παρά την απουσία του Βινίσιους Ζούνιορ που του επέτρεπε να κινηθεί όπου ήθελε, εκμηδενίστηκε από τον νεαρό Κόνορ Μπράντλεϊ και, συν τοις άλλοις, έχασε το πέναλτι που θα επέτρεπε στην ομάδα του να ισοφαρίσει.
Ο Κάρλο Αντσελότι, ο οποίος στο παρελθόν πιστώθηκε δικαίως τις τακτικές προσαρμογές που οδήγησαν την Ρεάλ στις επιτυχίες, καλείται να βρει λύσεις και μάλιστα άμεσα, ώστε να μην μείνει στην ιστορία ως ο προπονητής της Ρεάλ που κατέκτησε μαζί της τρία Champions League, αλλά βίωσε και έναν πρόωρο, οδυνηρό και ταπεινωτικό αποκλεισμό…
Πηγή: Gazzetta
