Του Στέφανου Αβραμίδη
Σε ό,τι αφορά τη φύση και, κυρίως, τη σχετικότητα του χρόνου προφανώς και δεν περιμένατε αυτό εδώ το κείμενο για να γίνετε σοφότεροι, έχουν φροντίσει τεράστιες προσωπικότητες της Επιστήμης, με πρώτο και καλύτερο τον Άλμπερτ Άινσταϊν, να…προσπαθήσουν έστω να μας το εξηγήσουν, η αλήθεια είναι πως οι κοινοί θνητοί, προφανώς εξ ιδίων κρίνω, δύσκολα καταλαβαίνουμε ακριβώς τις σχετικές έννοιες! Το ότι δεν τις καταλαβαίνουμε δε σημαίνει φυσικά πως δεν αναγνωρίζουμε και δεν υιοθετούμε την αλήθεια των δεδομένων, για την…τιμή των όπλων σας παραπέμπω στο περίφημο παράδειγμα των διδύμων, ο ένας ταξίδεψε με την ταχύτητα του φωτός στο Διάστημα, ο άλλος έμεινε στη Γη, όταν ο…κοσμοναύτης επέστρεψε είχε παρέλθει για τον ίδιο μόλις το ένα τρίτο του χρόνου, 10 χρόνια αντί για 30, που είχε ζήσει την ίδια ακριβώς περίοδο ο αδερφός του!
Όσο όμως σχετικός κι αν είναι ο χρόνος τόσο, κι άλλο τόσο, αμείλικτος περνά, πόσω μάλλον από τη στιγμή που, δε θα μπορούσαμε διαφορετικά να τον διαχειριστούμε, είμαστε εμείς οι ίδιοι που του βάζουμε συγκεκριμένα όρια, αν δεν υπήρχε το περιβόηητο «από…έως» θα είχε χαθεί η μπάλα! Όπως περίπου χάθηκε χθες για τον ΠΑΟΚ, επιτρέψτε μου, τα όσα είδαμε, ή καλύτερα δεν είδαμε, χθες στο χορτάρι δεν έχουν να κάνουν τόσο με ποδοσφαιρική όσο με…χρονική κακοδιαχείριση, και δεν είναι η πρώτη φορά, ούτε για τις ελληνικές ομάδες γενικότερα ούτε για το «δικέφαλο του βορρά» ειδικότερα! Ελληνικές ομάδες που σα να αρνούνται να συμβιβαστούν με την ιδέα πως εδώ και χρόνια η ποδοσφαιρική σεζόν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, δεν αρχίζει το Σεπτέμβρη, ούτε καν τον Αύγουστο, αλλά περί τα μέσα με τέλη Ιουλίου!
Και δε μιλάμε προφανώς για ένα δοκιμαστικό ή έστω προκαταρκτικό κομμάτι της αγωνιστικής περιόδου αλλά για παιχνίδια, αυτά των προκριματικών των ευρωπαϊκών διοργανώσεων, που πολλές φορές μπορούν να κρίνουν, τόσο αγωνιστικά όσο και ψυχολογικά, σε πολύ μεγάλο βαθμό την ίδια τη…μοίρα μιας ομάδας, πολλά τα παραδείγματα, δεν έχει κανένα απολύτως νόημα η περιπτωσιολογία! Γι´αυτό και η εμφάνιση του ΠΑΟΚ κόντρα στη Λέφσκι, το αρνητικό αποτέλεσμα αλλά και οι δηλώσεις, εν είδει ομολογίας, του Ραζβάν Λουτσέσκου που ακολούθησαν δεν είναι το αντικείμενο αλλά η αφορμή για αυτό εδώ το κείμενο, κάποια στιγμή θα πρέπει ως ελληνικό ποδόσφαιρο να αντιληφθούμε πως μαζί με το χρόνο που, κι αυτό επιστημονικά έχει αποδειχθεί, διαστέλλεται, έχει διασταλεί και η περίοδος των επίσημων, σημαντικών, σημαντικότατων υποχρεώσεων!
Και σε καμία περίπτωση να μη συνεχίσουμε να αφήνουμε, αυτό καταλαβαίνω εγω ότι συμβαίνει, έως και στην τύχη την έκβαση των τόσο κρίσιμων πρώτων αυτών αγώνων, οι ομάδες οφείλουν να ετοιμάζονται για μια απολύτως συγκεκριμένη, με αρχή, μέση και τέλος, σεζόν, και όχι για ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο κομμάτι της! Προσέξτε, ίσως προλαβαίνω κάποιους, να ετοιμάζονται, όχι να φορμάρονται, αυτό προφανώς δεν μπορεί, μη σας πω δεν πρέπει κιόλας, να συμβαίνει από πολύ νωρίς! Να σχηματίζονται, να επανδρώνονται, να συντονίζονται, να συγχρονίζονται, να…λύνουν εσωτερικά ζητήματα, βλ. Κούρτιτς για τον ΠΑΟΚ, και να μη βασίζονται απλά στο πλεόνασμα ποιότητας που, όχι πάντα αλλά πολλές φορές, διαθέτουν σε σχέση με τους αντιπάλους τους σε αυτής της…εποχής τα παιχνίδια!
Γιατί όπως ξεκάθαρα φάνηκε και στη βουλγαρική πρωτεύουσα η ποιότητα μόνη της δε φτάνει, ή τουλάχιστον δε φτάνει πάντα, η εικόνα του παιχνιδιού σα να το…ήθελε κομμένο στη μέση, οι γηπεδούχοι έμοιαζαν να δίνουν αγώνα ζωής και θανάτου, η ελληνική ομάδα φιλικό! Με χαλαρότητα έως και…μοιρολατρία ανεπίτρεπτη, ακόμη κι αν το τελικό σκορ δεν ήταν τόσο βαρύ όσο το 2-0 που προέκυψε η κουβέντα δε θα άλλαζε και πολύ, το να παλεύει μια ομάδα σε ένα ολόκληρο πρωτάθλημα για να βγει στην Ευρώπη και να αντιμετωπίζει τα ευρωπαϊκά παιχνίδια, την προετοιμασία της γι´αυτά αν θέλετε να ακριβολογούμε, αφ’ υψηλού πραγματικά με ξεπερνά! Γιατί στα δικά μου μάτια, και αυτιά μετά από τη συνέντευξη Τύπου, αυτό συνέβη, οι Θεσσαλονικείς δε μέτρησαν σωστά τη δυσκολία του…εγχειρήματος των προκριματικών, δεν τίθεται θέμα αξιολόγησης, προφανώς και τους ενδιαφέρει η διοργάνωση, το απέδειξαν και την περασμένη σεζόν, αλλά διαχείρισης, πάλι στα ίδια επιστρεφουμε, χρόνου!
Κι αυτό γιατί από τη στιγμή που στρατηγικά λήφθηκε, και καλώς λήφθηκε, η απόφαση για τη δημιουργία μιας νέας, κυριολεκτικά και μεταφορικά ομάδας, θα έπρεπε να είχε ληφθεί παράλληλα και η απαραίτητη μέριμνα για τη θωράκιση ή έστω, την προστασία της! Με λίγο χρόνο παραπάνω ίσως στη συνεργασία με τον Κρέσπο σε ρόλο σέντερ μπακ…ειδικού σκοπού, με κλείσιμο λίγο νωρίτερα του θέματος Μπίσεσβαρ για να είναι διαθέσιμος, με επίσπευση των διαδικασιών στο θέμα του Κούρτιτς, κι αν δεν ήταν ο Σλοβένος θα μπορούσε να ήταν στο παιχνίδι ο αντικαταστάτης του! Τίποτε από όλα αυτά δεν έγινε, ο ΠΑΟΚ των προκριματικών δεν…κατασκευάστηκε γρήγορα αλλά βιαστικά κι αυτό πληρώνει! Στη μεγάλη εικόνα πληρώνει το διαχρονικό…τουπέ του ελληνικού ποδοσφαίρου του στιλ… «ποιος να μας σταματήσει στα προκριματικά του Conference;» Θέλετε απάντηση; Η Καμπάλα, η Έστερσουντ, η Κόλος Κοβαλίβκα, η Βελέζ, η Λουντογκόρετς και αρκετές ακόμη! Όχι, συνήθως τουλάχιστον, επειδή είναι καλύτερες ομαδες αλλά επειδή βλέπουν τα πράγματα όπως είναι και όχι όπως θα ήθελαν να ήταν, η δική τους σεζόν αρχίζει με το πρώτο επίσημο παιχνίδι και όχι με τα…πρωτοβρόχια!
Πηγή: bnsports
