Αποτέλεσμα στο Μπέλφαστ, το άριστον. Μηδέν-ένα, στο ίδιο γήπεδο όπου πέρυσι το φθινόπωρο η Βόρεια Ιρλανδία κράτησε σε 0-0 και την Ελβετία και την Ιταλία. Προσέγγιση Πογέτ, η (φυσιο)λογική. Από εκεί που το άφησε (σε πρόσωπα και σε σχηματισμό) στα δύο φιλικά, με αυτό το συνέχισε στο πρώτο επίσημο. Κεφαλαιώδες. Δεν εκπλήσσει το γκρουπ, δεν το ανακατεύει, δεν το αναστατώνει. Βασικές αρχές επίσης, φαίνεται πως τηρούνται. Για να το εκφράσω σε παράδειγμα, το να έπαιζε ο Μπάλντοκ με τρεις προπονήσεις απευθείας στην ενδεκάδα, θα ήταν καταπάτηση βασικής αρχής.
Η προσομοίωση του Μαρτίου στη Ρουμανία και στο Μαυροβούνιο, πρώτα νίκη και αμέσως μετά ήττα, ανέδειξε το προφανές. Η Εθνική κυνηγάει, τώρα που έφτασε “το πλήρωμα του χρόνου” με την ωρίμανση του γκρουπ και πλέον είναι υποχρεωτικό να αναμετρηθεί με τους στόχους της, όχι το αποτέλεσμα. Εχει ανάγκη για να υποστηρίξει στόχους, τα αποτελέσματα. Σερί. Με μιάμιση φάση στο κάθε παιγνίδι, ένα αποτέλεσμα μπορεί να έρθει. Αλλά, δεν είναι το πιο πιθανό ότι θα έρθουν διαδοχικά αποτελέσματα. Στο Βουκουρέστι, ήρθε 0-1. Αλλά στην Ποντγκόριτσα ύστερα, ήρθε 1-0. Η “κεντρική ιδέα” δημιουργίας, το επιθετικό πλάνο, εξακολουθεί να πάσχει.
Ποια ήταν η ελληνική κεντρική ιδέα, εναντίον των Βορειοϊρλανδών; Υπερβολικά απλοϊκή. Πετάμε τη μπάλα στον Λημνιό, όλο και κάτι θα βρει να κάνει με αυτήν. Οι μεγάλες πάσες από πίσω όμως, ώστε να βρουν τον Λημνιό στην πλάτη του 5-3-2, δεν έσφυζαν ποιότητα. Κάπως καλύτερα έφτιαχνε το πράγμα, όταν πήγαινε κοντά στον Λημνιό ο Μπακασέτας, ή/και ο Ρότα, και έπαιζαν τις κοντές πάσες. Κι ακόμη καλύτερα, η στιγμή του γκολ, τη μία φορά που ο Λημνιός πήγε σε σόλο. Πήρε τη μπάλα πίσω από τη γραμμή του κέντρου, την οδήγησε ως τη μεγάλη περιοχή, την ακούμπησε στον Μπακασέτα. Είχαμε νοσταλγήσει ομολογουμένως, αυτά τα “τρελά” του Λημνιού. Μας τα στέρησε η (χρονιά στην) Κολωνία, πέρυσι. Μας τα ξανάφερε η (χρονιά στην) Τβέντε, εφέτος. Σημαίνει, τι; Να προσέξει ο Δημήτρης, πού θα παίζει την επόμενη σεζόν.
Είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς ένα μακρύ ταξίδι, με μοναδική αιχμή για να φτάνει η ομάδα στο γκολ τον (όποιον κάθε φορά) Λημνιό. Η όλη εικόνα την Πέμπτη, έδειχνε δύο ομάδες περίπου ισότιμου επιπέδου ως προς το build-up, κάτι όχι ακριβώς αισιόδοξο για την Ελλάδα. Κι εκείνοι, μιάμιση φάση έκαναν. Απλώς η Εθνική έβαλε γκολ “επειδή μπορούσε” (ο Μπακασέτας) ενώ η γενικώς φλατ Βόρεια Ιρλανδία δεν έβαλε γκολ επειδή (σε τρία σκόρπια ελληνικά λάθη που της δωρίστηκαν για να τα εκμεταλλευτεί) δεν μπορούσε. Οι επόμενοι ωστόσο, στο διάστημα που θα βγάλουν το ματς εκτός ελληνικού ελέγχου, ενδέχεται να μπορούν.
Γιατί με τις αλλαγές και το πέρασμα στο 4-5-1, είναι ξεκάθαρο ότι η Βόρεια Ιρλανδία σ’ ένα βαθμό ανέβασε την ένταση και, μονομιάς θα ‘λεγε κανείς, έβγαλε το ματς εκτός ελληνικού ελέγχου. Μύριζε, πως κάτι άσχημο έρχεται. Οι προσαρμογές της Εθνικής, από 4-2-3-1 σε 4-3-3 (με έξι τον Κουρμπέλη) κι έπειτα σε 5-3-2, δεν απομάκρυναν τη δυσάρεστη οσμή. Μπορώ να πω, την έκαναν πιο έντονη. Ηταν εκείνη η γνώριμη οσμή που ένιωθε κανείς, ότι το άσχημο έρχεται περίπου αναπόφευκτο, στους δύο αγώνες με το Κόσοβο. Ενα-μηδέν στην Πριστίνα, ήρθε το ένα-ένα στο 90’+. Ενα-μηδέν στην Αθήνα, ήρθε το ένα-ένα στο εβδομήντα-κάτι. Στο Μπέλφαστ, από την τύχη ότι το επίπεδο των Βορειοϊρλανδών είναι ελλειμματικό, δεν ήρθε.
Τώρα έρχεται ωστόσο, το Κόσοβο…αυτοπροσώπως. Αυτή την Κυριακή στην Πριστίνα, την άλλη Κυριακή στον Βόλο, το 90% της υπόθεσης είναι εκεί. Ολίγα θα απομείνουν, για να κριθούν οριστικά τον Σεπτέμβριο. Το Κόσοβο είναι σήμερα, η Φινλανδία του πρώτου ελληνικού Nations League. ‘Η, η Σλοβενία του δεύτερου ελληνικού Nations League. Η ομάδα που πρέπει να (υπερ)νικηθεί. Ολοι οι στατιστικοί αριθμοί που έβγαλε το Κόσοβο την Πέμπτη στην εκτός έδρας νίκη επί της Κύπρου, μα όλοι, είναι θεαματικά υπέρτεροι σε σχέση με τους ελληνικούς στο Μπέλφαστ. Μη κουράζω, όποιος ενδιαφέρεται τους βρίσκει και βλέπει.
Ποδόσφαιρο διεθνώς ανταγωνιστικό, ποδόσφαιρο που δίνει προβιβασμό από την τρίτη στη δεύτερη κατηγορία του Nations League, ή (πολύ περισσότερο) ποδόσφαιρο που οδηγεί σε τελική φάση Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, δεν παίζεις με μιάμιση φάση σε ενενήντα λεπτά. Φυσικά δεν συγκρίνουμε, με ομάδες πρώτης κατηγορίας. Συγκρίνουμε, με ομάδες της κατηγορίας μας ή της κατηγορίας που θέλουμε να γίνει η κατηγορία μας. Μιάμιση φάση είναι λίγο, σε οποιαδήποτε κατηγορία.
Πηγή: sdna.gr
