Του Βασίλη Σκουντή
Είναι το δίχως άλλο περίεργο, αυτό που συμβαίνει στο νταλαβέρι του Παναθηναϊκού με τη Ρεάλ…
Είναι όντως περίεργο διότι δυο ομάδες που μοστράρουν στη συλλογή τους 17 τρόπαια του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης (6+11) και κάνουν σούμα 26 συμμετοχές σε Final Four (12+14) δεν έχουν αξιωθεί όλα αυτά τα χρόνια να βρεθούν αντιμέτωπες σε έναν ημιτελικό ή σε έναν τελικό!
Θα τους συμβεί αυτό για πρώτη φορά απόψε και ό,τι ήθελε προκύψει…
Το Ιωβηλαίο, το 16-2 και οι 164 τίτλοι
Εκτός από την ιστορικότητα, το σημερινό αντάμωμα τους εμπεριέχει και ένα αριθμητικό ορόσημο, υπό την έννοια ότι ο τελικός στο Βερολίνο σηματοδοτεί τον 50ό μεταξύ τους αγώνα σε ένα γαϊτανάκι που βαστάει εδώ και 61 χρόνια!
Στα 49 ματς που έχουν διεξαχθεί έως τώρα οι Μαδριλένοι έχουν τη μερίδα του λέοντος στις νίκες με 32-17 και συν τοις άλλοις “τρέχουν” ένα επί μέρους σκορ 16-2 στα τελευταία 18 συναπαντήματα τους, συμπεριλαμβανομένων των σειρών των playoffs του 2018 και του 2019 στις οποίες επικράτησαν με 3-1 και 3-0 και προκρίθηκαν στα Final Four του Βελιγραδίου και της Βιτόρια…
Αμ’ το άλλο; Πέρα από τα 17 ιερά δισκοπότηρα και τις 26 παρουσίες σε Final Four οι δυο ομάδες προκαλούν επίσης σοκ και δέος με το σύνολο των τίτλων τους…
Αριθμούν 164 από δαύτους σε όλη τη γκάμα εντός και εκτός συνόρων με τη Ρεάλ να μοστράρει 97 και τον Παναθηναϊκό να αντιπαραβάλλει 67.
Μέσα έβρεχε πιο πολύ απ’ έξω!
Σε πείσμα του γεγονότος ότι μέχρι τώρα δεν βρέθηκαν ποτέ αντιμέτωποι σε ένα Final Four, το μεταξύ τους γαϊτανάκι περιλαμβάνει κάμποσες στιγμές που έχουν αποτυπωθεί ανεξίτηλα στη μνήμη και ευκαιρίας δοθείσης τις κατεβάζω σήμερα από το ράφι, αρχής γενομένης από εκείνο το περίεργο και βροχερό βράδυ της 20ής Ιανουαρίου του 1963…
Αγέννητος ήμουν τότε, αλλά ας είναι καλά εκεί ψηλά στον Παράδεισο, ο Τάσος Στεφάνου που μου είχε αποκαλύψει πριν από πολλά χρόνια τις γαργαλιστικές και… υγρές πινελιές οι οποίες έδωσαν χρώμα στο υπόβαθρο εκείνου του πρώτου ανταμώματος τους.
Μέρα Κυριακή, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός, στο πλαίσιο της δεύτερης παρουσίας του στα Κύπελλα Ευρώπης υποδεχόταν τη Ρεάλ Μαδρίτης στο πρώτο ραντεβού τους.
Από τα χαράματα, έριχνε όχι απλώς σταγόνες, αλλά… καρεκλοπόδαρα!
Στις τάξεις του Παναθηναϊκού σήμανε συναγερμός διότι ο “Τάφος του Ινδού” που είχε εγκαινιασθεί στις 8 Ιανουαρίου του 1961, έμπαζε από παντού και είχε πλημμυρίσει, μάλιστα, όπως έλεγε ο Τάσος Στεφάνου, “μέσα έβρεχε πιο πολύ απ’ ό,τι έξω”!
Οι πολυθρόνες που έμοιαζαν με θρόνους
Σαν να μην έφτανε ότι ο Παναθηναϊκός είχε να παίξει ένα σπουδαίο και ιστορικό ματς, συνέπεσε να βρίσκεται στην Αθήνα και το μετέπειτα βασιλικό ζεύγος της Ισπανίας!
Ο τότε διάδοχος του θρόνου Χουάν Κάρλος (ο οποίος επρόκειτο να αναλάβει τα καθήκοντα του το 1975) και η ελληνικής καταγωγής Σοφία ήταν αρραβωνιασμένοι και με την ευκαιρία της επίσκεψης τους στην Αθήνα εξέφρασαν την επιθυμία να παρακολουθήσουν τον αγώνα.
Μάλιστα προς τιμήν τους τοποθετήθηκαν στο σημείο όπου βρίσκεται η γραμματεία του γηπέδου δυο πανάκριβες πολυθρόνες που έμοιαζαν με θρόνους!
Τα πριονίδια και οι κουβάδες
Στο πλαίσιο του συναγερμού που σήμανε λόγω της βροχής επιστρατεύθηκαν από το πρωί οι παίκτες της εφηβικής και της παιδικής ομάδας του Παναθηναϊκού, που έριχναν πριονίδια και εν συνεχεία μάζευαν το νερό και το έβγαζαν έξω με κουβάδες!
Μέλη αυτής της ομάδας εργασίας που ανέλαβε τη δύσκολη και επίπονη δουλειά να καθαρίσει το γήπεδο από το νερό ήταν μεταξύ άλλων ο Μιχάλης Κυρίτσης, ο Μανώλης Λεκάκης, ο Τάκης Παπακωνσταντόπουλος και ο Τάσος Στεφάνου.
“Το τι πριονίδι ρίξαμε και το πόσους κουβάδες βγάλαμε δεν περιγράφεται» διηγιόταν ο Τάσος Στεφάνου. «Τα μαζεύαμε αλλά συνέχισε να ρίχνει καρεκλοπόδαρα, μέχρι και τάματα κάναμε για να σταματήσει η βροχή. Μόνο Ινδιάνο μάγο δεν καλέσαμε για να συνδράμει και αυτός”!
Με τα πολλά ο καλός Θεός εισάκουσε τις ικεσίες, η βροχή σταμάτησε, το γήπεδο καθαρίστηκε από τα νερά και ο αγώνας διεξήχθη κανονικά και ο Χουάν Κάρλος με τη Σοφία κάθισαν κανονικά στις πολυθρόνες τους.
Εκείνη την εποχή η Ρεάλ Μαδρίτης έμοιαζε ακαταμάχητη, εξ ου και η άνετη επικράτηση επί του Παναθηναϊκού με σκορ 97-73 (ημίχρονο 50-34). Οι συνθέσεις:
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Κουκόπουλος 4, Λιαμής 17, Παναγιωταράκος 24, Κατσικίδης 2, Ταβουλάρης 18, Ζάννος 6, Βασιλακόπουλος 2, Μακρίδης, Παπαδημητρίου.
Προπονητής: Πάνος Κουκόπουλος.
ΡΕΑΛ: Σάινθ 7, Σεβιγιάνο 25, Ροντρίγκεθ 25, Λιουκ 15, Μπέρτζες 17, Ντουράν, Ντεσκαρτίν 8, Γκαρσία, Λόπεθ, Παλμέρο, Αλοθέν. Προπονητής: Χοακίν Ερνάντεθ.
Ο Κορμπαλάν και το θαύμα
Eίκοσι ένα χρόνια αργότερα, στις 16 Ιανουαρίου του 1984 στο ίδιο γήπεδο, ο Παναθηναϊκός υποδέχθηκε ξανά τη Ρεάλ, αυτή τη φορά στο πλαίσιο του ομίλου του Κυπέλλου Κυπελλούχων στον οποίο συμμετείχαν επίσης η Σκαβολίνι Πέζαρο και η Παρντπούμπιτσε της τότε ενωμένης Τσεχοσλοβακίας.
Την παραμονή του αγώνα στήθηκα από νωρίς στο αεροδρόμιο και καρτέραγα την άφιξη των Μαδριλένων για να μιλήσω με τον (τότε καλύτερο πλέι μέικερ της Ευρώπης) Χουάν Αντόνιο Κορμπαλάν και τον προπονητή Λόλο Σάινθ και ευτυχώς δεν έφαγα χυλόπιτα από κανέναν τους!
Το επόμενο βράδυ ο Παναθηναϊκός με μια επική εμφάνιση πέτυχε ένα θαύμα: έριξε τους Μαδριλένους στο κανναβάτσο και μάλιστα όχι με. κατενάτσιο και… τσικιρικιτζίδικο μπάσκετ, αλλά παίζοντας ένα up tempo ματς από το οποίο προήλθε το εκκωφαντικό 99-97!
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την κουβέντα του Μιχάλη Κυρίτση την παραμονή: “Θα παίξουμε στα ίσια και όσο αντέξουμε. Εάν παίξουμε φοβισμένα και προσπαθήσουμε απλώς να κατεβάσουμε τον ρυθμό και το σκορ, η Ρεάλ θα μας διαλύσει”
Βουρ στον πατσά λοιπόν!
Who is… Skropolithas?
Οι Πράσινοι όχι μονάχα άντεξαν σε αυτόν τον φρενήρη ρυθμό, αλλά άρπαξαν κιόλας τα νίκη, με ήρωα τον Γιώργο Σκροπολίθα, ο οποίος από την αρχή κόλλησε σαν βδέλλα πάνω στον Κορμπαλάν και του άλλαξε τον αδόξαστο με την πίεση που άσκησε…
Ο Πατρινός γκαρντ ταλαιπώρησε τον “εγκέφαλο” της Ρεάλ στην άμυνα, ο Τάκης Κορωναίος τού έκανε τη ζωή δύσκολη στην επίθεση και μ’ αυτά και μ’ αυτά ο Παναθηναϊκός βρέθηκε να προηγείται με 99-93 και να κλειδώνει τη νίκη.
Τρία φάουλ σε 24 δευτερόλεπτα
Ένα λεπτό και 42 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη ο “Σκράπι” με μία βολή έγραψε το 95-91, στη συνέχεια σκόραρε ο Μέμος Ιωάννου για το 97-91, ο Κορμπαλάν μείωσε σε 97-93 και ο Τομ Κάππος έδωσε ξανά στον Παναθηναϊκό αέρα έξι πόντων (99-93).
Στα 27’’ ο Κορμπαλάν πάλι από την τότε λεγόμενη γραμμή της προσωπικής μείωσε σε 99-95 και στη συνέχεια το πήρε πάνω του ο Σκροπολίθας…
Πώς;
Κερδίζοντας τρία διαδοχικά φάουλ μέσα στα τελευταία 24 δευτερόλεπτα!
Ναι μεν αστόχησε σε δυο βολές από το φάουλ του συχωρεμένου του Φερνάντο Μαρτίν, αλλά ούτε γάτα, ούτε ζημιά!
“Σεισμός, σεισμός, Παναθηναϊκός”!
Με το πού ακούσθηκε η κόρνα της λήξης κι ενώ το γήπεδο σειόταν από το σύνθημα “Σεισμός, σεισμός, Παναθηναϊκός” οι φίλαθλοι μπούκαραν στον αγωνιστικό χώρο για να αποθεώσουν τους παίκτες, με πρώτο και καλύτερο τον “Σκράπι” τον οποίο σήκωσαν στα χέρια και περιέφεραν εν είδει γύρου του θριάμβου, πριν από τον Κορωναίο.
Έβλεπε αυτές τις σκηνές ο Λόλο Σάινθ και θα μπορούσε κάλλιστα να απορήσει με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο αντέδρασε ο Σερ Αλεξ Φέργκιουσον στις 7 Μαρτίου του 2001 στη θέα του Γιούρκα Σεϊταρίδη…
Who is Skropolithas;
Οι συνθέσεις:
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Κορωναίος 16, Ανδρίτσος 14, Κάππος 24, Στεργάκος 27, Ιωάννου 9, Σκροπολίθας 9, Τόλλιας, Καλογερόπουλος.
ΡΕΑΛ: Κορμπαλάν 16, Τζάκσον 22, Ρουγιάν 10, Ρόμπινσον 18, Φ. Μαρτίν 31, Ρομάι, Βελάσκο.
Εκείνη η ονειρώδης νύχτα πάντως δεν κυοφόρησε την πολυπόθητη πρόκριση: οκτώ βράδια αργότερα στον καθοριστικό αγώνα κόντρα στη Σκαβολίνι (με τον τραυματία Λιβέρη Ανδρίτσο να έχει συμβολική συμμετοχή) οι Πράσινοι ηττήθηκαν στον “Τάφο του Ινδού” με 76-75 και δεν κατάφεραν να πετύχουν την υπέρβαση.
Το δίλημμα του Κιουμουρτζόγλου
Πέρασαν άλλα έντεκα χρόνια και οι δείκτες του ρολογιού έμελλε να (ξανα)σταματήσουν στις 23 Φεβρουαρίου του 1995, αυτή τη φορά σε αγώνα των ομίλων του τότε αποκαλούμενου Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος…
Σαράντα μέρες νωρίτερα ο Παναθηναϊκός είχε ρίξει στο κανναβάτσο τη Ρεάλ στο ΟΑΚΑ με 77-64 και το ματς του Β’ γύρου στη Μαδρίτη θα έκρινε όχι την πρόκριση του, αλλά τον αντίπαλο που θα συναντούσε στα playoffs στο δρόμο προς το Final Four της Σαραγόσα…
Εδώ σε θέλω μάστορα!
Το εννοώ αυτό διότι λίγα δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη και με το σκορ στο 66-65, τέθηκε το μεγάλο δίλημμα στο τάιμ άουτ από τον Ευθύμη Κιουμουρτζόγλου…
Ο κύβος ερρίφθη:
“Τι λέτε να κάνουμε ρε καρντάσια; Εάν νικήσουμε παίζουμε με την Μπάκλερ Μπολόνια και αν χάσουμε με την Τσιμπόνα Ζάγκρεμπ; Τι προτιμάτε;”
“Νίκη” με ένα στόμα
Το ζήτημα ήταν όντως ουσιώδες, διότι εάν οι Πράσινοι γνώριζαν την ήττα, θα έβγαιναν δεύτεροι (σε τριπλή ισοβαθμία με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας και τη Σκαβολίνι Πέζαρο), ενώ η Ρεάλ θα τερμάτιζε πρώτη με 10-4.
Δεν πρόλαβε ωστόσο να αποσώσει την κουβέντα του ο “CoachK” και η απάντηση έμοιαζε με… ορυμαγδό: με ένα στόμα όλοι οι παίκτες, Έλληνες και ξένοι, έδωσαν την απάντηση που έλυνε τον Γόρδιο δεσμό…
“Πάμε για τη νίκη, κόουτς. Δεν έχεις κάθε μέρα την ευκαιρία να νικήσεις μια τέτοια ομάδα στην έδρα της”.
Μια τέτοια ομάδα, δεν είχαν άδικο: την ομάδα με παίκτες τον Αρβιντας Σαμπόνις και τον Τζον Αρλάουκας και με προπονητή τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, η οποία έμελλε να στεφθεί “Βασίλισσα” μετά από δυο μήνες, ενώ είχε κηρυχθεί έκπτωτη από τον θρόνο της από το μακρινό 1980.
Στο αμέσως επόμενο κλικ, ο Μίροσλαβ Πετσάρσκι πέτυχε καλάθι, κέρδισε κιόλας το φάουλ, έβαλε την παρελκόμενη ελεύθερη βολή και ο Παναθηναϊκός δραπέτευσε με μια τεράστια νίκη, ενώ στα επιγενόμενα playoffs απέκλεισε με 2-1 την Μπάκλερ και ταξίδεψε στη Σαραγόσα.
“Παίξατε σαν κότες”!
Χρόνια και ζαμάνια αργότερα, οι δυο ομάδες βρέθηκαν αντιμέτωπες σε δυο διαδοχικές σειρές playoffs με τους Μαδριλένους να προκρίνονται το 2018 με 3-1 και το 2019 με 3-0.
Σε αυτό το σύγχρονο αλισβερίσι οι δείκτες του ρολογιού μένουν σταματημένοι στη 17η Απριλίου του 2018 στο ΟΑΚΑ όπου οι Πράσινοι οι οποίοι είχαν κιόλας το πλεονέκτημα έδρας ποδοπάτησαν στο Game 1 τη Ρεάλ με σκορ 95-67!
Το επόμενο πρωινό ο Πάμπλο Λάσο βγήκε μια βόλτα έξω από το ξενοδοχείο, σταμάτησε σε ένα περίπτερο και εκεί άκουσε κάτι που δεν θα το ξεχάσει ποτέ στη ζωή του…
Ο ίδιος το αποκάλυψε το επόμενο βράδυ μετά τη νίκη των Μαδριλένων στον δεύτερο αγώνα της σειράς…
“Μας έδωσαν κίνητρο και η συντριβή που πάθαμε στο πρώτο ματς, αλλά και η περιπαικτική κουβέντα του περιπτερά, που ήταν φίλαθλος του Ολυμπιακού. Μου είπε ότι παίξαμε σαν κότες”!
Μ’ αυτά και μ’ εκείνα πέρασαν κιόλας 61 χρόνια από το πρώτο αντάμωμα των δυο ομάδων που απόψε θα κονταροχτυπηθούν για πρώτη φορά σε ένα Final Four και μάλιστα σε έναν τελικό που μοιάζει βγαλμένος και από τα πεπρωμένα τους, αλλά και από τα απωθημένα τους…
Ιδού, λοιπόν, το Βερολίνο, ιδού και το πήδημα!
Πηγή: Sport24
