Του Παναγιώτη Παρασίδη
Καταθέτω αυτή την άποψη ξεκάθαρα ως προσωπική γνώμη, βασισμένη όμως σε εμπειρία, καθημερινή επαφή με το ποδόσφαιρο του σήμερα και σε ένα δεδομένο που δεν επιδέχεται ερμηνεία:
-τη φετινή υποχρεωτική συμμετοχή δύο ποδοσφαιριστών γεννημένων το 2007 και κάτω στη Γ’ Εθνική.
Άρα, το ερώτημα δεν είναι αν θα παίξεις με νεαρούς.
Θα παίξεις θες δε θες.Το θέμα είναι το ‘πώς’..!!
Εδώ ακριβώς γίνεται και το λάθος. Ο όρος «νεαρός» χρησιμοποιείται γενικά και πρόχειρα, ενώ στη Γ’ Εθνική οι ηλικίες, δεν έχουν την ίδια βαρύτητα.
Και φυσικά θα εξηγήσω τι εννοώ:
• 2007–2008 (17–18 ετών)
Υποχρεωτική συμμετοχή. Παίκτες που χρειάζονται προστασία, σαφή ρόλο και ένταξη μέσα σε δομή. Δεν είναι ηλικία να “κουβαλήσει” στόχο, είναι ηλικία να ενταχθεί σωστά και να αποκτήσει ρόλο.
• 2004–2006 (19–21 ετών)
Εδώ βρίσκεται η πραγματική βάση πρωταθλητισμού. Παίκτες με ένταση, αντοχή, διάθεση και δυνατότητα να αποτελέσουν κορμό, όταν οι ρόλοι είναι ξεκάθαροι.
• 2002–2003 (22–23 ετών)
Δεν είναι νεαροί. Είναι παίκτες ευθύνης, αυτοί που κρατούν ισορροπία και στηρίζουν τους μικρότερους.
• 26+
Απαραίτητοι όχι για τα λεπτά συμμετοχής και τη λεγόμενη αόριστα εμπειρία τους, αλλά για τη διαχείριση κρίσιμων στιγμών.
Όταν δεν υπάρχει αυτή η διάκριση, ο πρωταθλητισμός δεν χάνεται από την ηλικία.
Χάνεται από τη σύγχυση των ρόλων.
Η υποχρέωση των 2007+ μπορεί εύκολα να γίνει πλεονέκτημα, αρκεί να υπάρχει σχέδιο:
– επιλογή συγκεκριμένων θέσεων για τους μικρούς
– σταθερός ρόλος, όχι κάθε εβδομάδα και κάτι άλλο
– σωστή πλαισίωση από παίκτες ευθύνης
– δομή που τους προστατεύει αντί να τους εκθέτει
Έτσι, οι νεαροί δεν παίζουν με φόβο. Παίζουν με καθαρό μυαλό.
Για μένα, αυτό είναι το κρίσιμο σημείο:
ο πρωταθλητισμός στη Γ’ Εθνική δεν είναι θέμα ηλικίας, αλλά ελέγχου.
Έλεγχος ρυθμού, αποφάσεων, και φυσικά συναισθήματος και πίεσης.
Και εδώ ο ρόλος της διοίκησης είναι καθοριστικός.
Όχι με παρεμβάσεις μόνο, αλλά κυρίως με σταθερότητα:
-καθαρή επιλογή προπονητή και staff
-εμπιστοσύνη στο πλάνο
-στήριξη στις δύσκολες στιγμές
Όταν αυτά υπάρχουν, η υποχρέωση των νεαρών δεν σε φρενάρει.
Σε διαφοροποιεί.
Κλείνοντας θα πω και αυτό το οποίο είναι η δική μου άποψη.
Όχι θεωρητική, ούτε “μοδάτη ” και ανάλογη με το ρόλο που υπηρετώ τη δεδομένη στιγμή.
Μια άποψη βασισμένη στο πώς πραγματικά λειτουργεί η Γ’ Εθνική σήμερα.
-Στο τέλος της χρονιάς, δεν “ανεβαίνουν” οι ομάδες που φοβήθηκαν τον κανονισμό.
Ανεβαίνουν αυτές που τον διάβασαν σωστά και τον αξιοποίησαν. Και αυτές οι ομάδες σίγουρα δε θα ξανακάνουν επανεκκίνηση τη νέα σεζόν αλλά θα συνεχίσουν πιο μπροστά από τους υπόλοιπους.
Υ.Γ. Στη Γ’ Εθνική, ο κανονισμός δεν είναι εμπόδιο. Είναι καθρέφτης οργάνωσης.
Παναγιώτης Παρασίδης
COACH UEFA A΄
